Alleen toegang voor Evening, Amore en Riolu.

Shadow zuchtte. haar geheugen liet haar weer in de steek. Waarom was ze ook alweer naar de Plains gegaan? Het had een reden, maar ze was het vergeten. Misschien was dat het ook wel.. Ze vergat steeds dingen. Ja, dat moest het zijn. De Plains lagen bij de rand van PokéRPG en waren een makkelijke plek om het gebied uit te gaan Shadow wierp eerst een blik op waar PokéRPG lag, en toen de andere kant op. Ja.. Langzaam leek het terug te komen, of ze besloot het gewoon opnieuw. Dit moest stoppen; ze kon niet met een geheugen als een lekke zeef door het leven. Er was één Pokémon die er waarschijnlijk wat vanaf wist; Shade. Hij zou het vast leuk vinden om Shadow te pesten op deze manier. Maar.. Had hij de kracht om geheugens te verzwakken? Als dat zo was, had hij dat nog nooit eerder gebruikt. Dan had hij het vast later geleerd.. Ja.. Shadow laadde zich op en schoot een zwarte donder de lucht in. Het was een soort roep naar Amore, Riolu en Evening. De Pokémon die momenteel het meest voor haar betekenden.. Houndoom liet ze erbuiten; ze had gehoord dat deze zich had aangesloten bij Lustro, en dat konden ze nu niet gebruiken. De donder vaagde redelijk snel weg, maar het was vast genoeg geweest om gezien te worden. Er werd immers niet altijd een zwarte donder afgevuurd. Shadow wist nog niet hoe ze het ging vertellen, maar wist wel dat het moest. Misschien zou ze niet terugkeren door een hinderlaag. Dan had ze in ieder geval afscheid kunnen nemen. Shadow wierp opnieuw een blik op het PokéRPG gebied. Daar zouden ze waarschijnlijk vandaan komen. Ze wist niet wie als eerste zou komen, maar hoopte op Evening. Waarom wist ze niet. Shadow zou in ieder geval niet vertrekken zonder tegen alle drie te zeggen dat ze wegging. Shadow zuchtte en sloot haar ogen, wachtend op het geluid van voetstappen.

Hiermee is de verhaallijn dus gestart.

Het duurde niet lang voordat de eerste voetstappen te horen waren. Toen hij de zwarte donder had gehoord en gezien, was hij er meteen op afgekomen. Want dat kon alleen Shadow zijn, Amore had al een speciale rode donder. Toen hij haar in de verte zag, versnelde hij zijn pas, om als eerste bij haar aan te komen. Evening probeerde haar gezicht te lezen, maar zag geen enkele zichtbare emotie. Hij stopte vlak voor haar met rennen, struikelde bijna om omdat hij nog pijn had aan zijn lichaam, en keek haar met een vragende blik aan. ''Hallo Shadow..'' begon hij te preken. ''Wat is er aan de hand?'' vroeg hij meteen daarna, aangezien die donder niet alleen voor hem bedoeld was, maar ook voor enkele andere Pokémon, dus het moest iets belangrijks zijn. Maar toch was hij blij dat hij haar even zag, en even met haar alleen was, ook al zou dat niet al te lang duren, aangezien er ook andere Pokémon aan konden komen. Maar hij was erg ongerust over haar geweest, omdat ze niet bij het belangrijke gevecht was geweest. Misschien had dit er iets mee te maken?

[inspiloos, vermoord me niet xD]

