Er kropen een paar krabby's op het strand en de wind waaide rustig over de zee. Het was zo een mooie dag vandaag en alles leek normaal. Dat was het ook. Toch? Vaag was er op de zee iets oranjes te zien,
een heel klein oranje vlekje midden op zee. Het dreef rustig naar de kant, heel rustig totdat het op het strand lag. Wat was het? Of wie was het? Het bleek de Torchic Chicken te zijn. Maar wat deed hij hier? Water is toch geen plek voor een vuurpokemon? Verzwakt door hrt water klom hij verder en verder het strand op. Hij kon nog net een glimp van een pokemon opvangen voor hij bewusteloos in elkaar zakte.

Met een zachtje, ruisend geluid spoelden kleine golfjes over het strand. Het zachte zand kietelde tussen haar tenen en een teder briesje deed haar zeven staarten heen en weer zwaaien. Genietend snoof Teresiá de geur van het zilte water op. Als vuur pokémon hield ze niet van water, maar de zee had toch een speciaal plekje in haar hart. Het water leek zo, oneindig. Oneindig blauw met oranje stippen? Met samengeknepen ogen keek Teresiá naar de vlek, terwijl deze dichterbij dreef. Plots herkende ze er een pokémon in en op een drafje liep ze naar de plek waar hij aanspoelde. Geschrokken keek ze naar de roerloze Torchick. Voorzichtig porde ze met haar neus tegen het bolle buikje van de pokémon. “Hee, jochie. Wordt wakker.” Zei ze zacht. Zou alles goed met hem zijn?

Chicken hoorde ineens: “Hee, jochie. Wordt wakker. Langzaam heel langzaam opende de torchic zijn ogen en zag een ninetales staan. Hij was nog steeds zwak door het water en stond toen heel erg langzaam op op. Een beetje versuft keek hij om zich heen. Hij zag de zee. Voor hem was dat een gebied waar hij nog nooit was geweest. Het was allemaal nieuw voor hem, al dat oneindige blauw. Daarom noemen ze het dus de Infinite sea. Hij had van zijn vrienden gehoord hoe geweldig groot het was. "W-w-waar ben ik". "W-w-wie ben jij'', riep hij tegen de ninetails.

De Torchic rook naar zout en zeewier. Tereisá vroeg zich af hoe lang de kleine pokémon op zee had gedreven. De pokémon opende langzaam zijn ogen en kwam nog langzamer overeind. Teresiá zuchtte opgelucht, hij leefde nog. Ze keek hem onderzoekend aan. Ze had nog nooit eerder een Torchic gezien. Ze waren best best klein, vond Teresiá. De Torchic keek naar de zee en toen weer naar haar. Hij leek te schrikken, want plotseling begon hij te schreeuwen. "W-w-waar ben ik? W-w-wie ben jij?'' Geschrokken deed teresiá een stap achteruit. “Rustig maar, je bent veilig.” Ze knipperde loom met haar oogleden en keek hem met een scheef hoofd aan. “Mijn naam is Teresiá en je bent op het strand van de Infinite Sea.” Opnieuw gaf ze hem een onderzoekende blik. “Hoe heet je? En mag ik vragen hoe je daar in die zee terecht bent gekomen?”

OOC: Lekker logisch, eerst zeggen dat het Infinite Sea heet en daarna vragen waar je bent xD

De ninetails zei: “Mijn naam is Teresiá en je bent op het strand van de Infinite Sea.” Opnieuw gaf ze hem een onderzoekende blik. “Hoe heet je? En mag ik vragen hoe je daar in die zee terecht bent gekomen?” "Mijn naam is Chicken", zei Chicken. "Ik heb echt geen flauw idee hoe ik hier terecht ben gekomen. "Het klinkt best raar mar ik heb echt geen idee"", zei Chicken. Toen pas merkte hij hoe hij stonk. "He jakkes, ik ruik niet fris". "Ik moet me echt nodig afspoelen", zei Chicken. "Weet jij waar hier schoon water is?''

P.S: Ja, dat van dat waar ben ik was een beetje dom maar ik moest halverwege stoppen en toen pas kon ik weer verder.

