Een eenzame Monozu liep verloren over het hete zand van de Sandtomb Desert. Maar hij was een draak type, en had er dus bijna geen last van. Ook had hij geen last van het felle licht van de zon, want zijn ogen waren altijd bedekt. Maar waar hij wel last van had was het lichte en droge zand. Telkens als hij een stevige stap wou zetten, dan zakte hij er een stuk doorheen, wat het lopen zwaar maakte en hem nog slomer liet lopen dan hij normaal al liep. Hij gaapte en keek om zich heen. In de verte stond een eenzame boom, maar groot genoeg om schaduw te geven. Oko versnelde zijn pas, ook al was dat moeilijk, tot hij bij de boom was. De schaduw voelde verfrissend en hij plofte vermoeid neer onder de boom. Het was leuk om in een ander gebied te zijn, maar hoe kwam hij uit deze dorre woestijn? Hij wou snel naar een plek met gras, andere Pokémon en bovenal iets te drinken. Hij tuurde nog een keer over de verte en zijn mondhoeken gingen naar beneden want hij zag niemand. Nog een zucht verliet zijn mond wanneer hij met zijn kop het zand raakte. Het was vast voorbij. Straks kreeg hij dorst, maar vond hij geen water. dagen zou hij hier ronddwalen en uiteindelijk zou hij dood neervallen. Oko sloot zijn ogen, hopend dat er misschien een persoon aan kwam die hem de weg kon wijzen.

Sora keek verbaasd om zich heen. Dit was toch Sandtomb Dessert? Maar hier kwam ze juist vandaan, om haar zoektocht te starten. Ze zuchtte, vast een verkeerde afslag genomen, ofzo. Achja, dat ze hier al is geweest wil niet zeggen dat ze het niet moest onderzoeken. Ze duwde haar neus op het zand en begon te snuffelen. De geur van een vreemde pokémon drong haar neus binnen. ''Wat krijgen we...?'' Ze gooide haar blik omhoog. Ze zag in de verte een boom staan, en een shaduw eronder. Nadat de Growlithe haar ogen tot spleetjes had geknepen, zag ze dat er een pokémon onder lag. Sora versnelde haar pas, om naar hem toe te rennen, kijken of het wel goed met hem ging. Eenmaal bij hem zag ze dat ze zijn ogen niet kon zien. ''Uhh, hallo..?'' vroeg ze radeloos. In de verte leek het haar een Luxray, maar het was een rare soort die ze nog nooit had gezien. Opeens moest ze denken aan CrossRiver. Hij was ook een vreemde soort voor haar, maar dat betekende niet dat hij slecht was. Hopelijk was deze ook goedgezind, anders had Sora een probleem, en daar had ze nu geen zin in. Ze heeft al genoeg dingen aan haar hoofd.

Een Moguryuu graafde vijf meter onder de grond een tunnel. Toch ging het wat trager dan normaal omdat deze Moguryuu niet geleerd had om te graven. ''..Ik ben het zat...'' zuchtte de Moguryuu, hij groef schuin naar boven, en hoe meer hij naar boven groef, hoe losser het zand werd. Toen hij boven kwam zuchtte hij. Hij was in het midden van de woestijn beland. Het enige wat er zichtbaar was, was zand, lucht, en een paar kleine voetspoortjes in het zand. De Moguryuu schudde zijn kop, en besloot deze voetstappen te volgen. Maar als Moguryuu was hij nogal.. traag, en deze voetsporen leken afkomstig te zijn van een snelle Pokémon. De Moguryuu lichtte paars op. Een kleine Zorua stond op dezelfde plek waar de Moguryuu juist stond. Nu was er een vreemde voetspoorlijn in het zand. Eerst liepen er dikke mollenpootjes, en plotseling veranderde het in smalle pootjes. Zorua volgde sprintend de voetspoortjes, ''Hopelijk vind ik snel degene waarvan die voetsporen afkomstig zijn.'' zuchtte Zorua. Na een tijdje sprintten stond hij stil bij een boom, die eenzaam in het midden van de woestijnvlakte stond. Waarschijnlijk zat er een waterbron in de grond. In de schaduw van de boom stonden een paar Pokémon; een Monozu en een Growlithe. 'Uhh hallo..' hoorde hij de Growlithe zeggen. Zorua lichtte paars op en veranderde in een Poochyena. Zorua toonde zelden zijn ware uiterlijk aan andere Pokémon, dus veranderd hij meestal als hij in het zicht van andere Pokémon komt. ''Hallo.'' zei hij nonchalant tegen de twee Pokémon en voegde zich bij de schaduw van de boom. Ja, dat was een goede rustplaats. Hij rende een cirkeltje in het zand en liet zich vallen. Schaduw was het beste ding dat je kon krijgen in een woestijn, op water na..

