Het was een mooie rustige zonnige dag in de PokeRPG en Douza moest ervan genieten. Hij hief zijn kop en genoot van de heerlijke zonnestralen die hem raaktte. "Heerlijk"zei hij kalm. Zijn lichaamshouding veranderde van serieus naar vrolijk. Hij had eigenlijk een melige bui maar hield zich net in. Opeens liep hij tegen een boomstam aan en zag even niks meer. Maar na 1 seconde zag hij alles weer en gromde hij zacht. Gefocust liep hij verder en kwam bij een grote open veld aan. Dit was meestal het gebied waar je makkelijk kon worden gedood. Hij was er niet vrijwillig gekomen, enkel doordat hij verderop wat zag dat glinsterde. Het leek een steen met een...bliksem erop. Het was een Thunder Stone. "Cool"sprak hij vrolijk uit. Hij versnelde zijn stap en toen hij eindelijk de grote weide had overgestoken kwam hij bij een rots aan met de Donder steen erin. Hij greep een stukje van de donder steen en begon eraan te trekken maar het lukte niet om de steen eruit te krijgen. Hij deed vervolgens een Bliksemstraal maar dat merkte ook niet. Maar hij wou ook niet zijn Thunder Fang gebruiken dus richtte hij een Flamethrower. Maar alsnog had het geen succes. Nadenkend ging hij voor de 2 meter hoge rots liggen. "Hmmm"sprak hij nadenkend. Maar een geluid liet hem schrikken. Vlug keek hij om en liet wat vonken over zijn lichaam heen gaan. "Kom eruit en wie ben je?"vroeg hij terwijl hij zijn kiezen op elkaar deed. Hij draaidde zich volledig naar het geluid toe dat achter een boom vandaan kwam.

Zachtjes liet ze haar tong over het water glijden. Het was heerlijk koud en verfrissend. Ze had al een tijdje geen water meer gedronken. De laatste dagen was er weinig water meer te vinden in het bos. En naar een andere plek durfde ze niet, bang voor eventuele natuurrampen. Niet dat ze veilig was in het Timerise Forest, maar voorlopig had ze een goed voorgevoel. Nadat ze het water had doorgeslikt hief ze haar kop op en snoof even. Het water stroomde bijna uit haar neus, dat had ze tegenwoordig wel vaker. Pokémon noemden dat verkoudheid. Ze schudde even d'r kop en besloot toen om op zoek te gaan naar wat bessen. Ze sprong naar een boom en sprong snel naar een andere, zodat ze van boom naar boom zoefde. Doordat er bijna geen wind stond kwam ze snel vooruit. Uiteindelijk stopte ze omdat ze er moe van werd en had een bosje met Oran Berry's gevonden. Ze pikte er een paar met haar tanden van het bosje af en smikkelde ze één voor één op. Haar maag vulde snel. Nadat ze de laatste op had hoorde ze een bliksemstraal knetteren tegen een steen aan. Gelijk maakte ze zich uit de voeten en rende de richting op waar ze de straal vandaan hoorde komen. Ze wist dat ze in de buurt was want nog geen minuut later hoorde ze een Flamethrower. Rustig minderde ze vaart en stak haar hoofd door de bosjes. Ze zag een andere Electrike, die met de kont naar haar toe stond. 'Hmmmm,' hoorde ze hem zeggen op een nadenkende toon. Zakura giechelde eventjes zachtjes. Maar dat had ze niet moeten doen. Gelijk draaide de Electrike zich om. Zakura schrok en trok haar kop terug, ookal wist ze dat de Pokémon haar waarschijnlijk gezien had. Snel rende ze achter een boom die naast het bosje stond. Ze hoopte dat hij haar niet gezien had. 'Kom eruit en wie ben je?' vroeg de stem. Zachtjes kreunde ze. De groene Electrike kwam achter de boom vandaan en liet haar hoofd hangen. ''Ik ben toevallig ook een Electrike,'' was het enige wat ze mompelde.

'Ik ben toevallig ook een Electrike,'sprak de Electrike. Hij hief even vragend zijn wenkbrauw op en glimlachtte vervolgens. Hij zag dat ze iets jonger was en dat het een vrouwtje was. "Ik dacht dat ik de enige Electrike hier was"zei hij gelijk vol vreugde. Maar hij bekeek haar wel goed , want hij kon niet iedereen gelijk vertrouwen maar een soort genoot wel. "Ik ben Douza en kom je mij helpen om die Donder steen te krijgen?"vroeg hij. Hij wees met zijn rechterpoot naar de Donder steen en rustte zijn poot weer op de grond. Hier waren vele Pichu's en hun evoluaties. En ze evolueerdde meestal door een Donder steen in een Raichu. Misschien kon hij dan het als geschenk aan een vriend geven. Hij richtte zich weer op de rotsblok en keek even nog een paar keer naar haar. Hij wou wel wachten op haar antwoord maar hij wou ook verder gaan. Een rode bol met wat geels erin ontstond bij zijn bek en schoot een straal uit. Maar nogmaals was zijn Flamethrower niet effectief. Maar hij hield vol en richtten zijn aanval vele keren op de rotsblok zelf waardoor hij misschien de Thunder Stone kon pakken. Maar de rotsblok zelf zou dan gloeiend heet worden. Hij stoptte zijn aanval en zuchtte. Wat kon hij nou doen?