De kleine Torchic stelde zichzelf voor als Chicken. Met een scheef hoofd en een grote grijns op haar gezicht keek ze de pokémn aan. Chicken? Wat een vreemde naam. "Ik heb echt geen flauw idee hoe ik hier terecht ben gekomen.” Vervolgde Chicken. “Het klinkt best raar, maar ik heb echt geen idee." Teresiá fronsde haar wenkbrauwen. “Dat is vreemd.” Mompelde ze. Had het zout misschien zijn geheugen aangetast? Was dat eigenlijk wel mogelijk? Of misschien was hij KO geslagen voordat hij in de zee beland was. Ja, dat zou het vast zijn. "He jakkes, ik ruik niet fris.” Teresiá keek op en moest even lachen om het gezicht dat de kleine Torchic trok. "Ik moet me echt nodig afspoelen." Zei Chicken. “Dat is misschien wel aan te raden ja.” Beaamde Teresiá. "Weet jij waar hier schoon water is?'' Teresiá grinnikte even. Dit was al de tweede keer in korte tijd dat iemand haar vroeg naar water. Misschien moest ze maar een handeltje beginnen en met waterzakken op haar rug rond gaan lopen. “Ja, dat weet ik wel te vinden.” Ze dacht even terug aan Gaia, de Pichu was volledig uitgeput geweest. Chicken zou zich vast ook niet al te best voelen, aangezien hij uren, misschien wel dagen op zee had rondgedreven. “Het is wel een stuk lopen. Heb je daar genoeg kracht voor? Of wil je misschien een lift?” Opnieuw glimlachte Teresiá. Ze was gewoon een watertaxi.


OOC: Chicken, zou je aan je interpunctie willen denken? En je hoeft trouwens niet bij elke zin die je zegt aanhalingstekens te gebruiken. Wanneer je twee zinnen achter elkaar zegt is het voldoende een aanhalingsteken aan het begin van de eerste zin en aan het eind van de tweede zin te zetten.

“Het is wel een stuk lopen. Heb je daar genoeg kracht voor? Of wil je misschien een lift?” zei Teresiá. Even twijfelde hij aan zichzelf. Zou hij de kracht er nog voor hebben? Als hij het haalde had hij niet hoeven twijfelen. Maar als hij het niet haalde....... Misschien lag hij dan wel uitgeput op de grond..... Misschien liet Teresiá hem dan wel liggen. Of ze nam hem Gewoon lachend mee. 'Nee dankje, ik kan nog wel even lopen,'' zei hij nog steeds aan zichzelf twijfelend. "Tenminste, dat hoop ik,"zei hij maar zijn twijfel werd er niet minder op. Maar toen Teresiá naar hem lachte kreeg hij de moed weer dat hij het kon halen. Of iniedergeval de helft kon bereiken. Hoopte hij...

P.S: Interpunctie? Ik ben pas elf hoor!

De Torchic leek moeite te hebben met zijn antwoord. Zou hij misschien denken dat zij hem zwak vond wanneer hij niet liep? Ze had het toch zelf voorgesteld. Teresiá keek vragend naar Chicken, tot deze zijn antwoord klaar had. 'Nee dankje, ik kan nog wel even lopen,'' Hij klonk twijfeld, maar Teresiá knikte instemmend. “Als dat is wat je wil.” Zei ze vriendelijk. "Tenminste, dat hoop ik,"mompelde de Torchic er achter aan. “Rustig maar. Als je het niet red, breng ik je wel. Ik laat je heus niet achter hoor. Zo ben ik niet.” De Ninetails glimlachte bemoedigend. Langzaam liep ze weg, zodat de pokémon haar makkelijk bij kon houden. Opnieuw moest ze denken aan Gaia en glimlachend schudde ze haar kop. Een kleine windvlaag liet wat zand in haar neus wervelen. Teresiá niesde en veegde haar neus af met haar poot. Rot zand. Ze zou eigenlijk wel blij zijn wanneer ze wee rop gras stond.

OOC: Sorry, dat had ik niet gezien. Ik bedoelde natuurlijk je punten en komma’s.

