Magic liep al lang door het rotsachtige gebied. Elke stap deed pijn aan haar achterpoten. Waarom was ze hier naartoe eigenlijk naartoe gegaan? Het was er snikheet. Ze had het gevoel alsof ze uren in 31 graden heeft zitten liggen, ookal was ze hier nog maar een kwartier. Overal zag ze vuurpokemon. Ja, die vonden de hitte vast heerlijk. Ze wou dat er een gebied was voor bliksem pokemon. En als die er was, zou ze er vast naartoe gaan. Ze zag een meer met lava. ''Daar kun je vast niet in zwemmen...'' Mompelde ze zacht. Een minuut in de hitte doorbrengen leek voor haar jaren. Mischien zelfs wel eeuwen. Ze smachte naar een beetje water dat ze over haar heen zou kunnen gooien. Desnoods een druppeltje.

Gaia kwam langslopen, hij was gewoon aan het wandelen en een de weg kwijtgeraakt! En nu liep hij met pijn aan zijn voeten door gebied heen. Toen zag hij in de verte een gele vorm staan. Hij liep naar hem toe. Na een nogal moeilijke tocht kwam hij eindelijk bij magic aan. Gaia begroeten de pikachu en stelde zich voor!

Magic zag een Pichu aanlopen die zich voorstelde als Gaia. Magic lachte vriendelijk. "Hallo Gaia, mijn naam is Magic, een Pikachu zoals je ziet." De Pichu zag er vriendelijk uit, maar ook erg jong. En zo te zien kon hij ook niet tegen de hitte. Magic kon het wel begrijpen, Het was hier bloedheet. Ze gaapte even en trapte tegen een steentje.

(zal ik doen...)
Je hebt het zeker warm, zei gaia. Gaia wou toen gaan liggen, alleen toen hij net lag brande zijn hele rug. Hij voelde een paar haartjes van zijn rug afbranden. Snel stond hij op. Toen vroeg gaia of magic wat water had. Hij moest en zou water vinden. Hij voelde zich alsof hij binnen 10 minuten zou uitdrogen. Toen keek hij in de rondte, er moest toch water zijn... Dat moest gewoon. Om hem heen zag hij alleen vuurpokemon, enkelen zelfs zwemmend in de lava. Toen hij verder keek zag hij een nogal boos uitziende Ponyta die hun richting opliep. Maar dit negeerde hij...

Langzaam stond teresiá op en rekte zich uit. Met haar rode ogen overzag ze het terrein, een grote open vlakte waar de lucht trilde van de hitte. Er waren redelijk wat pokémon op de been. Teresiá schudde haar vacht goed, schikte haar negen staarten en begon over de warme aarde te slenteren. Plotseling zag ze iets afwijkends in de rood met bruine omgeving. Twee gele pokémon, een Pikachu en een Pichu stonden met elkaar te praten. Verbaasd trok ze haar wenkbrauwen op. Was het hier niet veel te warm voor deze pokémon? Zelf genoot ze van de temperatuur, maar dat kon niet voor deze twee gelden. Op en drafje naderde de Ninetales en vlak voor hun hield ze halt. "Hallo jullie twee." zei ze vriendelijk. "Hebben jullie het niet veel te warm hier? Zijn jullie misschien verdwaald?" Teresiá keek van de een naar de andere en knipperde loom met haar oogleden.

OOC: Gaia, probeer dat wat je zegt tussen aanhalingstekens te zetten. Dus in plaats van: Je hebt het zeker warm, zei gaia. doen je dan: "Je hebt het zeker warm?"zei Gaia.
Ik hoop dat je er wat aan hebt (:

Gaia zag een ninetails lopen, in heel zijn leven in pokerpg had hij er nog nooit een gezien. Hij stond versteld van de schoonheid van de pokemon (XD). Toen antwoorde gaia op ninetales vragen: "Ja, het is hier nogal warm, en ja ik ben verdwaald" zei gaia droevig. "Weet jij hoe we hier weg kunnen?" Vroeg gaia. Toen gaia even rondkeek zag hij dat de boze ponyta nu heel dichtbij was, het leek wel of hij hun haatte ofzo, maar gaia had de ponyta nog nooit gezien, maar toch lette hij er verder niet op. Hij keek weer naar de ninetales, wachtend op antwoord.

