Met danserige passen liep een Kirlia over de velden. Een paar pokémon keken haar vol verbazing aan. Ze schaamde zich nergens voor. Ze hield ervan om het middelpunt te zijn. ''You know the words 'Once Upon A Time'. Make you listen? There's a reason. When you dream there's a chance you'll find a little laughter or a happy ever after. Your harmony to the melody. It's echoing inside my head. A single voice above the noise. And like a common thread. Hmm, you're pulling me. When I hear my favorite song I know that we belong. Oh, you are the music in me. Yeah it's living in all of us, and it's brought us here because.. Because you are the music in me,'' zong ze rustig. Toen een Swinub niet voor haar aan de kant ging, liet ze een zachte grom horen. Ze stopte met haar nummer. De pokémon liepen ietwat angstig weg toen een vuurlaag zich om haar hand vormde. Met een pijnlijke slag sloeg ze de Swinub weg. Het piepte en vluchtte. Met een geamuseerde grijns liep ze door, tot ze aankwam bij een grote steen. Eerst veegde ze met haar hand het stof eraf en maakte ze haar handen schoon. Hierna ging ze voorzichtig op de steen zitten en sloot ze haar ogen. ''Niemand, maar dan ook niemand loopt mij in de weg,'' sprak ze rustig. Haar stem zacht, helder.

In een hoge, boom. klonk geknars van bessen. Bessen die vermaald werden tussen de tanden van Blitzy, die in een boom lag, met nodige zorgen; Hij vroeg zich af wat er met de ex-Suerte leden zou gebeuren, na de val van de Suerte. De verwondingen die hij had opgelopen, geneesden goed. Blitzy grijnsde. Al vlug zou hij weer de oude zijn.. maar met welke bestemming dan? Opeens hoorde hij een zachte stem. 'You know the words ''Once Upon A Time''. Make you listen? There's a reason. When you dream there's a chance you'll find a little laughter or a happy ever after. Your harmony to the melody. It's echoing inside my head. A single voice above the noise.' Blitzy staarde naar beneden, waar een Kirlia zong. 'And like a common thread. Hmm, you're pulling me. When I hear my favorite song I know that we belong. Oh, you are the music in me. Yeah it's living in all of us, and it's brought us here because.. Because you are the music in me,' Opeens stond er een Swinub voor haar neus die, aan zijn gezicht te zien, gromde. De Kirlia bleef even staan, maar sloeg de Swinub weg, die al piepend wegliep. Blitzy gromde zacht. Die Swinub had hem niets misdaan. Ze liep naar een steen, en ging erop zitten. 'Niemand, maar dan ook niemand loopt mij in de weg. Blitzy schudde zijn kop en sprong uit de boom. 'Denk jij nu echt de jij zo iets kunt bereiken, met onschuldigen. pijn te doen?' gromde hij tegen de Kirlia terwijl hij iets dichter stapte.

'Denk jij nu echt de jij zo iets kunt bereiken, met onschuldigen pijn te doen?' Music opende haar ogen bij het horen van een onbekende stem. Voor haar stond een Monferno. Ze hield haar kop een tikkeltje scheef. Hij was ouder dan zij. Misschien 2 tot 4 jaar ouder. Verder scheen hij tegen geweld te zijn. Bovendien kende hij haar niet en leek hij te denken dat hij haar zo aan kon spreken. Hij stond precies voor haar. Zijn type was vuur/vecht. Dit betekende dat hij een zwakte had tegen Water, Psychic, Ground en Flying. Een Will-O-Wisp zou haar niet kunnen helpen door zijn vuurtype. Een psychic zou echter erg handig zijn. Ze haalde diep adem. ''Goedeavond, Monferno,'' sprak ze. Haar stem zacht, zuiver. ''Mijn naam is Music.'' Ze zette een lichte grijns op haar gezicht. ''En, ik denk dat ik meer bereik met een pokémon een lesje leren dan om een grote bek te hebben tegen iemand die het niks kan schelen,'' ging ze door. Ze klonk helemaal niet kwaad. Haar stem was nog steeds zacht, alsof ze tegen haar beste vriend praatte. Ze liep een rondje om Blitzy heen en legde haar hand op zijn schouder. Ze bracht haar mond naar zijn oor en begon te spreken. ''Daar kan je namelijk helemaal niets mee bereiken,'' sprak ze zacht. Hierna liep ze terug naar haar steen. Ze sprong naar achteren en landde met haar billen op de steen, Blitzy niet uit het oog verliezend.