'Ik ben Douza en kom je mij helpen om die Donder steen te krijgen?' vroeg de Electrike aan haar. ''Tsja, ik wil wel helpen.. Maar dan is die wel van mij als ik 'm te pakken krijg.'' Een kleine grijns vormde op haar bekje. Ze hief haar kop op en keek naar de Electrike. Rustig deed ze een paar stapjes naar voren en bekeek de Thunderstone van dichtbij. Het zag er best wel mooi uit, dat een Pikachu dat nodig had om te kunnen 'evolueren', zoals ze dat zeggen. Zijzelf had er eigenlijk helemaal niks aan, maar misschien haar toekomstige partner, Smile, wel. Als het haar nou eens lukte om hem eruit te krijgen, zou het vast nog wel eens van pas komen. Een bol elektriciteit vormde in haar bek en ze deed hem open. Er was nog geen seconde voorbij en de bol werd al groter en krachtiger. Met een pittige kracht liet ze hem los en het schoot snel naar de steen toe. Het veroorzaakte een explosie en een heleboel rook. Daarvan moest ze hoesten en kon ze niks zien. De rook verblinde haar zicht. Het duurde maar even en de rook verdween beetje bij beetje heel langzaam. Ze zette een stap dichterbij en zag dat er een barst in de steen zat. Nog een flinke elektriciteit schok en de steen zou voor haar zijn. Nogmaals deed ze hetzelfde, ze vormde een grote, krachtige bol in haar bek en liet hem los op de steen. Deze keer deed ze een paar stappen achteruit voordat ze hem afschoot, zodat ze niet weer vastzat in de rook. Weer duurde het eventjes voor de rook weg was. Ze deed een paar stappen vooruit en zag dat de Thunderstone losgebroken was van het gesteente waar het aan vast zat. ''Als je het niet erg vind, neem ik hem mee,'' zei ze op een sarcastische toon. Ze pakte hem op en hield hem vast in haar bek. ''Nowg un fijwne dawg nowg,'' probeerde ze te zeggen, wat niet echt lukte vanwege de Thunderstone. Daarbij keerde ze haar kont naar hem toe en stond op het punt om verder te lopen.

"Wat?"zei Douza verbaast en hield een grom in. "We kunnen toch nog wel delen?"zei hij nog maar hij liet zijn woede hem overnemen. Er kwam opeens een Chiave regel in hem op dat hij niet iemand ernstig mocht verwonden enkel als hij werd aangevallen. Hij wist dat ze niet zou luisteren dus rende hij achter haar aan en ging hij voor haar staan. Vlug deed hij Double Team en richtte een Toxic op haar. Alle nep Electrike's deden dat ook. Hij was helemaal vergeten waarom hij wou vechten om de Donder steen maar ze had gewoon het gestolen eigenlijk. Maar ze had het toch ook zelf voor elkaar gekregen. "Voor wie ga je het gebruiken?"zei hij met een luide grom. Hij hooptte enkel dat zijn Toxic raak was. Maar toch zei iets in hem dat hij haar moest laten gaan daarom deed hij al zijn aanvallen niet op volle kracht. Want hij moest voorbereid zijn op de oorlog. Opeens schoot hem weer te binnen dat deze Electrike misschien wel een Guerra lid kon zijn en zijn ogen bleven naar haar kijken.
(Inspiratieloos x3)

'Wat?' Hoorde ze de Electrike verbaasd zeggen. Daarna liet ze een zachte giechel horen. 'We kunnen toch nog wel delen?' Ze spuugde de steen uit en keek arrogant naar Douza. ''Hoe wou je hem delen, je kan hem onmogelijk door midden breken en als dat wel lukt dan is het toch niet meer bruikbaar. Dat weet je toch wel, of ben je zo dom?'' Antwoordde ze onmiddellijk daarop. Blijkbaar pikte Douza het niet en rende achter haar aan, ging voor haar staan, gebruikte gelijk z'n Double Team en volgde daarop gelijk een Toxic. Ze had al verwacht dat hij zou gaan aanvallen dus ontweek ze hem. 'Voor wie ga je het gebruiken?' Zei hij met een luide grom. ''Ooh, dus eerst val je me aan en daarna ga je pas voor informatie vragen. Lekkere Electrike ben jij zeg,'' reageerde ze er meteen op terug. Daarbij keek ze met een vuile blik naar hem. ''Ik zou hem graag aan mijn vriend willen geven.'' Ze bloosde en week haar blik af van Douza naar de grond. Haar stem werd zachter. ''Hij heeft de laatste tijd veel moeilijkheden en het is een Pichu. Ik kan niet veel voor hem doen dus had ik mezelf beloofd dat ik voor hem een Thunderstone zou vinden.'' Daarna hief ze haar kop weer op en herinnerde zich weer dat ze arrogant naar hem keek. ''Nog meer persoonlijke informatie nodig? Wat moet je voorstellen, een geheime spion ofzo?'' Een zenuwachtige giechel verliet haar bek. Vervolgens pakte ze de Thunderstone weer in haar bek.

