Fudge zette Balder neer in de schaduw van de Oran-boom, keek op en richtte haarzelf op haar achterpoten. De zon scheen, maar door het bladerdak van het bos werd elk straaltje zon geblokkeerd. De Linoone zuchtte en ging zitten. Ze was moe. De hele reis had ze haar zoontje gedragen. De hele reis had ze alles eraan gedaan hem veilig hierheen te krijgen, maar nu was de arme moederPokémon op. Te moe om verder te gaan. Te hongerig om in te zien wat voor een mooie dag het was. Ze plofte neer, rolde haarzelf op haar rug en keek omhoog.

Voor een tijdje lag ze daar. Het was dodelijk stil, hoewel de zon aangenaam scheen. Fudge kneep haar ogen half dicht. Ze vermeende bessen in de boom boven hen te zien. Even twijfelde ze of ze Balder wel alleen beneden moest laten, maar ze wist dat ze hem niet naar boven kon tillen. Daar had ze te weinig energie voor..
Ze liep op Balder af, pakte hem op en verstopte hem tussen de wortels van de boom, waarna ze de boom inklom om een paar bessen te kunnen plukken en opeten. Wanneer ze genoeg had, plukte ze een laatste en nam die in haar bek mee naar beneden. Daarna zocht ze Balder op en zette de Oran bes voor hem neer, waarna ze ging zitten.
"Eet maar, je zult het nodig hebben."

Balder werd op de grond gezet. Hij keek rond. Hij kreeg honger in zijn buikje en riep keihard.”ETEEEEEEH!” Balder keek naar zijn moeder die hem weg zetten onder de wortels van een boom. Hij keek rond met een versufte blik. De zon scheen op zijn kleine gezichtje. Hij stak zijn tongentje uit en begon de grond te likken. Hopend iets water uit de grond kunnen krijgen. Hij had alleen maar grond. Hij spuugde de grond uit en riep.”BH!” Balder wou onder de boom weg leggen alleen hij mocht niet weg van zijn moeder. Toen hij rond keek. Zag hij zijn moeder beneden komen hij ging op zijn kont zitten wachtend wat zijn moeder hem zou geven. Hij kreeg een besje. Hij begon er op te sabbelen. Want hij had nog geen tandjes. “melk!”riep balder boos. En hij begon nog eens op het besje te sabbelen. Hij kreeg wel de vitamines van de bes alleen geen vocht of zo iets.

Dika merkte een Linoon op en een Zizagoon. "Hallo"zei hij vriendelijk en raakte voorzichtig de Zigzagoon aan met zijn poot. "Schattig.."zei hij met een voorzichtige glimlach ,omdat hij niet wist of ze nou goed of slecht waren. Zelf pakte hij een Pecha bes van de boom er naast en nam er een hap van. De zoete smaak bleef in zijn mond en hij likte zijn tanden af. Vervolgens liep hij richting de andere Linoone en vroeg wat haar naam was.
Hij wachtte rustig op een antwoord en ging wat water halen die hij verzamelde op een blaadje en hield de punt van het blaadje schuin tegen de kin van de jonge Zigzagoon aan zodat hij water binnen kreeg. Of jonge pokemon's water konden verteren wist hij niet maar hij zag wel dat de Zigzagoon dorstig was doordat hij de grond likte.

Opeens stak er een lente briesje over met de geuren van vele heerlijk ruikende bloemen over hen. Dika genoot ervan en liet het blaadje los dat bij de Zigzagoon zat en legde het op de gond waarna hij ging liggen. Hij keek naar de lucht en vermeed de felle zonnestralen van de zon wat in zijn ogen prikten. Hij sloot zijn ogen vervolgens half en keek even kalm om zich heen. Goed gedacht was het om naar dit gebied toe te trekken.
(X3)

Fudge was inmiddels gaan liggen en liet Balder bij haar drinken, aangezien deze de Oran bes niet gemakkelijk kon opeten. Op dat moment spitste ze haar oren, ze vermeende iets te horen.
"Hallo!" Er kwam nog een Linoone op de twee af, ditmaal een mannetje, veel jonger dan dat zij was. Hij leek vriendelijk, maar Fudge keek hem wantrouwend aan. Maar al gauw genoeg merkte ze op dat deze geen kwaads in de zin had en kalmeerde weer. Het was geen gevaar voor haar jong, het was gewoon een vriendelijke Pokémon. Hij vroeg naar haar naam.
"Ik heet Fudge, en dit is mijn zoontje Balder." Ze knikte naar de jonge Zigzagoon, en richtte haarzelf weer op haar twee achterpoten. "En, wie ben jij?"

