Een riolu stond een eindje van de Untamed River af. Een gigantische charizard stond voor haar en grijnsde. Rulia was al heftig toegetakeld. Achter de charizard stond zijn trainer. Rulia was speciaal naar pokerpg gekomen omdat ze dacht dat hier geen trainers waren, maar deze was naar enkele naar een andere mensen stad aan het reizen en moest door hier. De trainer hield al een pokebal vast om haar te vangen. Struiken, onkruid en bomen om hun heen waren verschroeit. Haar staart, onderlijf en voorpoten zagen zwart van de as. "Vlammenwerper" beval de trainer de charizard. Het vuur vlamde uit zijn mond richting de riolu. Ze probeerde te ontwijken maar de vlammenwerper kwam tegen haar staart. Ze hoorde de rivier stromen en ze had gezien hoe hij dreigde uit zijn oevers te gaan. Ze lette even niet op en daar kwam de charizard mat aan slash die de riolu in haar buik raakte. Ze belande wat verder, dichter bij de rivier. Rulia kreeg een idee. De stond op en rende naar de rivier. Ze was traag en viel bijna maar ze haalde het toch. Zoals verwacht volgde de trainer en zijn charizard haar naar de rivier. Toen sprong ze naar de rivier.

Ze belande op een rots in het midden van de rivier, zoals gepland. Ze zag hoe de vleugels van de charizard gloeien en bijna stal werden en hoe ze op haar af kwamen. Juist op het nippertje sprong ze en de charizard vloog met volle vaart tegen een boom op die half in de rivier stond. De charizard kwam met moeite overeind en sloeg Rulia van de rots met ijzerstaart. De riolu spartelde in het water en klemde zich vast aan de charizard. De trainer zei "schud die riolu er af door te vliegen." De charizard vloog zeer hoog, hoger dan Rulia zich had voorgesteld. Toen liet hij zich recht naar beneden storten. Rulia liet los en kwam hard op en tak terecht. De trainer gooide een pokebal die ze terug sloeg maat haar verbrand staart. Ze moest het afmaken of hij deed het wel. Haar staart begon te gloeien en zag eruit als staal. "Een ijzerstaart!?" riep Rulia verbaast uit. Ze had een quick attack gepland die nooit zou werken maar dit misschien wel. Met haar laats beetje kracht deed deze kletsnatte riolu een ijzer staar als haar laatste reddingsmiddel. Het was raak en hard ook. Juist op de kop van charizard. Hij was uitgeschakeld en Rulia stond rillend op haar trillende en pijnlijke poten naar de trainer te kijken die weg ging. Toen die weg was hoorde ze iets achter haar en ze keek om.

Daar ritselde de bladeren en Dahaka, de Zigzagoon liep eruit met zijn kop omlaag. Totdat hij een schaduw zag en hij keek op. ''H-h.. Hallo.. stotterde Dahaka. Hij keek nu naar haar en zag dat ze wat ouder was dan Dahaka. I-ik ben Dahaka.. En jij?.. zei Dahaka angstig en daarna keek hij om zich heen, waarbij hij een grote fruit mand zag staan. Hij bleef tóch wachten op het antwoord van de onbekende Pokémon. Uhm... ik ben nieuw hier.. In dit land of hoe je het ook wil noemen.. Kan ik je vertrouwen? vroeg hij daarna wat minder angstig.

Een kleine zigzagoon kwam onder een struik uit. "h-h..Hallo.."stotterde hij "I-ik ben Dahaka.. En jij?.." vroeg Dahaka. "Ik ben Rulia, fijn je te ontmoeten Dahaka" antwoordde Rulia. "Uhm... ik ben nieuw hier.. In dit land of hoe je het ook wil noemen.. Kan ik je vertrouwen?" vroeg hij maar met een minder bange toon. "Mij kun je wel vertrouw want ik kan toch niks doen en heb toch niks kwaads of zo in gedachten." antwoordde ze. Rulia wandelde vermoeid naar de rivier en spoelde de assen van haar af. Daarna keek ze naar Dahaka en zag wat verder een mand met fruit staan. "Kom erbij zitten. Het water is heerlijk." Ze had haar poten in het water had gestoken en luisterde naar alle andere pokemon in de omgeving. De pidgey's floten een mooi lied, de kricketo's en hun evoluties de kricketune's die op het lied van de pigdey's meespeelde. Het rustiger stromen van de rivier en de pokemon die er in mee zwommen Ze keek naar de wolken en zag er van alles in. Van een magikarp tot een beedrill. Rulia wachtte tot de zigzagoon zou komen en dronk nog wat van het verfrissende water.

(wist niet dat er geen mensen waren sorry daarvoor en geen inspiratie)

"Ik ben Rulia, fijn je te ontmoeten Dahaka" antwoordde Rulia op de eerste vraag van de kleine Zigzagoon. "Mij kun je wel vertrouw want ik kan toch niks doen en heb toch niks kwaads of zo in gedachten." verstond Dahaka van de Riolu. En daarna vroeg ze of hij erbij wou zitten. Dat wou hij graag en hij liep richting Rulia en hij dronk wat van het water terwijl hij naar de spelende Pokémons keek en steeds vrolijker werd van alle blije gezichten die hij ziet. Vooral vond hij het grappig hoe de Gras Pokémon aan het dansen waren op de muziek, gefloten door de Pidgeys.

Dahaka was bij Rulia komen zitten. Ze zag dat een heleboel pokemon begonnen te dansen op de muziek. Rulia wouw mee doen maar haar poten deden nog zo verschrikkelijk veel pijn. In het water dreven een paar oran berry's. Ze pakten er een paar, gaf wat aan Dahaka en at er zelf een paar op. Het waren een paar van de lekkerste dingen die ze ooit had gegeten. De rest van de oran berry's die in het water lagen werden opgegeten door een paar springende goldeens. Rulia waste het blauwe sap van haar poten af. Rulia stond op en ging naar die fruitmand kijken. "Volgens mij is die trainer zijn mand vergeten." zei Rulia. Ze pakte de mand en zetten die tussen haar en Dahaka in. "Vrienden ?" vroeg Rulia terwijl ze haar poot uit stook naar hem.

Dahaka nam de Oran Berry's aan en begon te smullen. Daarna verstond hij dat de trainer zijn mand vergeten was en Rulia legde de mand tussen mij en haar in en daarna geloofde Dahaka zijn oren niet. Ze vroeg of ze vrienden wouden worden. Meteen was Dahaka opgewonden en steekt hij zijn staart uit naar Rulia. ''Maar natuurlijk! Tuurlijk wil ik dat!'' zei Dahaka vrolijk en hij danste van vreugde mee met het muzikale gefluit van de Pidgeys.

''Maar natuurlijk! tuurlijk wil ik dat!'' zei Dahaka vrolijk en hij begon te dansen. Rulia lachte luid van plezier. "Wat ben jij een danstalent" zei ze lachend. Ze pakten een appel van de mand en at die op. ze pakte een gat in de groen en stopte daar de zaadjes van de appel in. Ze kon voelen hoe blij Dahaka was. Ze voelde ook het plezier van de rest van de pokemon in de beurt. Het begon te schemeren en de pidgey's stopte met fluiten en de kricketo's en de kricketune's ook. De meeste pokemon gingen slapen. Rulia zag een hoothoot landen op een tak. Een paar caterpie's vluchtten weg. Rulia stond op. Ze wandelde naar een grootte eik. Deze boom was niet beschadigd door haar gevecht eerder deze dag. "Kom je bij me slapen Dahaka?" vroeg ze. Wachtend op een antwoord viel ze langzaam in slaap

(echt geen inspiratie )