Diep in de marble mountains liep een pokémon. Het was geen bekende pokémon, het was Scraggles. Scraggles was namelijk net gearriveerd in pokérpg. Samen met Hades. Sjokkend liep hij langs de stijle bergwanden en de rotspunten af. Opeens stopte hij. "We zijn er bijna, geloof ik.." Zei Scraggles tegen Hades, die bij hem was. "Volgens mij is het nog maar 1 á 2 kilometer." zei Scraggles, terwijl hij Hades aankeek.

Hades sprong super stoer van steen naar steen 'We mogen niet opvallen dan valt ons plannetje in duigen weetje wel.' sprak hij tegen Scrag. ze waren ingehuurd door een groepje geheimzinnige pokemons. Hades hoorde iets voorbij komen het was in de lucht en groot hij dook achterr een steen en veroerde zich niet.

SHADOW: Hades, dit bericht is te kort! Op mijn vaders pc is hij minder dan 3 regels. Graag íets langer posten!

"De baas vertelde ons dat er hier bijna geen po.." Scraggles kon zijn zin al niet afmaken of hij zag het gevleugelde wezen al. "LAAT ME ERBIJ!!" Scraggles dook bij Hades achter de steen. "W-wat is dat?" Scraggles keek omhoog, en keek daarna Hades aan. De gevleugelde pokémon bleef rondjes vliegen rondom de steen. "Volgens mij heeft hij ons gezien." Zei Scraggles, terwijl hij zich bijna verslikte.

Hades keek naar Scrag die erg gek begon te doen. de vogel vloog gewoon verder het gebied in 'Pwhieuw. daar zijn we van af vanaf nu scrag zijn wij Henk en klaas de 2 reizegers uit ukiwoekiland. oke houd je mond over ons geheime plan. Hades rende snel een stukje verder en bekeek een grot. dit word onze schuilplaats voor vanavond morgen trekken we verder anders worden we verdacht in de avond. hij liep de kleine holte van de berg in waar er net 2 pokemons in konden liggen maar ze hadden nog een vuurtje nodig. 'Scrag heb jij een vuurdingentje bij je ofzo?'vroeg Hades

Na alle opwinding over de vogel bleek het eigenlijk gewoon mee te vallen. Scraggles maakte een diepe zucht en begon naar Hades te luisteren. Het ging over ukiwoekiland, of iets dergelijks. Uiteindelijk maakte hij zijn verhaal af. Het kwam er op neer dat ze in een grot moesten slapen. Scraggles knikte, en liep naar de grot toe. Hades vroeg nog of hij een vuurdingetje had. "Een..vuurdingetje?" Verbaasd keek hij Hades aan. "Waarom zou ik een vuurdingetje bij hebben." Zei Scraggles mompelend. "Gewoon hout over elkaar heen wrijven, dan krijg je vanzelf vuur." Scraggles sprokkelde wat takjes die in de buurt lagen en gaapte. "We kunnen beter gaan slapen, morgen gaan we verder." Zei een slaperige Scraggles. Half-wakker liep Scraggles naar de grot toe en begon langzaam takjes te wrijven. Zo zouden ze natuurlijk nooit aan gaan. Misschien kon Hades even vuur maken. "Zeg, Hades..!" Riep Scraggles slaperig. Scraggles gaapte nog een keer en voordat hij kon zeggen wat Hades precies moest doen viel hij al in slaap.

(Kreeg plots inspiratie )

Hades werd de volgende dag wakker en besloot maar alvast wat eten te zoeken.'Scrag word wakker we moeten verder trekken naar pokerpg.' sprak Hades. Hij besloot om nu maar bessen te gaan zoeken. hij liep een stukje van het kamp af en zag een boompje staan met bessen. 'Scrag ik heb het eten!' en Hades rende op de bessen af. Hij pakte een besje en nam een hap. zijn hoofd werd vuurrood en hij spuwde vuur 'Heet heet heet heet....' schreeuwde Hades terwijl hij naar water zocht.

Het was al laat in de ochtend, en Scraggles lag nog steeds te slapen. Opeens hoorde hij iemand een beetje verder weg wat schreeuwen. "Heet heet heet heet!" Hoorde Scraggles. Langzaam opende hij zijn ogen en rekte hij zich uit. "Ook zo slecht geslapen..?" Scraggles keek naar de plek waar Hades zou moeten liggen. "Oh..nu snap ik het." Scraggles hupte uit de grot en rende naar de plek toe waar het geschreeuw vandaan kwam. "Volg me!" Riep Scraggles. Scraggles hupte naar een beekje verderop.

