Levy kwam het topic binnengelopen. Hij was nu bij de freezing ruïnes, ver van alle andere chiave leden. Hij was vastbesloten om zichzelf te gaan trainen, in de killende kou. Hij zou hierdoor vast sterker worden, zodat hij zich goed kon bewijzen voor de chiave in de gevechten tegen de lustro (ben naam ff kwijt). Hij stapte een van de grotten binnen van de ruïnes. Hij zette een muziekje aan op een radio die hij gejat had van de mensen wereld heel lang geleden. (toen de jagers er nog waren). Opeens ging levy rondjes rennen rondom een grote ijsber in het midden van een ijskamer. De vloer was glad, en het was erg koud hier binnen. Levy probeerde niet uit te schuiven door de gladde vloer, of te bevriezen door de kou. Na 20 rondjes gerend te hebben stopte levy, en ging hij zitten op de grond. Hij stond ook meteen weer op en ging met zijn armen op de grond hangen. Hij ging push-ups doen. Niet voor eigendunk, of om te laten zien dat hij sterker was geworden..Gewoon voor de training. Na weer 10 push-ups te hebben gedaan ging levy het steeds met 1 hand doen. Het werd moeilijker en moeilijker, wel doordat hij het zelf besliste. Het maakte hem niets meer uit. Hij moest trainen voor de Chiave. Na de push-ups te hebben gedaan ging hij weer op de grond zitten. Hij had een fles met warm water meegenomen. Even rustte levy weer uit, en geniette van het moment. Hij dronk zijn fles halfleeg, en stond weer op. Hij wou net weer verder gaan met zijn training, deze keer met de aanvallen. Maar iets onderbrak hem. Hij hoorde voetstappen komen uit een gang. Meteen ging levy in vecht-houding staan. Wie zou er uit de gang komen??

[Lol ik moest vanmorgen met gym van die k*toefeningen doen xD]

Langzaam en op alle vier zijn poten liep de wezelachtige Pokémon over de ijzige koude vlaktes die huis gaven aan de zogenaamde bevroren ruïnes. Vroeger stond het hier vol met door de weer en wind gevormde grottenstelsels van ijs. Maar de aardbevingen van al een hele tijd geleden hadden ervoor gezorgd dat het grootste deel van de ijsgrotten ingestort was. Er waren zoveel grotten verdwenen dat je het gebied niet meer kon noemen naar de grotten die er stonden, daarom was het onlangs hernoemd tot de Freezing ruïns. Evening maakte het allemaal niet zoveel uit. In de grotten kon je toch alleen maar verdwalen. Hij had wel verhalen gehoord over dit gebied. De grotten zouden het thuis zijn geweest van de legendarische Pokémon Articuno, een ijsvogel die waakte over alles dat bevroren was, diep verscholen in een grot. En nu was dat thuis weg. Zou Articuno hier een andere plek gevonden hebben, of was hij hier permanent weggegaan? Maar als dat zo was, had deze plek dan nog wel een beschermer? Zichzelf vragen stellend liep hij steeds verder het koude gebied in, tot hij rare geluiden waarnam. Zijn oren draaiden automatisch. Hoorde hij daar nou een Pokémon? Maar hij hoorde ook rare geluiden die hij nog nooit eerder had gehoord. Hij matigde de snelheid van zijn passen en kreeg een nog rechtopstaande grot in het vizier. Aha, daar zat dus iemand in verscholen. Langzaam en voorzichtig sloop hij nieuwsgierig dichterbij, tot hij uiteindelijk met zijn voorpoten het gladde en verraderlijke ijs raakte. Hij rilde, en tilde een van zijn poten op. Sneeuw was al erg genoeg, maar het ijs voelde nog kouder aan zijn voetzolen. Hij had geen klauwen die hij kon uitklappen, dus zette hij zijn achterpoten ook de grot in en begon langzaam maar zeker door te schuiven. Het geluid werd harder. Werd daar nou gezongen? Hij 'schaatste' nog wat door, tot hij Levy uiteindelijk zag, een daarbij ook de radio. Het was wel duidelijk dat dat ding het geluid voortbracht. Een muziekdoos dus. Verder zou hij er geen aandacht aan schenken, want hij was blij dat hij een Pokémon tegenkwam die hij kende. En nog wel in dit verlaten gebied. Levy stond wel in aanvalspositie, maar Evening vernam maar dat dat kwam omdat hijzelf nogal onverwacht aankwam. ''Hoi Levy..'' begon hij maar te praten, waarbij zijn stemming duidelijk te horen was in zijn stem. Hij was vrolijk, gelukkig. Een glimlach sierde zijn gezicht. ''Wat ben je hier aan het doen?..'' hij kon zichzelf beter afvragen wat hij hier deed, want hij hield helemaal niet van de kou. Nee, hij had een goede reden hier te zijn. Hij keek Levy aan. Hij was benieuwd wat de paarse aap hier had gebracht.

