[Omdat ik dat liedje de laatste tijd te vaak hoor, en hem dan maar luid begin mee te zingen xD]
De avond was gevallen. Overal in het gebied genaamd Pokérpg was het stil en donker. Alle Pokémon waren aan het slapen, in hun holletje gekropen. De enige geluiden die nu hoorbaar waren was af en toe een ritselend geluid in de bosjes, of een zachte 'oeh-hoe'' van een Hoothoot of een Noctowl die de omgeving aan het afzoeken waren voor smakelijke hapjes, zoals bijvoorbeeld een dikke Rattata. Mayumi was hier echter niet om eten te zoeken. Dat kon ze niet eens. Het moeras was bedekt door de dichte bladerdakken van de bomen die hier kriskras stonden, en lieten geen enkel straaltje maanlicht door. Ze zag niks, het enige wat haar hier naar het moeras getrokken had waren de vele piepkleine lichtjes in de verte. Zolang ze die in de verte zag stopte ze niet met lopen door de dikke blubberige modder. Een ravage voor haar mooie puurwitte vacht, maar ondanks dat bleef ze doorlopen naar die mooie lichtjes. Ze ging morgen wel naar het Crystal lake om het er voorzichtig af te wassen, of zoiets. Een groot gat in de modder zorgde ervoor dat ze struikelde en met haar gezicht in de modder viel. Ze vloekte en tierde, maar nadat ze de modder van haar gezicht geveegd had zag ze dat ze al aangekomen was bij de lichtjes. Ze keek bewonderend naar de lucht, waar de lichtgevende insect-Pokémon genaamd Volbeat en Illumse sierlijk doorheen zweefden. Hoe noemden de mensen die beesten ook al weer? Ohja, vuurvliegjes. In het engels fireflies. De mensen waren er gefascineerd door, maar wisten vaak niet eens dat het helemaal geen vuurvliegjes zijn, maar Pokémon. Mayumi zocht een droog stukje grond op, en ging daar op liggen. Kijkend naar de 'vuurvliegjes' moest ze af en toe wel gapen, zelfs voor haar was het nogal laat. Ze gaapte daarna nog eens, dit keer luider, en viel daarna met een glimlach op haar gezicht in slaap.
