‘Ik zie je snel weer, neem ik aan,’ had Akira tegen Luxor gezegd, voor ze zich had omgedraaid en met kalme, grote stappen bij hem weg was gebeend. Ze was echter het Timerise Forest niet uit gegaan. Nee, in tegendeel. Ze moest hier blijven als ze wat wilde eten. Dat was hetgeen wat ze van plan was geweest, voor de roep van Luxor haar prooi had weggejaagd. Ze haalde even diep adem en trok haar lippen omhoog. Ze zou nu wel een prooi vangen. En, wie dat zou zijn, had pech gehad. Ze had geen medelijden. Die kleine beesten zoals Rattata waren in haar ogen compleet nutteloos, en dienden beter als prooi. Ze zwiepte wat met haar grijze staart heen en weer, die zoals altijd laag hing, en begon wat sneller te lopen, terwijl ze dacht aan het feit dat haar maag zometeen weer gevuld zou worden. Toen ze wat geluiden hoorde, keek ze om. Er kwamen Pokémon aan..
Geluidloos wist Akira zich te verplaatsen door het bos. Ze had haar oog gelegd op een Rattata, net als hiervoor. Deze was wat dikkig, wat perfect was voor haar maag. Die dunne beesten.. Daar zat geen vlees aan, en je had er dus nauwelijks iets aan. Je kon dus beter zo’n dikke pakken. Akira zakte wat door haar poten en liet haar kop heel laag zakken. Ze lag achter een bosje, en de Rattata liep haar kant op. Zodra hij voorbij het bosje was, zou zij zo op hem kunnen springen en was hij van haar. Ze hoorde zijn zachte voetstapjes en dacht niet na, want als ze nu na zou gaan zitten denken zou ze afgeleid raken en zou hij ontsnappen. Ze wachtte af. In haar hoofd begon ze af te tellen. Drie.. Twee.. Eén.. De Rattata kwam voor haar te staan en ze sprong op. Met haar poten greep ze hem beet. Vervolgens pakte ze hem in haar bek. De Rattata slaakte een gil, ook al was dit volkomen nutteloos. Zijn lot was al vastgelegd.

Akira stond op en likte haar bek af. Ze trapte de Rattata weg. Er kwamen nog geen Pokémon aan, maar ze wist dat wanneer zij weg zou gaan dat er anderen aan zouden komen. Ach.. Ze had geen honger meer, dus wat maakte het uit? Haar bek zat onder het bloed, dus die zou ze moeten gaan wassen. Gelukkig was de rivier dichtbij, want ze wilde er niet lang bijlopen zoals dit. Het was niet zozeer dat ze niet wilde dat anderen zagen dat ze iets gedood had om te eten, nee.. Dat bloed ging opdrogen en dan.. Een rilling liep over haar rug. Dat zag er walgelijk uit. Ze wilde geen bloed aan haar vacht. En al helemaal niet andermans bloed.
Eenmaal aangekomen bij de rivier keek ze om zich heen. Maar, er was niemand te vinden. Gelukkig. Ze duldde geen indringers in haar gebied. Ze zakte door haar voorpoten en ging met haar snuit het water in, waarna ze met haar poten langs haar snuit ging. Oh, wat vond ze het irritant dat ze op vier poten liep en dit dus niet zo makkelijk kon doen als vele anderen. Het duurde dus ook wel even voor ze eindelijk al het bloed van haar bek had gehaald. Ze dronk nog even wat, maar keek toen omhoog. Wat moest ze nu doen? Bij de rivier blijven? Ach.. Het kon vast geen kwaad. Lunaria had dan misschien de taak gekregen om op de gebieden te letten, maar zij was de leider, en moest dus ook een deel van alle taken op zich nemen. Met kalme passen liep ze door, oplettend dat er geen indringers waren in het gebied, terwijl ze soms een blik wierp op de maan, die het gebied verlichtte.

