Zachtjes snurkte hij. Hij had een droom over dat hij werd geroepen vanuit het Suerte gebied. ''Aleraannn.. Aleraannn.. kom bij onss..'' Hij zweette en lag op z'n rug met z'n pootjes dubbelgevouwen op z'n buik. Heel zachtjes hoorde je gepiep uit z'n bek komen. Plots schoot hij wakker en zag dat de zon volop scheen. Het was middag. Hij had een nachtmerrie gehad en heeft doorgeslapen tot de middagzon. Aleran was klaar wakker en wou z'n zweet van z'n kop afwassen. Een paar meter verder lag een grote plas. Waarschijnlijk had het vannacht flink geregend. Gelukkig lag hijzelf onder een grote boom die hem droog heeft gehouden. Hij rende naar het water toe en liet zijn kop een paar seconden erin hangen. Hij hief z'n kop omhoog en schudde zich uit. Z'n vacht zag er daardoor heel pluizig uit. Een rilling liep over z'n rug. Hij dacht weer aan die droom die hij had. Er riep een stem naar hem, maar wie zou het zijn. Hij kon het zich niet heugen. Hij wist wel dat het uit het Suerte gebied kwam. Of hoe dat ook mag heten. Al een tijdje liep hij daarover na te denken, of hij naar de 'goeie' kant zou gaan. Hij kon hard sprinten, voor als ze dat nodig hadden. Hij kon snel heen en weer reizen om medicijnen te halen voor pokémon die gewond zijn geraakt. Zijn vrouw, Feathers, had hij ook al een tijdje niet meer gezien dus kon hij het haar niet vragen. Maar hij wist wel dat hijzelf de echte beslissing moest nemen. Hij zou eens naar informatie vragen aan één van de leiders. Hij hief z'n kop nog hoger en begon hard te huilen. Misschien dat er daardoor een leider zou komen.

Meestal was het een roep die Shadow liet komen. Deze keer was het echter een huil, van een hond of wolfachtig wezen. Shadow wist niet of Amore het ook had gehoord. Ach, kijken kon geen kwaad.. Shadow sprintte in de richting van het Timerise forest. De weg kende ze inmiddels wel. De bomen doemden al snel op aan de horizon. Gelukkig was Shadow niet te ver weg geweest.. Ook tussen de bomen door bewoog Shadow zich gemakkelijk. Ze kende bijna iedere boom, en wist ze dan ook keurig te ontwijken. Haar blik viel al snel op een Mightyena. Ze minderde vaart en bekeek hem eens goed. Ja, dit was waarschijnlijk de Pokémon die naar een Suerte leider gehuild had. ''Werd ik geroepen?'' vroeg Shadow. Ze hijgde lichtjes na van het rennen, maar sprak toch duidelijk. Sommige Pokémon zouden direct denken dat de Mightyena van Lustro was. Shadow niet. Vooroordelen, daar had ze een hekel aan. Zijzelf was ook zwart, alsof ze een slechte Pokémon was. Maar nee, ze vocht juist tegen de Lustro. Shadow verwachtte dat de Mightyena wel zou zeggen waarom hij haar geroepen had, als hij haar tenminste geroepen had.

''Ja..'' antwoordde Aleran twijfelend. Hij wist nog steeds niet zeker of hij nou lid wou worden van de Suerte groep. Een grijze Raichu stond voor hem, apart maar het had een originele kleur. ''Ik zou graag wat meer willen weten over de 'Suerte' groep. Ik twijfel heel erg of ik lid zal worden.. en of dat mogelijk is.'' Zijn stem begon zwaarder te worden. Door zijn verkoudheid kneep zijn keel nogal dicht. Hij vroeg zich af of hij wel vertrouwd werd door de pokémon. Zijn houding zag er nogal on-vertrouwd en achterbaks uit. Maar van binnen was hij soft, té soft eigenlijk. Daarom vond hij dat hij niet bij de Lustro groep behoorde.