De Kirlia leek hem even schattend te onderzoeken. Na een tijdje haalde ze diep adem en sprak ze met de meest bitcherige stem die jij je maar kon voorstellen: 'Goedenavond, Monferno. Mijn naam is Music.' Ze grijnsde. En die was nogal.. tuttig. 'En, ik denk dat ik meer bereik met een pokémon een lesje leren dan om een grote bek te hebben tegen iemand die het niks kan schelen,' Ze liep een rondje rond hem. Blitzy kraakte zijn nek om haar helemaal te kunnen volgen. Opeens stond ze voor hem en fluisterde ze in zijn oor: 'Daar kan je namelijk niets mee bereiken.' Ze plofte terug op de steen. 'Maar jij viel hem aan terwijl hij enkel een grompje deed..' zei hij. Het verbaasde hem dat hij nog niet eens aangevallen was, die Kirlia was Psychic. Dat was een zwakte waar hij nog niet veel last van gehad. Toch was Blitzy's angst voor zwakke punten niet zo erg als vroeger. Blitzy staarde in de ogen van Music. Hij mocht haar niet...

'Maar jij viel hem aan terwijl hij enkel een grompje deed,' sprak Blitzy. Music haalde diep adem. Ze zette een grijns op haar gezicht en keek naar haar hand. ''Dat was dus blijkbaar meer dan toegestaan was.'' Ze grijnsde licht. Ze kon de Monferno niet aanvallen. Want, hij was als ze het goed had een van de Ex-Suerte's. Tenminste.. Ze kon het hem vragen. ''Blitzy, was het niet?'' Music zette een arrogante grijns op haar witte koppie. Als ze het goed had, moest ze hem laten denken dat ze arrogant was, maar dat ze niet zomaar zou aanvallen. Ze zou hem later wel pakken. Als ze haar cape had. Zonder cape viel ze niet aan. Dan zou haar dekmantel voor niks zijn. Ze zuchtte. Ze had informatie over alle Suerte- en Lustro-leden. Zo was ze nou eenmaal. Een goede spion wist alles over zijn bondgenoten, maar ook over zijn vijanden. En, zij vond zichzelf natuurlijk perfect. Dus, deed ze dat ook. Ze ging op de steen staan en maakte een soort pirouette. Hierna keek ze Blitzy aan. In haar ogen was een kleine twinkeling zichtbaar. Ze keek even naar haar nagels en snoof zacht. ''Everything's got to be perfect for me,'' zong ze zacht terwijl ze van de steen afsprong. Ze draaide haar rug naar Blitzy toe. Haar ogen kleurden heel eventjes blauw. De Pokémon die daar hadden gestaan liepen snel weg. Music draaide zich sierlijk om. ''Nou, vertel eens iets over jezelf. Blitzy, toch?'' Ze fronste.

[Sorry dat ik een tijdje niet had teruggepost ofzo..]

