Een Riolu van niet al te groot formaat kwam in een rustige pas aangelopen. Verscheidene Pokemon keken even op naar de voorbijganger maar gingen al gauw verder met waar ze mee bezig waren. Riolu lette er niet op, op zijn gezicht stond een afwezige uitdruking. Hij was diep in gedachte verzonken, nadenkend over de dingen die de afgelopen tijd waren gebeurt. Leuke herinneringen kon je het niet echt bepaald noemen, eerder herinneringen waarvan de steken door zijn hart gingen. Amore die niet meer verder met hem wou, Dustfire die was gestorven, het verdriet van zijn vrienden, hij die Amore had aangevallen. Vooral dat laatste kwam voordurend terug in zijn gedachtestroom. Hoe kon hij het ooit goedmaken? Oke, Riolu had het niet expres gedaan, hij was volledig de controle over zichzelf kwijt geraakt, maar toch, hij had haar kunnen vermoorden. Als Amore niet plotseling die enorme kracht met haar volt had kunnen ontwikkelen, was spijt waarschijnlijk niet het enige waar Riolu nu mee zat. Met een zucht liet hij zich in het gras vallen en staarde hij naar het meer. Het zonnetje schitterde hoog aan de hemel, met hier en daar een voorbij drijvende wolk. In het water weerkaatste de prachtige kleuren van de regenboog. Een diepe zucht verliet Riolu's mond, dit was de plek waar Amore hem had verteld dat ze niet meer verder wou, als partners. Hij beet zachtjes op zijn lip, nog steeds deed het hem zeer, maar Amore had hem verteld dat ze hem niet ongelukkig wilde zien en dat ze nog steeds goede vrienden waren. Er verscheen een vastberaden blik in zijn ogen en hij maakte een zacht knikkend gebaar, ja, hij moest het goedmaken, nu meteen! Voorzichig stond hij op, hij moest nog rustig aan doen aangezien hij nog steeds herstellende was van de enorme hoofdpijn en uitputting die hij had gekregen nadat hij weer uit zijn trance was gekomen. Riolu vroeg zich af of een aanval uitvoeren ook net zo moeizaam ging. Hij besloot het erop te wagen, ten slotte was een aanval het enige waarmee hij Amore's aandacht kon trekken. Riolu vouwde zijn handjes bij elkaar en vuurde een niet al te grote Aura sphere de lucht in. Deze liet hij met een tweede Aura sphere ontploffen en in de lucht creeërde zich een spectakel van blauwe glitters. Rustig nam hij weer plaats in het gras en wachtte hij geduldig af, hopend dat Amore zijn 'roep' naar haar had opgemerkt en hem niet zou negeren.

Amore zat weer eens in een boom. De tak waar ze op zat was erg dik en stevig. Ze leunde met haar rug tegen de boomstam. Zulke plekken, ja.. Ze hield ervan. ''It must have been hard; staying in line knowing your influences did it all the time. It must have been strange; living in blue and see me shut down as though it was an easy thing to do. But you could tell where I had been by the way I held my gun. Trying to write anything while being mocked by an off beat drum. But I was not honest, I was not healthy. I was not honest, honest,'' zong ze zacht. Ze had haar ogen gesloten, genietend van de rust. ''You did the right thing, covered your scars. Challenged your faith and closed your eyes driving cars. For all that they knew you were safe home. But you went through hell whenever you were left alone,'' zong ze door. Plots schoot er een aura sphere de lucht in, en nog één. De twee knalden tegen elkaar op en een explosie ontstond. Vele glitters vielen naar beneden. Amore liep naar het uiteinde van de tak. Ze sprong naar beneden, recht voor Riolu's neus. Met haar altijd even arrogante en misschien zelfs angstaanjagende blik keek ze Riolu aan. ''Hallo, Riolu,'' sprak ze rustig. Amore wist dat hij haar altijd riep door middel van een aanval. Dus, ze was benieuwd. Wat wilde hij?