~Ik wist geen topictitel. ~

Met glinsterende oogjes keek de jonge Riolu, Destiny, naar de mooie zwarte Pokemon die haar bek aan het wassen was. Hij vond vooral de gele ringen leuk. Zo eentje zou hij wel zelf willen hebben! Een grijns verscheen op zijn gezichtje, en hij rende naar de mooie zwarte Pokemon toe. "Ringen!" Zei hij vrolijk. "WIl jij mij zo'n ring geven?" Vroeg hij daarna. Hij kende geen enkele Pokemon met ringen, dus hij dacht dat ze erop geplakt waren. Hij lachtte schattig, en keek met een vertederende blik naar de mooie zwarte Pokemon. "Hoe heet jij?" Vroeg hij nog daarna. "Ik ben Destiny, een Riolu!" Zei hij vrolijk. De mooie zwarte Pokemon leek veel ouder dan hem, maar dat merkte hij niet. En dat deze Pokemon de slechte groep Guerra leidde, wist hij al helemaal niet. Deze Pokemon leek voor hem net zo gewoon als alle andere Pokemon die hij had gezien. Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht, en hij wachtte op de reactie van de mooie zwarte Pokemon.

Rulia werd wakker van het geluid van de stromende rivier. Ze keek omhoog naar de maan en de sterren hemel. Ze was nog steeds een beetje stijf van de dag hiervoor. Ze stond met moeite op. Ze keek rond en zag de Dahaka, de zigzagoon, weg was. De riolu liep naar de rivier en gooide wat water in haar gezicht. Nu ze waker was keek ze rond. Er stond een mand die leeg was, hoothoots zaten op de takken en ze zag een spinarak bezig met zijn web. Rulia strekte haar poten en volgde de rivier. Wat verder zag ze 2 pokemon zitten. Een was een umbreon. Rulia vond dat zwart en die gele ringen altijd al mooi samen. De andere was ook een riolu maar zag er jonger dan haar uit. Rulia bleef op een afstand staan onder de schaduw van een boom, kijkend naar de pokemon

Voetstappen klonken. Akira spitste haar oren en sloot haar ogen. Ze kwam langzaam tot stilstand en haalde diep adem. Ze draaide zich om en keek de Riolu met haar rode ogen aan. Een normale Pokémon zou bang weglopen, maar deze wist klaarblijkelijk niet wie zij was. ‘Ringen! Wil jij mij zo’n ring geven?’ vroeg de Riolu. Akira’s gezicht betrok. Was dit een dom wezen of zo? Geestelijk gehandicapt? Welke mongool kwam nou zo op de leidster van de Guerra af, in het door hen veroverde gebied, en ging vragen of hij een deel van haar huid mocht hebben? ‘Hoe heet jij? Ik ben Destiny, een Riolu!’ riep de Riolu uit. “We zijn niet allemaal geestelijk gestoord, weet je. Ik zie heus wel dat je een Riolu bent,” gromde Akira. “Je begeeft je op dit moment in mijn gebied. Dit gebied is door mijn groep veroverd,” zei ze. Haar rode ogen lichtten op en ze tilde haar lippen omhoog, waardoor haar tanden zichtbaar werden. Het maanlicht scheen erop, wat het nog enger maakte. “Verdwijn of ik zal je aan stukken scheuren!” riep Akira vals uit. Haar zwarte staart hing, zoals altijd, tussen haar benen terwijl ze haar rug gerecht had en haar kop omhoog had. Ze stond erbij als een echte leider. Als deze Pokémon, Destiny, nu niet gauw een eind op zou gaan rotten zou ze hem persoonlijk aan stukken scheuren. Ze zou hem niet opeten, dat zou ze overlaten aan de Pokémon in het water. Ze haalde diep adem en keek Destiny met een valse blik aan. Ze merkte op dat er nog een andere Pokémon was, maar, ze zou zich eerst richten op deze dombo, die zijn leven op dit moment riskeerde..

Citaat :

Zoals wel bekend, is dit gebied veroverd door de Guerra. Als je je in dit gebied vertoont, zal je aangevallen kunnen worden door een lid van de Guerra. Zelfs als je topic privé is, dus alleen toegankelijk voor bepaalde Pokémon, zal een Guerra-lid je topic binnen kunnen komen om je weg te jagen uit het gebied. Als je niet luistert naar dit persoon, zal je aangevallen worden. Zonder verwondingen eraf komen is (bijna) onmogelijk!

Beslis dus goed wat je doet.

