Geschrokken opende Luxor zijn ogen. Waar was hij? Voorzichtig keek de Shinx rond en herkende de plek meteen; Muddy Swamp. Hij was hiernaartoe gekomen om te trainen en het was een groot succes geweest. Hierna ging hij even rusten en hij moest vast ingedommeld zijn.
Luxor stond op en schudde zich uit. Daarna rekte hij zich uit en gaapte even. Welke kant zou hij eigenlijk opgaan? Opnieuw keek hij om zich heen en maakte toen de beslissing om naar links te gaan. Dat was niet zo'n goed idee geweest, nu liep hij door de modder. Hij liet een luide zucht horen. Stomme modder....
''Eindelijk, geen modder meer,'' sprak hij opgelucht. De wind speelde zachtjes met zijn vacht, terwijl hij naar boven keek. Daar zag hij een zwerm Pidgey overvliegen met voorop een Pidgeotto. Een grijns verscheen op Luxors gezicht, waarna er een gele lichtflits naar boven schoot. De Pidgeotto had het niet gemerkt en werd volop geraakt. Niet lang erna kon je een luide plof horen. Verblind door woede vlogen twee Pidgey's op hem af. Hierbij kwam zijn snelheid goed van pas, dus Luxor zette zijn sprint in. Net als hij hoopte volgde de twee hem. Onverwacht draaide hij zich om en vuurde zijn Spark-aanval op hen af. Eéntje kon hem ontwijken, maar de ander werd geraakt. Ook deze viel met een plof op de grond. ''Tss, zwakkeling,'' sprak Luxor, terwijl hij neerkeek op de dode Pidgey.
Luxor voelde de energie door zijn lijf stromen, het leek wel alsof hij tien keer sterker werd. Intussen kwam de andere Pidgey op hem af. Deze probeerde hem te raken met een Quick attack. Luxor was te laat met wegspringen en werd op zijn poot geraakt. Hij kwam met zijn vier poten op de grond terecht. ''Stomme duif,'' riep hij tegen de Pidgey, waarna hij op het beest afrende. Deze wilde opvliegen, maar Luxor sprong op hem af. Met een Tackle duwde hij de vogel tegen een boom aan. De Pidgey viel bewusteloos op de grond. Luxor grijnsde opnieuw, maar schrok toen hij wit begon op te lichten. ''Wat krijgen we....'' verder kwam hij niet, want hij besefde wat er aan de hand was. Hij evolueerde. Luxor werd wat groter en kreeg zwarte manen. Ook zijn kuifje werd groter en zwart. Nadat het witte licht verdween keek Luxor naar de grond. ''Hmpf, zo snel al?''

Ze had niet al te lange poten en dat maakte haar weg door het moeras moeilijk, het einde kwam in zicht. Het geluid van vliegpokémon die ze herkende als Pidgey. De modder werd ondieper en de geur van een pokemon kwam door de geur van moerasdamp door. Ze herkende het geluid van rake bliksemklappen. Ze kon haar pas nu versnellen en bliksemschichten boven het gewas uit zien komen. Een pidgey vloog bijna tegen haar aan, gelukkig was ze niet langzaam en kon ze hem op tijd ontwijken. Toen ze een meter veder was vond ze een bewusteloze Pidgeotto. Hij kwam net een beetje bij, omdat hij was geraakt door een bliksemstraal of zoiets degelijks dacht hij dat Muray de boosdoener was. Hij probeerde haar te pikken en aan te vallen met vleugelaanvallen. Er zat niets anders op dan hem af te schrikken met een van haar aanvallen. Ze vocht niet vaak, eigelijk vermeed ze gevachten liever maar ze was niet zwak. Integendeel: Ze was behoorlijk sterk. Ze trainde meestal alleen, op rotsen en bomen. Haar donderschok was genoeg om de Pidgeotto van gedachte te laten veranderen. Het was een aanval waardoor de tegenstander geparalyzed raakte. Muray liep veder en zag een wit/gele gloed de vorm van een pokémon aannemen die ze tot nu toe nog maar drie keer in haar leven gezien had: Luxio. (toch?) Ze bleef staan en wachtte geduldig af. Hij leek degene die de Pidgeotto en Pidgey had aangevallen dus kon zij ook een aanval verwachtten ookal zouden electrishe aanvallen geen effect op haar hebben vond ze het nog steeds niet echt prettig als iemand haar aanviel.

