Een diepe damp trok door de Muddy swamp. Er klonk gehijg, een blauwe vlek in de mist sjokte door de modderige grond. Niet oplettend op wat dan ook. Hij was bezig met nadenken. Water droop over zijn snuit door een een snee aan de zijkant van zijn bek die doorging tot voor zijn rechter oog. Plots kreeg hij een woede aanval tussen zijn klauwen vormde hij een bal van helder water en schoot hem af. De bal knalde tegen een dunne boom die verplinterde. "Als ik ze te pakken krijg dan..!" weer een woede aanval. Zijn rechter vuist werd omgeven door ijs en en hij sloeg op een steen. Scheuren trokken over de steen en de steen brak ook. Een grimer probeerde Toto de totodile te stoppen. Toto mepte de Grimer van woede achteruit. Hij liep weer verder. Weer schoot een woede aan door zijn lijf en met een Aqua tail sloeg hij dwars door een boom. Hij liet een felle grom horen. plots ritselde er iets in de struiken. Toto's ogen werden gloeiend rood en hij vuurde een water pulse af. Bang kropen een paar Lotad weg. Toto brieste en keek rond. Hoorde hij nou nog iets?

"Als ik ze te pakken krijg dan..!" Zei een Totodile die hij niet kende. Wat was er met die Totodile aan de hand? Was die boos? Totodile's waren toch meestal aardig? Verward keek hij naar de Pokemon, verstopt tussen de struiken.Vrolijk kwam de kleine Riolu, Destiny, uit de struiken, naar de Totodile toerennen. ''Hoi, ik ben Destiny! Wie ben jij?'' Vroeg hij blij, zo onvoorzichtig als hij was. Hij was niet voorzichtiger geworden van zijn laatste ontmoeting met die Umbreon. Nog steeds ging hij naar elke Pokemon toe die hij zag. Achja, hij was nog klein. En dat hoort er nou maar eenmaal bij, niet? Een schattig lachje verscheen op zijn donkerblauwe gezicht. De Totodile leek eigenlijk niet heel slecht. Mischien was hij in een slechte bui? Had iemand hem mischien aangevallen, zoals die Umbreon deed? Als die Totodile geantwoord had, zou hij dat wel vragen. Afwachtend keek hij naar de andere Pokemon.

Amaya was nu al een tijdje in PokéRPG. Nadat ze Chiara, Swift en de Onbekende, Gecapete Pokémon ontmoet had, had ze niemand meer gesproken. Dit was zeker niet positief, want ze wilde graag heel veel vrienden maken, en zo ging dat niet lukken! Daarom was ze het water, waar ze het grootste gedeelte van haar tijd doorgebracht had, uitgekomen en was op zoek gegaan naar Pokémon om te leren kennen.
Na een tijdje was ze aangekomen in de Muddy Swamp. Eigenlijk wilde ze niet naar binnen gaan, maar er renden een paar Pokémon bang naar haar toe. ‘Help!’ riepen sommigen. Amaya balde haar vuist. Ze zou gaan kijken! Al snel werd het duidelijk dat het om een boze Totodile ging, die doorgedraaid was. ‘Als ik ze te pakken krijg, dan..!’ riep de Totodile uit. Amaya slaakte een diepe zucht. Ze zou de Totodile dus bij zinnen moeten brengen. Ze pakte haar schelp van haar buik bij het horen van een geluid in de bosjes. Een Riolu kwam eruit. ‘Hoi! Ik ben Destiny, wie ben jij?’ vroeg de Riolu. Amaya wachtte. Ze zou wachten tot ze wist hoe de Totodile zou reageren voor ze op hen af zou lopen. Ze wilde niet aangevallen worden. Ze zou wachten. Misschien zou ze de Riolu moeten beschermen tegen dit wezen. Haar schelp was een handig wapen; een sterke aanval (Shell Blade), zonder dichtbij te hoeven komen. Daarom bleef ze hem in haar hand houden, terwijl een frons op haar gezicht kwam. Zouden ze haar opmerken, of niet? Zo nee, dan zou ze nog even veilig zijn. Zo ja, zou ze dan in een gevecht belanden, of zouden dit vrienden worden? Ze had geen idee. De toekomst was onvoorspelbaar. Het enige wat ze kon doen was hopen dat dit goed af zou lopen.