Voetstappen klonken en Shadow keek op. Evening kwam als eerste aan, zoals ze gehoopt had. Hij struikelde bijna, maar Shadow deed alsof ze dat niet zag. ''Hallo Shadow'' begon hij te preken. ''Wat is er aan de hand?'' Shadow had zijn vraag eigenlijk al wel verwacht. Ze zuchtte diep. ''Ik wacht met het echte uitleggen tot de anderen er zijn..'' zei ze zachtjes. Ze keek diep in zijn rode ogen en voelde iets branden in haal lichaam, iets dat zei dat ze het niet moest doen. ''Maar ik kan in ieder geval melden dat.. nouja..'' ze slikte en haalde diep adem, ''Er is kans dat ik niet terug kom, en daarom denk ik dat het het beste is als..'' Shadow sloot haar ogen. Ze kon het gewoon niet zeggen. Hopelijk begreep hij het zo ook al.. Ze beet hard op haar lip. Ja, het moest. Als ze bij elkaar bleven en Shadow zou het niet halen, dan zou Evening nooit de kans hebben een nieuwe partner te krijgen. Hij zou dagenlang wachten op haar terugkeer, maar zij bleef weg.. Het idee alleen al vond Shadow akelig. Het overtuigde haar ervan dat het beter was. ''Het spijt me,'' was het enige wat ze nog kon uitbrengen. Misschien was dit waarom ze het beter vond dat Evening als eerste was gekomen. Als Amore en Riolu erbij waren was het vast nog moeilijker geweest. Shadow wilde doorgaan met uitleggen, maar zou eerst wachten. Ze had geen zin om het meerdere keren uit te leggen. De eerste zet was gedaan, maar het spel was nog niet echt begonnen. Shadow opende haar ogen weer en keek langs Evening, omdat ze het even niet kon verdragen om hem aan te kijken. Haar blik was gericht op PokéRPG, waar Riolu en Amore vandaan zouden moeten komen.

Een kleine Pikachu kwam geluidloos aanrennen. Ze keek niet achterom. Riolu zou heus wel achter haar aan komen. Ze had een lichte grijns op haar kop. Gisteren was absoluut een perfecte dag geweest, vond ze. Ze schudde haar kop heen en weer en kwam tot stilstand bij Shadow en Evening. ''Hallo Shadow, Evening,'' begroette ze de twee. Amore fronste. Beiden zagen er niet al te vrolijk uit. Bovendien.. Ze stonden aan de grens. Wat had dit te betekenen? ''Shad, wat is er..?'' Ze beet op haar lip terwijl ze snel op twee poten ging staan. Ze hield haar kop een tikkeltje scheef. De rode gloed was nog steeds zichtbaar in haar ogen. Het geluk dat ze hiervoor gevoeld had verdween een beetje. Er was iets mis. Wat er was, dat wist ze niet. Maar, wel was het iets wat haar humeur niet ten goede zou doen. Ze haalde even diep adem. Normaal zou Amore zich geen zorgen maken als iemand haar riep. Maar, voor zover ze wist had Shadow nog nooit geroepen. Bovendien moesten Riolu, Evening en zij komen. Evening was Shadow's partner, Riolu een goede vriend, en zij.. Ach ja. Ze waren familie, en hadden Suerte samen geleid. Dus, drie Pokémon die belangrijk voor Shadow waren. Bovendien.. Shadow was ook niet komen opdagen bij de oorlog. Nog een reden waarom Amore zich zorgen kon maken.

Sorry. Flutpost.

Shadow zuchtte diep nadat Evening haar had gevraagd wat er aan de hand was. ''Ik wacht met het echte uitleggen tot de anderen er zijn..'' Evening slikte. ''O.. oké dan..'' zei hij zacht. hij zag dat Shadow haar aankeek, en de blik in haar ogen deed hem verdriet. ''Maar ik kan in ieder geval melden dat.. nouja..'' Evening keek haar een beetje raar aan. ''Wat? wat wil je vertellen?'' vroeg hij, ietsje wanhopig klinkend. Hij wou zo graag dat er niks ergs aan de hand was. 'Er is kans dat ik niet terug kom, en daarom denk ik dat het het beste is als..'' Shadow sloot haar ogen, en het was Evening meteen zo duidelijk dat hij die zin in zijn gedachten kon afmaken. Hij voelde iets in hem breken, maar had nog steeds hoop. 'Het spijt me,'' zei ze nog. Weg was de hoop. Ze ging weg, en het was uit. Evening staarde emotieloos voor zich uit, maar binnenin was er zeker weten iets geknapt. Hij zou het wel uit kunnen huilen, maar hij moest zich inhouden, er kwamen nog andere Pokémon aan. Evening keek richting Shadow, maar zag dat die niet naar hem keek, maar langs hem heen. Snel wendde hij zijn blik weer van haar af, en keek daarna in de ogen van Amore. ''Hallo Shadow, Evening,'' zei ze. Ze klonk in ieder geval een stuk vrolijker als hijzelf was. Daarna fronste ze. Ze wou vast weten waarom ze beiden in zo'n stemming waren, maar Evening hield zijn mond erover. Hij zou de woorden niet eens uit zijn mond krijgen. ''Shad, wat is er..?'' vroeg ze. Gelukkig vroeg ze het aan Shadow, zodat hijzelf niet aan het woord hoefde te komen, en Shadow misschien zou gaan vertellen wat er precies zou gebeuren. Even was het stil, totdat Amore diep adem haalde. Vertel het nou.... dacht Evening ongeduldig. Het was wel handig om de reden te weten waarom je partner afscheid van je zou nemen. Dan moest het wel erg zijn. Maar toch, waarom vertrouwde ze hem niet? Hij zou altijd op haar blijven wachten. Tenzij ze voor altijd wegbleef natuurlijk.. Evening beet op zijn lip, en voelde tranen opwellen, maar probeerde die te verdringen.