Luxor snoof licht. Hij voelde zich bekeken, dus liet hij zijn blik ronddwalen. ''Je mag nu wel tevoorschijn komen, hoor,'' sprak hij met een licht grom in zijn stem. Het irriteerde hem enorm als iemand hem bespioneerde. Hij wilde wel graag weten wie het was. Misschien was het wel één van Lustro, maar je kunt nooit voorzichtig genoeg zijn, toch?
De wind speelde zachtjes met de Luxio zijn vacht terwijl hij afwachtte opp de pokémon. Misschien had hij het wel mis en was er niemand. Had hij het zich gewoon verbeeld. Meestal had hij wel gelijk gehad, altijd als hij dat gevoel kreeg, bekeek iemand hem. Soms was het gewoon een doodnormale pokémon, die de kleine Shinx ook met rust liet. Nouja, toen was hij een Shinx.
Luxor keek naar zijn poten. Hij was nu een stukje hoger van de grond, maar zijn poten leken niet echt veranderd. Hij voelde zich ook niet anders, de energie die hij net nog had was verdwenen. Luxor trok een wenkbrauw op. Wat had het voor zin om te evolueren, als je je niet anders voelde? Niet sterker of sneller, alleen maar groter. De Luxio zuchtte diep. Had hij eigenlijk wel toegang tot nieuwe aanvallen?

"Je kijkt de verkeerde kant op als je mij bedoelt" klonk haar stem droogjes. Ze stond voor de struiken op de plek waar ze stond vanaf dat ze de andere pokémon - de Luxio - had gezien. Ze had geen reden om bang te zijn omdat hij toch geen reden had om aan te vallen. Ze zou het gevecht toch niet aangaan tenzei ze geen andere keus had. Ze zat vlak voor de struiken die haar toen ze door de Pidgeotto werd aangevallen uit het zicht gehouden hadden. Haar vacht was geladen zoals gewoonlijk. De electrishe stralen die ze kon afvuren putte hun kracht uit haar statishe vacht. Het had ook zo z'n nadelen. Sommige pokémon die haa aanraakten kwamen onder stroom te staan en konden dan niet meer bewegen. Bij haar eigen soort had het iets opwindens; de vonken sprongen dan over en gaven een geweldig gevoel! Ze had dat gevoel gemist tot ze haar broertje weer teruggevonden had. Nu en week geleden, hij was hier in PokéRPG.

"Je kijkt de verkeerde kant op als je mij bedoelt!" klonk het droog. Luxor keek naar de plek van de stem. ''Als je de moeite neemt om commentaar te leveren, neem dan ook de moeite jezelf te laten zien,'' sprak Luxor, nog steeds licht geïrriteerd. Hij zag wat elicktrische stralen bij de struik vandaan komen. Hij snoof, waarna hij onverstaanbaar mompelde:''Een elektrische pokémon. Een soortgenoot dus.''
Langzaam liep de Luxio op de struik af, maar stopte een paar meter ervoor. Hij zou eerst de reactie van de pokémon afwachten, als die niet vanzelf eruit kwam ging hij er wel op af. Energie of niet. Hij moest wel op zijn hoede zijn, stel nou dat de pokémon zomaar uit de struik sprong en hem aanviel. Als hij dat niet in de gaten had, was hij weerloos en er waarschijnlijk geweest. Dan had hij zijn vader niet kunnen nagaan en andere belangrijke dingen, zoals de Lustro steunen. Gauw schudde hij zijn hoofd. Weg met die gedachten, hij moest opletten, anders was het ook nog waar ook.

(ik zit niet in de struik hoor )

"Je ziet me toch?" het klonk niet echt als een vraag en zo was het ook niet bedoeld. Ze verwachtte eigelijk wel van hem dat hij er antwoord op zou geven. Iets bijdehands zoals 'nu wel ja'. Eigelijk wou ze over de Pidgeotto beginnen maar aangezien de Luxio nogal geprikkeld klonk deed ze dat maar niet. Muray was iemand die altijd eerst nadacht voor ze iets zei, zo kon ze gevechten mooi voorkomen. Ze kon zichzelf eigelijk wel slaan; ze was een beetje arrogant bezig...
Ze stond op en liep iets veder de open plek op "Ook hallo" weer zo'n opmerking, ze moest nu echt stoppen! Met een droge blik beet ze op haar lip om veder ongewenste woorden maar even binnen te houden. "Je hebt een beetje een spoor van geroosterde Pidgey achtergelaten" haar opmerking was verbeterd vergeleken met de vorige "Oh ja, en een Pidgeotto" zei ze nog voor hij commentaar kon leven op wat ze daarvoor zei. Ze ging zitten. Ze merkte dat ze in een emotieloze bui was. Nee, dat had ze al veel eerder door. Nu merkte anderen het ook.