Rulia keek geschrokken naar wat de umbreon zei tegen de kleine riolu. "Je begeeft je op dit moment in mijn gebied. Dit gebied is door mijn groep veroverd," had ze gezegd. “Verdwijn of ik zal je aan stukken scheuren!” voegde ze er aan toe op een valse toon. Rulia had al een slecht voorgevoel maar ze moest het zeker weten. Ze ging op de grond zitten en haar grote, zwarte, flaporen begonnen te zweven. Ze zocht naar het aura van de slechte pokemon. Een van de weinige dingen die haar ouders haar hadden geleerd. Ze zag een slecht aura in de umbreon zitten, een heel slecht. Rulia klom in de boom naast haar. Ze probeerde een ijzerstaart te doen om de umbreon af te leiden. Haar staart begon te gloeien maar het stopte al vlug. "kom op, gisteren lukte het"zei ze tegen haar zelf. Ze zag hoe ze er stond als een echte leider dus zal ze er wel een zijn. Maar welke groep bedoelde ze. Rulia wist niks van groepen hier wat ook geen wonder is als je hier maar een paar dagen bent. Rulia keek bang toe, kijkend naar wat de umbreon zou doen.

"We zijn niet allemaal geestelijk gestoord, weet je. Ik zie heus wel dat je een Riolu bent." Zei de mooie zwarte Pokemon. Het klonk niet heel aardig. "Je begeeft je op dit moment nu in mijn gebied. Dit gebied is door mijn groep veroverd," De mooie zwarte Pokemon haar rode ogen lichtte op, en ze ontblootte haar tanden. "Oooooh..." Zei Destiny bewonderend. Hij vond de ogen mooi. "Verdwijn of ik zul je aan stukken scheuren!" Riep de mooie zwarte Pokemon. Nu werd het eng. "Oh." Zei Destiny niet zo blij. Hij keek even naar de zwarte Pokemon, en zette toen zijn voorpoten tegen elkaar. Opeens werden allebei de Pokemon gehuld in een blauw licht. Hij had een aanval gebruikt, genaamd Destiny bond. Een aanval die erg handig zou zijn als je tegenstander je wilt vermoorden. Destiny grijnsde. "Ik heb Destiny bond gebruikt, dus denk goed na over je volgende zet! De pijn die ik voel, zul jij ook voelen! Als ik de dood in ga, dan jij ook! Dus denk goed na!" Zei hij lachend.

~Je moet op de goede account posten! Let daar voortaan op!~

'We zijn niet allemaal geestelijk gestoord, weet je. Ik zie heus wel dat je een Riolu bent. Je begeeft je op dit moment in mijn gebied. Dit gebied is door mijn groep veroverd,' hoorde Shiny iemand roepen. Slaperig keek hij naar het water dat tegen de rotse ketste. Was er iemand zo dom geweest om in de Untamed Rivers te komen? En dan nog een grote mond hebben tegen de Akira. Zo'n pokémon wou echt dood. 'Verdwijn of ik zal je aan stukken scheuren!' Hoorde hij Akira nu roepen. Met rustige passen liep Shiny de richting op van het geluid. Akira zou het makkelijk zelf kunnen afhandelen, maar hij kon haar wel helpen. Vanaf een afstandje keek Shiny naar de groepje Pokémon. 2 Riolu's en 1 Umbreon. Met hem erbij waren het 2 Riolu's en 2 Umbreon's. De Riolu's waren in voordeel bij Dark soorten zoals hun. Al was er een grote kans dat Akira en Shiny sterker waren. 'Ik heb Destiny bond gebruikt, dus denk goed na over je volgende zet! De pijn die ik voel, zul jij ook voelen! Als ik de dood in ga, dan jij ook! Dus denk goed na!' Shiny probeerde zijn lach te onderdrukken. ''Volgensmij ben je echt geestelijk gestoord.'' Hij liep door richting de groepje Pokémon en stopte recht voor Destiny. ''Is de kleine Riolu te dom om te weten dat Riolu's geen Destiny Bond aanval kunnen? Je zit gewoon te bluffen.'' Hij zette een van zijn poten op de staart van de Riolu zodat deze niet weg kon rennen. Zijn ogen gloeide paars zodat er een zwarte ring ontstond voor de Shiny Umbreon en Riolu. Een Mean Look aanval. Nu kon de Riolu niet meer ontsnappen.

Rulia wouw niet meer toekijken. Ze zag nu al 2 umbreons, een gewone en een shiny umbreon. Ook nog de kleine riolu . Ze sprong van boom tot boom waardoor ze de bladeren deed ritselen. Ze hoopte de umbreons af te leiden. De umbreons straalde een kwaadaardig aura uit. Rulia wilde dat niet voelen. Ze geraakte uit haar balans en viel een paar meter verder uit de boom. Ze kwam juist op haar staart terecht. Wat blaadjes gingen omhoog toen ze viel. Rulia wreef over haar staart en keek naar alle pokemon. "Straks zit het hier boem vol."riep Rulia. "trouwens zitten jullie umbreons in een groep of zo, en als dat is welke groep dan?" riep Rulia naar de umbreons. Ze probeerde het zo serieus en beleefd mogelijk te zeggen. Rulia pakte een steentje op en keek er naar, wachtend op een antwoord.