Riolu kwam als laatste aan, wat ook niet gek was. Rustig kwam hij tot stilstand en nam hij plaats naast Amore. Hij glimlachte even naar haar en richtte toen zijn aandacht op Shadow, degene die hen geroepen had. Met zijn rode ogen keek hij haar aan. Vragen wat er was deed hij niet, Riolu verwachtte dat Evening en Amore dit al hadden gedaan. Geduldig wachtte hij tot Shadow het zou vertellen, maar zich er echt op verheugen deed hij niet. Aan Shadow en Evening hun blikken te zien was het geen goed nieuws. Riolu klemde zijn kaken op elkaar. Zou het gaan over het feit dat Shadow niet was komen opdagen tijdens de oorlog? Nee, er was vast meer. Hij fronste en keek om zich heen. Het viel hem op dat ze bij de grens waren en een onaangenaam gevoel kwam in zijn lichaam op. Al schuddend met zijn hoofd drukte hij dit gevoel weer weg. Nee, er was niemand die weg ging, het was gewoon toeval dat ze hier stonden. Maar, hoe langer Riolu de andere aankeek des te meer hij over deze gedachte begon te twijfelen.

Hoewel Shadow niet recht naar Evening keek zag ze zijn uitdrukking wel. Gelukkig kwam Amore er al snel aan. ''Hallo Shadow, Evening,'' begroette ze de twee. Ze klonk vrij vrolijk, wat Shadow lichtelijk irriteerde. Vervolgens fronste Amore en vroeg ze wat er was. Shadow wilde net zeggen dat ze op Riolu wilde wachten toen die er ook aan kwam. Shadow haalde diep adem. Ze wist wat ze wilde zeggen, maar had de juiste woorden nog niet gekozen. Ze sloot haar ogen en probeerde te denken, maar dat ging opeens stukken moeilijker. ''Nouja.. Misschien wisten jullie al wel dat mijn geheugen de laatste tijd nogal op een zeef lijkt?'' Ze wachtte niet op antwoord; nu ze begonnen was ging ze door. Ze opende haar ogen en keek opzettelijk niet naar Evening; dat kon ze nu niet aan. ''Ik ga op zoek naar de oorzaak hiervan, en denk dat ik iemand weet die de oplossing weet.. Maar, deze woont buiten PokéRPG. En we zijn nou niet de beste vrienden..'' Shadow snoof zachtjes voor ze verder ging. ''Er is dus kans dat ik niet terugkeer, en dat vond ik belangrijk genoeg om te melden..'' Elk woord dat ze uitsprak leek dommer te klinken. Waarom wist ze niet, maar dat vond Shadow. Ze onderdrukt de neiging om te grommen en wachtte zwijgend tot iemand zou reageren.

