Op zijn gemak struinde Rowan door Timerise Forest. De zon was strakblauw en ze zon scheen vernietigend naar beneden alsof ze vanplan was hem neer te steken met haar gouden angels. Daarom had de grote Luxray de schaduwen van het bos opgezocht. De geur die in het bos hing was zwaar en warm, totdat Rowan een andere geur opmerkte. Hij was weeïg zoet en kwam in grote walmen naar hem toe gedreven. Nieuwgierig liep hij in de richting van de geur. Misschien was het een pokémon die Sweet Sent deed of was er een zwaar geurende bloem gaan bloeien. Rowan had echter nog nooit deze geur in zijn neusgaten gehad en het onbekend maakte hem nieuwsgierig, maar ook behoedzaam. Daar, bij een lage fruitboom, lagen vele, roze bessen. Eigenlijk leken ze meer op roze trossen bananen en de Luxray herkende de bessen meteen. Het waren Nanab berry’s, maar deze leken anders.

Hij liep naar het boompje toen, controleerde even of hij werkelijk alleen was in dit stukje van het bos en prikte toen met zijn klauw in de vrucht. Deze was helemaal zacht en op de plaats waar hij de bes geraakt had was hij beurs en papperig. Rowan snoof even. Ergens waren de vruchten vies, maar aan de andere kant.. Hij wilde weten of ze net zo zoet smaakten als dat ze roken. De nieuwsgierigheid nam de overhand en voorzichtig pakte hij één van de vruchten op. Het zachte vlees smolt haast op zijn tong en de verrukkelijke, zoete geur verspreidde zich door zijn gehele mond. Zijn maag schreeuwde om meer en in een gestaagt tempo begon de de bessen op te eten. Vijf, tien, veertien. Hij raakte de tel kwijt. De Luxray begon zich wat wankel te voelen, liet zich daarom door zijn poten zakken en graaide met zijn voorpoten naar de Nanabberry’s die nog in zijn bereik lagen. Zijn schranspartij duurde voort, maar uiteindelijk zat hij toch echt vol. Een misselijk gevoel steeg op in zijn keel bij de gedachte aan nog zijn overrijpe vrucht, dus zuchtte Rowan voldaan en stond hij op.

Hij wankelde, zijn hoofd klopte en de wereld draaide. Het voelde alsof iemand hem een klap met een koekepan had gegeven en hij voelde zich volledig gedesoriënteerd. Dáár was een boom. Onhandig zwalke Rowan opzij, maar met zijn klunzige poten maakte hij de stap te groot en raakte hij met zijn schouder een andere boom. Dit was vreemd. De wereld leek door te beweging, ookal stond hij stil, zijn poten voelden aan als spaghetti slierten en zijn tong was dik en wollig. Wat was er gebeurt? Rowan zette zich af vande boom, struikelde drie passen naar voren en viel. De Luxray tuimelde voorover, rolde door en bleef giechelend op zijn rug liggen. Zijn voorpoten lagen gevouwen voor zijn borst, maar zijn achterpoten lagen laveloos op de grond en erg oncharmant gespreid. Rowan giechelde opnieuw toen hij zag dat er een wolk voorbij zweefde die op een kont leek. Rare wolken.

OOC: Mijn gansopdracht! Doe gezellig met Rowan mee of lach hem uit