Met voorzichtige passen liep de jonge Eevee richting de rivier. Ze wist niet precies waar het lag, maar ze kon het stromen van het water horen. Een rustgevend, bekend geluid. Ze sloot haar ogen heel even, maar opende ze al snel weer. Ze mocht niet vallen, mocht geen fouten maken. Ze wilde dat haar jongere broertje en zusje tegen haar op keken, dat ze hun grote, sterke zus zou worden. Ze sloot haar ogen even genietend, maar opende ze al snel weer. Opletten, dacht ze bij zichzelf.
Toen ze na een tijdje de koude grond onder haar voeten voelde, keek ze op. Het gras was veranderd in stenen. Met grote ogen keek ze naar de rivier. “We zijn er!” riep ze vrolijk uit en ze sprong naar voren. Ze zorgde dat er twee meters tussen haar en de rivier bleef, zodat ze er onmogelijk in kon vallen. Ze richtte haar blik op de zon. “We moeten die kant op!” riep ze vastberaden uit, waarna ze de andere kant op keek. Ze sloot haar ogen en liep met grote huppelpassen vooruit. Ze had een -gezicht opgezet, vrolijk, dat ze de weg eindelijk gevonden had. Wat zou haar moeder trots zijn als zij degene was die haar broertje en zusje terugbracht! Dan zou ze absoluut de oudere zus zijn!
“Ayuu~!” klonk haar stem plots. Met tranen in haar ogen keek ze omhoog. Ze was ergens tegen aangebotst, wat er voor had gezorgd dat ze op haar kont terecht kwam. “Ayuu..” herhaalde ze nog eens. Ayuu was haar woordje, wat ze vaak gebruikte. Bijvoorbeeld als ze niks anders wist te zeggen, of als iets haar niet beviel. Ze keek de grote gedaante voor zich aan, en kleurde bleek. Wat was dit..? Of, beter.. Wie was dit? Zou dit wezen haar wat aandoen? Zo ja.. Zou haar moeder haar dan kunnen redden? Nee, vast niet.. Ze slikte, en kneep haar ogen dicht.

~Alleen: Chiya, Nero, Shira & Houndoom.~

Een luid gaap ontsnapte uit Houndoom’s bek, voordat ze haar kop weer op haar poten legde. Ze had de hele nacht rondgelopen, of eerder gezegd, ze was de hele nacht opzoek geweest naar Stantler, die ze zou kunnen doden, om ze vervolgens op te eten. Het gevolg was dat haarbuik weer vol zat, en dat ze had besloten om de rest van dag te tijd te nemen om te gaan slapen. Een zachte duw tegen haar achterwerk, haalde Houndoom uit haar doezelige slaap. “Ayuu~!” Hoorde Houndoom. Ze snoof lichtjes, en hield haar ogen gesloten, in ene poging de pokémon die tegen haar op was gelopen te negeren. “Ayuu..” Hoorde ze een tweede keer. God, wat was dat ge-ayuu irritant… Houndoom opende haar ogen, en hief haar logge lichaam overeind. Bah, waarom moest ze altijd gestoord worden als ze probeerde om te slapen? Met een trage beweging draaide ze haar kop om naar de pokémon die tegen haar aan was gelopen.

Geïrriteerd keek Houndoom naar de kleine Eevee. Was het dat kleine beestje geweest dat haar slaap had verstoord? Ze draaide de rest van haar lichaam bij, zodat ze nu recht voor de Eevee stond. Eigenlijk zou ze de Eevee alleen een waarschuwing moeten geven, en haar dan weg moeten jagen. Eigenlijk… had de Eevee haar slaap verstoord, en begon ze steeds meer zin te krijgen om haar op te jagen, al was het maar als straf voor haar onwetendheid. Ze stak haar borst niet vooruit, zoals ze bij wat grotere pokémon deed, besluitend dat ze al genoeg boven de Eevee uit torende zonder dat. Alleen zou dat zogenaamd zielig zijn. Ze zou zichzelf onwaardig zijn als ze de Eevee achterna zou jagen.