Teresiá liep langzaam weg zodat Chicken haar makkelijk bij kon houden. Chicken Zag haar glimlachend haar kop schudden. Toen nieste ze. Zijn twijfels waren helemaal weg. Hij dacht eraan hoe hij in zee was beland. Hij probeerde zich het te herinneren maar het lukte niet. Nog steeds niet. Het enige dat hij zich kon herinneren dat hij iets wilde doen. Maar wat wist hij niet meer. Heel vaag herrinnerde hij zich dat hij iets moest halen. Dat was alles wat hij zich herrinnerde. "Zeg het kan wel wat sneller hoor. Zo langzaam ben ik niet,"zei Chicken vol vertrouwen dat hij het zou halen.

Teresiá gaapte even. Het weer, het geruis van de golven, de zilte zeelucht. Het was laat op de middag, de zon zakte steeds verder aan de hemel. Rustig liep ze over het strand met Chicken naast haar. Het einde van het strand kwam al in zicht. "Zeg het kan wel wat sneller hoor. Zo langzaam ben ik niet," hoorde ze plotseling naast haar. Glimlachend keek ze naar beneden. “Je voelt je al wat beter zo te zien.” Ze hief haar kop en wees met haar neus naar het einde van het strand. “Het is nog een stukje, maar daar is een heldere poel.” Opnieuw gaapte ze. Misschien was het straks tijd voor een dutje.

-oei, flutpost 0.o-

Teresiá zei: “Je voelt je al wat beter zo te zien.” “Het is nog een stukje, maar daar is een heldere poel.” Ze liepen langaam verder met zand aan hun voeten over het strand en kwamen uiteindelijk aan het einde aan. Voorzichtig deed hij zijn poot in het water. Toen ging hij een stukje achteruit, nam een aanloop en riep: "BOMMETJE!!!" en sprong het water in. Het voelde heerlijk om weer schoon te zijn. hij keek rond ondewater en zag een paar magikarp zwemmen. toen riep hij tegen Teresiá: "Het water is heerlijk. Kom er ook bij en spoel het zand van je af."





P.S: Ook een flutstuk

Ze kwamen aan bij de heldere poel en Teresiá keek toe hoe de Torchic zijn poot in het water stak. Waarschijnlijk om de temperatuur te meten, maar zij vond elk water te koud. Plotseling nam Chicken een aanloop en sprong hij met een wilde kreet in het water. Met een grote sprong vluchtte Teresiá weg voor het opspattende water terwijl ze ene rilling onderdrukte. Hoe kon hij dat nou lekker vinden? Als de Ninetales ergens een hekel aan had, dan was het wel een natte pels. Chicken scheen echter van het natte water te genieten. "Het water is heerlijk!” riep de pokémon haar toe. “Kom er ook bij en spoel het zand van je af." Met opgetrokken wenkbrauw keek ze naar de Torchic en schudde haar kop. “Nee dankje. Ik blijf liever droog.” Voorzichtig liep ze naar de rand van de poel en dronk een paar slokken water. Dat was toch werkelijk het enige nut van het vocht. Daarna nam ze weer enige afstand, voor het geval Chicken het leuk een leuk idee vond om haar nat te spetteren.

OOC: Zo groot is een poel ook weer niet hoor xD Dat is meer een grote plas.. lijkt me? Dus er zullen wel geen magicarp in zwemmen xDD

Maar opeens zwommen er toch Magicarp,en hij werd gelijk bang.

EDIT: Yoshitoady, bij de regels staat de regel dat je post minimaal 5 zinnen moet bevatten. Houdt je eraan.

achter een steen zat de hele tijd een duskull toe te kijken. hij had ze helemaal gevolgd tot bij de poel toen hij de torchic in het water zag springen, kreeg zelf ook wel zin. Maar ja anders kreeg hij weer de neiging om te moorden 'aaaaaaaaaaaaa' riep hij opeens hij kreeg een grote steek onder in zijn buik. Van de pijn sprong hij achter de steen vandaan. Zijn ogen werden rood, gloeiend rood. En voordat hij het wist had hij al een shadowbal afgevuurt...