'Hoe wou je hem delen, je kan hem onmogelijk door midden breken en als dat wel lukt dan is het toch niet meer bruikbaar. Dat weet je toch wel, of ben je zo dom?'sprak Zakura. Douza snoof enkel eens hard. 'Ooh, dus eerst val je me aan en daarna ga je pas voor informatie vragen. Lekkere Electrike ben jij zeg,'sprak ze verder. Douza rolde enkel even met zijn ogen en leek qua uiterlijk en gedrag niet meer op de bekende Douza. Toen Zakura hem vuil aan keek sloot hij even zijn ogen dicht. 'Ik zou hem graag aan mijn vriend willen geven.'sprak ze. Hij keek verrast op en zijn Double Team vervaagde een beetje. 'Hij heeft de laatste tijd veel moeilijkheden en het is een Pichu. Ik kan niet veel voor hem doen dus had ik mezelf beloofd dat ik voor hem een Thunderstone zou vinden.'ging ze verder. "Je weet toch wel dat hij pas als een Pikachu een Donder steen nodig heeft"zei hij met een vage glimlach. 'Nog meer persoonlijke informatie nodig? Wat moet je voorstellen, een geheime spion ofzo?'vroeg ze verder. "Nee"was Douza's enige antwoord op de 2 vragen die ze aan hem stelde. Hij hoordde haar zenuwachtig giechelen en grijnsde. Hij zag hoe ze de Donder steen weer pakte. Hij zuchtte even en sloot ook eventjes zijn ogen. Na een paar seconden opende hij die weer. Zijn Double Team verdween als sneeuw voor de zon en zijn pupillen werden normaal. Op zijn gezicht kwam een vriendelijke glimlach. Hij wist de reden en het leek wel de waarheid maar ze hoefde het toch niet van hem af te pakken. Hij besloot haar maar te helpen. "Mag ik je helpen?"besloot hij te vragen. Dit was misschien wel de enige keer dat hij een soort genoot tegen kwam.

'Mag ik je helpen?' Had Douza gevraagd aan haar. Wat moest ze daar nou weer mee? Hij kon toch niks doen, behalve haar gezelschap houden, maar meer niet. ''Ik weet niet wat je kan doen, geen idee hoe je kan helpen want het enige wat ik hoef te doen is Smile vinden en te zorgen, als hij dat zelf wilt, dat hij evolueert in een Pikachu,'' antwoordde ze op zijn vraag. Ach, het minste wat ze kon doen was beleefd zijn tegen hem. Hij had haar tenslotte gevraagd om te helpen met die steen en nu zij hem eigenlijk 'eerlijk' heeft gejat, maar toch ook weer niet, was het toch wel het fatsoenlijkste wat ze kon doen. De Double Team die Douza had gebruikt was inmiddels helemaal vervaagd en verdwenen. Het verdween alsof het nooit had bestaan, geen asdeeltjes, niks bleef ervan over. Douza stond nog steeds voor haar, maar dat kon haar niks schelen. Ze liep er met een grote bocht omheen. Het holletje.. het zou toch dicht in de buurt moeten zijn, waar ze hem voor de eerste en laatste keer gezien had. Ze rook even met haar neus omhoog om te ruiken of ze Smile ergens kon ruiken, maar dat leverde geen succes op. Ze keek even in de rondte of het bekend gebied was.

'Ik weet niet wat je kan doen, geen idee hoe je kan helpen want het enige wat ik hoef te doen is Smile vinden en te zorgen, als hij dat zelf wilt, dat hij evolueert in een Pikachu,'sprak ze."...en dan in een Raichu met de steen"zei Douza met een klein lachje. Voor hem betekende het een 'ja' hoe ze antwoordde. De Electrike liep een stukje om hem heen. Douza hief zijn kop op en liepen even alle kanten uit en rook enkel geuren van andere Pokemons. Ook die van Mistake en hem toen hij hier net aankwam. Een glimlach verscheen op zijn gezicht , want wat later leerde hij Grovyle en Melodie kennen. En ook wat later maaktte hij met wat Pokemons een gleuf om het hoog stijgende rivier te stoppen. Tot nu toe had hij wel veel dingen beleefd maar er mistte wel 1 ding in zijn leven. Maar dat zou later komen en hij had er een goed gevoel over dat hij over dat ene ding meer informatie zou krijgen. Want deze Electrike bloosde licht toen ze het over die 'Smile'had.