'Blitzy, was het niet?' Blitzy's mond viel open. 'Hoe, weet jij mijn naam?' sprak hij dreigend. Als hij zijn naam wist, moest Music informatie hebben over de Suerte. Ze stond op en maakte een soort van pirrouette. Haar blik was nu op de zijne gericht. Blitzy's ogen stonden ook dreigend an de vlam op zijn staart groeide van arrogantie. 'Everything's got to be perfect for me,' zong ze. Het was niet echt vals.. maar als ze praat, is ze echt vreselijk. Ze sprong van de steen af en keerde hem in een snelle beweging de rug toe. Even dacht Blitzy dat hij iets zag oplichtten. Meteen na dat, vluchtten alle Pokémon die in haar buurt stonden -behalve hijzelf.- weg. 'Nou, vertel eens iets over jezelf. Blitzy,toch?' sprak ze. Blitzy had de aandrang om een goede schop tegen haar kont te geven. 'Ik zal niet ontkennen dat mijn naam inderdaad Blitzy is..' sprak hij. 'Maar ik zal geen verdere informatie geven, waarom? Ik denk dat jij zo'n gluiperige Lustro-spion bent dat informatie zoekt van ex-Suerte leden. om ze daarna uit te moorden.' Hij fronste. 'Eigenlijk zie ik geen reden meer om je niet aan te vallen..' gromde hij. Toch zou hij het betwijfelen om Music aan te vallen, als de Lustro ontdekt dat hij een van hun leden heeft gedood, gaan ze hem zoeken en daarna doden.

'Ik zal niet ontkennen dat mijn naam inderdaad Blitzy is..' sprak Blitzy na een tijdje. 'Maar ik zal geen verdere informatie geven, waarom? Ik denk dat jij zo'n gluiperige Lustro-spion bent dat informatie zoekt van ex-Suerte leden. om ze daarna uit te moorden. Eigenlijk zie ik geen reden meer om je niet aan te vallen..' Music barstte in lachen uit. ''Jij zal mij niet aanvallen!'' Ze grijnsde vals. ''Bovendien.. Inderdaad. Ik weet jouw naam, maar dat betekent niet dat ik bij die zogeheette Lustro hoor. Zoals je vast wel weet, beschik ik over de kracht om in de toekomst te kijken. Ik wist al voor jij besloot te zeggen dat je geen reden ziet om mij aan te vallen, dat dat niet de waarheid is. Ten tweede voel ik je twijfels. Je weet het niet zeker. Je doet je voor alsof je zeker bent, maar hebt teveel twijfels. Geloof me. Tegen mij kan je niet liegen. Ik zie je toekomst, ik voel je emoties. Wanneer je liegt, zal ik dit merken. Dus, spreek de waarheid nou maar.'' Haar gezicht stond geamuseerd. Ze snapte dat Akira haar had gekozen voor verschillende missies. Ze was hier pas net, niemand kende haar, maar toch had ze al twee grote missies. De één was succesvol voltooid, met de ander was ze nog bezig. Music haalde een aantal keer diep adem, en sloot haar ogen, wachtend op een reactie van Blitzy.

Een Golduck, die de naam Taresh met zich mee droeg, verplaatste zich over de Peaceful plains. Zijn scherpe klauwen groeven zich bij elke stap in het zand zodat er gaten achterbleven. Tussen deze gaten bevond zich een sleepspoor, afkomstig van zijn staart. Wanneer je dit spoor in tegengestelde richting zou volgen, zou je tot de ontdekking komen dat Taresh al een lange afstand had afgelegd. Wat zijn uiteindelijke bestemming zou zijn intresseerde hem niet.

Taresh hield halt bij een kleine beek. Hij bukte en stak zijn tot een kommetje gevormde klauwen in het water. Dit 'kommetje' hief hij even later weer omhoog en sloeg hij hiermee het opgeschepte water in zijn gezicht. Koelte.. Zijn scherpe nagel ging even over het litteken van zijn oog, voordat hij zijn armen weer naar beneden liet zakken.
Kalm kwam Taresh weer overeind. De druppels gleden van zijn gladde huid naar beneden en vielen uiteindelijk stuk toen ze de grond bereikte.