Ze ontblootte haar tanden al grijnzend, terwijl ze haar kop naar de Eevee toe boog. “Waarom denk jij dat je het recht hebt om mijn slaap te verstoren?” vroeg ze. Ze snoof geïrriteerd, en hief haar kop zachtjes grommend weer omhoog. Vaagjes vroeg ze zichzelf af waarom ze haar tijd verdeed aan de Eevee. Ze zou net zo goed weg kunnen lopen, en een andere slaapplek zoeken. Maar, dat zou onderdanigheid zijn. Onderdanigheid naar een jongere, veel kleinere en in haar ogen minderwaardige Eevee? Nee, dat nooit.

Met rustige passen liep Nero achter zijn grote zus aan die zo voorzichtig mogelijk naar voren liep. Zijn zus probeerde duidelijk geen fouten te maken terwijl Nero naar voren liep alsof er niks aan de hand was en de plekken waar Chiya het meest voorzichtig probeerde te doen. Sprong Nero nog lekker een paar keer op en neer. ''Di's leuwk.. He lijk alwof we su.. suwif.. suwievelen,'' riep hij blij terwijl hij dit deed. ''Alee heb ik nogwstee hongew.'' Droog keek hij voor zich uit.

'We zijn er!' riep Chiya blij toen ze eindelijk bij de steentjes waren. Nero keek even vies naar de steentjes. Hij deed een van zijn poten er op. Wat waren de steentjes koud vergelijke het gras! Hij keek weer naar de steentjes en sprong er op. ''Ikke sie water!'' riep hij bij het zien van water. Hij rende naar het water toe op er een slok uit te nemen. Chiya leek het niet te merken en riep iets van dat ze een andere kant op moesten. Nero nam een grote slok uit het water terwijl Chiya alweer door ging met lopen. ''Tjiej! Jij moe wachten op Newoo! Newoo moe!'' riep hij te zacht voor de Eevee om het te kunnen horen. Even keek Nero weer naar het water. Het maakte toch niet zo heel erg veel uit als hij nog een paar slokjes nam en dan pas weer achter Chiya aan ging? Hij leunde zich voorover om een slokje uit het water te nemen en viel hierbij bijna in het water. ''Tsjiej had gelij.. moe opwassen bij water.'' Hij keek even heen en weer. ''Wa is Tsjiej'' Weer keek hij bang heen en weer. Was hij Chiya kwijt geraakt bij het water drinken. ''Tsjiej!'' riep hij luid terwijl hij de kant op rende waar Chiya op was gegaan. Gelukkig kon hij Chiya al snel zien. Maar wat stond er nou bij haar?

'Waarom denk jij dat je het recht hebt om mijn slaap te verstoren?' hoorde Nero de zwart/rode monster zeggen. Hij stopte naast Chiya en keek het grote monster aan. Wat was dat groot zeg! En nog belangrijker.. het was lelijk!. ''Wa's da leluk seg..'' zei hij per ongeluk hard op. Hij keek het monster weer aan. Onee! Straks zou de monster boos op hem worden en hem op eten! Bang keek hij naar zijn zusjes. Een was ouder dan hem en de andere was jonger dan hem.. maar hij was de grootste van de drie en de monsters wouden altijd meer vlees. Dus er was een grote kans dat ze hem als eerst zou opeten. ''Eew Newoo niet op! Eew Tsjiej op!'' riep hij luid. Hij ging achter zijn grote zus staan en duwde deze een beetje naar voren. Hopelijk nam de monster het offer aan.