"Je ziet me toch?" Luxor snoof, het klonk niet als een vraag, eerder een sarcastische opmerking. ''Daarnet niet,'' antwoorde hij kortaf. Als de Elektrike bot wilde doen, doet hij het toch lekker ook? Hij staarde even droog naar de pokémon. "Ook hallo," sprak het beest opnieuw en liep een stukje korterbij. Luxor hield haar nauwlettend in de gaten. Wat moest ze van hem? Of was het gewoon een poging om even te kletsen met iemand? "Je hebt een beetje een spoor van geroosterde Pidgey achtergelaten." Luxor grinnikte even bij die opmerking. Het klonk nogal vaag, maar het was wel waar. "Oh ja, en een Pidgeotto," voegde ze nog even toe. De pokémon ging zitten. Luxor bekeek haar even. Ze kwam nogal emotieloos of droog over, toch was ze op hem afgekomen. Normaal gesproken kwamen pokémon niet zo gauw op hem af, maar deze wel. Dat verbaasde hem toch wel even, maar dat liet hij niet merken.
''Ja, dat klopt. Ik moest toch met iemand trainen?'' merkte Luxor op. Hij had geen zin om nu nog te vechten, dus als het begon met een ruzie liep hij gewoon weg. Ook hij ging zitten. Hij kreeg een vermoeide golf over zich heen, vast van al dat vechten. Maar hij was toch net pas wakker, hoe kan hij dan nu al moe zijn?

De antwoorden op wat ze zei waren niet eens allemaal woorden, dat maakte haar ook niet echt uit."Ja, dat klopt. Ik moest toch met iemand trainen?" klonk het antwoord van de Luxio. Muray haalde haar schouders op "Daar heb je een punt" antwoordde ze. De Luxio was nu ook gaan zitten. Daar zaten ze dan, zo'n acht meter van elkaar af: Twee electrishe pokémon tegenover elkaar. Een bewusteloze Pidgey kwam bij en vloog stuntelend op uit een struik. Muray keek hem na tot hij uit het zicht verdween voor ze haar blik weer op de Luxio richtte "Muray is de naam" zei ze uiteindelijk. Met die woorden doorbrak ze de gevallen stilte die zou terugkomen als de Luxio niet antwoordde. Muray eisde geen antwoord van de Luxio, ze was niet zo geïntereseerd in zijn naam. Misschien hij wel in haar naam. Namen zeggen weinig over de pokémon maar kunnen veel betekenen.

Een Water pokemon,ook een Buizel genoemd liep langs het waterige gedeelte van de modderpoel. Het was Dyania,een pokemon die PokeRPG had verlaten. Haar ogen stonden wat afwezig totdat ze 2 pokemons verderop zag die met elkaar spraken. Nieuwsgierig keek ze naar hen toen ze op haar achterste zat. Zouden ze hier nieuw zijn? vroeg ze haar af en of het wel een goed idee was om naar 2 elektrische pokemon te gaan. Ze stond enkel op en spartelde wat met haar poot in het kleine stukje water en wachtte wel tot ze op haar kwamen als ze tenminste wouden.
Ze dacht aan de pokemons die ze eens bij de buizelmeer zag ,er kwamen toen 2 houndoom's en nog een buizel voor zover dat ze haar kon herrineren. Of ze er nog waren wist ze niet maar het zou wel leuk zijn.

"Daar heb je een punt," sprak de Electrike. Daarna was het even stil. "Muray is de naam," ging ze verder. Verwachtte ze nou dat Luxor zijn naam zei? Ze had wel haar naam gezegd. Zou ze eigenlijk wel in een groep zitten? Dat had hij graag willen weten, maar dan wel alleen als ze in dezelfde groep zat als hem. Hij besloot om er niet naar te vragen. ''Luxor.'' De Luxio sprak zijn naam op een droge manier uit, niet dat dat wat uit maakte, hij vond het al goed genoeg dat hij zijn naam had gezegd.
Uit zijn ooghoeken zag hij dat er een Buizel met water zat te spartelen. Het was niet zo heel ver van Muray en hem, maar ook weer niet zo dichtbij. Luxor had niet echt veel zin om opnieuw op te staan en bleef dus even zitten. Hij had al een o zo flitsend gesprek met de Electrike. Alles op zijn tijd.

(sorry voor laatheid, maar ik heb net de toetsweek achter de rug)