Waarneer zijn niet zienbare oren een geluid oppikte opende hij zijn diepzwarte ogen. Stemmen. Pokemon waren in gesprek, niet ver van hem verwijdert. Taresh hief zijn kop en liet zijn blik door de omgeving glijden. Al snel kreeg hij de twee in het vizier. Hij bracht zichzelf naar een grote eik en begon tegen de stam aan te leunen, zijn armen in elkaar gevouwen. Hij staarde droog naar de Kirlia en Monferno die nu nog maar enkele meters van hem verwijdert waren. Er hing een gespannen sfeer tussen de twee. Vooral de Monferno leek niet op zijn gemak. Taresh grinnikte onhoorbaar en richtte toen zijn kille blik naar de hemel, wat zou hij nu eens gaan doen?

Bij het opvangen van een emotie bewogen de twee rode horens op de kop van de kleine Kirlia, Music. Automatisch richtte ze haar blik op de grond en dacht na over de emotie. Het was saai, ongeïnteresseerd. Sommigen noemden het verveeld. Het toonde geen interesse in iets. Plots voelde ze hem dichter bij komen. Snel richtte ze haar blik op het gebied achter zich. Het duurde even voor ze, met hulp van zijn emoties, hem had weten te vinden. Het was een Golduck. Music hief een wenkbrauw op en teleporteerde zich een paar meter van Blitzy vandaan, waardoor ze nog verder van de Golduck verwijderd stond. Ze ging in kleermakerszit zitten. De twee horens op haar hoofd gingen zacht heen en weer. Haar ogen kleurden blauw en de ruimte om haar heen veranderde. Ze keek in de toekomst.
Haar ogen kregen hun oorspronkelijke kleur weer terug en Music keek om zich heen. Hmmn. De Golduck heette Taresh. Hij had in haar visioen gepraat met Akira. Akira scheen het geen probleem te vinden. En, als haar leidster Akira hem mocht, zou hij geen gevaar betekenen voor de Lustro. Music grinnikte en teleporteerde zich terug naar haar plek. Hier maakte ze rustig een pirouette. ''Beste Blitzy,'' begon ze. Ze grinnikte. ''We zullen zo iemand tegenkomen die aan de andere kant staat. Tenminste.. Volgens mijn visioen. Als je geen ruzie wilt, denk ik niet dat je hier moet blijven.'' Ze grijnsde breed.

Music begon te lachen, in een krijsende lach. 'Jij zal mij niet aanvallen!' zei ze. 'Huh?' zei Blitzy terug. Ze teleporteerde een paar meter van hem. 'Bovendien.. Inderdaad. Ik weet jouw naam, maar dat betekent niet dat ik bij die zogeheette Lustro hoor. Zoals je vast wel weet, beschik ik over de kracht om in de toekomst te kijken. Ik wist al voor jij besloot te zeggen dat je geen reden ziet om mij aan te vallen, dat dat niet de waarheid is. Ten tweede voel ik je twijfels. Je weet het niet zeker. Je doet je voor alsof je zeker bent, maar hebt teveel twijfels. Geloof me. Tegen mij kan je niet liegen. Ik zie je toekomst, ik voel je emoties. Wanneer je liegt, zal ik dit merken. Dus,..' Wat geritsel kwam iets verder vandaan, Blitzy besloot om het te negeren. '..spreek de waarheid nou maar.' Blitzy voelde zich echt woedend. 'Waarom zou ik je de waarheid vertellen? Zelfs al zou ik geloven dat je geen spion was, zou ik dat niet doen.' Toen kleurden de ogen van Music blauw, en na een tijdje weer gewoon rood. 'Beste Blitzy,' begon ze geammuseerd. 'We zullen zo iemand tegenkomen die aan de andere kant staat. Tenminste.. Volgens mijn visioen. Als je geen ruzie wilt, denk ik niet dat je hier moet blijven.' Blitzy hief een wenkbrauw op. 'Verkeerde kant, er komt dus een Lustro lid..' zei hij scherp. 'Ik zal het zien en weggaan indien nodig.' zei hij. Zou Music gelijk hebben?

