Met zijn sterke zwarte pootjes sprong Riolu van de grond en lande hij tegen een boomstam. Vervolgens zette hij zich weer stevig af zodat hij een aardige hoogte wist te bereiken. Zijn blauwe handjes stak hij naar voren die naar een sappige bes grepen. Uiteindelijk belande Riolu weer keurig op de grond, met de bes in zijn handen. Tevreden liet hij zich in het gras vallen en begon hij, leunend tegen de stam, van de bes te eten. In het begin kon je zijn maagje horen knorren, maar na een tijdje was deze van zijn behoefte voorzien en kwam er geen geluid meer uit. Het bessensap droop nog een beetje van zijn mond toen hij zijn blik richting boven wende. Hoog boven hem bevond zich een groen bladerdek die vanwege de dauwdruppels schitterde in het zonlicht. Een druppel gleed naar beneden en lande op Riolu's neus. Grinnikend veegde hij het kleine beetje water van zijn neus en tegerlijkertijd de bessensap van zijn lippen. Er verscheen een brede glimlach op zijn gezicht toen hij om zich heen keek. Overal kon je zien dat de lente volop aan de gang was. Prachtige bloemen verschenen in het gras, heerlijke aroma's vulde je neus en hier en daar vlogen of kropen verscheidene pokemon, de meeste met een zonnige glimlach op hun gezicht. Ook Riolu werd altijd vrolijk in dit seizoen, het was de tijd waarin de natuur ontwaakte uit een diepe slaap. Een zucht verliet Riolu's mond, zijn lichaam een beetje rust gunnen, dit had hij een lange tijd niet gedaan. Er was dan ook zoveel gebeurt de afgelopen tijd. Langzaam vielen zijn ogen dicht en begon zijn buikje rustiger op en neer te bewegen. Zijn gedachtes in een vrije loop. Alleen aan zijn blauwe oortjes, die af en toe bewogen, kon je zien dat hij nog wakker was, oplettend voor eventueel gevaar dat kon naderen.