Hades rende snel achter Scrag aan. 'heet heet.' en hij duwde zijn hoofd in het beekje'burpblurpblarp' hoorde je onderwater. toen hades zijn hoofd weer boven water had zei hij. 'Scrag we moeten nu echt gaan anders worden we betrapt. wat was onze missie ookal weer?' Hades was even alles vergeten. langzaam liep hij weer terug naar het kamp om zijn spullen te pakken wat niet meer was dan een flesje water en plantenzaadjes als tussendoortje.

"Oké, laten we gaan.." Zei Scrag. Net voordat hij wou gaan zei Hades nog wat. Iets over betrapt worden en over de missie. "Tja, als we niet betrapt willen worden..dan moeten we zoals alle andere pokémon zijn. Niemand zal ons doorhebben. We voegen ons gewoon toe tot de anderen, en alles komt goed." Zei Scraggles glimlachend. Scraggles draaide zich weer om en trok een grijns naar Hades. "Je bent onze missie toch niet vergeten hé.." Scraggles liet een briefje zien die hij in zijn broek had bewaard. "Luister, niemand mag hier achter komen. Dus ik bewaar het hier, in een veilig plekje." Zei Scraggles nog.

'Neeh neeh ik was onze missie niet vergeten. over beter gezegt onze missies.' Hades klikte zijn waterfles in zijn riem en pakte een stok hij begon het iets tegen een steen aan teschuren en klikte het ook aan zijn riem.'Die is voor vervelende pokemon die ons dwars zitten.' en Hades zette een glimlach op. er kwam een kleine ratata aan.'vlieg op je bent klein op vlieggen.' en Hades rende naar het beest toe en sloeg het. de kleine ratata vloog tegen een steen en rende bang weg.'Dat zal je leren baby.' en hades begon gemeen te lachen.

"Goedzo.." zei Scraggles tegen Hades. Ineens pakte Hades een stok, en hij begon iets tegen een steen aan te schuren. "Wat doe je..?" Zei Scrag verward toen hij Hades dat zag doen. Hades gaf antwoord dat hij die zou gebruiken voor vervelende pokémon. "Oké, wat jij wilt.. Ik zal het waarschijnlijk niet nodig hebben. Fysieke training is veel beter voor je dan pokémon met een stok slaan, vind ik." Scrag keek glimlachend naar Hades. Opeens kwam er een Rattata aan, en Hades begon de rattata te slaan. "Dat was nou ook weer niet nodig.." Zei Scrag met een diepe zucht. Wat was Hades ineens gemeen, dacht hij.

Na een eindje te hebben gelopen zag Scrag iets in de verte. Het was pokérpg. Hij slikte en keek naar Hades. "Hier is het dan, Pokérpg. Hier zal onze missie verder plaatsnemen." Hij keek naar Hades. "Zullen we dan maar? We moeten nog een heel eind naar benee voordat we er echt zijn." Zei Scraggles terwijl hij naar beneden keek. Het was waarschijnlijk het eind van de Marble mountains.

De Servine en de Scraggy hadden al een hele tocht achter de rug door de bergen, en hadden bijna het einde van het gebied genaderd. Wat ze niet in de gaten hadden gehad was dat een Pokemon ze al dagen langzaam aan het volgen was. Een Absol die deze bergen als haar thuis beschouwde, en alle nieuwelingen hier als vreemden. Alle Pokemon die Pokerpg wouden betreden moesten eerst door de bergen heen, en zo kwam Mayumi vele nieuwelingen tegen. Langzaam manoeuvreerde ze zich over de lagen verraderlijke losse rotsen. Haar hele leven woonde ze al in bergachtig gebied, dus fouten maken zou ze niet doen in dit landschap. Haar rode pupillen volgden de Pokemon continu. Ze leken een plannetje te hebben, al wist Mayumi niet wat het was. Ze was te ver van de wezens verwijderd om hun gesprekken af te kunnen luisteren. Was het tijd om ze te benaderen, nu ze bijna het gebied in stapten? Mayumi was een nieuwsgierig type, en ze zou de Pokemon echt niet laten gaan voordat ze haar iets hadden laten weten. Ze grijnsde waarbij ze haar spierwitte hoektanden ontblootte, en sprong daarna behendig naar beneden. Als een kat kwam ze voor de twee andere Pokemon neer, op haar vier poten. Springen van hoge afstanden was voor haar nooit moeilijk geweest. Ze rees haar kop hoog op, en bekeek de Pokemon met een kritische blik. ''Zo.. van plan om naar Pokerpg te trekken?'' vroeg ze, met een ietwat opdringerige toon in haar stem. ''Volgens mij zijn jullie iets van plan.. '' Ze kraste met haar zwarte stevige nagels door de grond heen. ''Vertel het me maar gerust..'' zei ze, stopte met het gekras en keek de Pokemon doordringend aan. ''Het zou tenslotte zonde zijn als jullie niet eens aan dat plannetje toekomen.'' zei ze, en weer verscheen er een brede grijns op haar kop.

