Zorgvuldig plantte de gemaskerde Noctowl haar klauwen op de tak van de dikke eik. Haar ogen hield ze gesloten terwijl ze op adem kwam. Lang had ze gevlogen, met slechts enkele pauze's tussendoor. Het koninkrijk waar ze vandaan kwam had ze achter zich gelaten. Haar masker was van een licht materiaal gemaakt, zodat haar vlucht niet veel zwaarder was geweest.

Haar rode ogen openden zich en keken rond. Onbekend terrein, zoals ze had verwacht. Alleen het koninkrijk was bekend voor haar. Wat ze hier zou aantreffen was totaal onbekend. Dit bos leek vrij normaal, maar.. Misschien zat er iets achter..

Zo was zij, Nyra. Ze lette niet op wat het was, maar wat er achter kon zitten. Je kon nooit zeker zijn van hoe iemand zich voordeed. Zo hield zij er ook van om zich 'warm' te gedragen naar iedereen, terwijl er van binnen een diepe kilte schuilde. Meestal liet ze anderen eerst alles vertellen wat ze wisten, om ze vervolgens te vermoorden. Ja, Nyra was dol op kennis.. Het was geen liefde die haar hielp bij de navigatie. Het was de kennis van de sterren die ze had gekregen toen ze bij een Umbreon leefde. Deze Umbreon leefde in de nacht, en wist er alles van. En nu wist Nyra ook alles van de nacht..
Het masker had ze zelf gemaakt na wat lessen gekregen te hebben van een Magmar. Hij had gezegd dat Nyra een wonderlijk goed masker had gemaakt. Nu ze toch aan het masker dacht, vroeg ze zich af of hier ook dat metaal te vinden was. Ze zou het wel nodig hebben voor wat Battle Claws.. Hoe ze die moest maken had ze ook van de Magmar geleerd, maar ze had haar set niet mee kunnen nemen. Battle Claws waren vrij zwaar als ze van goede kwaliteit waren. Dus moest ze nieuw materiaal vinden, hopelijk lichter dan wat ze voorheen moest gebruiken.

Een zucht verliet haar snavel. Ze was weer redelijk uitgerust en zou weer een flink eind verder kunnen vliegen. Ze besloot echter om eerst af te wachten wat er in dit bos zowel gaande was.

- Beetje fluttig. =o Oh, en het is nacht, voor wie het wil weten. xD -

Zwierig liep hij door het bos, zijn fluit aan zijn lippen en zijn mantel losjes om zijn schouders. Hij floot een melodieus en opgewekt lied waar hij de tekst van kende, maar die nu niet kon zingen, omdat zijn lippen aan de fluit vast zaten. Aërwen liep op twee poten en liep op de bal van zijn voet. Zo maakte hij weinig geluid en zou iedereen zijn muziek horen, maar zijn voetstappen niet. Hij wilde zijn eigen lied toch niet verstoren! Met glimmende ogen keek Aërwen omhoog, naar de maan. Enkele Gligar trokken langs de hemel. Hoewel vele pokémon sliepen, waren er nu ook juist veel andere wezens wakker. Plotseling hoorde hij meer muziek rechts van hem. Een Kricketune was naar hem toe gelopen en hem bij gevallen bij zijn lied. Aërwen knikte even vriendelijk naar de pokémon. Hij spron en zwierde vrolijk heen en weer, terwijl het lied steeds sneller en uitbundiger werd. Het eindigde met een lange, trillende noot, waarna de stilte weer neerdaalde in het bos. De Meowth grijnsde breed en boog voor de Kricketune. “It was a pleasure playing with you.” Zei hij glimlachend. De Kricketune grijnsde terug en vertrok ritselend het bos weer in. Aërwen stopte zijn fluit weer in zijn schoudertas en begon weer te lopen. Hij keek opnieuw op naar de maan, maar zag nu een Noctowl op een tak zitten. Ze was een normale Noctowl, maar toch anders. Haar gezicht ging namelijk schuil achter een masker. Aërwen liep naar de vogel toe en maakte een lichte buiging, waarbij zijn blik naar boven gericht bleef. “Greetings Noctowl. May I ask why you’re wearing that mask?” vroeg hij beleefd, even vergeten dat ze in dit land Nederlands spraken.