Kudpost. ~

Toto snoof, ''Hoi, ik ben Destiny! Wie ben jij?'' Een lichtblauwe bal water vormde hij tussen zijn klauwen en hield hem even voor de Riolu. Een pijn scheut trok door de snee in zijn bek. Hij zag door het heldere water een Riolu. Toto zuchtte en gooide de bal water weg. Toto draaide zijn hoofd even weg en zuchtte Hij keek door de dikke damp naar de verte. "Toto, de meest moedeloze Totodile in deze hele omgeving." Hij greep naar de snee op zijn bek en zwaaide rustig met zijn staart. Soms kwam er een laagje water om zijn staart om weer met een woede aanval een Aqua tail in het niets te slaan maar hij hield zich in. Hij draaide zich even om. Normaal waren zijn ogen wit met een brede donker rode rand om zijn Pupil. Nu hadden zijn oge een vaag grijs rode tint en stonden woedend en bedroefd tegelijk. een stukje van zijn linker voortand was afgebroken en er trok weer een pijnscheut door de wond. Hij keek even naar de Riolu. Hij sloeg zijn ogen dicht en liet zijn kop hangen. straaltjes water gleden over zijn snuit naar beneden. Plots hoorde hij licht geritsel. Hij gluurde onder zijn oogleden door en zag een paar stunky in de bosjes verdwijnen. Hij zuchtte weer. Hopelijk zou de Riolu niet zeggen waardoor hij weer van die rottige woede aanvallen kreeg.

Destiny kromp ineen toen hij de heldere bol blauw water zag, maar de Totodile gooide hem weg. "Toto, de meest moedeloze Totodile in deze hele omgeving." Zei de Totodile. ''Oh...'' Zei Destiny verwonderd. Wat betekende moedeloos eigenlijk? Hij had de neiging om het te gaan vragen, maar hield zich in. Hij wou Toto niet weer boos op hem laten worden. ''Meneer Toto,'' Begon Destiny vriendelijk. De Totodile was zeker ouder dan hem. ''Waarom ben je dan zo moe... Moe... Moede... loos?'' Vragend keek hij naar de lichtblauwe Pokemon, totdat hij wat geritsel hoorde. Meteen richtte hij zijn kop naar de kant waar het geluid vandaan kwam, en snoof. ''Wie ben jij?'' Vroeg hij fel, heel anders dan hoe hij net nog praatte. Hij wou niet weer zo in de penarie komen als met die mooie Umbreon. Hij zette zijn voorpoten tegen elkaar aan, klaar om aan te vallen. Mischien was het die mooie Umbreon en haar andere zwarte vriend weer. Dan zou hij mooi in de penarie zitten, net zoals de vorige keer. En deze keer zou hij er dan mischien niet levend meer vanaf komen.

~ Laatheid. Jwz.. Moet de oorlog in de gaten houden enzo.

