“Het meer,” sprak de Raichu. Oké, dat was duidelijk, het meer dus. Ze moest toegeven dat dat inderdaad een betere keuze was. Vers water was namelijk altijd verfrissend. “Ga jij maar voor; ik haal je zo bij.” De Eevee trok eerst een verbaasd gezicht, maar toen ze de grijns zag van Shadow werd het haar al duidelijk wat ze bedoelde. Ze was er wel weer klaar voor, toch? Ze knikte, draaide zich om en versnelde haar pas. Vervolgens verscheen er weer een witte streep achter haar, en rende ze op een hoog tempo de woestijn uit. De grijze Raichu zou haar wel volgen, toch?

Hijgend kwam ze tot stilstand. Oké, ze had onderweg maar één keer hoeven stoppen. Dat vond ze best knap van zichzelf. Vlug keek Chiara om zich heen, terwijl de geur van het water haar neus in kroop. Ze was in ieder geval in de buurt. Kalm liep ze letterlijk haar neus achterna, om vervolgens het water te spotten van het Crystal Lake. Het kon haar nu niet meer boeien dat ze uitgeput was. Ze zette een klein sprintje in en liep recht op het water af. Ze stopte abrupt aan de rand en liet haar hoofd zakken, om vervolgens grote slokken water naar binnen te werken. Wat had ze zich hierop verheugd. Het was altijd een heerlijk gevoel om, als je een droge keel had, iets fris te drinken. Ze hief haar hoofd weer op, sloot haar ogen en genoot even van het briesje dat langs kwam. Nooit gedacht dat ze zo lang in de hitte was geweest, en was vergeten hoe zoiets als dit voelde. Langzaam opende ze haar bruine ogen, en keek om zich heen. Er waren meerdere pokémon die het idee hadden zich hier op te frissen. Er waren zelfs een paar waterpokémon aan het zwemmen. Dat zou vast heerlijk zijn. Het weer was een stuk warmer geworden, merkte ze op. Je zou nu makkelijker kunnen drogen, vooral nu de zon zo scheen. Er waren bijna geen wolken meer aan de lucht, en toch was het niet zo heet als in de woestijn. Maar daar was het wel droog. Zelf had ze ook de neiging om het water in te springen, al was die maar klein. Ze deed het liever niet, aangezien ze niet de beste zwemmer was. Ze kon het wel, maar deed het alleen als ze niet anders kon, ofzo. Ze hield niet zoveel van zwemmen. Haar oren wiebelde even bij het opvangen van een aantal woorden, die ze meteen weer vergat. Het waren toch van andere pokémon, dus niet belangrijk voor haar. Tenminste, als ze niet op haar gericht waren.

- Doos -

Al snel veranderde de losse, zanderige ondergrond in massiever spul. Shadow nam opgelucht adem. Ze waren dus in de goede richting gegaan. De tocht had ook even lang geleken als de heenweg. Het had ook maar zo kunnen zijn dat ze verder de woestijn in waren gerend, waardoor ze nog dagen daar hadden moeten rondzwerven! Gelukkig was dat niet het geval gewroden. Ook bomen groeiden hier en voor Shadow het wist was al het zand weg en liep ze op zacht mos. Dit was de weg naar het meer. Zij wist dat, en Chiara wist dat ook. Tenminste, daar ging Shadow vanuit. De Eevee had niet tegengestribbeld toen Shadow had gezegd dat zij voorop moest gaan. Dan maakte Shadow daaruit op dat Chiara de weg wel wist.
De Eevee vertraagde haar pas. Ze waren er bijna. Ook Shadow wist dat. De lucht was hier op een of andere manier anders. Koeler, of niet? Nah, het bos zorgde voor een hoop schaduw en schaduw betekende koelte. En toch was de lucht hier anders. Sommige dingen kon je nou eenmaal niet beschrijven, maar dan hoefde het nog niet te betekenen dat het de waarheid niet was. Tussen de bomen door kon je bovendien al de schittering van het meer zien. Chiara stapte meteen naar het water toe en nam een paar flinke slokken. Shadow deed het rustiger aan. De hitte had haar vacht behoorlijk warm gemaakt. Dan kon je zo snel mogelijk verkoeling zoeken, maar het was beter om het rustig aan te doen. Dus ze stak voorzichtig haar handen in het water, om het water in haar gezicht te gooien. Vervolgens smeerde ze het als het ware uit over haar vacht. Als verkoeling werkte het zeer goed. Het ijs was al verdwenen, maar dat betekende nog niet dat het water warm genoeg was om te zwemmen. Behalve natuurlijk als je een waterpokémon was. Dan kon je altijd wel zwemmen. Shadow en Chiara waren dat echter niet, dus konden ze maar beter wat voorzichtiger doen. “Je doet het heel goed, Chiara,” besloot Shadow opeens te spreken. Ze keek de Eevee met een grijns aan. “Ik wist dat het geen foute keuze was om jou in de Manera te laten.” Ze stak haar handen opnieuw in het water, deze keer om de koude vloeistof naar haar mond toe te brengen. Met zulke dikke poten was dit niet echt effectief, maar voor Shadow was het precies goed genoeg.