(ik ben lomp dat ik dat niet door had van de riolu)

De Riolu zette zijn voorpoten bij elkaar. Akira ging in een aanvalshouding staan, om hetgeen wat de Pokémon deed te kunnen afweren. Er gebeurde echter niets. ‘Ik heb Destiny bond gebruikt, dus denk goed na over je volgende zet! De pijn die ik voel, zul jij ook voelen! Als ik de dood in ga, dan jij ook! Dus denk goed na!’ riep hij. Akira fronste. Destiny Bond? Hij had niks gedaan, hoor. ‘Volgens mij ben je echt geestelijk gestoord,’ klonk een maar al te bekende stem. Akira grijnsde vals. ‘Is de kleine Riolu te dom om te weten dat Riolu's geen Destiny Bond aanval kunnen? Je zit gewoon te bluffen,’ zei Shiny toen. Akira fronste. Ze kende niet alle aanvallen van Riolu uit haar hoofd, maar.. Er was inderdaad niks gebeurd. Shiny deed een Mean Look. Nu zou de Riolu onmogelijk nog kunnen ontsnappen. Akira’s ogen kleurden blauw. Psychic. Een blauwe gloed kwam om de Riolu heen en ze liet hem het water in vallen. Vervolgens grijnsde ze haar tanden opnieuw bloot. “Verdwijn. Kom nooit meer in ons gebied. De volgende keer zal ik je echt aan stukken scheuren,” zei Akira vals. Ze keek Shiny aan en haalde diep adem. Eigenlijk zou de Pokémon toch niet kunnen ontsnappen, maar.. De stroming zou hem meesleuren, en dan zou hij ergens van een waterval afvallen als hij er niet op tijd uit kwam. Akira keek Shiny aan. “Goed zo,” zei ze kalm. Ze wist niet waarom, maar ze vond dat wat hij gedaan had nuttig genoeg was om hem te bedanken. Vervolgens keek ze naar de andere Riolu die zichtbaar was geworden. ‘Trouwens zitten jullie umbreons in een groep of zo, en als dat is welke groep dan?’ vroeg Dombo nummer twee. Akira rolde met haar ogen. “Guerra. Mijn groep, die domme Pokémon zoals jullie zonder problemen aan stukken scheurt,” gromde ze. Met een snelle aanval zorgde ze ervoor dat ze voor de Riolu stond en gooide ze deze omver. Haar voorpoot zette ze op de borstkas. “Verdwijn, of je komt hier niet levend weg,” zei ze. Zij alleen al was waarschijnlijk te sterk voor de Riolu, laat staan met Shiny er bij..

~Voor beiden: Verdwijn, of je zult hier niet levend/heelhuids weg komen. (x~

"Dombo? Ik ben hier pas dus hoe moet ik dat weten" Riep ze woedend terug. Ze wist dat ze beter weg kon gaan waar ze was gevuld met een onnodige woede. Ze werd zo woeden dat ze een blauwe bol in haar poten kreeg. Ze keek er verbaasd naar. Ze had haar ouders het zien doen toen die Golems weg joegen. Hoe heten het ook alweer... Aura sphere! Ze maakte de bol (als het dat is) groter en vuurde die af op de umbreons maar miste "leuke week heb ik, eerst vergiftigde poot, een charizard die haar aanviel en nu nog een paar umbreons die haar staan uit te schelde. Rulia klom in de boom en ging verderstaan kijken. Ze wist dat ze haar zagen maar dat maakt niks uit. De woede nam haar langzaam over.