De Pichu antwoorde droevig dat hij inderdaad verdwaald was. "Weet jij hoe we hier weg kunnen?" Teresiá glimlachte. Ze kende dit gebied op haar duimpje. "Natuurlijk, ik kan je wel naar een wat minder warm gebied brengen. Gaat je vriend ook mee?" Vragend keek ze naar de Pikachu. Vanuit haar ooghoeken zag Terees een Ponyta die niet al te vrienlijk uit zijn ogen keek. Ze keek hem indringend aan met haar grote ogen en zond een Confuse ray af. De Ponyta begon opeens heen en weer te zwalken en gallopeerde een andere richting uit. "Och, wat onbeleefd van me!" riep Teresiá plotseling uit. Ik heb me helemaal nog niet voorgesteld! Mijn naam is Teresiá. En jullie zijn?" Vriendelijk keek ze naar de twee.

"Ik ben gaia. En dit is magic" zei gaia. Hij keek even naar de ponyta die zwenkend de lava inliep. Gaia porde magic zacht, "hallo?" zei gaia tegen magic. "weet je toevallig ook wat water te vinden?" vroeg gaia voorzichtig aan Teresiá. Hij was namelijk uitgedroogd. Dat hier pokemon kunnen leven dacht hij bij zichzelf. Toen hij weer rondkeek zag hij de ponyta uit de lava kruipen en weglopen. Het zweet drupte langs gaia op, hij kon niet lang meer hier blijven zonder enige koeling, nogal wanhopig keek hij om zich heen, op zoek naar schaduw. Gaia zag dat enkele meters van hem vandaan een grot was, hopend dat het daar kouder was liep hij ernaartoe. En inderdaad het was kouder, niet veel, maar wel kouder.

De Pichu stelde zich voor als Gaia en Teresiá knikte vriendelijk. "Weet je toevallig ook wat water te vinden?" vroeg hij toen. Schattend keek Teresiá naar de Pichu. Zo'n kleine pokémon had natuurlijk een snel vochtverlies en zou snel uitdrogen. "Kom maar mee. Niet ver hier vandaan zijn hete bronnen. Daar groeit ook gras en is het wat aangenamer. Volg mij maar." De Ninetales keerde en begon langzaam te lopen zodat de Pichu haar bij kon houden.

De ninetales zei tegen gaia, "Kom maar mee. Niet ver hier vandaan zijn hete bronnen. Daar groeit ook gras en is het wat aangenamer. Volg mij maar." Gaia volgde, hij zelf wilde wel snel lopen, alleen zijn benen konden gewoon niet meer. Gaia kon na enkele meters al niet meer, en storte in. Gaia deed heel veel moeite om op te staan, hij vroeg daarna aan de ninetales: ''Hoe ver is het precies? Ik kan niet meer!'' Toch zette gaia door en liep met veel moeite met de ninetales mee!

Aanhalingstekens toegevoegd.

Langzaam liep Teresiá over de warme grond. De hitte voelde aangenaam op haar voetzolen en haar staarten ritselden in de onzichtbaarde hittegolven. Ze keek over haar schouder en zag dat gaia grote moeite had om haar bij te houden, hoewel ze heel langzaam liep. Geschrokken draaide ze zich om toen de Pichu ter aarde storte, maar al snel stond de pokémon weer op en liep die achter haar aan. “Hoe ver is het precies? Ik kan niet meer!” Bezorgt keek teresiá naar de Pichu. “Het is nog een eindje, maar als je wil kan ik je dragen.” In een zwierig gebaar zakte ze door haar poten en ging ze liggen. “Spring er maar op.” Zei ze vriendelijk, terwijl ze wachtte op wat de Pichu zou doen.

Gaia, die ondertussen echt uitgeput was liep nog steeds achter de ninetales aan. Toen de ninetales zei: “Het is nog een eindje, maar als je wil kan ik je dragen.” accepteerde hij dat meteen, alleen had gaia moeite om op de rug te komen, normaal zou hij er gewoon energiek opspringen, maar daar had hij geen kracht meer voor. Toen hij na een nogal lange tijd op de ninetales zat. Voelde hij weer dat hij in het magma terrain was en dat hij net een stuk had gelopen, zijn voeten brande namelijk heel erg. Het liefst zou hij ze in wat water willen houden, alleen er was geen water te bekennen!