Taresh hief een wenkbrauw op bij het zien van de Kirlia die wegteleporteerde en in een kleermakerzit ging zitten. Vervolgens begonnen haar ogen blauw te gloeien en teleporteerde ze even later weer terug naar de Monferno. 'Beste Blitzy.' Ongeïntresseerd keerde Taresh zijn blik van hen af. Ze ging gewoon weer saai praten, voor Taresh een teken om weg te gaan. Hij draaide zich om en wilde net aanstalten gaan maken om te verdwijnen, toen hij plotseling de woorden; 'We zullen zo iemand tegenkomen die aan de andere kant staat. Tenminste.. Volgens mijn visioen,' opving. Taresh opgeheven wenkbrauw vormde zich tot een frons, waar had die kleine Snertpokemon het over? Doelde ze op hem? Voor een tweede keer keerde hij zich om en keek hij hen aan. 'Verkeerde kant, er komt dus een Lustro lid..' Dit keer was het de Monferno die begon te spreken. Een zachte "Hmpf," verliet Taresh's snavel. Hij was geen Lustro lid. Sterker nog, hij had nog nooit van die naam gehoord. Taresh besloot zich in het gesprek te voegen, iets wat hij normaal nooit zou doen. Maar, hij was er min of meer al bij betrokken geraakt. Dus, waarom ook niet?
"Wat mag dit te betekenen hebben?" vroeg hij kil. Hij ging weer tegen de stam aan leunen en keek de twee achterdochtig aan.

'Verkeerde kant, er komt dus een Lustro lid..' zei Blitzy. 'Ik zal het zien en weggaan indien nodig.' zei hij toen. Music rolde met haar ogen en haalde diep adem. Haar twee horens trilden even bij het voelen van Blitzy's twijfel. Twijfelde hij aan haar? Dat was best beledigend, eigenlijk. Een zachte grom kwam vanuit haar borstkas omhoog. 'Wat mag dit te betekenen hebben?' Music haalde diep adem. ''Beste Golduck,'' begon ze haar verhaal. ''Of Taresh, ook goed.'' Ze grijnsde. Wat zou hij denken? Hij zou het vast vreemd vinden dat ze zijn naam al wist zonder dat hij zich voorgesteld zou hebben. ''Mijn naam is Music. Dit hier is Blitzy,'' sprak ze. Toen ze Blitzy's naam uit sprak wees ze eventjes naar de Monferno. Ze haalde diep adem en sloot haar rode ogen even. Hierna opende ze ze weer. ''Je luisterde mee en weet niet wat de Lustro is. Toch?'' Ze grijnsde haar tanden bloot. ''De Lustro is de groep moordenaars uit dit gebied. Ze hebben de Chi..'' Music fronste. Ohja, vergeten. Niemand wist nog dat er een nieuwe groep zou komen. Zelfs de toekomstig leiders niet. Music fronste. Ze zou nog jaren moeten trainen als ze wilde dat haar visioenen perfect waren. Bij de visioenen over die nieuwe groep, kon ze niet zien wie er in zaten. Heel irritant. ''Suerte verslagen,'' maakte ze haar zin uiteindelijk af. ''Als ik het goed heb zijn ze op het moment PokéRPG aan het terroriseren.'' In haar stem was geen enkele emotie hoorbaar.