''Wacht op mij!'' De jongste van het stel kwam haastig aangerend. Ze was wat langzamer geweest dan de anderen en probeerde ze nu bij te halen. Sloom, dat was ook nog iets wat zij was. Ze was de domste, kleinste, jongste en sloomste. Echter remde ze al vlug af toen ze iets anders dag dan alleen haar grote broer en zus. Er stond ook een groot monster bij, met een donkere vacht en twee gigantische hoorns, waarvan één afgebroken was. Ze wilde direct omkeren en wegrennen, maar wist dat ze dan nog verder van de grot raakte, dus rende ze op volle vaart op het monster af. ''Laat Neewoo en Sjiejaa gaan!'' riep ze. Ze sloot haar ogen, klaar om het monster een kopstoot te geven. Maar ze voelde niks, heel lang niet.. Ze opende haar ogen weer en zag de drie Pokémon achter zich, steeds verder weg rakend. Meteen stopte ze, helemaal in de war. Koel! Dus ze kon door dingen heen rennen! Trots keerde ze zich om om weer terug te rennen. Ze moest haar broer en zus redden en laten zien dat er één goed ding was wat ze was: ze was moedig! Ze raasde op het monster af, deze keer met haar ogen open. Haar blik kruiste die van het monster en ze kreeg plots een akelig gevoel. Meteen remde ze af en probeerde ze haastig weer de andere kant op te rennen. ''Fluuuuuuuuch!'' gilde ze. In haar haast om weer om te keren wist ze op een of andere manier op haar rug terecht te komen. Ze bewoog haar pootjes alsof ze op volle vaart weg probeerde te rennen, maar dat werkte niet als ze op haar rug lag. ''HEEEEEEEELP!'' krijste ze, bang dat het monster haar zou opeten nu ze haar kwetsbare buik open gaf.

OOC: Shira rende onder Houndoom door xD

“Ayuu,” herhaalde de Eevee, genaamd Chiya, zacht. Dat ene korte woordje wat ze uit sprak als ze niks anders wist of durfde te zeggen. Ze haalde diep adem. Toen ze zag hoe het grote monster op stond, werden haar ogen groter. Dus het was nóg groter? Fijn.. Het monster draaide zich om en keek haar aan. ‘Waarom denk jij dat je het recht hebt om mijn slaap te verstoren?’ vroeg het monster. Chiya fronste, maar herstelde zich al snel. “Omdat mijn mama..” zei ze, maar ze werd onderbroken door haar broertje. ‘Eew Newoo niet op! Eew Tsjiej op!’ riep hij, en Chiya voelde hoe ze een beetje naar voren geduwd werd. Met halfgesloten ogen draaide ze zich om en keek haar broertje aan. “Ik ben de oudste, dus ik mag nie opgegeten worden. Shira is de jongste, dus die ook nie. Jij bent een jongetje, dus jij moet dapper sijn en jezelf op offere!” riep Chiya uit. Vervolgens draaide ze zich weer om en zag ze Shira voorbij rennen. Ze hief haar wenkbrauwen op, maar besloot zich weer te richten op het monster. Ze zou nog niks zeggen over haar ouders. Dit kon pas als ze echt in een noodgeval zaten. En, wat nou als het niks uit zou maken wat ze zei? Zij was de oudste, dus zij zou hen hieruit proberen te halen. “Ik ging nie expres tegen je aanbotsen, je kont is gewoon zooo groot!” riep ze uit, zich niet beseffend dat dit beledigend opgevat kon worden. “Het ging perongeluk. Maah, wij moeten terug naar mama en papa,” zei ze toen droogjes, hopend dat dit monster niet zo monsterlijk was als het leek. Was het eigenlijk een mannetje, een vrouwtje.. Of was het geslachtsloos? Met een frons op haar gezicht begon de jonge Eevee na te denken.