Als laatste Pokémon kwam Riolu aan, en ging naast Amore staan naar wie hij kort glimlachtte. Evening zag dit, en zuchtte. Waren ze partners? Dat kon hij er ook wel weer bij hebben, het zien van een gelukkig paar. Hij zei echter niks. Shadow haalde diep adem, waardoor de aandacht van Evening weer op haar viel. Hij keek haar echter nog niet aan, maar naar de grond. ''Nouja.. Misschien wisten jullie al wel dat mijn geheugen de laatste tijd nogal op een zeef lijkt?'' vroeg ze. Evening keek op, met een raar gezicht. Daar had hij helemaal niets van kunnen merken.. Ze ging echter gelijk door met vertellen, waardoor Evening zijn mond maar gesloten hield en vragen voor zich hield. 'Ik ga op zoek naar de oorzaak hiervan, en denk dat ik iemand weet die de oplossing weet.. Maar, deze woont buiten PokéRPG. En we zijn nou niet de beste vrienden..'' Evening keek Shadow aan, ook al keek ze zelf niet naar hem. Waarom zou ze dat doen? Waarom nam ze niet iemand mee, om samen met haar te gaan? Iemand die kon voorkomen dat het misschien haar dood zou worden? ''Er is dus kans dat ik niet terugkeer, en dat vond ik belangrijk genoeg om te melden..'' zei ze nog, en was daarna stil. Evening zuchtte, en keek haar recht in de ogen aan. ''S..shadow.. Waarom kan niemand van ons mee? Je mag niet sterven...'' zei hij zacht.

'Nouja.. Misschien wisten jullie al wel dat mijn geheugen de laatste tijd nogal op een zeef lijkt?' Amore keek Shadow aan en fronste bij deze woorden. Nee. Dit wist ze niet. Ze had Shadow de laatste tijd nauwelijks gezien, aangezien ze zelf een tijd weg was geweest. Shadow meldde dat ze op zoek ging naar de oorzaak hiervan. Ze zei dat ze iemand kende die de oplossing wist, maar dat die niet hier woonde. Ook zei ze dat zij en die Pokémon elkaar niet al te graag mochten en dat er een kans was dat zij niet terug zou keren. Amore knikte rustig. Ze begreep Shadow's beslissing, en zou haar hierin steunen. 'S.. Shadow.. Waarom kan niemand van ons mee? Je mag niet sterven...' Amore rolde met haar ogen. ''Weet je dat dat best beledigend is? Je vertrouwt Shadow niet.'' Ze haalde diep adem voor ze verder sprak. ''Ik durf best te geloven dat ze terugkeert,'' sprak ze, terwijl ze Shadow weer aan keek. ''Ik vertrouw je, Shadow. Als jij denkt dat dit de beste keuze is, zal ik je hierin steunen. Toch, ook al denkt hij niet helder na, heeft Evening een punt. Ik zou het ook fijn vinden als er iemand met je meeging, maar aan de andere kant ook niet,'' ratelde ze door. ''Dit is iets voor jou. Iets wat je zelf op moet lossen. Maar je weet. Als je iemand nodig hebt, ik zal elk moment voor je klaarstaan,'' sprak ze. Ze zette een scheve grijns op, waarbij haar ene mondhoek verder omhoog kwam dan de andere. Hierna keek ze Riolu en Evening even aan. Vervolgens richtte ze haar blik weer op Shadow.

Shadow begon met spreken en Riolu richtte zijn volle aandacht op haar. 'Nouja.. Misschien wisten jullie al wel dat mijn geheugen de laatste tijd nogal op een zeef lijkt?' Riolu hield vragend zijn kop een tikkeltje scheef toen hij deze woorden opving. Had ze last van haar geheugen? Dit was hem nog niet echt opgevallen. Maar, toen hij er over na begon te denken, realiseerde hij zich dat hij Shadow al een lange tijd niet meer had gezien. Een schuldgevoel kwam in hem op, maar Riolu wist deze verborgen te houden. 'Ik ga op zoek naar de oorzaak hiervan, en denk dat ik iemand weet die de oplossing weet.. Maar, deze woont buiten PokéRPG. En we zijn nou niet de beste vrienden.. Er is dus kans dat ik niet terugkeer, en dat vond ik belangrijk genoeg om te melden..' hoorde hij Shadow haar verhaal af sluiten. Van dit laatste schrok Riolu wel een beetje. Dat ze pokeRPG zou verlaten en een Pokemon ging bezoeken die er misschien wel voor ging zorgen dat ze nooit meer terug zou keren, was wel het laatste wat hij had verwacht. Hij snoof zachtjes, maar hield zijn mond. Evening en Amore namen namelijk het woord. Riolu sloot zijn ogen en luisterde naar hetgene wat ze te vertellen had. Evening vroeg waarom niemand met haar mee kon gaan en hij maakte duidelijk dat ze niet mocht sterven. Het verdriet dat van de Quilava afkwam was duidelijk voelbaar en Riolu kreeg medelijden met hem. Ze waren nog niet zo heel lang partners en nu al bestond de kans dat hij de grote liefde van zijn leven zou verliezen. Dit woekerde herinneringen bij hem op en hij slaakte een zachte zucht, hij wist precies hoe Evening zich voelde, letterlijk.
Amore begon met spreken, ze vertelde Shadow dat ze haar in haar besluit zou steunen en elk moment voor haar klaar zou staan. Rustig opende Riolu zijn ogen. "Ik ook," zei hij zacht. Hij liep naar haar toe en keek haar met een bezorgde blik aan, "Wees alsjeblieft voorzichtig, Shadow."