- Chiara -

“Je doet het heel goed, Chiara.” De Eevee schrok op uit haar gedachten en keek de grijnzende Raichu aan. “Ik wist dat het geen foute keuze was om jou in de Manera te laten.” Zelf toverde ze nu een klein grijnsje tevoorschijn. Ze wist niet zeker of Shadow wel wist dat ze al eens geprobeerd had de goede groep te joinen, toen was het nog de Suerte. Ze had gefaald, de leider niet gerespecteerd, maar dat lag nu anders. Nu paste ze op haar tellen. Nu dacht ze na voordat ze iets zomaar riep. Ze twijfelde even om het Shadow te zeggen, maar liet het toch rusten. Het zou haar vast geen moer schelen wat de Eevee had meegemaakt. Het was toch te weinig om iemand te vermaken.

Chiara keek toe hoe de Raichu haar water naar binnen werkte. Van tevoren had ze zich ingesmeerd met water, wat vast extra afkoeling gaf. Daar had ze eerlijk gezegd zelf niet aan gedacht, maar zo warm had ze het nu toch niet meer. Ze richtte haar bruine ogen even op de lucht, die alleen maar een blauwe kleur had. Er was geen wolk meer aan te zien. Het leek wel zomer, in plaats van lente. Opeens viel haar iets te binnen, iets over het feit dat zij een gewardeerd lid was in de Manera, maar Swift, die al eerder in de Suerte zat, een gewoon lid. Er was geen twijfel mogelijk dat de Raichu Swift kende, dus vroeg ze zich af waarom zij voorang kreeg voor de Dragonite. Tuurlijk, ze was blij met het feit een gewardeerd lid te zijn, maar ze kon het niet helpen om dat af te vragen. Daarbij was Swift al twee keer geëvolueerd, iets dat zij niet kón, en niet wilde. Bedenkelijk richtte ze haar blik weer op Shadow, maar besloot het toch te vragen. ''Waarom ben ik eigenlijk een gewardeerd lid, terwijl bekender pokémon voor de toenmalige Suerte een gewoon lid zijn?'' Ze doelde op Swift, niet op Douza. Beide pokémon had ze niet meer gezien, wat ze erg jammer vond, eigenlijk. Haar oortjes gingen nog een keer op en neer, terwijl ze antwoordt verwachtte van de Raichu.

- Luxor -

Met een langzame pas liep de Luxio langs de bomen die her en der verspreid waren. Hij had dorst gekregen na wat training met zichzelf. Er was toch niemand anders die met hem mee deed. Niet dat hij het erg vond, alleen met een gevecht vond hij het fijn samen te trainen. Zijn eerste training samen met de Guerra was meteen zijn laatste geweest, wat hij eerlijk gezegd jammer vond, aangezien het een goede training was. Hij vroeg zich af waar alle leden naar waren verdwenen, maar die gedachte verdween al snel. Hij was nu dichtbij het water, hij kon het bijna proeven. Alhoewel, water had niet echt smaak, ofwel? Het gaf alleen verkoeling, en een fijn gevoel als je enorme dorst had. Wat hij nu ook had. Hij vernselde zijn pas, en stopte abrupt aan de kant van het meer. Daar liet hij zijn kop langzaam zakken, om vervolgens het water met zijn tong naar binnen te werken.

Nadat hij zijn dorst gelest had liep hij een stuk achteruit. Hij had toch niks beters te doen, dus kon hij net zo goed even liggen en rondkijken, nietwaar? Daarbij vond hij het uitzicht wel mooi van het water. Zijn blik viel meteen op een verkleurde Raichu, iets verder bij hem vandaan. Bij de Pokémon stond nog een Eevee. Geen van beide herkende hij, echter. Niet dat de Eevee hem veel interesseerde, de vachtkleur van de Raichu was veel interessanter. Eevee waren zo.. Normaal. Wat ironisch was, aangezien ze dat type ook waren. Hij snoof even. Hij had geen zin meer om op te staan, dus bleef hij op zijn plek liggen. Waarom zou hij zich ook eigenlijk verplaatsen? Hij lag net, en het was niet zozeer dat hij een gesprek aan wílde gaan. Toch liet hij zijn blik rusten op het tweetal. Hij had al een keer zijn blik rond laten gaan, en die twee leken hem het interessants. Nouja, in ieder geval de rare vachtkleur, dan.