Geïrriteerd bleef Houndoom naar de Eevee kijken. “Omdat mijn mama..-” begon de Eevee, voordat ze ruw werd verstoord door twee andere Eevee’s. Houndoom fronste. Nog meer van die dingen? Ze vond een daar van al irritant genoeg. Laat staan drie er van. De Eevee’s begonnen met elkaar de discussiëren, waardoor Houndoom nog niet eens de helft kon verstaan van wat er werd gezegd. De een rende onder haar door, en begon vervolgens te krijsen, en weer een ander zei onverstaanbare dingen tegen haar. De Eevee die tegen haar aan was gebotst scheen wat te zeggen, maar door het vele gegil kon haar gepraat Houndoom’s oren niet bereiken. Houndoom sloot haar ogen in een poging het gekrijs te negeren, met als resultaat dat ze alleen maar meer geïrriteerd raakte. Fijn. Als ze het zo wilden spelen, zouden ze het zo krijgen. “STILTE!” brulde Houndoom. Ze had haar ogen weer geopend, en keek de Eevee’s nu een voor een aan. “Ik ben de oudste, dus ik mag nie opgegeten worden…” Had Houndoom vaagjes voorbij horen komen. Opeten..? Bah, dat was ze niet eens van plan geweest. Eevee’s hadden veel te veel vacht. Houndoom liet een korte zucht horen. De oudste, eh? In haar oren, klonk het alsof de Eevee’s familie van elkaar waren. Een grijns trok langzaam over haar gezicht heen. Kinderen hadden ouders. Tenminste, dat was waar Houndoom vanuit ging. En wat was het laatste wat ouders wilden? Juist, dat hun o zo dierbare kindertjes gewond zouden raken. Wat als ze de Eevee’s mee zou brengen naar Guerra grot? De ouders zouden er vast veel voor over hebben om hun kindertjes terug te hebben. Akira of Shiny wist vast wel iets voor de ouders. Houndoom knikte kort. Dat zou ze leren om haar in haar slaap te storen. Ze ontblootte haar tanden weer lichtjes, en begon te praten. “Jullie drie komen met mij mee.” Houndoom snoof zelfvoldaan. “Als jullie niet meekomen, zal ik jullie alle drie levend verbranden,” gromde ze. Ze snoof, en liet hierbij grijs gekleurde rook wolken uit haar neusgaten komen, als teken dat ze meende wat ze zei.

'Laat Newoo en Sjieja gaan!' riep een derde eevee die er bij kwam. Deze rende dapper richting de Houndoom. Nero keek blij naar zijn zusje. Deze zou de monster in elkaar slaan voor hun en dan konden ze gezellig door gaan op weg naar hun ouders. Jammer genoeg rende de Eevee onder de Houndoom door en bij het terug rennen stopte ze oppeens om bang Help uit te roepen. Daar hebben we veel aan, dacht Nero droogjes. Chiya zijn nog wat tegen hem wat hij niet kon verstaan. 'STILTE!' brulde Houndoom opeens. ''Oké, leluke monstew meneew me groowte kont en bleh tandjes die stinkun,'' antwoordde Nero braafjes. 'Jullie drie komen met mij mee. Als jullie niet meekomen, zal ik jullie alle drie levend verbranden,' gromde de Houndoom nu. ''Maar meneew leluke monstew me groowte kont en bleh tandjes die stinkun.. we mooge vascht nie met lelluke monstews met groowte kont en bleh tandjes die stinkun meegaawn van pappa en mamma.'' Hij keek de monster even zielig aan waarna hij een raar gezicht trok. Was de lelijke monster meneer met groote kont en vieze tandjes die stonken zo geboren of was ze zo later geworden. Onee! Straks kon een Eevee ook in zoiets veranderen en dan werd hij later lelijk! Dat mocht niet gebeuren. ''Ik wil niet lelijk worden!'' krijste de Eevee daarna opeens uit. Hij begon rondjes om zijn kleine zusje te rennen terwijl hij bleef schreeuwen.