Chicken had al een tijdje het gevoel dat iemand hem bespioneerde en volgde. Eigenlijk al een hele tijd, vanaf het begin al. Het gevoel bleef steeds terugkomen, maar hij vergat het weer. Nu dacht hij er weer aan. 'Ach het zou wel niks zijn," dacht hij. Hij zwom weer lekker verder. Toen kwam er ineens een Shadow Ball rakelings langs zijn hoofd schieten. Hij sprong van schrik uit het water en zag iemand achter een steen vandaan komen. Hij herkende hem ergens van maar hij wist niet waarvan.

De duskull sprong met ondragelijke pij van de steen vandaan maar wat hij nog niet zag, dat het de torchic was waar hij al eerder mee gevochten had. Toen hij de shadow bal had afgevuurt had dee hij zonder dat hij het wist een shadow claw maar die kende hij nog helemaal niet. De duskull herkende die pijn ergens van jaa hij had het al eerder gehad in de abdoned factories daar was die torchic ook.

er sprong een poochyena voor de schaduwbal.
hij deet ook een schaduwball de schaduwbal knalde tegen de anderen aan`boem`.
hij hield de schaduwclaw ook tegen met een beet aanval.
`wat moet je!?` riep de poochyena.
de poochyane deet nog een schaduwbal en de duskull viel op de grond,
hij was even uitgeschakelt.
de poochyena rende weer weg,
hij was immers een heel onopvallende pokemon.
soms komt hij te voorschijn maar hij is meestal meteen weer weg.


[beetje dom hij vroeg wat maar ging er snel vandoor]

Geschrokken keek Teresiá op toen er plotseling een Duskull tevoorschijn kwam. Ze wilde vragen wat er met hem aan de hand was. De pijn in zijn ogen was haast ondragelijk om te zien, maar voordat de Ninetails iets kon zeggen deed de pokémon een Shadow Ball. Teresiá keek geschokt naar Chicken. De aanval mistte hem rakelings waarna ze zelf aan de kant moest springen om hem te ontwijken. “Wat doe je?” riep ze, haar stem een mengeling van lichte angst en geschoktheid. Haar gezicht werd ernstig en met een grote sprong lande ze voor de kleine Torchic. Hoewel ze de pokémon pas kende was ze van mening dat hij wel genoeg had doorstaan voor één dag. Opnieuw viel de Duskull aan, Teresiá stond klaar om te vechten. Het was een vreemd gevoel. Het deed haar denken haar dag op het Magma Terrain, met Flair. De dag dat ze ontdekte hoe ze moest evolueren, hoe ze werkelijk sterk kon worden.

Nog voor ze kon reageren sprong er een Poochyena tevoorschijn. Met een knal klapte zijn Shadow Ball op die van de Duskull en ook de tweede aanval werd afgeslagen. Teresiá stond aan de grond genageld, verbijsterd door de snelle gang van zaken. Was dit niet begonnen als een strandwandeling? De vondst van een zwakke Torchic? Het maken van een nieuwe vriend? Dit sloeg werkelijk nergens op. De wolfpokémon verdween voordat ze hem kon bedanken en de Ninetails wierp een vragende blik op Chicken, die er onderhand ook wel niks meer van zou begrijpen. Toen ichte ze haar grote, bruine ogen op de Duskull. “Wat is je naam?” vroeg ze behoedzaam. Het feit dat hij hun meteen had aangevallen was waarschijnlijk een teken dat hij tot de Lustro behoorde, of in elk geval aan hun kant stond.

OOC: Okee jongens, het niveau in dit topic mag wel wat omhoog!

'wat is je naam' hoorde de duskull 'mijn naam is... duscly ''en ik zal jullie vermoorden wraaaaaah'.
de duskull vuurde shadow ball na shadow ball niks kon hem nu nog stoppen.Hij was helemaal door het dolle heen. Maar toen opeens kon hij zich niet meer bewegen hij viel op de grond hij werd langzaam wit en in zijn gedachten speelde veel af. Zou ik nou evolueren ja, hij ging evolueren.
Langzaam begon hij zich raar te voelen die steek inzijn buik kwam weer en toen viel hij even bewusteloos op de grond. Je kon hem zien veranderen in een dusclops langzaam bij beetje leek hij der meer op. En toen was hij gevolueert tot een dusklops. Wat was dat een heerlijk gevoel nu hij weer vol power zat ging hij door met vechten...

ps. waarneer komt chicken weer?