[en ik ben nogal laat met reageren lol]

Levy stond al heel lang in aanvalspositie, evening was namelijk later binnengekomen dan hij dacht. Half bevroren stond levy naar evening te wijzen, met een droog gezicht. "K-k-koud" Zei hij ineens. Hij schudde zich uit en keek toen naar evening. Evening begroette hem netjes, ook al kwam levy nogal bruut over. Dat viel mee, dan. Het had erger over kunnen komen, het leek er namelijk op dat levy evening zomaar wou aanvallen. Dat had niet mogen gebeuren, gelukkig was dat al voorkomen. Maar, wat zou evening hier doen, in de freezing ruïnes?? Het was ijskoud, en er viel niet veel te doen. Naja, op levy's training na dan. Voordat hij ook maar iets kon vragen stelde evening de vraag al. De kou had levy vertraagd. "Wat ben je hier aan het doen?.." zei evening. Evening kon beter aan zichzelf vragen wat hij hier precies deed, het zag er nogal raar uit dat 2 chiave pokémon toevallig in de freeze ruïnes waren. "Ehm..ik ben aan het trainen, zeg maar." Levy keek toen naar zijn radio. "Deze muziek doos heb ik van de mensen gestolen een paar jaar terug. Het werkt echt, en je word er gemotiveerd van. Hij keek blij naar zijn radio. Een van de weinige dingen die de mensen hadden uitgevonden, en ook echt een goede bedoeling had. Zo dacht levy er over. "Ik probeer zo fit mogelijk te zijn, dan ben ik altijd klaar voor een oorlog, of een missie..of whatever!" Bibberend keek levy naar evening, die nu wel zijn antwoord had. Maar nu was levy zijn vraag nog, wat deed evening hier nou precies. Levy keek hem aan. "Dusseh..wat doe jij hier precies, als ik mag vragen??" Levy keek hem vragend aan. Hij was gewoon benieuwd wat hij hier deed..

"K-k-koud" Zei Levy met een droog hoofd. Evening grijnsde licht vermaakt terug. Tsja, koud. Ze waren nou eenmaal in de Freezing Ruins, het bevroren gedeelte van PokéRPG. Daarna gaf Levy antwoord op de vraag van Evening. "Ehm..ik ben aan het trainen, zeg maar." Evening keek even verbaasd. Trainen, maar waarom hier? "Deze muziek doos heb ik van de mensen gestolen een paar jaar terug. Het werkt echt, en je word er gemotiveerd van.’’ Aha, een doos waar dus allemaal geluiden uit kwamen, en dat werkte motiverend? Muziek en liederen hadden wel vaak effect op je. Evening kon zich nog herinneren dat hij helemaal tot rust kwam als zijn moeder zacht een liedje voor hem zong . Zijn oortjes zakten ietsje, terwijl hij zichzelf op zijn achterpoten hees. "Ik probeer zo fit mogelijk te zijn, dan ben ik altijd klaar voor een oorlog, of een missie..of whatever’’ Evening knikte, en glimlachte. ‘’Handig!’’ antwoordde hij. Nu hij er over na dacht trainde hij zichzelf erg weinig. Hij rende veel rond door de rotsen, wat zijn spieren goed trainde. Maar vechttechnieken deed hij vooralsnog nooit. Maar, hij merkte het wel als hij het nodig zou hebben. Tot nu toe had hij alle gevechten overleefd, al raakte hij wel snel gewond. Maar dat kwam ook weer niet door zijn belager, maar door Amore haar aanval. Hij wreef over het verband dat zijn hoofd bedekte. De plek waar de wond zat probeerde hij nog niet aan te raken, maar het gebied er omheen deed al een stuk minder pijn. Het voelde in ieder geval niet alsof het ging ontsteken, en dat feit was een grote opluchting voor Evening. Hij liet zijn poten zakken en wreef ze over elkaar heen wanneer hij Levy zag rillen. "Dusseh..wat doe jij hier precies, als ik mag vragen??" vroeg Levy, met een vragende blik. Oh ja, waarom was hij hier? ‘’Hier kan ik tot rust komen.. nooit word je hier gestoord door andere Pokémon.’’ Dat was bijna altijd waar. Er waren hier zeer weinig Pokémon. En de Pokémon die hier woonden zouden niet snel hun energie verspillen aan bezoekers. Daarbij was hij tijdens zijn loopje ook nog van plan een plek te bezoeken die hem veel herinneringen gaf. Hier ergens in dit gebied had hij Shadow de liefde verklaard. Hij wist het nog als de dag van gisteren, het moment dat ze samen uitgeput en koud bij elkaar lagen, maar al snel genoten van elkaars warmte.. Evening schudde zijn hoofd en grijnsde. Hmm, maar het was leuk dat hij Levy hier tegen kwam. En die plek kon nog wel even wachten. ‘’Kan ik misschien meedoen?’’ vroeg hij uiteindelijk, omdat hij toch vond dat hij moest trainen, en te weinig doorbracht met andere Chiave/Manera leden.

