Een Riolu, wiens naam Destiny was, was van steen naar steen aan het springen. Het lukte niet echt goed en het ging ook erg stuntelig. Destiny maakte een best hoge sprong. Midden in de lucht deed hij een salto, maar daardoor kwam hij niet op de steen terecht maar naast de steen. Hij krabbelde overeind waarbij hij zachtjes: "Auw..." zei. Eenmaal overeind zat hij onder de blauwe plekken, maar die zag je gelukkig niet zo goed. Destiny was een doorzetter dus hij sprong weer naar een steen. Het kostte wel meer energie dan daarvoor, waardoor hij even hijgde. Toch sprong hij weer naar een andere steen.

Toto sleepte zijn been onhandig over de grond. Er zat een tak om zijn been gebonden. En er zat een soort verband van blaadjesover zijn hoofd. Toto hijde en liet zich zakken op een steen. "A.." wou hij net gaan zeggen maar iemand was al eerder "Auw..." Toto keek achterom en zag dat een Riolu over stenen aan het springen was en naast de steen was gevallen. "Oei dat doet vast pijn." Toto grinnikte. Hij was meters de lucht in geslingerd en op de grond gekwakt dat deed vast net iets meer pijn. Hij zag dat de Riolu verder sprong en keek hem jaloers achterna. Hij kon niet meer springen. Hij zuchtte en ging op een steen liggen en sloot zijn ogen even. Kort daarna gaapte hij.

"Oei dat doet vast pijn." Hoorde Destiny met zijn scherpe gehoor. Hij rende naar de plek waar de stem vandaan kwam, en zag dat het een Totodile was die met zijn ogen gesloten op een steen lag. Destiny kon echter wel zien dat hij niet sliep. Daarna merkte hij op dat de Totodile een soort verband om zijn hoofd had. Hoe zou dat komen? "Totodile! Joehoe!" Fluisterde Destiny, voor het geval de Totodile in slaap was gevallen. Met zijn poot tikte hij op de buik van de Totodile. Hij probeerde het niet hard te doen, maar hij had iets te veel kracht gebruikt...

"Totodile! Joehoe!" hoorde hij de Riolu zeggen. Hij probeerde zijn ogen te openen maar werd pots in zijn buik gepord. Hij veerde overreind en zei droog: "Ook goedemorgen" Hij knipperde met zijn ogen zag dat de Riolu voor hem stond. "Oh hoi" zei hij. Hij gleed rustig van de steen af en blies een blaadje weg uit zijn blaadjes verband dat voor zijn neus hing. Hij probeerde zijn been een beetje goed neer te zetten en liep naar een struik. Hij ritste er met zijn ene klauw twee bessen uit en hield er een met zijn bek vast. De andere hield hij naar de Riolu en vroeg: "Ook een?" Met zijn mond goeide hij zijn eigen bes in de lucht en ving hem op in zijn bek.