~Amore: Een normale Riolu kan geen Aura Sphere! Mensen, let eens op wat je doet. En, ga alsjeblieft dit topic uit, anders zullen we je echt doden.~

De andere umbreon pakte één van de twee Riolu's op met een Psychic aanval. Deze gooide ze in de rivier zodat deze verdween. Nu was er nog maar één Riolu over. 'Verdwijn. Kom nooit meer in ons gebied. De volgende keer zal ik je echt aan stukken scheuren,' zei Akira vals. Shiny knikte daar kort bij. 'Goed zo,' zei Akira nu kalm aan hem. Best geinig, eerst riep ze vals naar een Pokémon dat ze hem verscheuren en dan zei heel kalm aan hem dat hij het goed deed. 'Guerra. Mijn groep, die domme Pokémon zoals jullie zonder problemen aan stukken scheurt,' gromde ze nu weer. Ze rende naar de Riolu toe en sloeg hem omver. Daarna zette ze haar poot op de borst kast van de Riolu. 'Dombo? Ik ben hier pas dus hoe moet ik dat weten,' zei een van de dombo's nu. ''Nou, Akira had al vanaf het begin vermeld dat als je niet weg ging ze je zou gaan vermoorden, en jij bent dom genoeg om te blijven staan.'' Shiny keek de Riolu even droogjes aan. De Riolu ging nog steeds door met aanvallen. Ze probeerde iets met haar poten te doen maar het mislukte. De Pokémon moesten wel heel erg jong zijn als ze niet eens wisten welke aanvallen ze konden. Al zagen ze er niet echt jong uit, dus het kon ook zo zijn dat ze gewoon dom was. ''Als je niet weg wilt, wil je vast dood..'' De Shiny Umbreon sprong naar voren zodat hij naast Rulia stond. Hij opende zijn mond en laadde een paarse bal op, een shadow Ball. Hij stopte terwijl hij laadde een ghost aanval deed niks op een vecht soort.. Dan maar een Psychic, die aanval was in de voordeel bij een vechtsoort. Zijn ogen gloeide blauw op om de Riolu op te tillen en vervolgens op de grond te slaan.

"Is de kleine Riolu te dom om te weten dat Riolu's geen Destiny bond kunnen? Je zit gewoon te bluffen." Zei een andere zwarte Pokemon, die zonet was komen aanlopen. "Dat... Dat wist ik niet..." Stotterde Destiny. De andere zwarte Pokemon gebruikte een Mean look, waardoor er geen ontsnapping meer mogelijk was. Opeens kwam er een blauwe gloed om hem heen, die hem naar de rivier droeg, en die hem erin wierp. "Verdwijn. Kom nooit meer in ons gebied. De volgende keer zal ik je echt aan stukken scheuren." Hoorde hij nog. De rivier sleurde hem mee, en het lukte hem niet meer om eruit te komen. Hij klampte zich vast aan een langsdrijvend stuk hout, en werd langzaam meegesleurd met de stroming. Nouja, hij was er heelhuids van weggekomen. Alleen had hij zijn ring niet, die hij zo graag wou.

Rulia stond met moeite op. Ze wilde weg. Ze zag een kleine boomstam in de rivier. Ze sprong op de kleine boomstam en ging er langzaam mee weg in de rivier.

(moet kort omdat moet er af en sorry met Aura Sphere gedoe enz)

EDIT: Dat je weg moet is geen goed excuus om zo'n belabberde post neer te zetten op de RPG.
Deze post bevat niet genoeg regels om te voldoen aan de RPG eisen, let daar op!

-Dustfire, admin.

‘Dombo? Ik ben hier pas dus hoe moet ik dat weten?!’ riep Dombo #2 uit. Akira nam de moeite niet deze vraag te beantwoorden. Shiny wel. ‘Nou, Akira had al vanaf het begin vermeld dat als je niet weg ging ze je zou gaan vermoorden, en jij bent dom genoeg om te blijven staan,’ zei hij. Akira knikte en haalde haar poot van de borst van de Riolu af en deze klom een boom in. Akira rolde met haar ogen. Shiny zei nog iets, maar Akira lette meer op de Riolu’s. De één dreef weg in de rivier. Eén was weg, nog één te gaan. Deze ging echter ook al snel weg. Akira kneep haar ogen dicht. De laatste tijd had ze zo weinig energie.. Ze hapte naar adem en opende haar ogen. Vervolgens richtte ze haar bloedrode ogen op Shiny. Wat moest ze nu doen? Als ze wegliep, was ze bang terplekke door haar poten te zakken. Wat zou hij dan wel niet denken? Hij zou spijt krijgen haar ooit leider gemaakt te hebben. Ze had dit de laatste tijd echt zo vaak.. Ze onderdrukte een gaap, zodat ze niet zwak leek. Misschien kwam het door de stress. De oorlog, en andere.. Persoonlijke zaken braken haar geestelijk helemaal af, aangezien zij verantwoordelijk was voor de gehele groep. Als er iemand uit de groep stierf.. Zouden de leden het háár dan kwalijk nemen? Vast wel. Zouden ze haar dan ontleideren? Akira richtte haar blik op de grond. Ze was blij met haar rang, wilde hem zo goed mogelijk vervullen. Eerst had ze nooit gedacht dit te bereiken, maar nu was het leiderschap een deel van haar geworden. Een heel groot deel, aangezien ze een groot deel van de tijd ermee bezig was. Ze slaakte een diepe zucht en keek Shiny weer aan. Net had ze nog het gevoel gehad dat ze alles aankon, maar nu.. Het hielp zelfs niet dat ze een volle maag had. Met een diepe zucht liet ze zich door haar poten zakken, waardoor ze liggend op de grond terecht kwam. Ze staarde een beetje voor zich uit, terwijl ze luisterde of er nog andere Pokémon hun gebied durfden binnen te dringen.