''STILTE!'' Het monster had wonderbaarlijk genoeg Shira hiermee stil weten te krijgen. De rest van haar woorden luisterde ze echter niet naar. Shira stond op, schudde het zand uit haar vacht en ging klaar staan voor een volgende poging om moedig haar broer en zus te redden. ''Ik wil niet lelijk worden!'' klonk opeens Nero's stem, wat Shira's aandacht trok. Ze keek hem even raar aan, en antwoordde toen: ''Da heb je gluk wan da ben je al!'' Haar staart ging één keer vrolijk heen en weer, niet beseffend dat ze nu eigenlijk ook zichzelf en Chiya beledigde. Ze snapte de werkelijke betekenis van het woord 'lelijk' nog niet helemaal. Nero en Chiya wel, maar Shira had nooit de moeite gedaan het te begrijpen. er waren per slot van rekening belangrijkere woorden die ze óók nog niet kende. Het woord lelijk kon nog wel even wachten. ''Monstur wij jou dood doen!'' gromde Shira zo moedig ze kon. Haar pootjes trilden een beetje, omdat het monster toch veel groter was. Maar, als de drie Eevee's samenwerkten, konden ze het misschien aan. Ze keek naar Nero en daarna naar Chiya. ''Duw in snel watur soda sij drinken gaat!'' riep ze, niet beseffend dat het monster haar plan zo ook kon horen. Ze wachtte niet op instemmende geluiden en begon al, zonder enig effect, tegen een poot van het grote wezen aan te duwen. ''Jij moe drinken!'' gromde ze, terwijl ze haar best deed om het monster te verplaatsen, al was het maar een centimeter.

'STILTE!' brulde het grote monster ineens. Chiya fronste. Stil, dat woord kende ze. Dan moesten ze hun snuit houden. En Stilte.. Oja, het zelfde. Ze sloeg haar kaken op elkaar en keek het monster met grote ogen aan. Hmmn.. Waarom moesten ze stil zijn? 'Jullie drie komen met mij mee,' zei de Houndoom, als antwoord op haar vraag. Kon ze gedachten lezen, of zo? 'Als jullie niet meekomen, zal ik jullie alle drie levend verbranden,' vervolgde ze. Oh oh, dat was niet goed! "Je weet niet tegen wie je het hebt! Mama.." Ze werd onderbroken door Shira en Nero. 'Maar meneew leluke monstew me groowte kont en bleh tandjes die stinkun.. we mooge vascht nie met lelluke monstews met groowte kont en bleh tandjes die stinkun meegaawn van pappa en mamma,' zei Nero. Chiya rolde met haar ogen. "Dombo," snoof ze droog. Het was wel duidelijk dat hij de slimste niet was. Hij krijste nog iets, maar Chiya bestad er geen aandacht aan. Ze negeerde Shira, die antwoordde, ook. Toen deze ineens iets anders begon te krijsen, keek Chiya haar met halfgesloten ogen en een geïrriteerd hoofd aan. 'Monstur wij jou dood doen!' riep Shira. Chiya fronste. Shira had teveel fantasie. 'Duw in snel watur soda sij drinken gaat!' riep Shira hierna uit. Ze riep nog iets, maar Chiya negeerde het. Met dezelfde blik als eerder keek ze toe hoe Shira begon te duwen. "Da ga nie lukken," zei Chiya droogjes. "Monster is te groot. We moeten maa gewoon mee als we nie aan de barbiekoe* willen eindige," zei ze toen vaag. Ze keek naar de Houndoom. "Loop maah. Wij volge," zei ze droogjes. "Niet vervelen doen; ik wil niet aan de Barbiekoe komen," zei ze toen, terwijl ze haar broertje en zusje geïrriteerd aan keek, klaar om Houndoom te volgen zodra deze ging lopen. "Weh langsaam lopen, anders wij niet bij kunnen houden," zei ze toen droogjes. Ze kon nog niet zo hard.