De Kirlia haalde diep adem, alsof ze van plan was een heel verhaal te vertellen. Aan haar gezichtsuitdrukking te zien was ze dit inderdaad van plan en geduldig wachtte Taresh af. 'Beste Golduck. Of Taresh, ook goed,' begon ze. Hij snoof verwaand, hoe wist ze zijn naam? Het had vast met dat visioen van haar te maken. 'Mijn naam is Music. Dit hier is Blitzy,' en ze maakte een gebaar richting de Monferno. Taresh sloeg er echter geen acht op, de Monferno, of .. Blitzy, intresseerde hem niet. 'Je luisterde mee en weet niet wat de Lustro is. Toch?' Sprak Music verder. Weer snoof Taresh. "Dat klopt," mompelde hij kortaf. Zijn diepzwarte kille ogen keken haar aan, benieuwd naar de uitleg die zou volgen. 'De Lustro is de groep moordenaars uit dit gebied. Ze hebben de Chi.. Suerte verslagen. Als ik het goed heb zijn ze op het moment pokéRPG aan het terroriseren.' Music stopte met spreken, blijkbaar was dit alles. Kalm liet Taresh het verhaal op zich inwerken. Een groep moordernaars die pokéRPG aan het terroriseren waren. Hij nam aan dat de naam; PokeRPG, op het gebied doelde waarin hij zich nu bevond. Een groep moordenaars.. Zelf kende Taresh ook geen angst om te moorden. Zijn hele leven al stond hij bekend als een kil, harteloos wezen. Met een gemene grimas op zijn gezicht stapte hij uit de schaduw van de boom. Nu werd zijn volledige uiterlijk goed zichtbaar. Een gespierde Golduck, met een litteken op zijn gezicht en vlijmscherpe klauwen. Hij keerde zich richting Music en boog een klein stukje voorover, "Vertel mij, waar kan ik die ... Lustro vinden?"

'Beste Golduck,' begon Music. 'Of Taresh, ook goed?' Blitzy gaapte Music aan. Kon ze nou Tarash's gedachten lezen? Hij stopte met gapen toen Music zei: 'Mijn naam is Music. Dit hier is Blitzy,' Ze wees op hem. 'Je luisterde mee en weet niet wat de Lustro is. Toch?' zei Music. 'Dat klopt,' mompelde 'De Lustro is de groep moordenaars uit dit gebied. Ze hebben de Chi-' Music stopte achter die zin. '-Suerte verslagen. Chi? Was dat nu een verspreking van haar? 'Als ik het goed heb zijn ze op het moment PokéRPG aan het terroriseren.' 'Je weet dus blijkbaar heel veel van die Lustro af, he..' siste Blitzy tegen Music. De Golduck boog zich over Music. 'Vertel mij, waar kan ik die ... Lustro vinden?' Blitzy strekte zijn vingers uit naar de snavel van de Golduck en trok die naar hem toe zodat hij nu in de ogen van de Golduck keek. 'Als je van plan bent om bij die lafaards te komen... waarschuw ik je..' siste hij met een stem van afkeer. 'Ik was een Ex-Suerte lid, met doel om de Lustro te doden. De Suerte mag dan misschien uit elkaar gevallen zijn, ik zal nog steeds mijn best doen om Lustro leden te doden.' Blitzy liet de snavel van de Golduck los en keek naar Music. 'Zo, waar blijft dat Lustro-lid?' zei hij tegen Music. Hij keek rond; geen ontploffende bomen, geen bewegende schaduwen, geen enkel verdacht geluidje. Blijkbaar was er niemand verdacht in de buurt.

'Je weet dus blijkbaar heel veel van die Lustro af, he..' had Blitzy gesist. ''Ik kan in de toekomst kijken. Ik weet ook meer van Suerte af dan jij,'' grijnsde Music kalmpjes. 'Vertel mij, waar kan ik die ... Lustro vinden?' vroeg de Golduck, Taresh, toen. Blitzy antwoordde voordat zij dat kon doen. 'Als je van plan bent om bij die lafaards te komen... waarschuw ik je.. Ik was een Ex-Suerte lid, met doel om de Lustro te doden. De Suerte mag dan misschien uit elkaar gevallen zijn, ik zal nog steeds mijn best doen om Lustro leden te doden.' Music begon te lachen en rolde met haar ogen. ''Taresh. Ik kan je niet helpen wat de Lustro betreft. Maar, verder heb ik genoeg ervaring wat groepen betreft, dat het me logisch lijkt dat je de leidster, Akira, roept.'' Ze grijnsde haar tanden bloot en keek naar Blitzy. ''Ik weet dat je een Suerte-lid was. Geen Terzo, Altro of Duce, dus niet echt boeiend,'' grijnsde ze tegen hem. Plots herinnerde ze zich dat Blitzy iets had gevraagd. 'Zo, waar blijft dat Lustro-lid? Music grinnikte. ''Over dat Lustro-lid. Dat was niet wat ik zei. Ik zei dat er iemand van de andere kant aan kwam. Zoals je merkt, heeft deze Golduck, Taresh, interesse in de Lustro, dus behoort hij tot de zogeheette 'slechte' kant,'' sprak ze kalm. ''Leer die te grote oren van je gebruiken, mannetje.''

