Swift gleed half boos half verdrietig het bos in. Ze vond het gewoon niet eerlijk. Nog voor ze zich kon bewijzen was ze uit Suerte gezet. Ze kon het gewoon niet begrijpen. Voor zon jonge dratini zijn dingen ook moeilijk te begrijpen. Ze was aan het huilen. huilerig schreeuwde ze door het bos. 'Waarom? WAAROM?' Door het bos klonk het als spookgehuil. Enkele starly's schrokken ervan en vlogen snel weg. Maarja, het was gebeurd en ze had het zelf gedaan. Ze had er weer eens brokken van gemaakt. Ze maakte overal brokken van. Uit boosheid op haarzelf knalde ze met haar kop tegen een boom aan. Dat deed pijn. Nou was haar kop brokken. Ze zuchte. Ze zou de komende tijd vast niet in Suerte toegelaten worden. Nogmaals zuchte ze. Verderop lag een meertje. Ze had geen zin om te zwemmen. Ze had nergens zin meer in.

Een vrolijk uitziende Growlithe trippelde door het bos. Ze nam snelle hoge passen en keek ondertussen met bewonderde oogjes en een kwispelende staart rond, wat er schattig uit zag. Na een tijdje hield ze halt en snuffelde ze met haar kleine zwarte neusje aan de grond. Ze conclueerde met haar zintuigen dat er iemand voorbij was gelopen, of eerlijk gezegd, aan de glijsporen gezien, gegleden. Even zette Nouki een bedenkelijk gezicht op, wat voor een wezen glijd over de grond? Ze kon het zich zo een, twee, drie niet zo snel herinneren dus besloot ze op onderzoek uit te gaan. Ze zette zichzelf weer in beweging en bereikte al snel de plek waar de geur sterker werd. Rustig zakte Nouki door haar pootjes, benieuwd naar het wezen dat ieder moment op haar netvlies kon bereiken. Rustig sloop ze verder, dankzij haar zachte voetkussentjes maakte ze geen enkel geluid. Ze verborg zich tussen de struiken waardoor dauwdruppels in haar vacht begonnen te kleven. Nouki had van haar ouders geleerd dat ze altijd voorzichtig moest doen wat betreft vreemden. Soms vergat ze deze raad, maar vandaag niet. Langzaam sloop ze steeds dichterbij. Met haar voorpoot maakte ze een kleine opening in de struiken en keek ze erdoor met haar helder blauwe ogen. Daar, niet veel verderp, lag een nog jonge dratini. Ze lag er erg zielig bij, wat zou er aan de hand zijn? Nouki besloot zichzelf te laten zien, een kleine dratini vormde vast geen bedreiging. "Hoi," zei ze, terwijl ze uit de struiken stapte. Even ging ze een beetje wijdbeens staan om de dauwdruppels uit haar vacht te kunnen schudden. Na dit gedaan te hebben deed ze nog een paar passen naar voren en keek ze de Dratini met een scheve kop aan. "Ik ben Nouki, wie ben jij? En waarom ben je zo verdrietig?" vroeg ze nieuwschierig.

Swift keek op van de growlithe. De growlithe vroeg hoe ze heette en waarom ze zo verdrietig was. Ze zag er betrouwbaar uit dus ze begon maar te vertellen. 'Ik ben Swift, een dratini zoals je ziet.' Ze probeerde op te staan. 'Ik ben een aantal dagen geleden aangenomen bij Suerte...' Ze snikte. 'Nu ben ik er weer uitgezet!' Ze begon een tijdje te huilen maar stopte weer. 'Mijn enige kans om te laten zien dat ik het waard ben is nu voorgoed weg.' Ze zwiepte boos met haar staart. 'Ik heb niet eens Amore kunnen zien!' Maar hoe zit het met jou? ik heb je nog nooit hier gezien.' Ze had eigenlijk in haar leven bijna niets gezien. Nouja, ze wou gewoon wat meer van Nouki de Growlithe weten.

Een kleine Pikachu liep zelfverzekerd door het bos heen. Ze kende haar kracht nu. Amore sloot haar ogen, maar opende ze al snel weer. Ze had haar volt net opgeladen bij de Abandoned Factories. Ze liet kleine schokjes uit haar rode wangetjes komen. Hmmn.. Dat voelde heerlijk. Amore dacht weer even na. Ze had gedacht dat ze het niet zou halen na die aanval van Riolu. Maar, er was iets binnen in haar geknapt. Gelukkig. Plots hoorde ze iets. 'Ik heb niet eens Amore kunnen zien!' Amore hief een wenkbrauw op. Hè? Wilde iemand haar zien? Amore liet een zachte grom horen. Even dacht ze nog aan haar actie bij Riolu. Die move die ze had uitgevoerd.. Die moest ze controleren. Dan zou ze alles aankunnen. Amore fronste. Kud. Dat was natuurlijk geen normale move. Oke.. Dat controleren kon ze dan ook laten zitten. Amore krabte aan haar hoofd. Oja, iemand had haar naam gezegd. Rustig liep ze op de plek af waar ze haar naam vandaan had horen komen. Hier zag ze een Dratini en een Growlithe. De Growlithe had ze eerder gezien: Het was Nouki. De Dratini moest Swift zijn, de Dratini die wegens haar inactiviteit al snel uit de groep gezet was. Amore hief een wenkbrauw op. ''Hallo,'' sprak ze rustig. ''Nouki, Dratini,'' sprak ze. ''Mijn naam is Amore. De Duce van de Suerte,'' stelde ze zich voor aan Swift.

De Dratini stelde zichzelf voor als Swift. Nouki ging erbij zitten terwijl ze naar haar verhaal luisterde. Ze was verdrietig omdat ze uit de Suerte was gezet. De Suerte? Was dat niet de groep van Amore? Toen Swift even later over Amore begon werd alles duidelijk. De Dratini had boos met haar staart geslagen en vond het duidelijk niet leuk. Nouki trok even een medelevend gezicht, ze vond het best wel zielig voor Swift. 'Maar hoe zit het met jou? ik heb je nog nooit hier gezien.' vroeg ze uiteindelijk. "Eh.. ik woon hier eigenlijk al bijna mijn hele leven," zei Nouki "Maar ik zit niet in een groep." Zachte rustige voetstappen weerklonken in haar oortjes en Nouki draaide haar kop om te kunnen zien wie er in aantocht was. Een grinnik verliet haar bek. Dat was toevallig, het was Amore! Vrolijk stond Nouki op en begroette ze haar met een kwispelende staart. "Hoi Amore," zei ze vriendelijk.

Swift keek op verbaasd op. Daar stond een pikachu. Amore. Nouja, heeft ze iniedergeval Amore kunnen zien. 'Hallo Amore...' Sprak ze een beetje beteuterd. Ze kon natuurlijk haar niet begroeten met hey amore sinds ze uit de groep was gezet. Ze zag Nouki kwispelen. Die vond het natuurlijk leuk. Nouja, zij ook wel, als ze in een wat betere bui was geweest... Vroeger zij haar moeder altijd dat je nooit je frustatie op iemand moet uitleven. Ze stond er nogsteeds nogal beteuterd bij. Ze wist niet zo goed wat ze moest zeggen. Ze probeerde even te grijnzen. Dratini's kunnen niet grijnzen dus zette ze haar ogen vriendelijk. 'Amore, wat doe je hier eigenlijk?' Zei ze.