Kalm keek levy naar evening. Evening had nu antwoorden op zijn vragen gekregen, maar levy nog steeds niet..Wat deed evening hier?? Hij keek naar de quilava. Zijn oortjes zakten, waarschijnlijk dacht hij ergens aan. Aha, daar was het antwoord al..Levy snapte het volkomen. Evening wou hier tot rust komen, want hier konden andere pokémon hem niet storen. Best goed over nagedacht, vond levy. Het is hier altijd zo rustig, je kan hier ongestoord werken, of rusten in evenings geval. Misschien was dit wel een 2de reden waarom levy hier was. Bijna niemand, op evening na was hier om te zien dat levy hier trainde. Niemand zou er dan eigenlijk wat van af weten, dus ook de guerra niet. Uiteindelijk bracht evening levy uit zijn gedachten. Evening had gevraagd of hij mee kon trainen! "Dat is een geweldig plan!" Zei Levy blij. Hij zelf bracht ook te weinig tijd door met de chiave/manera leden, want meestal was levy gewoon op zichzelf. Contacten had levy niet echt meer, sinds dat achi dood was gegaan. Hij wist nu dat hij houndoom en blitzy vooral als vrienden nog had, maar hij had ze al lang niet meer gesproken. Dus de training zou wel een goed idee kunnen zijn. Levy stapte naar zijn muziekdoos af en zette hem weer vanaf voor af aan. Hij wist na een paar keer oefenen hoe dit mensendingetje werkte. Levy knikte naar evening. "Kom, we beginnen!" Levy zijn vuisten begonnen te gloeien en hij begon tegen een harde ijzige wand te slaan. Sommige vonden het hersenloos, maar levy wist wel beter.

"Dat is een geweldig plan!" Antwoordde de Aipom blij. Evening glimlachte. Mooi dat hij zo enthousiast antwoordde. Het zou goed voor hun beide zijn om wat te trainen, en om wat meer kennis met elkaar te maken. De enige andere keren dat Evening samen met Levy was geweest was tijdens gevechten tegen de Guerra. Dat was dus geforceerd bij elkaar zijn, en dit was gewoon spontaan. Levy stapte richting de muziekdoos, die door mensen ‘Radio’ genoemd werd. Het klonk wel grappig, en het was korter en makkelijker te zeggen dan muziekdoos. Op een of andere manier kreeg Levy hem weer aan op een liedje. ‘’Handig, zo’n Radio..’’ sprak Evening. Hij merkte dat hij automatisch stappen nam op het ritme van het geluid dat uit het ding klonk. Levy stapte naar hem toe en gaf een knik naar zijn richting. Dat betekende dat ze zouden beginnen met de training. Evening besloot zich stil te houden en eerst te kijken wat Levy zou gaan uitvoeren. "Kom, we beginnen!" Evening trok zijn wenkbrauwen ietsjes op. Jaja.. eerst kijken. Een grijns kwam op zijn gezicht. Levy begon met gloeiende vuisten tegen de harde ijswand te slaan. Het zag er best dom uit, maar een ijswand was vast een goed trainings.. ding. Evening gebruikte zijn vuisten nooit. Zijn korte pootjes waren niet bestemd om mee te vechten, maar om snel mee te rennen en te springen. Hij moest meer vertrouwen op zijn vuuraanvallen die hij elke keer weer probeerde te versterken. Hij draaide zich een andere kant op, en vuurde een vlammenwerper af op een rots omgeven met ijs. Op de echte grotwand wou hij niet oefenen, omdat zijn vuur door de wanden zou kunnen breken, en dan zou ook deze grot instorten. Het ijs om de steen smolt natuurlijk. De steen iets aandoen duurde wat langer, omdat ie nat was van het gesmolten ijs. Het duurde hem uiteindelijk te lang, dus besloot hij de steen sneller aan zijn einde te laten komen. Hij spande zijn spieren en rolde zichzelf op, waarna hij met een grote snelheid op het voorwerp afrolde. Met een verpletterende klap raakte hij de steen, die in vele stukken uiteen spatte. Eenmaal uitgerold bekeek hij het resultaat. Sommige stukken steen zaten zelfs vast in de grond of in de muren. Zijn kop draaide hij daarna Levy’s kant op. ‘’Hoe gaat het daar?’’ riep hij vrolijk uit naar hem.