Voordat Music kon antwoorden werd Taresh bij zijn snavel gegrepen en keek hij plotseling in de ogen van de Monferno, waar hij de naam alweer van was vergeten. 'Als je van plan bent om bij die lafaards te komen... waarschuw ik je.. Ik was een Ex-Suerte lid, met doel om de Lustro te doden. De Suerte mag dan misschien uit elkaar gevallen zijn, ik zal nog steeds mijn best doen om Lustro leden te doden,' waren zijn kwade woorden. Taresh's snavel werd weer bevrijd en hij rechte zijn rug om vervogens in lachen uit te barsten. "Jij? Mij doden?" wist hij tussen het lachen door uit te brengen. Plots kwam er geen geluid meer uit zijn snavel en wende hij zijn kille zwarte ogen minachtend naar de zijne. "Kom op zeg.." siste hij vals. Zijn lange scherpe nagels begonnen te gloeien en namen toe in grote. Ook de rode cirkel op zijn kop nam een merkwaardige gloed aan. Via een psychic tilde hij Blitzy op in de lucht en sloeg hij hem toen volop tegen zijn wang. Droog keerde Taresh zich om richting Music, verwachtend dat de Monferno een eind weg was geslingerd. 'Taresh. Ik kan je niet helpen wat de Lustro betreft. Maar, verder heb ik genoeg ervaring wat groepen betreft, dat het me logisch lijkt dat je de leidster, Akira, roept,' had ze hem verteld. Hij maakte een knikkend gebaar, "Prima," mompelde hij met een gemene grimas op zijn gelaat.

De klauwen van Tarsah kleurden rood. Niet enkel dat, Zijn diamant op zijn kop ook. Blitzy voelde een harde klap en werd achteruit geblazen. In een bliksemsnelle reflex zwaaide hij zijn armen achteruit, die de klap van de boom opvingen. Tarash maakte van die gelegenheid gebruik, door Music te ondervragen. Blitzy stootte zijn voet tegen de boom en sprintte naar Taresh, terwijl zijn vuist wit kleurde. 'Prima,' zei hij nog nietsvermoedend tegen Music. Blitzy stootte zijn voet af en sprong in de lucht. 'Je kunt het krijgen..' zei hij rustig voordat hij zijn vuist tegen zijn keel liet beuken. Daarna gebruikte hij zijn voeten en gaf de Golduck een knietje, en gooide Taresh over zijn rug. Blitzy's ogen schoten bijna letterlijk vuur. 'Dat betekent dat je vanaf nu een vijand van me bent..' zei Blitzy waarschuwend. 'En als je niet nog meer klappen wilt krijgen, ga dan weg.' Blitzy keek daarna Music aan. 'Is dit de Pokémon van de andere kant die je bedoelde?' sprak hij, terwijl hij een kort knikje gaf naar Taresh, die ieder moment terug kon aanvallen. Blitzy was voorbereid op een volgende klap.

