Met kleine passen liep een niet al te grote Pikachu een grote berg op. Haar ogen waren nu volledig zwart. Kleurloos. Het was eng. De bruine gloed die alle normale Pikachu's hadden, had zij niet meer. Ze waren puur zwart. Ze gromde zacht. Verdoemde wezens. Schokken kwamen van haar staart en wangen terwijl zij doods voor zich uit keek. Ze zou ze allemaal uitroeien. Vermoorden. Aan stukken scheuren. Vervolgens zou ze hun stukken opnieuw aan stukken scheuren, en ze stuk voor stuk verbranden. Ze zou ervoor zorgen dat ze pijnlijk zouden sterven. Ze zou ervoor zorgen dat ze haar zelfs als ze dood waren zouden herinneren. Ze zou er persoonlijk voor zorgen dat zij het zelfde lot zouden ondergaan als degene die ze gedood hadden. Amore balde haar vuist. De mensen, waar ze een tijd bij had gewoond, waren gedood door een stel pokémon. Gelukkig wist zij precies wie de moordenaars waren. Het waren die verdoemde pokémon die ze ook tegen was gekomen toen ze voor het eerst naar PokéRPG was gekomen. Maar.. Er was niks waar zij bang voor hoefde te zijn. Het waren zes waterpokémon en drie vuurpokémon. Ze waren met veel, maar als ze het slim aanpakte zou het haar lukken. Een rilling gleed over haar rug. Haar ogen gaven zwartig-rood licht. Het zag er nog angstaanjagender uit. Ze zou langzaam alle kleur in haar ogen verliezen. Totdat het puur zwart was. Ze was benieuwd of haar donder nog rood zou zijn. Maar, misschien zou hij gewoon geel zijn. Of zwart of wit. Kleurloos. Of misschien kreeg ze alles terug als ze zelf weer wat.. kleurrijker kon denken. Amore schudde haar kop langzaam heen en weer en vervolgde haar reis om te doen wat ze wilde doen, hoe fout het ook was..

Amore is Prpg dus ook uit.