Gaia accepteerde haar uitnodiging, maar had nogal moeite met op haar rig klimmen. Rustig wachtte Teresiá tot de Pichu op zijn plek zat en stond daarna soepel op. Even keek ze over de rode vlakte, waarna ze er vandoor rende. Ze rende vlak en regelmatig, zodat de Pichu er niet snel af zou vallen. Een tijdje veranderde de omgeving niet, maar uiteindelijk begon hier en daar kort, stevig gras te groeien. Opstijgende stoomwolken werden zichtbaar, samen met de hete bronnen die produceerden. Het klimaat was hier wat milder, overal groeide het stugge gras en een verkoelend briesje liet haar lange vacht wapperen. Teresiá zakte door haar poten en ging liggen. Het gras prikte in haar buik, wat niet erg prettig aanvoelde. “We zijn er Gaia.” Zei ze vriedelijk, terwijl ze wachtte tot de Pichu afstapte.

Gaia stapte van de rug af en bedankte Teresia, gaia liep nog wat moeilijk naar een hete bron toe, en begon te drinken. Het water was wat warm, maar het was en bleef toch water. Een paar minuten later stopte gaia met drinken. En ging relaxen in de warme bron, het water voelde fijn. Gaia bedankte Teresia nog eens, en vroeg of ze erbij wilde komen om lekker te relaxen. Gaia bleef daarna relaxed zitten in de bron.

De Pichu liet zich van haar rug glijden en bedankte haar. In een soepele beweging stond Teresiá op. “Graag gedaan hoor.” Glimlachte ze. Ze keek toe hoe Gaia zich over de hete bron boog en gulzig van het water dronk. Geïrriteerd streek ze met haar poot over het gras. Waarom was het toch zo hard en prikkelig? Zelf hield ze meer van lang, golvend gras. Zulk gras dat altijd zo prachtig heen en weer kon wuiven wanneer er een briesje doorheen streek. Teresiá glimlachte bij de gedachte hier aan. Gaia’s stem deed haar opkijken. De pokémon was in de hete bron gaan zitten en vroeg haar er ook bij. Twijfelend liep de Ninetails naar de rand van de bron. Zou dat wel fijn zijn? Het water was misschien warm, maar het bleef water. Langzaam doopte ze eerst haar rechtervoorpoot in de bron. Het water was inderdaad erg warm en het voelde wel prettig. Dat verbaasde Teresiá, hoe kon ze water nou prettig vinden. Voorzichtig stapte ze in de bron. Het water reikte net niet toch haar buik. Langzaam liet ze zich zakken, ze voelde hoe het water over haar rug en staarten stroom. Ze rilde even. De Ninetails had enkel in lava gezwommen en dat was veel minder vloeibaar geweest. Ze zuchtte even en richtte toen haar blik op Gaia. “Nou vertel eens. Hoe ben je zo op Magma Terrain terecht gekomen?” Ze hield haar kop scheef en keek de Pichu onderzoekend aan. “Waar kom je vandaan kleine?”

OOC: Gaia, zou je aan de vijf regels-regel willen denken? Bovendien zou het fijn zijn als je de gesproken woorden tussen aanhalingstekens zet zodat ik precies weet wat ze zegt.

De ninetales kwam bij gaia in de bron zitten, ze vroeg hoe hij hier terrecht was gekomen. “Nou“ zei gaia, “Ik was rustig aan het wandelen door pokerpg, en toen verdwaalde ik. Ik wist niet meer waar ik was, dus ik liep gewoon ergens heen, hopend om weer terug te komen in bekend gebied. Maar inplaats van dat. Ben ik perongeluk het magma-terrain ingelopen.“ Een paar seconde later vroeg de ninetales: “Waar kom je vandaan kleine?“ Gaia werd meteen al boos, hij haatte het als iemand hem kleine noemde. Er kwamen ook al wat lichte vonkjes uit zijn wangen. Hij telde in zichzelf tot 10, men zei dat dat zou helpen. Gellukig helpte het ook een beetje. Toen zei gaia een beetje stotterend: “Ik weet het niet echt meer... Maar dat vind ik ook niet veel uitmaken. Ik zwerf gewoon wat rond hier.“ Gaia ging in de bron liggen, bedekt door de schaduw van een steen. Hier voelde het wel fijn. Niet heet, maar gewoon lekker warm, hier in de schaduw.