Taresh's ogen werden tot spleetjes gevouwen toen hij de snelle voetstappen van de Monferno opving. Fijn.. Zo'n klier die maar niet van ophouden wist. Razendsnel draaide hij zich om en begonnen zijn diepzwarte ogen blauw licht te geven. Via een Disable wist hij de witte vuist van Blitzy te ontwijken. Het knietje had hij echter niet aan zien komen en hierdoor moest hij een paar passen naar achter zetten, om maar niet om te vallen. 'Dat betekent dat je vanaf nu een vijand van me bent..' Begon de Monferno te spreken, 'en als je niet nog meer klappen wilt krijgen, ga dan weg.' Taresh grinnikte en vouwde zijn armen in elkaar. Vijanden.. Alsof hij die al niet genoeg had. De monferno stelde daarmee vergeleken niks voor. Hij had wel grotere vijanden gekend, zijn litteken was hier het bewijs van.
Blitzy begon wat te vragen aan Music, 'Is dit de Pokemon van de andere kant die je bedoelde?' Taresh rolde met zijn ogen, "Jeez, jij bent ook traag van begrip zeg," mompelde hij. Music had hem allang al duidelijk gemaakt dat ze hem, de Golduck, bedoelde. Maar, blijkbaar was de Monferno te stom om dit te onthouden of was het gewoon niet tot hem doorgedrongen. Taresh zuchte. Ach ja, hij zou zijn tijd maar niet al teveel aan hem verspillen, dat zou zonde zijn.

Met een opgeheven wenkbrauw had de Kirlia toegekeken. Ze fronste eventjes toen Blitzy met een aanval op de Golduck af ging. Gelukkig was de Golduck snel genoeg, anders had zij zich er weer mee moeten bemoeien. Ookal was dat nooit een probleem geweest. Met haar protect of Teleport kon ze alles supermakkelijk ontwijken. Ze zette een lichte grijns op haar gezicht. 'Is dit de Pokemon van de andere kant die je bedoelde?' vroeg Blitzy. 'Jeez, jij bent ook traag van begrip zeg,' mompelde de Golduck, Taresh, als antwoord. Music grijnsde. ''Zie je iemand anders, dan?'' gromde ze zacht. Even keek Music om zich heen, maar toen besloot ze de Golduck toch in te lichten. Ze sloot haar ogen, omdat Blitzy anders zou merken dat ze blauw waren en licht gaven. Als Kirlia kon ze toekomstbeelden doorgeven via gedachten. Zo kon ze Taresh laten zien wat hij moest doen. Ze liet Akira zien, een Umbreon, leidster van de Lustro. En Houndoom, onderleider. Vervolgens liet ze in een snelvaart wat belangrijke punten zien. Een goede plek om Akira of Houndoom te roepen zou de Kloof of de Rivier zijn. De veroverde gebieden. Haar ogen kleurden weer normaal en ze opende ze weer. Met een grijnsje keek ze Taresh aan, hopend dat deze haar boodschap begreep.

Plots veranderde de wereld om Taresh heen volledig. Er kwam een nieuw beeld in in hem op. Een beeld die hij niet kon controleren. Hij kon het niet stopzetten, het was gewoon zomaar zijn kop binnengeslopen. Taresh kreeg een vaag vermoeden dat Music hiermee te maken had. Er kwam een Umbreon en Houndoom in beeld. Vervolgens werd hij meegenomen naar twee plekken, een Rivier en een Kloof. Taresh veronderstelde dat de Umbreon de leider van de Lustro moest zijn, degene die Music eerder in het gesprek had opgenoemd. Om haar te vinden moest hij vast naar één van die gebieden trekken.
Het beeld stopte en Taresh opende zijn ogen. Hij knipperde even verwoed en zette toen een kleine grijns op zijn gezicht. Hij wist wat zijn volgende bestemming ging worden.
Taresh maakte een knikkend gebaar richting Music, maar hield verder zijn mond. Ze had hem duidelijk gemaakt dat ze het niet in het openbaar wou vertellen. Na nog even een minachtige blik op Blitzy te hebben geworpen, draaide Taresh zich om en verdween hij uit het zicht.