Voordat Scraggles ook maar antwoord van Hades kon krijgen op zijn vraag, hoorde hij wat. Het kwam dichterbij. Hij voelde de grond trillen en spitste zijn oren. Iets kwam dichterbij, en was waarschijnlijk op de grond gesprongen. En opeens..stond er een grote witte pokémon voor de 2. Scraggles slikte en keek Hades aan. Het was een absol. De Disaster pokémon. Wat deed die nou hier?? De absol vroeg met een opdringerige toon op haar stem of ze naar pokérpg wilden trekken. Bibberend keek Scraggles nog een keer Hades aan. Wat nu? Oh nee, daar ging het al. De absol dacht dat ze iets van plan waren. Scraggles wist niet hoe de absol hierachter was gekomen..Was ze hun gevolgd?? De absol zei er nog wat achter aan, en kraste met haar nagels op de grond. Scraggles stapte onzeker achteruit, en fluisterde naar Hades toe zodat de absol het niet kon horen. "Wat moeten we doen??" Scraggles keek hem aan.

Hades had net een stukje gelopen toen hij op eens iets hoorde. 'wat is dit nu weer.' opeens sprong er een absol voor Hades en Scrag.shit shit shit dit gaat fout Hades bleef arogant kijken alsof hij niks te doen had en gewoon chagerijnig was. scrag zette een stapje naar achter en fluisterde iets.'Luister Absol. wij zijn op weg naar pokerpg. zou jij ons kunnen lijden naar het bos? we zijn namelijk verdwaald.?' Hades keek de Absol nu een beetje smeekend aan. wat zou ze zeggen Hades was in ieder geval niet bang om een aanval te moeten uitvoeren. hij wou de missie niet laten falen dan zouden ze voor niks hier heen zijn gekomen.

De Scraggy was duidelijk nerveus geworden van Mayumi. Mooi, als ze ze angst aanjoeg zouden ze tenminste geen grote muil geven. Daar had Mayumi een hekel aan, ook al had ze juist zelf een grote mond. Ze zag de Scraggy iets fluisteren tegen de Servine, maar ze hield haar mond. De volgende actie kwam van de grasPokemon. Hij keek haar ietwat smekend aan, en begon een vraag te stellen. .'Luister Absol..'' na dit zindeel liet Mayumi een diepe grom horen. Ze moest naar hen luisteren? Dat konden hun beter doen, voordat ze aan stukken zou rijten. ''..wij zijn op weg naar pokerpg. zou jij ons kunnen leiden naar het bos? we zijn namelijk verdwaald.?' Mayumi stopte met grommen, en trok raar haar wenkbrauw op. Wat was dit? Ze vertelden haar niks, maar vroegen haar in plaats daarvan om een gunst? Waren ze niet goed snik? Met half dichtgeknepen ogen keek ze de Servine aan. ''Hebben jullie mij niet gehoord? Jullie plan, nu..'' zei ze, en stampte met haar rechtervoorpoot in de harde grond. ''En snel, want ik begin honger te krijgen.'' ze ze, ietwat grappend, maar vooral waarschuwend. Met een rustige blik keek ze de Pokemon aan, wachtend op een antwoord of misschien wel een ander soort reactie van de Pokemon.

Scraggles luisterde naar zijn maat Hades en toen naar de absol. Hades begon met vragen om een gunst. Scraggles beet op zijn lip. "Wil je soms dat die witte donsbol ons de weg leid.." Zei Scraggles zacht tegen Hades zodat de Absol het niet zou horen. Daar ging het al. De absol was het er blijkbaar niet mee eens.. Ze moest en zou het plan weten van de 2! Scraggles wist niet meer wat hij moest doen, alhoewel het ook niet zo slim zou zijn om het praten over te laten aan Hades. De absol wou antwoord, en wel nu. "K-kijk, we zijn gewoon opzoek naar het bos..wilt u ons daar heen leiden.." Scraggles keek de absol bibberend aan.