Het lentebriesje waar de mannelijke Linoone zo van genoot, had ook Fudge haar aandacht getrokken. Pas nu merkte ze op dat het een erg mooie dag was. De zon scheen, de bloemen waren in bloei en de Pidgey en Taillow zongen uit volle borst. Fudge zuchtte opgelucht. Eindelijk waren ze in een beter gebied terecht gekomen.. Maar voor hoe lang? Filosoferend boog ze haarzelf over Balder en begon hem schoon te maken, wachtend totdat een van hen de stilte doorbrak.

Balder keek naar het blaadje wat hij had gekregen. Hij begon er leuk tegen teslaan. Er kwamen een paar gaatjes in het blad. Door de kleine pootjes van Balder. “BLD STK! “ en hij trok een klein pruil lipje. Toen zag hij haar moeder aankomen lopen. En begon Balder tedrinken van de melk dit was het belangrijkste energie drankje voor een kleine Zigzagoon van net 1 dag. Hij had nog lang niet gezien dat er een andere linoone was gekomen. Eerst maar eens de melk drinken. Dacht Balder en hij zoog aan de tepel (omg) toen hij klaar was liet bij de tepel los en keek naar zijn moeder.”DANK!’ zei hij droog. Met een kinderlijk stemmetje. Hij liep ook weg en zag nu pas de andere Linoone. Hij rende er op af. En zei” Jij ook moeder zijn!” en hij keek de Linoone raar aan. Hij liep nu ook de zon in. En hij ging op zijn buikje liggen. Hij sloot zijn oogjes. En probeerde tegaan slapen dit lukte niet en hij liep naar zijn moeder en ging tegen haar aanliggen. Hij sloot zijn oogjes weer en begon nu rustig zijn pootjes telikken. Daarna viel hij naar een tijdje rustig in slaap. De wind voelde hij door zijn haartjes gaan. Heerlijk gevoel. Vond Balder toen hij wakker werd. In die tijd dat hij sliep kon er best veel gepraat zijn geweest.

Cold keek met een zucht op de kleine Pokémon neer. Hij had honger. Wat zou hij eten? Met een grijnzende blik keek hij de Zigzagoon aan. ''Heb jij me iets te brengen, kleine vriend?'' Hij grijnste en stond weer helemaal recht. ''Ohai. Ik heb me nog niet voorgesteld. Cold. Mijn beroep is eter.'' Met weer een grijns op zijn gezicht keek hij om zich heen naar de andere Pokémon. ''Kleine pokémon zijn saai..'' verveeld staarde hij voor zich uit. Met lompe bewegingen kwam hij een beetje vooruit, maar bleef in hetzelfde gebied.

"Ik ben Dika"stelde Dika zich voor en zat opeens in de schaduw van een grote pokemon. Een Magmortar stond voor hen en sprak dat hij een eter was. "Iedereen eet wel eens"zei hij droog maar merkte wel vlug op dat hij het had gemunt op de jonge zigzagoon. "Eet maar een Pechabes"zei hij terwijl hij een Pechabes van de grond opraapte en naar de Magmortar toe gooide. Hij kon het moeilijk aan hem geven ,omdat hij veel te groot was.
Hij keek terug naar Fudge en knikte naar haar. Ze was gewaarschuwd als de Magmortar ook echt de Zigzagoon wou gaan eten. Hij keek terug naar Cold en bleef voor hem staan en wachtte op een enkele antwoordt zodat hij gerust werd gestelt en weer verder kon rusten.

Balder keek de stomme Magmotar aan en riep.”VLIEG OP HIJ!” en hij keek de pokemon boos aan. Hij liep daarna weg en Balder dee een blij vreugde dansje. “DOMM DING!” Riep Balder en hij rende hyper rondjes. “Domme ding weg.” En hij rende naar zijn moeder toe. En gaf haar een likje. Door dat de Magmotar hier was geweest was de andere Linoone opgestaan en naar de pokemon toe gerend. Balder keek naar de andere linoone en zei.”PAPPAAAH!” en hij keek de pokemon dom aan. Dit was ook een linoone dus dit was papa vond hij nu. Hij ging zitten en zei droog.”Moe ik!” en hij ging rustig liggen. Hij kon alleen niet slapen zonder zijn moeder. Dus hij ging bij zijn moeder liggen.”Mamaah slaap.” En hij viel in slaap. Hij had geen droom. Hij viel in slaap omdat hij nog een baby was maar ook omdat hij een zware reis gister achter de rug had.