''Ik zou graag wat meer willen weten over de 'Suerte' groep. Ik twijfel heel erg of ik lid zal worden.. en of dat mogelijk is,'' sprak de Mightyena. Shadow reageerde niet meteen, maar staarde hem even onderzoekend aan. Ergens herkende ze hem van.. Opeens begon ze breed te glimlachen. Oja! Aleran had haar gered en geholpen. Het verbaasde Shadow dat ze Aleran niet meteen herkend had. ''Dat kan, Aleran,'' sprak Shadow, nog steeds breed glimlachend. Misschien was ze iets te vaag. Dan zou ze nu meer uitleggen. ''Zoals je vast wel weet is Suerte een half neutraal, half goede groep. Wij strijden tegen de Lustro, die PokéRPG over proberen te nemen. Nouja.. wat wil je nog meer weten?'' Shadow sloot haar ogen en dacht even na. Wat moest ze Aleran nog meer vertellen? ''We helpen alle groepsleden altijd, dus zijn we een hechte groep..'' Ze moest misschien nog iets zeggen over het lid worden. Tja, als dat was wat Aleran wilde.. ''Lid worden is niet moeilijk.'' Shadow opende haar ogen weer en grijnsde droogjes naar Aleran. ''Er is één vraag die je moet beantwoorden. Er zijn veel goede antwoorden. Maar, misschien wil je eerst nog iets meer weten voor je lid word..'' Aangezien Shadow even niks wist te vertellen, wachtte ze maar tot Aleran zelf iets verzon waar ze het over kon hebben.

Aleran luisterde aandachtig. ''Ik zou graag nog iets willen weten.. ik heb iets gehoord over dat 'aanvallen of gewonden helpen', moet je daaruit kiezen of moet je daar iets speciaals voor doen ofzo?'' Zei hij droogjes. Hij schrok wel eventjes toen de Raichu zijn naam wist zonder dat hij wat gezegd had. En zou hij het haar vertellen over zijn droom? Nee, het was vast niet belangrijk. En het boeide haar vast ook niet echt veel. ''Euhwmm.. ik wil niet onbeschoft zijn, maar hoe weet jij mijn naam?'' En hij bloosde. Iets raars vragen was niet zijn beste vak. Een rilling schoot door zijn lijf. Wat nou als Feathers het helemaal niet leuk vind over dat 'Suerte' gebeuren? Wat nou als ze hem straks niet meer wilt. Dan zou hij het echt niet redden. En stel nou dat zijn dochter hem ook opeens niet meer wilt omdat zijn vrouw haar dan verteld heeft over hem. Zijn kop vertrok helemaal, alsof hij een zure / niet rijpe bes in z'n bek had.

''Ik zou graag nog iets willen weten.. ik heb iets gehoord over dat 'aanvallen of gewonden helpen', moet je daaruit kiezen of moet je daar iets speciaals voor doen ofzo?'' sprak Aleran. Shadow grijnsde. ''Je mag kiezen,'' zei ze. Vlak daarna vroeg Aleran weer iets. ''Euhwmm.. ik wil niet onbeschoft zijn, maar hoe weet jij mijn naam?'' Shadow fronste. Wist Aleran niet meer dat hij haar ooit gered had? ''Ben je het vergeten? Je hebt me ooit gered op de woestijn, en we hebben ooit.. eerhm..'' Shadow moest flink nadenken. Waarom herinnerde ze zich het opeens niet meer? zonet wist ze het nog. ''Achja, wat maakt het uit.'' Ze schudde verward haar kop en richtte toen haar aandacht weer op Aleran. ''Is er nog iets dat je wil weten voor ik je die ene belangrijke vraag stel?'' vroeg ze. Ze glimlachte vaagjes, alsof ze wat er net gebeurde probeerde te verbergen. Dat was eigenlijk ook wel een beetje het geval. Toch probeerde Shadow zich nog te herinneren wat ze nog meer gedaan hadden. ''Een rivier..'' dacht ze hardop. ''Oja!'' Shadow maakte een sprongetje. ''We hebben iets gedaan bij de rivier, maar ik weet niet meer wat!'' riep ze, overdreven vrolijk. Alsof ze iets belangrijks had teruggevonden wat ze al jaren kwijt was.

''Is er nog iets dat je wil weten voor ik je die ene belangrijke vraag stel?'' vroeg ze. Hij zag dat Shadow nog probeerde na te denken over waarop ze net vaag antwoordde. ''Een rivier.. Oja! We hebben iets gedaan bij de rivier, maar ik weet niet meer wat!'' riep ze, overdreven vrolijk. Hij maakte zich zorgen. Hij wist niet of Feathers dit goed zou keuren en zijn dochter. Maar hij moest 't doen. Er was iets wat hem riep en hij moest weten wat. Plots kon hij het zich ineens wel weer herinneren. Met een verbaasd gezicht keek hij naar de pokémon. ''Shadow! Nu herken ik je weer. Ik had je inderdaad gered uit de woestijn. En daarna zijn we doorgegaan naar 'The wild rivers' om ons dorst te lessen. Daarna namen we samen een modderbad. En tsja, sinds we toen elkaar niet meer hadden gezien was er weer veel gebeurd. Zo te zien hebben jullie een groep opgericht. Ik heb een vrouw en een dochter. Al heb ze al heel lang niet meer gezien.'' Keek hij ondertussen ook een beetje sip. ''En we aten samen nog een appel. En toen was ik nogal speels, zoals je nu ziet ben ik flink veranderd, denk ik zelf.'' Dat klopte want in z'n uiterlijk is hij ook nogal veranderd. Zijn vacht was toen nog erg dof en onverzorgd. En zijn ogen waren toen nog een andere kleur. En had hij tenslotte minder kennis en ervaring met dingen. Aleran keek Shadow weer recht met z'n ogen aan. ''Stel me die vraag maar, kom maar op.'' riep hij. En er verscheen een grijns op z'n gezicht.