Zachte stappen en een muzikale klank waren al van een vrij verre afstand te horen. Nyra was goed getraind en had een iets beter gehoord dan de meeste Noctowl, en toch was het voor haar moeilijk om de voetstappen er uit te halen. Er waren twee geluiden door elkaar, dat van een Kricketune en iets onbekends. Het trok haar aandacht, omdat het iets was wat ze niet kende, en Nyra was dol op kennis. De muziek stopte helaas, dus liet Nyra haar aandacht weer vieren. Wat zou ze als eerste doen in dit nieuwe land? Moest ze meteen haar zoektocht naar het metaal beginnen? De voetstappen trokken echter haar aandacht weer en toen ook een stem klonk kon ze de Pokémon die onder de boom verschenen was niet meer negeren. ''Greetings Noctowl. May I ask why you’re wearing that mask?'' Nyra draaide haar kop om en knipperde een paar keer verbaasd met haar ogen. Hoewel ze zelf ook goed Nederlands sprak had ze vaker Engels gesproken in het land waar ze vandaan kwam. Er was ook een andere taal die ze daar spraken, maar dat werd eerder als code-taal gebruikt. De beleefde manier waarop de Pokémon, een Meowth, de vraag had gesteld had haar gemakkelijk overgehaald te antwoorden. ''Oh, that's easy,'' sprak ze, op een toon die vriendelijk en warm genoemd kon worden, ''it's to protect myself.'' Dit antwoord kon bij velen vreemd overkomen. Ze had immers al haar scherpe klauwen om zich te verdedigen. Maar, haar masker was tegelijkertijd ook een soort 'handtekening' iets waaraan ze herkend kon worden - iets waaraan haar kennis herkend kon worden. Want hoewel he dragen van een masker simpel leek, was ermee vliegen eerst nog een hele klus geweest. Het gewicht werd meer rond haar kop, wat betekende dat ze voorover zou vallen in normale situaties. Nyra had echter al zo vaak met een masker gevlogen, dat ze eerder omhoog zou vliegen door te sterke vleugelslagen. Ze had ook al allerlei materialen gedragen, waaruit ze kon opmaken dat ze lichte materialen toch prettiger vond, zelfs al waren die soms zwakker. Haar aandacht werd opeens getrokken door de mantel van de Meowth. Zij was dus niet de enige die een kenmerk had, hoewel zijzelf lang niet altijd haar masker droeg. ''And, what about your cloak?'' Ze hield haar kop lichtelijk scheef, zodat het er wat vragend uit zag. Als ze diep wilde denken draaide ze haar kop ondersteboven, maar dat was nu niet nodig. De Meowth zou per slot van rekening antwoord moeten geven..

Aërwen grinnikte zachtjes bij het zien van haar verbaasde reactie. Blijkbaar had de Noctowl niet verwacht dat iemand haar aan zou spreken. Ze herstelde zich echter snel en antwoordde: ''Oh, that’s easy. It's to protect myself.'' Nu was het Aërwens beurt om verbaasd te kijken. Ten eerste sprak ze Engels, terwijl ze in dit land toch echt Nederlands praatte. Hieruit kon hij concluderen dat ze ook uit een ander land kwam. Ten tweede was er natuurlijk haar antwoord. Hoezo beschermde het haar? Was het bulletproof? Of bedoelde ze het beschermen van haar identiteit.. De Meowth fronste even, maar streek al gauw zijn gezicht weer glad. Wat maakte het ook uit? Ze had hem vriendelijk geantwoord, dus hij zag er geen dreiging in. ''And, what about your cloak?'' vroeg de Noctowl plotseling, haar hoofd paar graden gedraaid. Aërwen streek even over zijn donkere mantel en glimlachte. “Well, I don’t like to run around the woods naked.” Zijn grijns werd breder, waarbij zijn witte hoektanden glinsterden. “It’s also a custom in my country, almost everyone wears clothes there.” Zijn blauwe ogen keken nog altijd op naar de vogel en de volle maan werd weerspiegeld op zijn hoornvlies. “May I ask your name, my lady?” vroeg hij beleefd, terwijl hij zijn hand op zijn borst legde.