''S..shadow..'' De stem van Evening deed Shadow bijna pijn. ''Waarom kan niemand van ons mee? Je mag niet sterven...'' Voor Shadow de woorden verzameld had voor een reactie begon Amore te spreken. ''Weet je dat dat best beledigend is? Je vertrouwt Shadow niet.'' Shadow wist niet of ze dit geloofde. Ze wilde het gewoon niet geloven. Ze begreep Evening, maar ze begreep Amore ook wel.. ''Ik durf best te geloven dat ze terugkeert,'' sprak Amore verder, terwijl ze Shadow weer aan keek. ''Ik vertrouw je, Shadow. Als jij denkt dat dit de beste keuze is, zal ik je hierin steunen. Toch, ook al denkt hij niet helder na, heeft Evening een punt. Ik zou het ook fijn vinden als er iemand met je meeging, maar aan de andere kant ook niet. Dit is iets voor jou. Iets wat je zelf op moet lossen. Maar je weet. Als je iemand nodig hebt, ik zal elk moment voor je klaarstaan.'' Shadow keek Amore even aan. Haar blik was begripvol en duidelijk dankbaar. ''Ik ook.'' Riolu's stem kwam vrij onverwacht. Shadow wendde haar blik naar hem af en zag dat hij dichter bij haar ging staan. ''Wees alsjeblieft voorzichtig, Shadow.'' Shadow grijnsde en knikte. Ze wilde wel wat zeggen, maar kon even geen woord uit haar mond krijgen. Uiteindelijk kon ze stotterend: ''B-bedankt..'' uitbrengen. Ze haalde diep adem en vond toen wat woorden die ze kwijt wilde. ''Ik snap het dat jullie mee willen en zo, maar.. zoals Amore al zei; dit is iets wat ik in mijn eentje moet doen. Ik wil niet dat ik één van jullie ook in gevaar breng. Ik zou het liefste helemaal niet gaan, maar.. ik kan niet voortleven als mijn geheugen zo slecht blijft.'' Shadow hoopte dat Amore, Riolu en Evening dit begrepen. ''Ik blijf niet lang weg,'' verzekerde ze hen nog. Behalve natuurlijk als ze het niet overleefde.. Ze sloot haar ogen, opnieuw wachtend op een reactie.