Aleran sprak een hoop en Shadow luisterde. Ze knikte af en toe om te laten merken dat ze luisterde. Ze wist niet alles meer, dus was ze blij dat Aleran het kon vertellen. Hij vertelde ook dat hij een vrouw en een dochter had. Shadow moest meteen aan Evening denken, maar werd uit haar gedachte gegooid toen de stem van Aleran weer klonk. ''Stel me die vraag maar, kom maar op,'' riep hij uiteindelijk. Shadow opende haar mond en sprak de woorden kalm en serieus uit. ''Waarom zou ik jou toe mogen laten tot Suerte?'' het was een vreemde vraag, maar wel belangrijk. Sommige Pokémon zouden meteen hun zelfvertrouwen verliezen bij het horen van die vraag. Shadow hoopte dat dat niet gebeurde bij Aleran, want dan was hij waarschijnlijk niet goed genoeg. Hoewel hij haar wel eens gered had.. Hmmn.. Shadow fronste. Ze dacht ook alvast na over een rang voor Aleran. had hij zich genoeg bewezen om de Fresco rang over te slaan? Shadow wist eigenlijk bar weinig van Aleran. Misschien zou hij eerst toch maar Fresco moeten worden, en dat hij dan ietsje sneller gepromoveerd werd dan de anderen.. En dan moest hij ook nog een aparte rang kiezen.. Ach, eerst moest hij de vraag beantwoorden, daarna zou hij de rang kunnen kiezen. Tenminste, als Shadow zijn antwoord goed genoeg vond.. Hmmn..

Aleran concentreerde zich op de vraag. En die kwam ook onmiddellijk. ''Waarom zou ik jou toe mogen laten tot Suerte?'' luidde de vraag. En op dat moment ging alles in slowmotion voor Aleran. Hij voelde een paar zweetdruppeltjes in z'n vacht verdwijnen. En hij had het plotseling bloedheet. Wat zou hij daarop moeten antwoordden? De waarheid? Dat hij een stem had gehoord? Dat kan toch niet. Dat zou niet realistisch zijn om te antwoorden. Misschien omdat hij een hekel heeft aan de DarkSiders? Nee, dat is niet origineel. Dat antwoordt vast iedereen die lid wil worden. Langzaam begonnen zijn hersens steeds dieper te denken. Hij kon vast toch wel iéts verzinnen? Al was het 't eerste wat in hem opkwam. Maar wat Aleran niet kon verliezen was zijn zelfvertrouwen. Dat heeft hij zichzelf aangeleerd, om niet bang te zijn wat anderen van hem konden denken. Al had hij dat wel eens af en toe. Aleran begon een beetje wat te piepen uit z'n bek. ''Omdat ik snel kan rennen, dus als er nood is kan ik degene zo snel mogelijk helpen. Of desnoods medicijnen halen voor de gewonden. Al lijkt het me zelf ook wel bijzonder om pokémon te helpen als ze gewond zijn. Om ze te genezen.'' Het lukte aardig goed om te praten, hij had geen spraakgebrek, of wat dan ook. ''Ik ben dan nog vrij jong, maar ik ben al erg volwassen. Ik heb zelfs meer kennis en ervaring dan wat ik had verwacht.'' zei hij er nog een beetje onzeker bij. Maar hij keek nog even normaal als in het begin.