~*Barbiekoe = Barbeque.~

Houndoom had haar ogen tot geïrriteerde spleetjes samengeknepen, terwijl ze probeerde het irritante gekrijs dat elkaar opvolgde te negeren. "Loop maah. Wij volge," zei een van de Eevee uiteindelijk. Zij was zeker de slimste van de drie. Houndoom gromde iets onverstaanbaars, en liep met een grote cirkel om de drie Eevee heen, zodat ze achter hen kwam te staan. Als ze haar rug naar de Eevee om zou draaien, bestond de kans nog steeds dat ze weg zouden rennen. Nee, deze oplossing was een stuk makkelijker. Ergens in de verte, kon Houndoom de luide roep van Akira hoorde. Ze zweeg kort, om de betekenis van de boodschap in zich op te nemen. Ze begon te lopen, terwijl ze haar blik strak op de drie pokémon hield gericht. Was het misschien zo dat ze stiekem had gehoopt ze alsnog te kunnen verbranden? Eigenlijk zou dat een betere straf voor ze zijn geweest, dan ze meenemen naar de grot. Bovendien stelde dat haar meer tevreden. Hup, ze was dan in een keer van ze af. En als iemand ze zou vinden, konden ze dan alleen nog weten dat ze verbrand waren. Door wie was eigenlijk wel te raden, maar het ging om het idee dat het ook iemand anders had kunnen zijn. Er waren tenslotte meer dan genoeg vuur pokémon in Pokérpg. Half begon ze zich af te vragen waarom ze zich eigenlijk zo irriteerde aan de Eevee’s. Natuurlijk kon het niet alleen het feit zijn dat ze haar wakker hadden gemaakt, alhoewel alleen dat al behoorlijk irritant was. Misschien… misschien was het omdat ze haar aan zichzelf herinnerden. Aan hoe zorgeloos ze vroeger was. Wat zou ze vroeger hebben gedaan als ze op deze manier tegen iemand aan was gelopen? Ze had zich waarschijnlijk verontschuldigd, en was óf gaan lachen, of was hard weggerend. Niet dat wegrennen zoveel zin zou hebben gehad, maar het maakte het er leuker op. Of zoiets.

'Dombo,' snoof Chiya droog. ''Ikke nie dom!'' riep Nero luid. Hij draaie zich met een ruk om. ''Jij nie mee mij zus zijn!'' Hij ging zitten, niet kijkend naar Chiya. Hij keek even naar Shira. Die was veel aardiger en slimmer dan Chiya. Chiya deed vast alsof ze slim was maar dat was ze niet. 'Monstur wij jou dood doen! Duw in snel watur soda sij drinken gaat!' riep Shira uit. ''Goe idee!'' Hij probeerde mee te duwen al lukte dit niet echt. ''Nie goe idee!'' riep hij uit toen hij zag dat het niet werkte. ''Beteh dan Tsjiej idee..'' Hij richtte zijn blik weer op Chiya. Het was geen leuk om geen zusje te zijn van Chiya.. 'Monster is te groot. We moeten maa gewoon mee als we nie aan de barbiekoe willen eindige. Loop maah. Wij volge. Niet vervelen doen; ik wil niet aan de Barbiekoe komen,' zei Chiya. Nero knikte droog. ''Sowwi Tsjiej, wij jij weer zus.'' Hij keek blij naar Chiya. Nu was ze weer zijn zus. HIj keek naar het monster. Hoe kon hij dat ooit bijhouden? Hij moest dan de hele tijd rennen en dan zou hij moe worden en dan zou het monster boos worden en dan ging ze hem toch wel verbranden! ''Goe idee!'' riep hij luid uit. Hij liep naar de poot van het grote monster en probeerde er op te klimmen. Het ging moeilijk maar door op 2 poten te staan lukte het hem zichzelf op de rug van de monster te trekken. ''Nu ik nie moe worden!'' riep hij blij uit, maar zo zag hij niks! Nu keek hij de hele tijd naar de hoofd van de Houndoom als hij vooruit keek en dat was niet de bedoeling. En als de Houndoom ging rennen ging hij vallen.. Hij moest iets hebben waar hij zich vsat aan kon houden. Zijn blik viel op de twee hoorns van de Houndoom. Een ervan was gebroken. Langzaam klom Nero richting de hoorns. Hij hield zich stevig aan beide vast. Nu zat hij nog hoger! Van boven zag alles er veel kleiner uit! Blij trapte hij met zijn achter poten heen en weer, zonder te bedenken dat een van zijn poten tegen het gezicht van de monster aan zou kunnen komen.