''Weet je dat dat best beledigend is? Je vertrouwt Shadow niet.'' Zei Amore. Evening fronste. Beledigend? Hij maakte alleen maar duidelijk dat hij Shadow niet wou verliezen. Evening wendde beledigd en verdrietig zijn hoofd van de Pokémon. Amore nam een hap lucht, en ging gewoon door. ''Ik durf best te geloven dat ze terugkeert. Ik vertrouw je, Shadow. Als jij denkt dat dit de beste keuze is, zal ik je hierin steunen.'' Evening pruilde, en veegde zijn ogen af. Natuurlijk, Amore zei alles weer perfect. Dit gaf hem een rotgevoel, alsof hij zelf domme dingen had gezegd. '' Toch, ook al denkt hij niet helder na, heeft Evening een punt. Ik zou het ook fijn vinden als er iemand met je meeging, maar aan de andere kant ook niet,'' Ging ze door. Evening snoof gefrustreerd. Natuurlijk kon hij niet helder nadenken. hij had net zijn partner verloren, en straks zou ze weggaan. Hij had dan niemand meer om mee op te trekken, en dat had hij juist zo fijn gevonden met Shadow. Daarbij had hij in zijn hoofd nog de gedachten rondspoken dat ze dood kon gaan. ''Dit is iets voor jou. Iets wat je zelf op moet lossen. Maar je weet. Als je iemand nodig hebt, ik zal elk moment voor je klaarstaan,'' Zei Amore nog, terwijl Evening zachtjes stond te wenen. Hij wou hier zo snel mogelijk weg als Shadow haar laatste woorden had gesproken. Niemand mocht hem zo zien.. Riolu zei ook dat hij elk moment voor Shadow klaar zou staan. ''B-bedankt..'' zei Shadow tegen Amore en Riolu. ''Ik snap het dat jullie mee willen en zo, maar.. zoals Amore al zei; dit is iets wat ik in mijn eentje moet doen. Ik wil niet dat ik één van jullie ook in gevaar breng. Ik zou het liefste helemaal niet gaan, maar.. ik kan niet voortleven als mijn geheugen zo slecht blijft.'' Ze wou dus niet dat ze meegingen omdat ze hun niet in gevaar wou brengen. Lief, maar toch voelde het niet goed. ''Ik blijf niet lang weg'' zei ze nog als laatste, en daarna bleef het stil. Evening dacht na. De laatste zin van Shadow had niet erg zeker geklonken, dus ze wist zelf ook niet of het goed zou gaan. Dus nu was het tijd om afscheid te nemen.. Evening zou zo graag gewild hebben dat ze hier met z'n tweeën stonden.. Dan zou hij in haar armen gevlogen zijn, maar dat deed hij in het bijzijn van de twee anderen niet. hij keerde zijn kop weer om. zijn ogen waren rood, waardoor het duidelijk was dat hij gehuild had. ''Veel succes Shadow... '' zei hij zacht. ''En ook al weet ik dat we geen partners meer zijn, en weet ik niet hoe lang het duurt tot je terugkeer... Ik zal altijd op je blijven wachten, want ook ik vertrouw dat je terug kan én zal komen.'' zei hij nog. Hij liep langzaam naar haar toe, en pakte haar handen vast. Hij keek haar aan met een gekwetste maar toch liefdevolle blik. ''Vaarwel, Shadow'' zei hij, en wist daarbij een klein glimlachje op zijn gezicht te toveren. Daarna liet hij haar handen weer los, en deed een paar stappen achteruit. Hij bleef staan, wachtend op het moment dat ze zou vertrekken.

- Sorry voor laatheid. Meeting, school & logeren, jwz. -

'Ik ook,' zei Riolu zacht. Hij liep naar Shadow toe en zei iets, maar Amore kon niet verstaan was hij zei. 'Ik snap het dat jullie mee willen en zo, maar.. zoals Amore al zei; dit is iets wat ik in mijn eentje moet doen. Ik wil niet dat ik één van jullie ook in gevaar breng. Ik zou het liefste helemaal niet gaan, maar.. ik kan niet voortleven als mijn geheugen zo slecht blijft. Ik blijf niet lang weg,' sprak Shadow. Amore knikte. ''Natuurlijk. Ik zou hetzelfde doen,'' sprak ze zacht. 'En ook al weet ik dat we geen partners meer zijn, en weet ik niet hoe lang het duurt tot je terugkeer... Ik zal altijd op je blijven wachten, want ook ik vertrouw dat je terug kan én zal komen,' hoorde Amore Evening zeggen. Ze sloot haar ogen. Ze begreep hoe Evening zich voelde. Het deed pijn. Ze keek even naar hem, knikte zacht, en richtte haar blik weer op Shadow en Riolu. ''Shadow, wanneer je terug bent, zou je ons dan alsjeblieft in kunnen lichten? Ik wil graag weten wat er gebeurd is,'' sprak ze kalm. Ze liep naar Riolu en Shadow toe en pakte voorzichtig Riolu's handje beet, waarna ze naar Shadow knikte.

