Ever

Onderwerp: Ever vr feb 18, 2011 10:55 am

× Ever ×For ever is a long time..

People are rarely who they seem. But, behind the mask, lies their real nature. This is a truth.. Often realised.. In ones final breath.

Few have seen her. Even fewer have lived to tell about it. Fear is her friend, and death is her ally. She stalks her prey through teeming masses of Pokémon, accomplishes her mission with a wicked thrust, and vanishes into the shadows.

Running in the streets, bumping into people, the target is out of breath. He knows his pursuer is here somewhere, watching him, ready to take away his life. Suddenly, he stops and looks up. There, on the rooftops, Ever gazes down, smiling at him. It's already too late.

Cutting through groups of people, she moves towards her target as silent and deadly as a snake. Quickly, she rushes to her victim, brandishes her two knives and plants them into flesh, as if they were fangs. The target fails, the crowd screams, but she has already vanished.

Trained in battle and raised in a world of war and violence, she was taught how to steal, run and climb to survive, alongside her brother. Always together, acting as a team, they once split a pair of scissors to make a weapon, swearing to protect each other. It's been 7 years now... and she's never forgotten the day she broke her promise.

“Mijn naam is Ever,” stelde ze zich voor terwijl ze haar blik liet vallen op de Pokémon voor haar. Haar naam was niet echt Ever, maar ze wilde het verleden achter zich laten. Haar hand gleed naar de halve schaar die om haar nek hing. In het handschrift van haar broer was er For Ever opgeschreven. Hiermee bedoelde hij ‘voor altijd’, niet ‘voor Ever’, maar dat hield ze voor zich. Ze liet haar blik om zich heen glijden, tot hij bleef haken op een Lucario. Dat was haar doelwit, wist ze. Hij was degene die de aanval had geleid. De aanval in welke zij en haar broer gescheiden werden. Ze voelde hoe haar binnenste pijn begon te doen wanneer ze hieraan dacht. Ze herinnerde zich nog goed hoe zij en haar broer beloofd hadden elkaar te beschermen. Het was nu zeven jaar geleden, maar nog altijd herinnerde ze zich de dag dat zij en haar broer gescheiden werden, waardoor ze haar belofte brak. Ze waren samen opgegroeid in een wereld van oorlog en geweld. Ze leerden te stelen, klimmen en rennen om te overleven. Altijd deden ze alles samen. Maar, dat was afgelopen. Ze sloot haar ogen even en glimlachte licht, terwijl haar donkere ogen opnieuw de blik van de Lucario zochten. Hij herkende haar; er was geen twijfel mogelijk. Ze was net wat anders dan de normale Kirlia. Ze was kleiner, slanker en had donkerdere ogen. ‘Ga toch zitten,’ zei de leider van de groep - een Gallade - tegen haar. Ze grinnikte zacht en zette zich neer.

Het duurde niet heel lang voor de dag om was. Zodra hij buiten was, rende hij weg. Hij wist dat ze hier enkel was om wraak op hem te nemen, dus ze zette zich ook af. Ze ging echter een hele andere kant op, om een dak op te klimmen en over de daken achter hem aan te rennen. Ze zag hoe hij anderen aan de kant duwde, buiten adem raakte. Dat was het moment waarop ze door haar knieën zakte en op de rand van het dak bleef zitten. Ze zag hoe hij plots stopte met rennen en omhoog keek. Zij keek naar beneden, naar hem glimlachend. Ze wist wat hij dacht; het was te laat. En, dat was het inderdaad. Met een salto sprong ze naar beneden en landde ze achter hem. Hij wilde naar haar uithalen, maar ze teleporteerde zich naar achteren en ging met haar wapen langs zijn nek, precies op de goede plek. Het duurde een paar seconden voor hij neer viel en de massa Pokémon om hem heen begonnen te gillen. Zij was echter allang weg daar, keek op het dak toe hoe iedereen zich verbaasde over hoe dit had kunnen gebeuren. Met een glimlach draaide ze zich om en liep ze weg. Haar wraak was genomen.

Nu ze PokéRPG is binnengekomen, heeft ze twee doelen voor ogen. De eerste.. Ze zal de Guerra binnenkomen en zal braaf zijn, doen wat ze hoort te doen in de groep. Ze zal zichzelf in rang omhoog werken, tot ze uiteindelijk hoog genoeg staat om de leider te kunnen doden en de groep over te nemen. Wanneer dat is gelukt, zal ze doen wat de leider van de Guerra nooit heeft kunnen doen; de oorlog winnen. Voor eens en altijd. Haar tweede doel is simpel; haar broer terugvinden. Ze weet niet of hij nog leeft, of hij boos op haar is. Maar, hij is de enige om wie ze ooit gegeven heeft. Ze kan hem niet in de steek laten.