De eerste Riolu lukte het niet gelijk om uit het water te komen. Tenminste niet in beeld van de Shiny. Deze was al te ver weggenomen door de stroming van het water. Nu was er nog alleen maar de tweede Riolu. Kort keek Shiny naar de Riolu klaar om een aanval af te vuren. Maar de Riolu was slim genoeg om naar de river te rennen. Op een boomstam te springen om zo te kunnen ontsnappen. Shiny bleef de richting opkijken waar de Riolu heen ging tot hij uit de zicht verdween. ''Dan is dat ook weer weg.'' Een zucht verliet Shiny zijn mond . Waarom moesten al die Pokémon eerst voelen voordat ze weggingen? Konden ze niet gewoon braafjes knikken en dan weglopen? Dat zou alles zo veel makkelijker maken. Shiny richtte zijn blik op Akira. Nu waren ze wel alleen. Precies op het moment dat Shiny naar Akira wou lopen zakte ze door haar poten en ging ze op de grond liggen. Shiny liep naar Akira toe en ging voor haar liggen. ''En.. Gaat alles goed?''

~ Kort, maar ik had er niet echt iets om in te verwerken. ~

Haar grote rode ogen stonden op het bos gericht, terwijl ze voor zich uit bleef staren. Ze wilde.. Ze wilde slapen. Slapen tot het weer beter ging. Hoe lang zou dat duren? Sowieso zou ze wel een tijd uit moeten rusten als ze écht fit wilde worden. Dat was zeker. Ze wilde niet dat iemand haar zo zou zien, maar.. Misschien zou Shiny er niks achter zoeken. Akira ging wel vaker liggen. Helaas kwam hij voor haar liggen. 'En.. Gaat alles goed?' vroeg hij. Akira knipperde even met haar ogen en keek Shiny recht in zijn ogen aan. Wat moest ze nu zeggen? Ze kon tegen hem liegen, zeggen dat alles goed met haar ging. Maar, zou hij haar geloven? Eigenlijk.. Was het best mogelijk dat hij het zou geloven. Ook al waren ze dan partners, eigenlijk wisten ze heel weinig van elkaar. Ze gedroegen zich ook niet echt alsof ze partners waren. Eigenlijk had het dus weinig nut. Akira grinnikte zacht. Plots herinnerde ze zich weer dat hij haar iets gevraagd had. "Eh, sorry," zei ze zacht. "Ik ben gewoon een beetje moe.." zei ze toen, ietwat beschaamd. Ze grinnikte zacht en keek Shiny vanonder haar wimpers aan. Het was vreemd dat zij hoger stond dan hem, qua rang. Toen ze samen de groep leidden, had Akira altijd tegen hem op gekeken. Nu.. Nu moest het juist andersom zijn. Maar, keek Shiny tegen haar op? Ze wist het niet. Keek zij nog tegen hem op? Op sommige momenten wel, ja. Ze slaakte een diepe zucht en richtte haar blik op de grond. Wat moest ze nu doen? Zouden ze deze keer eens gewoon een gesprek beginnen? Zouden ze hier gaan liggen, tegenover elkaar, lijkend op twee vrienden? Akira slaakte opnieuw een zucht en legde haar kop weer op haar poten. Dat was waarschijnlijk het enige wat ze konden doen.. Ze keek Shiny nog altijd aan. Wat nu? Zou hij voorstellen weg te gaan? Ze zou niet kunnen lopen nu.. Dus, zou hij dan alleen gaan? Eigenlijk wilde ze dat niet.. Ze kneep haar ogen dicht en besloot het maar af te wachten.