Een bal water ontstond tussen de handen van de Totodile. Amaya hield haar schelp zo dat ze hem meteen zou kunnen gooien, om de bal water te breken. Gelukkig deed de Totodile dit zelf al. Hij stelde zich voor. Amaya sloot haar ogen om dit te kunnen verstaan. 'Toto, de meest moedeloze Totodile in deze hele omgeving,' waren de woorden die uit zijn keel kwamen. Amaya liet haar armen zakken en keek naar de grond. Wat was er met dit gebied aan de hand? Waarom waren er zoveel slechte Pokémon, en zoveel verdrietige? Waarom was het niet zoals in Isshu, waar de groepen die zij kenden vrolijk waren.. Waarom was het hier zo moeilijk?
'Wie ben jij?' klonk plots, duidelijk aan haar gericht. De Mijumaru, Amaya, keek op, naar de twee Pokémon verderop. Ze slaakte een diepe zucht en deed haar schelp aan haar buik, waarna ze op de twee af liep. "Mijn naam is Amaya," stelde ze zichzelf beleefd voor en ze keek de twee aan. "Sorry dat ik me niet eerder voorstelde. Ik had begrepen dat er een Totodile was die niet.. Al te vriendelijk deed, en was gaan kijken. Het zou niet al te slim zijn om er dan meteen op af te lopen, of heb ik hier ongelijk in?" grijnsde ze kalm, waarna ze haar donkere ogen even op de jonge Riolu richtte. "Maar, volgens mij is alles goed hier en waren mijn zorgen overbodig," meldde ze toen kalmpjes, waarna ze weer naar de Totodile keek. Ze grijnsde haar tandjes bloot en haalde diep adem. "Ik hoop dat ik jullie niet stoor?" vroeg ze zacht.

~ Flut. De oorlog vreet inspiratie.

(Echt school nekt je inspiratie)

''Oh...'' Had de Riolu gezegt. Met een zucht klom Toto in een lage boom en ging op een dikke tak zitten. ''Meneer Toto,'' zei de pokémon weer. In zich zelf grinnikte Toto even. Meneer Toto, dat had nog nooit iemand tegen hem gezegt. Het zijn klauwen krasten Toto in de bast van de boom. "Zeg maar gewoon Toto hoor," En hij knikte de Riolu toe. ''Waarom ben je dan zo moe... Moe... Moede... loos?'' Toto keek beteuterd naar de drassige en bemoste grond onder de voet van de boom. "Kijk.." Net toen Toto wou beginnen met vertellen klonk er weer geritsel. Toto sprong op en keek naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Toto keek fel. Straks was het zo'n slecht zooitje. Die eh Akira en dat zootje. ''Wie ben jij?'' riep de Riolu fel en Toto gromde en keek of hij iets zag.
Toto haalde opgelucht adem toen een Mijumaru uit de struiken te voorschijn kwam en zich zelf voorstelde als Amaya. "Sorry dat ik me niet eerder voorstelde. Ik had begrepen dat er een Totodile was die niet.. Al te vriendelijk deed, en was gaan kijken. Het zou niet al te slim zijn om er dan meteen op af te lopen, of heb ik hier ongelijk in?" Begon de Mijumaru al gelijk. Toro had er weinig aan dacht voor en antwoorden niet. "Maar, volgens mij is alles goed hier en waren mijn zorgen overbodig, Ik hoop dat ik jullie niet stoor?" "Oké.." zei Toto met een lichtgeïrriteerd toontje in zijn stem. "Wat ik dus wou vertellen, maak je maar klaar want het kan lang worden"

[i]"Ik heb een eindje verderop wat familie wonen. Ik wou er dus naar toe gaan, maar op de weg ernaar toe zag ik Giga voetstapen en bloed. Eenmaal aangekomen was allegesloopt. Bloed en kapot speelgoed. En nog meer van dat soort dingen. Ik slikte en wist wat er was gebeurd ze waren. Weg, vooreeuwig en ik zou ze nooit meer kunnen zien. Daar mijn tranen zag ik niet dat er een gigantisch monster naar me uithaalde en me die kras gaf. Ik werd de rivier in gesmakt en al bloedend dreef ik naar hier. Nu ben ik bereid iedereen die ook maar iets slechts doet. Zelf een te, je snapt wat ik bedoel"[i]

Toto keek naar de grond en een traan gleed langs zijn bek door de snee en landde vervolgens naast wat andere druppels. "Dat is de reden dat ik de meest moederloze Totodile van de wereld ben"