'Je weet wel waar bomen en zo staan. als je ons er niet naar toe wil leiden gaan we wel op zoek. ooit zal iedereen te weten komen hoe jij 2 zielige pokemon de dood in jaagte met je ding om een plan te weten die ze niet hebben.'Hades begon te lopen. 'Kom mee Klaas.' en hij zette een drafje in om weg te komen hopelijk zou de absol hem niet volgen. maar dan had hij een geheim wapen. maar dit bleef nog even onbekend

(wtf er staat niks onder van tekort)

"Wat hij zei" Zei Scraggles koppig tegen de absol. Blij liep hij achter Hades aan. Hij glimlachte nog even geniepig naar de absol toe, en volgde toen Hades weer. "Waar gaan we eigenlijk heen.." Scraggles keek Hades aan. "En hoe wist die absol van ons af, en dat we een plan hebben..". Dit zei Scraggles fluisterend tegen Hades, zodat de absol het niet kon horen. Wie weet had de absol wel hele goeie oren. Ze waren nu bijna uit de Marble mountains!

'Dankjewel,' bedankte een opgroeiende Absol hem. Een jonge Absol, die tevens een mannetje was zoals hem. Maar dan een kleinere. Ja, ze hadden een goede band samen, al was hij nog maar speels en een dolle pluizebol. Libby, genaamd. Hij kende hem door de natuurrampen, daar had hij het kleintje gevonden en meegenomen naar een veilige grot. Dat was nog vóórdat hij Mayumi gered had van een boom die lelijk op haar was gevallen. Ja, dat was geen leuke tijd. Hij was dan ook blij dat dat over was, dat de natuur weer normaal deed. Al was het mysterieus geweest, iets wat moeder natuur had verstoord. Ja, dat zou het wel zijn geweest. Tevens had Satoko ook iets gehoord over de Legends die de boel aan het terroriseren waren, oorlog. En daar leden de gewone, vredige Pokémon onder. ''Graag gedaan, je ouders zullen zich wel ongerust maken,'' zei hij met een knipoog en een stiekeme glimlach, die de kleine dan ook accepteerde en haastig naar zijn woonplaatsje rende. Ja, die kleine had nog heel wat te leren. Zomaar wegrennen en verdwalen. Maar Satoko had altijd wel een oogje op hem, voor de zekerheid. Al was hij dan niet altijd in de buurt of liep hij recht achter z'n kont aan. Toch had hij zogezegd een 'zendertje' in zich waarmee hij hem vaak genoeg op kon sporen. Een trotse gezichtsuitdrukking was te zien bij de Absol. Hij bleef nog even staan, zijn witte borsthaar meewaaien met het kleine briesje wat voorbij kwam.

'Wil je soms dat die witte donsbol ons de weg leid..' Satoko spitste zijn oren en kwam uit zijn trotse trance. Hij draaide zijn kop om en maakte zich een baan naar de bomen, waar hij daar even stil stond en nogmaals goed luisterde. 'K-kijk, we zijn gewoon opzoek naar het bos, wilt u ons daar heen leiden..' Het begon duidelijker te worden. Het was een stem van een Scraggy, wat hij maar al te goed wist. Echt irritant. 'Je weet wel waar bomen en zo staan. Als je ons er niet naar toe wil leiden gaan we wel op zoek. Ooit zal iedereen te weten komen hoe jij twee zielige pokemon de dood in joeg met je ding om een plan te weten die ze niet hebben.' Aha, een andere stem klonk. Van een Pokémon die hij niet meteen kon plaatsen, maar ergens klonk het wel duidelijk. Satoko kwam dichterbij, gluurde vanuit de bosjes. Twee Pokémon stonden er tegenover een andere. Een witte, een grote... Zijn schatje, Mayumi. Het zag er niet naar uit dat die twee haar pijn zouden doen. Nee, zij zou ze gemakkelijk allebei tegelijk kunnen ownen, dat was het punt niet. Het punt was anders. Ze scholden haar uit, op een misselijk makende manier. En het ergste punt was dat ze er gewoon makkelijk mee omgingen en er simpel mee wegliepen. Dat konden ze niet maken, nee, niet als het aan hem lag. De groene Pokémon kwam al dichterbij gelopen, een perfecte kans voor hem om toe te happen. Hij zette zich af met z'n achterpoten en landde boven op de Pokémon, waarbij hij geen enkele seconde zich af liet leiden door de Scraggy. Nee, dat was appeltje eitje voor hem. Simpelweg ontblootte hij zijn tanden en gromde, gromde als nooit te voren. ''Herhaal dat nog eens over mijn lief, en je gaat eraan,'' bromde hij met een woeste stem.