Met zijn ogen nog steeds gesloten luisterde hij naar de simpele geluiden van de woestijn. Veel leven was er tenslotte niet. Af en toe cirkelde er een grote vogelPokémon boven de plaats, of blies de wind een duin van zand in een andere vorm. Verder was het akelig stil. Totdat er eindelijk voetstappen klonken, en ze leken niet ver meer. Oko had de neiging om meteen op te kijken, want hij wou tenslotte dat er een Pokémon aankwam die hem de weg terug of verder kon leiden. Maar aan de andere kant wou hij eerst afwachtten tot de Pokémon wat zei of deed, zo kon hij die beter inschatten. De voetstappen klonken dichterbij, steeds dichterbij. Uit het geluid kon Oko opmaken dat de Pokémon niet heel groot was, en op vier poten liep. ''Uhh, hallo..?'' klonk er uiteindelijk, duidelijk twijfelachtig. Mooi. Een Pokémon die wat slechts van plan was klonk nooit zo. Oko tilde zijn hoofd op, en stond daarbij op, om wat netter over te komen. ''Hello there!'' zei hij toen meteen, en met een glimlach op zijn gezicht. Niet echt gemeend, maar de Pokémon moest hem eerst vertrouwen of aardig vinden, voordat die iets aardigs terug kon doen. Tenminste, zo werkte het in zijn land. Net toen Oko aan de Growlithe wou vragen of ze misschien de weg naar een beter gebied kon vinden, kwam er een andere Pokémon aangelopen. Deze leek sterk op een Pokémon die ook in zijn gebied leefde. Maar hij was vast zeldzaam, want Oko kon zich niet goed meer herinneren of hij er zo eentje had gezien. ''Hallo.'' zei die nonchalant, waarna hij zichzelf vervolgens in het zand liet vallen. Oko keek de Pokémon even aan. Uiteindelijk richtte hij zijn blik op Sora, omdat Zorua hem niet echt erg vriendelijk leek. ''Excuse me, But do you maybe know how I can get out of this desert?'' Zei hij met een vragende blik. ''I'm afraid I can't take this horrible heat any longer.'' zei hij, en keek toch weer even naar Zorua. En nu maar hopen dat een van deze twee het antwoord wist..

[Ben morgenochtend weg, vertrokken naar Schiermonnikoog. Natuurlijk mogen jullie posten, maar niet te ver doorgaan zonder mij A.u.b. Want da's niet zo leuk in je eerste topic van je nieuwe personage xD Vrijdag terug.]

''Hello there!'' Spra keek verbaasd. Praatte hij nou engels? Dan had ze misschien een klein probleem, ze kon het wel, maar niet als de beste. ''Hallo.'' hoorde ze nu, afkomstig van een Poocheyena. Sora's neus werd overspoeld door zijn geur, maar het vreemde was dat deze pokémon helemaal niet rook als een Poocheyena. Misschien was het wel een Ditto, ookal twijfelde ze daar ook aan. De vreemde pokémon richtte zijn blik naar Sora, die verstijfd bleef staan. Achja, zolang hij iets vroeg wat ze begreep was het goed. ''Excuse me, But do you maybe know how I can get out of this desert?I'm afraid I can't take this horrible heat any longer.'' Sora zuchtte opgelucht. Van wat ze eruit kon halen vroeg hij gewoon de weg, omdat hij de hitte zat is, ofzo. Nu nog een antwoord bedenken. ''I can get us out of here with my nose,'' sprak ze, zo goed mogelijk. Tegelijkertijd besefde ze dat dat best dom klonk. Hopelijk kon hij het verstaan, of begrijpen, anders moest ze het gaan uitbeelden en daar had ze geen zin in. Sora bekeek nog even de Poocheyena, maar richtte haar blik toch weer op de andere pokémon. Op de één of andere manier deed hij haar echt aan een Luxray denken.