Chiya had met een droog gezicht geluisterd naar wat Nero allemaal zei, maar voelde de behoefte niet om te antwoorden. Toen Houndoom begon te lopen, dacht Chiya dat ze zouden gaan. Maar, vreemd genoeg ging de Houndoom achter hen staan en keerde zich naar hen toe. Het duurde even voor Chiya begreep dat dit was zodat ze hen niet uit het oog zou verliezen.
‘Goe idee!’ riep Nero ineens uit. Hij ging aan Houndoom’s poot hangen. Chiya zette haar =,=-gezicht op terwijl ze hem gefrustreerd aan bleef kijken. Waren zij écht bloedverwanten? Soms leek het niet zo. Nero maakte nog een paar domme acties, maar Chiya probeerde na te denken.
Nu het monster daar stond, hoe moest ze dan weten welke kant ze op moesten? Ze besloot het te vragen. “Welke kant?” vroeg ze, blij dat haar stem kalm klonk en ze die twee woorden goed uit kon spreken. Ze haalde eventjes diep adem, benieuwd waar Houndoom, het grote monster, hen heen zou brengen. En, wat zouden ze met hen gaan doen wanneer ze er waren? Chiya wilde het vragen, maar.. Ze hoorde een geluid. Een roep. Haar ogen werden groot. .. Ze moest daarheen! Met een verwarde blik keek ze om zich heen. Waar kwam het vandaan? Haar staart schoot tussen haar benen en haar oren schoten ook omlaag. Toen wist ze het weer. Natuurlijk. Het kwam van daar. Ze keek naar Houndoom, Nero en Shira. Als ze nu weg zou rennen, wat zou Houndoom dan doen? Maar.. Ze móest echt daarheen! “Ik moe daaheen!” riep ze uit en ze haalde diep adem. Heel even wachtte ze op Houndoom’s reactie, tot ze zich ineens wat realiseerde. Houndoom stond achter hen zodat ze niet weg konden rennen, dus.. Zouden ze die kant op moeten. De kant waar de roep vandaan was gekomen. Ze zette zich af en begon te rennen. Het maakte niet uit wat Houndoom ervan dacht. Ze móest erheen.

~Chiya is al naar de Guerra Grot. ~

Chiya besloot dat ze met het monster mee moesten gaan. Dat vond Shira eerst niet leuk, maar ze zag na haar verwoede pogingen het monster in het water te duwen in dat ze niet anders konden. Het monster ging achter hun staan, als teken dat zij voor moesten. Shira snoof onhoorbaar en keek naar Chiya, verwachtend dat haar oudere zus de leiding zoals áltijd over zou nemen. Ze begonnen te lopen tot er plots een zeer bekend geluid klonk, een geluid dat noch Shira noch Chiya negeerde. ''Ik moe daaheen!'' riep de jonge Eevee uit. Shira knikte, terwijl ze haar blik op de ogen van het monster richtte. Ze draaide echter al snel haar blik naar Nero, omdat het monster toch wel een beetje te eng was. Het geluid van rennende pootjes maakte haar duidelijk dat Chiya wegrende. ''Sowwy!'' riep Shira nog naar het monster, voor ze haar kop richtng het pad draaide waar Chiya over rende. ''Newo, we moeten gaan!'' Ze zette zich af en sprintte weg, lichtelijk hopend dat het monster niet achter hun aan zou rennen. Shira volgde de voetsporen van Chiya, omdat ze verwachtte dat die de weg wel kende.

OOC: Sorry, korte flutpost~