[@Hades: Wil je er iets onder, dan? xD]

De Scraggy bleef nog onderdanig, bang voor Mayumi. Weer vroeg hij haar hetzelfde, al zou dat geen zin hebben. "K-kijk, we zijn gewoon opzoek naar het bos..wilt u ons daar heen leiden.." zei de Pokemon. Mayumi slaakte een zucht. Wat was dat met deze Pokemon? Eerst deden ze stoer tegen elkaar over een missie, en als ze ze ietwat dreigend aansprak, vroegen ze haar bibberend om de weg naar Pokerpg? Om je rot te lachen. Maar dat deed Mayumi niet, want ze hoorde Hades spreken, de Servine. Deze was niet onderdanig, maar brutaal, beledigend. Een zeer kleine vermaakte grijns krulde een van haar mondhoeken een beetje om. Och, hij voelde zich zo stoer. Maar hij maakte een grove fout als hij zo door ging. 'Je weet wel waar bomen en zo staan. als je ons er niet naar toe wil leiden gaan we wel op zoek.'' In Mayumi borrelde zich woede op. Serieus, was hij haar aan het beledigen? Hoe durfde hij, die kleine insect, tegen haar. Ze kon hem als ze wou in een hap doormidden bijten. ''Ooit zal iedereen te weten komen hoe jij 2 zielige pokemon de dood in jaagte met je ding om een plan te weten die ze niet hebben.' Mayumi kon het nu toch echt niet meer inhouden, en begon luidruchtig te lachen. Ze proestte toen ze probeerde te stoppen met lachen, en sprak tegen de hagedis. ''En wie gaat dat hun vertellen dan?'' zei ze dom tegen hem. De Servine liep in een drafje weg. Oh, een confrontatie ontlopen? Nonchalant keerde Mayumi zich om, en met een langzaam tempo liep ze achter de Pokemon aan. ''Wat hij zei'' zei de Scraggles vervolgens. De Pokemon liepen samen weg, en hadden vast niet in de gaten dat Mayumi vlak achter hen liep, en dan ook hun volgende gesprek volgde. "En hoe wist die absol van ons af, en dat we een plan hebben.." Mayumi grinnikte, zodat de Pokemon zouden horen, net achter henzelf. Maar voordat ze een van hun in hun nek wou grijpen, gebeurde er iets anders. Een grote Pokemon kwam naar beneden gesprongen, en landde op de Servine. Verschrokken deinsde Mayumi achteruit, maar toen ze zag wie het was, verscheen er een glimlach op haar gezicht. ''Herhaal dat nog eens over mijn lief, en je gaat eraan,'' bromde hij woest. Niet te geloven dat hij ook hier was, en dat hij haar kwam helpen. Mayumi richtte zich op de Scraggy, maar deed nog niks. ''Wil je nog een laatste kans, of wil je ook aan stukjes gereten worden?'' zei ze, terwijl ze sadistisch glimlachend op de Pokemon af liep.

(Satoko hoe kun je dat horen als ik het gefluisterd had tegen Hades, en jij ver weg stond =o)

Scrag zag wat er gebeurde, en dat er een absol op Hades was gesprongen. "Hades kijk uit!" Riep Scraggles wat te hard. Hij keek toen naar mayumi en stapte achteruit. "Misschien kunnen we hier later nog om lachen.." Zei Scraggles die wist dat hij misschien wel ten onder zou gaan. Toen keek hij naar Hades die in nood was. Hij kon zijn vriend niet laten afmaken door de 2de absol. Scraggles pakte Hades zijn staart beet en begon zo snel als hij kon weg te rennen. Hij wist dat hij veel slomer was dan de absols, maar alles beter dan dat zijn vriend afgemaakt zou worden. Scraggles durfde niet om te kijken. "Hades, ren voor je leven, ik kan je niet meer meeslepen!" Scrag liet Hades zijn staart per-ongeluk uit zijn hand glijden. Hij stopte en keek achterom. "Nu is het toch echt gedaan.." Scrag slikte en keek de absols wantrouwend aan.