(Dan w8 ik wel ff met posten verder )

De Growlithe zuchtte opgelucht. Oko vroeg zich af waarom dat was, maar al snel had Sora een antwoord voor hem bedacht. ''I can get us out of here with my nose,'' Sora had voor Oko een beetje een speciaal accent, maar hij was al blij dat ze engels terug sprak. Eigenlijk had hij verwacht dat de Pokémon hier een andere taal spraken, aangezien dit gebied zo ver verwijderd lag van die waar hij in geleefd had. Maar goed, nu hij wist dat ze hier engels spraken, was hij weer een beetje vrolijker. Het zou nogal wat moeilijkheden besparen. Even keek Oko naar de Poochyena die nog steeds in de schaduw lag. ''And you?'' sprak hij vragend tegen hem. ''Do you want to go with us, or are you gonna stay in this desert?'' vroeg hij aan de Zorua. Hopend dat die terug zou reageren met een antwoord dat hij mee ging, want ook al leek deze Pokémon niet heel vriendelijk, hij wou wel graag meer weten van hem, en van de Growlithe. Hij keerde zijn blik naar Sora, en gaf alvast een dankbaar knikje. Klaar om achter haar aan te lopen.

[Sacre bleu! Inspiratie is ver te zoeken hier xD]

'Excuse me, But do you maybe know how I can get out of this desert?' zei de Monozu. ''I'm afraid I can't take this horrible heat any longer.' 'I can get us out of here with my nose,' antwoordde de Growlithe. Zorua keek naar de Growlithe, ze sprak Nederlands, dat hoorde hij aan haar accent. De Monozu richtte zijn hoofd op hem, hij had geen ogen, -of ze zaten achter al zijn vacht.- maar toch kon Zorua voelen dat hij hem zag. 'And you?Do you want to go with us, or are you gonna stay in this desert?' ''I'll go with you..'' sprak hij. Hij stond traag recht, schudde het zand uit zijn vacht, en ging bij de twee andere Pokémon staan. ''Oké, Growlithe, ik ben klaar.'' zei hij. ''En ja, ik hoorde aan je accent dat je Nederlands spreekt.'' voegde hij er snel aan toe, voordat de Growlithe nog kon antwoordden. Toen schoot er iets in zijn hoofd binnen. ''Oh wait, I can fl-'' Toen besloot hij zich te bedenken, hij zou niet zijn mogelijkheid aan iedere Pokémon tonen, misschien zou hij het iets later aan deze tonen, maar nu niet. ''-No, nevermind.'' besloot hij te zeggen. Hij keek naar de Growlithe, wachtend waneer ze ging vertrekken.

[Echt sorry dat ik zo laat antwoordde.]