"Wat is je naam?" Zei Teresiá. Chicken zat al de hele tijd geschokt toe te kijken. Hij herkende de Duskull ergens van maar hij wist niet meer waarvan. Toen riep de Duskull ineens: ''Mijn naam is Duscly..... en ik zal jullie vermoorden wraaaaaaaaaaaah!'' De ene na de andere shadowball vloog om zijn oren. Een van die shadowballen schaafde wat veren af. Toen evolueerde de Duskull in Dusclops. ''Rennen!'' riep Chicken.



Ps: Sorry voor de korte post maar ik moet gaan.

De Duscull antwoorde langzaam. “Mijn naam is... Duscly.” Teresiá keek hem wantrouwend aan. “En ik zal jullie vermoorden! Wraaaaaah!” Ze schrok op van de plotselinge uitbarsting en dook opzij om de Shadow Balls te ontwijken. Ze opende haar bek en schoot een Flamethrower tegen de aanval in. De Ball ketsten af, ontploften en plotseling stopte alles. Lichtjes hijgend stond de Ninetales tegenover de Duscull die nu op die grond lag. Wat was er aan de hand met deze pokémon? Kon ze hem helpen? Een stralend, wit licht kwam uit de Duscull en zijn omtrekken begonnen te veranderen. Teresiá deed een stap achteruit en wierp een snelle blik op Chicken. De Torchic leek ongedeerd, maar wat zou er gebeuren wanneer deze geflipte pokémon was geëvolueerd? Het antwoord liet niet lang op zich wachten. De volledig geëvolueerde Duscull, die nu dus een Dusclops was, kwam overeind en begon weer als een gek aanvallen af te vuren. “Rennen!” gilde Chicken, maar Teresiá plantte haar poten een stukje uit elkaar, boog haar kop en vuurde gigantische Fire Blast op de Dusclops af.

Teresiá plantte haar poten een stukje uit elkaar, boog haar kop en vuurde gigantische Fire Blast op de Dusclops af. De Dusclops riep nog net 'ha ha ha mij krijg je daar niet mee klein'. En opeens was hij weg, maar hij kon toch geen teleport ,dat zal toch niet. Maar wel dus, De Dusklops stond nu recht achter Teresia de dusclops was nu niet meer te stoppen. Een shadow claw raasde langs de ninetales rug...



Ps; sorry voor de post maar ik ben betrapt 'zit op school'

Toen Teresiá een gigantische Fire Blast op de usclops afvuurde riep de Dusclops:''Hahaha daar krijg je me niet mee klein en opeens teleporteerde hij weg en kwam acter Teresiá weer tevoorschijn. Chicken stond er geschokt naar te kijken. toen deed de Dusclops een Shadow claw net langs Teresiá's rug. Toen deed Chicken zijn Sintel op de Dusclops en riep:"Help me!"

P.S: Lekker handig, PokeRPGen op school

De Dusclops verdween en haar Fire Blast miste. Verbaasd keek Teresiá naar de plek waar de pokémon was verdwenen. Konden Duclops teleport? Een ruisend geluid achter haar rukte haar wild uit haar gepeins en in een reflex draaide ze zich om. Een Shadow Claw schampte haar rug, waarna ze razend snel moest bukken om ervoor te zorgen dat haar hoofd ook niet geraakt werd. Chicken deed een Sintel en Teresiá viel hem bij met een Flamethower. De twee aanvallen vermengden zich met elkaar en raasden samen op de Dusclops af.

Maar dit keer was het raak, de dusclops vloog naar achter en raakte keihard een rots. De rots spatte uiteen als glas. Daar lag de dusclops. Neer, op de grond met rotsblokken naast zich. Langzaam kon je de dusclops zien gaan zweven. Hij zweefde nu boven de grond, langzaam vormde er een shadow ball in zijn hand. Maar wat was dat, hij vuurde hem keihard tegen de grond. De dusclops vloog nu als een speer omhoog. Nu hij eenmaal 30 meter hoog was, ging hij keihard naar beneden en ondertussen bereiden hij een night slash voor, hij vloog keihard op de torchic af. Nog maar een paar meter en dan raakte hij de torchic, en met zoon snelheid kon hij niet missen.....