OOC: OOC??? Wat betekend dat eigenlijk?, sorry was beetje inspiratieloos, ik kan er wel wat stomme zinloze tekst neer zetten maar daar heeft nietmand wat aan. En 1 toets op mijn keybord doet het niet :S. De aanhalingstekens, ik heb nu gekopieerd maar dat is nogal veel moeite...

“Nou“ Begon Gaia. “Ik was rustig aan het wandelen door pokerpg en toen verdwaalde ik. Ik wist niet meer waar ik was, dus ik liep gewoon ergens heen, hopend om weer terug te komen in bekend gebied. Maar in plaats daarvan, ben ik per ongeluk het Magma Terrain ingelopen.“ Teresiá knikte begrijpend. “Dat is vervelend. Het is maar goed dat ik je gevonden heb.” Ze glimlachte naar hem. Haar volgende vraag leek hem wat van streek te maken. Verbaasd keek ze naar de vonkjes die uit zijn wangen kwamen. Had ze iets verkeerds gezegt? “Ik weet het niet echt meer... Maar dat vind ik ook niet veel uitmaken. Ik zwerf gewoon wat rond hier.“ Meteen had de Ninetails medelijden met de Pichu. Had hij geen familie? Ze geloofde niet in zijn stoere gedrag. Zo’n kleine pokémon hoorde niet alleen te zijn. Onderzoekend keek Teresiá naar de pokémon. Hoe oud zou hij eigenlijk zijn? “Zeg Gaia, mag ik vragen hoe oud je bent?” Hopelijk was hij niet beledigd door de vraag.

OOC: OOC betekend Out Of Character, oftewel, het hoort niet meer bij je post(posts zijn IC, In Character). ‘Zinloze’ tekst, oftewel beschrijvingen of gedachtengangen, zijn juist goed. Het vult je post. En dat van die toets.. daar kan ik niks aan doen xD

De ninetales vroeg hoe oud gaia was, gaia antwoorde met ”al 7 jaar”, ”hoe oud ben jij?” vroeg gaia er meteen achterna. Gaia voelde zich op zijn gemak. Dat kwam door de lekkere termperatuur van het water, ook van de schaduw en dat kwam ook deels van de ninetales. Gaia lag heel relaxed in het water, hij hoorde wat geritsel achter zich. Maar gaia bleef gewoon lekker relaxed in het water liggen. Gaia deed zijn ogen dicht, en ontspande zichzelf. Het voelde gewoon zo goed. Zo goed had hij zich al lang niet meer gevoeld.

Gaia leek niet beledigd door haar vraag. “Al zeven jaar.” Antwoordde hij trots. Teresiá glimlachte naar hem. “Hoe oud ben jij?” Voegde de Pichu eraan toe. Haar glimlach werd breder. Die vraag had ze kunnen verwachten. “Ik ben nu 14 jaar oud. Aangezien Ninetales’ wel 1000 jaar oud kunnen worden heb ik nog wel even te gaan.” Grijnsde ze. Daar moest ze toch ook even over na denken. Wilde ze eigenlijk wel 1000 jaar leven? Zou ze dat überhaupt halen? Het leek zo’n vreemd idee om iedereen te uitlevene en maar door te gaan, ondanks alle verliezen. Misschien was het daarom zo belangrijk om een doel in je leven te hebben. Vertederd keek teresiá naar Gaia die helemaal ontspannen in het water lag. Ze hoopt dat ook gaia nog een heel leven voor zich had, met een doel, een richtlijn. Maar je wist natuurlijk nooit hoe het leven liep. Een geritsel bereikte haar oren en ze richtte haar ogen op de bosjes naast de hete bron. Wat kwam daar aan?