Een zachte plof weerklonk achter hem en Riolu draaide zich om. Dat was snel. Verbaasd trok hij even een wenkbrauw op, maar al snel verscheen er weer een serieuze blik op zijn gezicht. 'Hallo, Riolu," zei Amore rustig. "Hoi, Amore," begroette hij haar terug. Even keek hij naar de grond en beet hij zachtjes op zijn lip. Hij had eigenlijk verwacht dat ze hem nooit meer wou zien, nagedacht over wat hij zou zeggen had hij dus niet. "Amore, Ik.." Begon hij rustig. Hij wende zijn ogen weer richting de hare en zuchte eventjes zacht. "Amore, Ik heb echt spijt dat ik ... dat ik je heb aangevallen. Ik bedoelde het niet zo en ik weet ook niet waarom ik het deed," even viel hij stil, zoekend naar de juiste woorden, "Ik had mezelf echt niet meer onder controle en je weet dat ik je nooit pijn zou willen doen. Het spijt me echt heel erg."

'Hoi, Amore,' sprak Riolu. Amore hief een wenkbrauw op. 'Amore, ik.. Amore, ik heb echt spijt dat ik.. Dat ik je heb aangevallen. Ik bedoelde het niet zo, en ik weet ook niet waarom ik het deed. Ik had mezelf echt niet meer onder controle en..-' Amore zuchtte diep. '-je weet dat ik je nooit pijn zou willen doen. Het spijt me echt heel erg,' vervolgde hij. Amore zette op haar gebruikelijke arrogante manier haar handen in haar zij. ''Ik weet het,'' zei ze rustig. ''Je zat in je trance, ofzo,'' sprak ze. Haar stem klonk niet zoals eerst. Niet meer zoals het had geklonken toen ze nog partners waren. Het klonk.. Het klonk ongeïnteresseerd. Maar, erg geïnteresseerd was ze dan ook niet in zijn excuses. Ze had wel meer aan haar hoofd. Haar kinderen, bijvoorbeeld. Amore was benieuwd wat ze nu weer aan het uitspoken waren. Ze haalde diep adem. ''Nou, als dat het was..'' sprak Amore, opnieuw redelijk ongeïnteresseerd, ''dan kan ik weer terug,'' sprak ze droogjes. Hij mocht nog niks weten van Secret, Trouble, Smile en Force. Ze zou het later aan iedereen tegelijk vertellen. Maar, nu nog niet.

'Ik weet het,' had ze gezegd. Het was geen, 'ik vergeef het je,' maar dat had Riolu ook niet verwacht. Ze klonk ook erg ongeïntresseerd en Riolu vroeg zich af waarom. 'Dan kan ik weer terug,' zei ze. Waarom wou ze zo graag terug? Riolu wist het niet en hij besloot er ook maar niet naar te vragen. Het enige wat hij deed was een zacht knikkend gebaar maken ten teken dat dit inderdaad kon. Het waren zijn zaken niet en hij had gezegd wat hij wilde zeggen. Zich beter voelen deed hij niet, maar dit kwam misschien later wel. "Nou eh.. dag," zei hij zachtjes. Hij draaide zich om en liep rustig weg.

[ Flutpost, wist niet echt wat te verzinnen x.x]

'Nou, eh.. Dag,' sprak Riolu tegen haar. Amore knikte. ''Dag, Riolu,'' sprak ze rustig. Ze zag hoe hij zich omdraaide en met rustige passen weg liep. Ze sloot haar ogen heel even, maar liep toen naar de rand van het water toe. Ze keek even naar zichzelf. Ze zag er niet helemaal gezond uit. Er waren wallen onder haar ogen zichtbaar. Amore fronste.. Nee, wacht. Dat waren geen wallen. Dat waren schaduwen omdat ze bukte. Oke.. Het viel wel mee. Je kon niet goed aan haar zien dat ze redelijk moe was. Maar, ze was het wel. Nu moest ze nog maar één ding doen: Shadow en de rest vertellen dat.. Dat ze nu vier nieuwe leden hadden: haar kinderen. Force, Secret, Smile en Trouble. Amore grijnsde licht. Ja, ze waren lief. Alleen was er iets aan Secret. Amore wist het niet zeker, maar.. Secret leek misschien net iets té veel op Tora. Misschien.. Misschien bleef Secret wel niet bij haar, maar zou ze overstappen naar Lustro. Amore beet op haar lip. Als Secret dat zou willen, zou Amore haar niet tegenhouden. Het was haar eigen keuze. Amore schudde haar koppie heen en weer. Oke, ze had hier niks meer te zoeken. Ze draaide zich om en liep rustig weg van het Rainbow Lake.