In de vroege ochtend zon stond Grovyle op een hoge rots. Vanaf deze rots kon je Pokemon City geheel zien. Het was nog veel te vroeg dus er waren nog niet veel pokémon op straat, laat staan dat de winkels al open waren. Grovyle was moe, hij had de hele nacht doorgereisd. Avix zat op zijn linker schouder zijn veren te wassen. Een pijnscheut schoot door Grovyle's rechter arm. Op zijn bovenarm zat een flinke en diepe schram. Hij had deze schoongemaakt met water en vervolgens had hij een palmblad als verband gebruikt, maar dit functioneerde natuurlijk voor geen meter. Na de voorgaande nacht vond Grovyle dat het tijd werd om hemzelf te gaan bevoorraden met verband en meerdere medische spullen. Niet alleen voor hemzelf, maar ook voor de pokémon die hij de vorige nacht niet had kunnen helpen. Met een beetje pijn in zijn hart dacht hij terug aan de voorgaande nacht.
De nacht was jong toen Grovyle en Avix in bosachtig gebied kwamen. Het bos was vredig en er leefde veel pokémon. Om hem heen zagen ze vele insect- en graspokémon. Een Pinsir en een Heracross hadden een discussie van wie de boom was waar ze voor stonden. De een vond dat hij er in mocht wonen en de ander vond dat hij dat mocht. Al met al was er eigenlijk niks aan de hand. En toen begon de ellende. Vanuit het niets kwam opeens een aardbeving opzetten eerst zacht, maar uiteindelijk alsof een Tyranitar van twintig ton een aardbeving aanval deed. Bomen vielen door de kracht om en verpletterde pokémon die tevergeefs probeerde te vluchtten. Een grote eik viel Grovyle's kant op, aan de voet van de boom zat een kleine Elekid te huilen om zijn moeder. "Vlug Avix, vlieg boven de bomen. Zorg dat je niks overkomt." zei Grovyle tegen Avix en hij stoof weg. Avix liet het zich geen twee keer zeggen en vloog boven de boomtoppen uit, weg van het gevaar. Grovyle gebruikte zijn Agility om zo snel mogelijk bij de Elekid te komen. Hij griste de Elekid onder de boom vandaan voordat ze beide verpletterd zouden worden. Behendig ontweek hij de bomen die vielen. Maar hij kon niet elke boom ontwijken, één raakte hem op zijn rechter arm waardoor hij een diepe schram opliep. Zo snel als de aardbeving was gekomen, zo snel was hij ook weer verdwenen. Wat misschien enkele seconden duurde liet littekens achter die nog voor jaren zichtbaar waren. Grovyle vond gelukkig de moeder van de Elekid en overhandigde aan de dolgelukkige Electabuzz de huilende baby. Grovyle stond machteloos, overal huilende en gewonden pokémon. Grovyle had het al van verschillende pokémon gehoord, er vonden overal verspreid over heel Pokérpg natuurrampen plaats. Hij kan niks doen, hij had de middelen niet. Toen hij vroeg aan een Scyther of hij ergens mee kon helpen werd hij vuil aangekeken. De bosbewoners dachtte dat hij de schuldige was, ze hadden hem nog nooit gezien. En hoe hij uitzag maakte het er niet veel beter op. Grovyle vluchtte snel weg voordat de pokémon hem iets zouden aandoen of hij hun. Onderweg sprak hij een oude Toxicroak aan en deze wees hem de weg naar Pokemon City.
Nu was Grovyle aangekomen bij Pokemon City en kon hij spullen kopen waarmee hij pokémon kon helpen. De natuurrampen waren een feit en hij kon niet langer aan de zijlijn blijven staan en niks doen. Grovyle liep door de nog redelijk lege straten en keek in de verschillende etalages, maar hij vond niet wat hij nodig had. Al snel vond hij een apotheker. Grovyle liep de zaak binnen. Achter de toonbank stond een vrolijke Chansey een melodietje te neuriën. "Goeie morgen. Kan ik je helpen?" vroeg de Chansey. "Ja, graag. Ik ben op zoek naar verband, pleisters, watten en jodium. Hebben jullie dat?" vroeg Grovyle. "Ja, dat hebben we wel." zei de Chansey. Ze bestudeerde Grovyle van top tot teen. Door het vele reizen was hij erg smerig en hij zag er sjofel uit. "Mag ik je wat vragen? Hoe dacht je dat te kunnen betalen?" vroeg de Chansey streng aan Grovyle. Daar had Grovyle niet aangedacht. Hij was niet meer in de wildernis, hier had hij geld nodig om iets te kunnen krijgen. En nu hij er over nadacht hij had dus ook geen geld voor eten en drinken. Grovyle bedankte de Chansey hartelijk en liep naar buiten met Avix in zijn kielzog.
Grovyle was diep in gedachten. Waar kon hij geld vandaan halen of was er een andere manier om aan de nodigen spullen te komen? Hij kon ze stelen. Toen die gedachten in zijn hoofd op kwam sloeg hij zichzelf voor zijn hoofd. Wat dacht hij wel niet? Grovyle was zo diep in gedachten dat hij niet goed voor zich keek. En liep tegen een pokémon op die voor hem liep.