'And you? Do you want to go with us, or are you gonna stay in this desert?' vroeg de vreemde pokémon. Hij had het echter tegen de Poocheyena die daar lag. ''I'll go with you..'' sprak deze. ''Oké, Growlithe, ik ben klaar.'' Sora wilde haar naam uitspreken, maar de Poocheyena vervolgde zijn zin. ''En ja, ik hoorde aan je accent dat je Nederlands spreekt.'' Oh, juist, daar had ze niet aan gedacht. ''The name is Sora,'' sprak ze uiteindelijk en draaide zich om. Hopelijk konden beiden het verstaan, maar het was er nogal makkelijk uit te halen dat dat haar naam was. Ze duwde haar neus vlak boven het zand en begon te snuffelen. Ze nieste even, voordat ze verder ging. Rotzand. Ze deed een paar passen naar voren, terwijl de geur van water haar neus binnendrong. Misschien hadden ze wel dorst en konden ze eerst daarheen gaan. Sora gooide haar blik naar de twee pokémon die achter haar stonden. ''Care for a drink?'' vroeg ze. Het engels ging haar tot nu toe gemakkelijk af. Hopelijk liet dit haar niet in de steek, maar de Poocheyena leek ook wel goed engels te kunnen spreken. De wind waaide even over en besloot niet alleen met het zand, maar ook met haar vacht te spelen. Fijn, zodra ze hieruit was ging ze zich ergens afspoelen. Zand in je vacht is niet bepaald geweldig. Het jeukte soms verschrikkelijk, alsof je vlooien had. Met een zucht schudde ze zich even uit. Een deel van het zand was er nu uit, de rest komt later wel. Ze deed weer een paar stappen richting de geur van water. Het zou eigenlijk niet ver weg moeten zijn. Gelukkig kon ze merken of het een weerspiegeling was. Als ze geen water rook, was het ook niet echt, dus dat was een meevaller.
Eigenlijk had ze nog geluk gehad dat ze zo'n neus had. Ze kon ook iets anders zijn geworden dan een hondsoort. Maar dan had ze misschien niet zo'n verleden gehad, dus dat was dan een pluspunt geweest. Achja, het verleden moest ze nu achter zich laten. Wat gebeurd is is gebeurd. Haar ouders kon ze hier toch niet meer tegenkomen, hoopte ze. Die hadden vast en zeker geen weet van PokeRPG af.

[Weinig inspi hierbij, en ik moet nu gaan XD]

''I'll go with you..'' antwoordde de Poochyena nog. ‘’Allright then.’’ Zei Oko met een kleine glimlach op zijn gezicht. ''Oké, Growlithe, ik ben klaar’’ zei de hond ineens in een andere taal. Verward keek Oko naar hem om. Hij zag dat hij het tegen de Growlithe had, dus hij hoefde er gelukkig niet op te reageren, maar hij vond het alles behalve fijn dat ze voor hem een rare raal spraken. ''En ja, ik hoorde aan je accent dat je Nederlands spreekt.'' Oko probeerde er woordjes uit te vissen die misschien hetzelfde waren als in het engels maar die hoorde hij niet. Zijn blik veranderde hij in een geïrriteerde die hij vervolgens naar de Poochyena wierp. ‘’Please..,’’ zei hij. ‘’I can’t understand what you’re saying.’’ Maakte hij de Poochyena nog even duidelijk voordat zijn blik naar Sora ging. Die begreep het waarschijnlijk wel, want ze bleef voor hem Engels praten. ''The name is Sora,'' daarna snuffelde ze, en moest niezen door het zand. Oko glimlachte zwakjes. ‘’My name is very simple; Oko.’’ Sprak hij tegen de Pokémon, maar vooral tegen haar. Hij liep een paar passen door en bewoog zijn hoofd heen en weer. Kijken deed hij niet, want zien kon hij niet. Monozu’s waren blind, en strompelden meestal struikelend en stotend door gebieden heen. Hij begreep eigenlijk niet waarom zijn soort blind geboren werd. Het was zeer onhandig, en hij kon niet wachten tot hij bij zijn laatste evolutie aangekomen was. Het zou nog zeer lang duren en veel training vergen, maar hij zou er alles aan doen om voor de eerste keer van zijn leven iets te kunnen zien. Hij werd uit zijn gedachten geschud door Sora, die vroeg of ze iets wouden drinken. Even twijfelde Oko. Het liefste wou hij doorzetten, en zo snel mogelijk het gebied uit zijn. Maar hij voelde zich door de hitte wel een stuk zwakker, en hij kon niet gaan flauwvallen hier. ‘’Well.. okay then. If we only keep it short..’’ zei hij, en richtte zijn kop naar de hond. ‘’But we are in a desert. Where did you spot water?’’ vroeg hij er achter aan. Hij kon zelf niet kijken, maar het was hier gortdroog, water hier leek erg onlogisch.