Sorry, Sorry, Sorry voor de allerfluttigste post ooit. Ik heb helemaal geen tijd hiervoor.

Riolu voelde dat Shadow het moeilijk had en zette een meelevende blik op. Hij hoopte echt dat ze de oorzaak vond van haar geheugenverlies en deze wist te overwinnen. 'Ik snap het dat jullie mee willen en zo, maar.. zoals Amore al zei; dit is iets wat ik in mijn eentje moet doen. Ik wil niet dat ik één van jullie ook in gevaar breng. Ik zou het liefste helemaal niet gaan, maar.. ik kan niet voortleven als mijn geheugen zo slecht blijft. Ik blijf niet lang weg,' zei ze. Haar doel was begrijpelijk, maar ook gevaarlijk. Ze wilde niemand meenemen vanwege dit gevaar. Dit vond hij dapper van haar. Je vrienden en geliefde achter laten en vervolgens alleen op pad gaan vergt heel wat moeite. Riolu wist een klein glimlachje op zijn gezicht te laten vershijnen, om Shadow wat gerust te stellen.
Evening begon te spreken. 'Ik zal altijd op je blijven wachten,' was een gedeelte van hetgene wat hij zei. Deze woorden raakte Riolu. Arme Evening.. Hij keek hem even aan en stapte toen opzij zodat hij naar Shadow toe kon. Plots voelde hij Amore's hand in de zijne. Een zacht warm gevoel kwam in hem op. Een gevoel waarvan hij in de war raakte. Zijn gevoelens leken één grote mix. Hij was verdrietig en ongerust, want Shadow ging weg. Maar, ook gelukkig vanwege Amore. Riolu staarde zwijgend naar de grond. Wat moest hij zeggen? Hij wilde laten blijken dat hij in Shadow geloofde, dat hij haar steunde en ze altijd zijn hulp kon gebruiken. Maar, om dit op dit moment te verwoorden was moeilijk. "Succes Shadow," wist Riolu uiteindelijk zacht uit te brengen. Hij wende zijn blik naar de hare en maakte een knikkend gebaar. Afscheid... wat haatte hij dit toch altijd.

Shadow waagde het om één blik op Evening te werpen, maar kreeg daar meteen spijt van. Hij draaide net zijn kop weg, met rode ogen. Hij begon te spreken met zijn stem die Shadow's hart leken te doorboren als gebroken glas. ''Veel succes Shadow... '' hij sprak zacht, maar duidelijk hoorbaar. ''En ook al weet ik dat we geen partners meer zijn, en weet ik niet hoe lang het duurt tot je terugkeer... Ik zal altijd op je blijven wachten, want ook ik vertrouw dat je terug kan én zal komen.'' Shadow lette even niet op en voelde toen dat haar handen werden vastgepakt. Ze schraapte alle moed bij elkaar en keek recht in Evening's ogen. Zijn blik was gekwetst maar liefdevol en raakte Shadow nog pijnlijker dan zijn stem had gedaan. ''Vaarwel, Shadow,'' was het laatste wat hij met een klein glimlachje zei, waarna hij haar handen weer los liet. Shadow deed een stapje naar achteren. ''Shadow, wanneer je terug bent, zou je ons dan alsjeblieft in kunnen lichten? Ik wil graag weten wat er gebeurd is.'' Amore's kalme stem deed Shadow verward opkijken. Ze keek haar even niet begrijpend aan voor de woorden tot haar doordrongen. ''Dat was ik al van plan,'' zei ze toen met een knikje en een heel klein grijnsje. ''Succes Shadow,'' sprak Riolu toen en Shadow wierp een blik op hem. ''Bedankt..'' Ze sloot haar ogen en draaide zich om, met haar gezicht richting de grens. Er was niks meer om te zeggen.. En de tijd begon te dringen. Shadow moest gaan, voor het te laat was. Ze ademde nog een laatste keer diep in en uit voor ze op vier poten ging staan en met een Quick Attack de grens over rende, met de woorden van Riolu, Amore en Evening nog in gedachten.

- Shad is nu officieel Prpg uit ;d -