Een grijns die verscheen op het gezicht van de Meowth maakte voor Nyra al duidelijk dat er een vrij grappige reden kwam. ''Well, I don’t like to run around the woods naked.'' Een grinnik kon ze niet onderdrukken. Het klonk inderdaad vrij.. smerig, dat alle Pokémon bloot rondliepen. Gelukkig beschikten vrijwel alle Pokémon over een goede vacht of een vederdek zoals zijzelf had, of was het geslachtsdeel op een andere manier goed verborgen. ''It’s also a custom in my country, almost everyone wears clothes there.'' Dit was iets waar Nyra nog niet vaker van gehoord had, een land waar de meeste Pokémon kleren droegen. Misschien kwam hij uit een land waar veel mensen rondliepen.. Nyra wist het niet, maar ze hoefde het ook niet te weten. Als er iets was wat haar echt niet boeide, dan waren het mensen. ''May I ask your name, my lady?'' De stem van de Meowth trok haar aandacht weer. Haar naam.. Ze twijfelde. Ze kende deze Meowth nog maar net, maar had niet het gevoel dat hij haar slecht zou gaan doen. Het was tenslotte maar een Meowth.. Weliswaar een zeer beleefde, maar nog steeds een Meowth. Nyra wist dat hij informatie over haar kon doorgeven aan Pokémon die haar wel lastig konden vallen, maar zolang de twee vriendelijk naar elkaar zouden blijven doen zag ze er geen gevaar in. ''They call me Nyra, which means Bright Shining Star.'' Een trotse toon was te horen in haar stem; Nyra vond zelf dat de betekenis van haar naam erg mooi was. Bovendien paste het ook wel bij haar, want ze hield er wel van om te schitteren. Niet alleen door te laten merken dat ze veel kennis had, maar ook in gevechten. Bovendien was haar verendek ook nog wat lichter dan dat van de meeste Noctowl. In de nacht viel dat echter nauwelijks op. Even sloot Nyra haar ogen om te luisteren, en zodra ze zeker wist dat ze niks anders hoorde dan het hart van de Meowth en het ruisen van de wind, spreidde ze haar vleugels en liet ze de tak los, om vrij soepeltjes naar beneden te dalen en voor haar gesprekspartner te landen. Pas nu merkte ze hoeveel groter ze was dan de Meowth. Nogmaals draaide ze haar kop licht, terwijl haar rode ogen recht op de katachtige Pokémon gericht waren.

Hij zag de twijfel in haar ogen toen hij naar haar naam vroeg. Dezelfde twijfel had hij gezien in Mayumi’s ogen toen hij die vraag aan haar had gesteld. Waarom waren alle pokémon zo zuinig op hun naam? Nu had hij ook een reden om zijn naam verborgen te houden, maar dat deed hij niet. Als Tauron’s jagers hem zouden vinden, nou, hij verheugde zich in elk geval op het gevecht. Aërwen ging nooit iets uit de weg, hij verborg zich niet. Uiteindelijk leek de Noctowl hem toch te vertrouwen. ''They call me Nyra, which means Bright Shining Star.'' Hij hoorde haar trots en glimlachte. “That’s a beautiful name for a beautiful pokémon.” Zei hij hoffelijk. Nyra sloot even haar ogen, waarna ze zich naar beneden liet zweven. Aërwen moest op kijken om haar bloedraode ogen te ontmoeten, maar dat stoorde hem niet. De ene pokémon was nu eenmaal groter dan de andere, zo had de natuur het bedoeld. Ze vroeg hem niks, dus besloot hij zichzelf maar voor te stellen. “My name is Aërwen. I come from Dorius, a land far away from here.” Hij glimlachte, maar achter zijn ogen school de pijn. Hij miste zijn land en elke keer als hij eraan dacht, stak er er een dolk in zijn hart.

- Sorry, beetje late reactie.. -
Er was nauwelijks een stilte gevallen toen de Meowth alweer begon te spreken. ''My name is Aërwen. I come from Dorius, a land far away from here.'' Dorius.. Denkrimpels verschenen in het gezicht van de Noctowl. Het kwam haar bekend voor, maar waarvan? Waarschijnlijk was ze er doorheen gekomen tijdens haar reis en had ze toevallig de naam gehoord. Van de meeste landen had ze het niet gehoord, maar het was mogelijk dat ze deze toevallig had opgehangen. ''I, too, come from a kingdom far away,'' besloot ze te zeggen. Ze herinnerde zich het koninkrijk waar ze haar vleugels voor het eerst had uitgeslagen en waar ze haar eerste prooi gedood had. Ook herinnerde ze zich haar eerste 'leraar', van wie ze speciale vlieg-technieken geleerd had die de meeste Noctowl niet kende. De meeste Pokémon hadden medelijden met haar gekregen als ze vertelde dat ze als een zeer jong kuiken in de steek was gelaten door haar moeder. In haar land zou normaalgesproken iedereen voor zichzelf leven, maar als zij haar verhaaltje deed wilden ze haar graag helpen. Wat ze niet door hadden was dat er een moordenaar in haar schuilde, zo'n soort die je eerst leegzoog als een bloedzuiger en vervolgens je leven afnam, zodat ze uniek werd met haar kennis.. ''I've travelled a long time though; the last time I saw my homeland must've been when I was 5 years old,'' vertelde Nyra. Dat betekende dat ze al 8 jaar rondreisde.. En zelfs in die 5 eerste leefjaren was ze al vrij vaak buiten het koninkrijk geweest. Vooral om dingen te leren van andere Pokémon, die niet daar leefden.