Aleran bleef een tijdje stil, blijkbaar om na te denken. Dat vond Shadow op zich niet erg. Al was het wel een belangrijke vraag, die zeker beantwoord moest worden. De stilte duurde gelukkig niet lang. ''Omdat ik snel kan rennen, dus als er nood is kan ik degene zo snel mogelijk helpen. Of desnoods medicijnen halen voor de gewonden. Al lijkt het me zelf ook wel bijzonder om pokémon te helpen als ze gewond zijn. Om ze te genezen.'' Shadow dacht na over zijn woorden. Hij gaf nu al wat aan waardoor hij een rang kon krijgen. ''Ik ben dan nog vrij jong, maar ik ben al erg volwassen. Ik heb zelfs meer kennis en ervaring dan wat ik had verwacht.'' Daar twijfelde Shadow zeker niet over. Shadow knikte, als teken dat ze hem gehoord had. ''Oké dan,'' sprak ze, al wist ze niet wat ze zeggen wilde. Ze dacht nog even vlug na en kwam toen tot een besluit. ''Ik laat je toe tot Suerte.'' Ze glimlachte vriendelijk. ''Je zal de rang Fresco krijgen. Plus, een rang die jij zelf mag kiezen. Je zei al dat je snel was..?'' Shadow keek Aleran even onderzoekend aan. Snel zou hij vast wel zijn, maar of hij snel genoeg was voor de Rueda rang.. Hmmn..

''Oké dan,'' sprak Shadow. ''Ik laat je toe tot Suerte.'' En hij zag dat ze vriendelijk glimlachtte. Hij kon z'n oren niet geloven. Hij toegelaten tot Suerte? Hij kon wel een gat in de lucht springen. Er kwam een brede grijns op z'n kop. ''Je zal de rang Freso krijgen. Plus, een rang die jij zelf mag kiezen. Je zei net al dat je snel was..?'' Aleran hyperde helemaal van binnen, maar hij mocht natuurlijk niet te hard van stapel lopen. ''Ja ik ben snel. Nog sneller dan toen ik je op m'n rug gedragen had.'' zei hij enthousiast. Wat zou in hemelsnaam Fresco betekenen? Hij wist 't niet. Maar om het te vragen, nee.. dan zou hij echt domme vragen stellen, hij wachtte het wel af. Aleran hield z'n kop schuin en hing z'n lange tong uit z'n bek. Dat was voor hem het teken dat hij blij was.

(Inspiratie dropped naar 1%, heb al 2 keer eerder post geprobeerd te maken, niet gelukt. x_x)

Shadow keek Aleran even vaag aan. ''Ja ik ben snel. Nog sneller dan toen ik je op m'n rug gedragen had,'' zei hij enthousiast. Shadow herinnerde zich het niet meer goed. Waarschijnlijk was ze bewusteloos geweest, of.. ze was weer een stuk geheugen kwijt. Aleran zij in elk geval dat hij snel was. ''Goed.'' Shadow knikte even vriendelijk. ''Dan zul je een Rueda worden. Pokémon met de Rueda rang moeten ook intelligent zijn.. maar dat kan jij wel aan, toch?'' Shadow glimlachte op een manier die duidelijk maakte dat het een grap was. ''Dan is Amore je Maestro.. Dat betekent dat ze je nóg sneller maakt.'' Shadow grinnikte droogjes. ''Aangezien Amore leider is zal ze echter niet heel veel tijd hebben voor Rueda trainingen.. Ach, als je zo snel bent als je zegt maakt dat niet uit.'' Ze grijnsde vriendelijk. Ze mocht Aleran wel, als vriend. Nu moest hij maar laten zien dat hij het waard was om bij Suerte te horen.

- Flut, maarja.. xd -

''Goed. Dan zul je een Rueda worden. Pokémon met de Ruede rang moeten ook intelligent zijn.. maar dat kan jij wel aan, toch?'' En hij zag dat Shadow glimlachte op een manier alsof het een grap was. ''Dan is Amore je Maestro.. Dat betekent dat ze je nóg sneller maakt. Aangezien Amore leider is zal ze echter niet heel veel tijd hebben voor Rueda trainingen.. Ach, als je zo snel bent als je zegt maakt dat niet uit.'' Ach het maakte hem ook niet uit of hij trainingen kreeg of niet. Zolang hij er maar bij hoorde. Maar wat zal in godsnaam 'Rueda' betekenen. Aleran schraapte zijn keel. ''Ahum.. Maar euwhmm.. wat betekent Rueda eigenlijk.'' zei hij beschaamd. Hij wou niet dom overkomen. Maar toch wou hij wel weten wat het betekende. Flink geritsel kwam uit de bosjes vlak Aleran. Hij keek ernaar en ging in de aanvalshouding staan. Zijn ogen kneep hij fijn en er kwam een grom geluid uit z'n bek. Hij keek nogal woest, hij pikte het niet om midden in zo'n zakelijk gesprek gestoord te worden.

(Nogal inspiratielooss..)