[Pff, had geen inspi hiervoor. Omdat.. Wrom zou Silverbreeze een aanval afvuren? xD]
Met een niet al te hoge snelheid vloog de draakachtige Pokemon vanuit het kleine stadje richting het beroemde meer, Crystal lake genaamd. Maar voor het water kwam hij hier niet. Nee, hij kwam hier omdat rond deze tijd in het jaar altijd een behoorlijk aantal bessen in de struiken groeiden. Grote, sappige, lekkere bessen. Hij had vanmorgen wel voedsel verzameld, maar die vreetzak van een Dustfire had alles alleen opgeschrokt. Dat zoveel eten in zo'n klein vogeltje paste! Silverbreeze grinnikte lichtjes. Oh Dustfire, wat zou er toch van haar worden? Zou ze net zo vechtlustig en wijs worden als in haar vorige leven, of werd ze een Ho-Oh die zichzelf volvrat en alleen maar binnen ging zitten? Nee, hij zou dat niet laten gebeuren. Ze moest weer net zo worden als eerst. Het moest er in ieder geval op lijken. Silverbreeze glimlachte. Ach, hij was al blij zat dat ze er weer was. Elke grijns op haar vrolijke snavel liet Silverbreeze weer breed glimlachen. Over trainen gesproken.. Nu hij de 'beschermer' was moest hij wel af en toe trainen. Hij mocht zeker niet verzwakken, anders had hij een groot probleem. Hij was allang blij dat zijn vorige verwondingen genezen waren. Zijn poten konden nog geen grote klappen verdragen en in zijn staart zat een fikse knik aangezien hij daar niets aan gedaan had. Silverbreeze keek achteruit en zuchtte. Het zag er niet echt prettig uit. Nu werd hij elke keer dat hij zijn staart zag herrinnerd aan die ene gebeurtenis met Shiny. Hij had hem een moment vertrouwd, en toen was hij er vandoor gespurd. Hij keek weer vooruit, en knipperde even met zijn ogen. Shiny en de anderen had hij al een hele tijd niet gezien. Was het daar in hun verdorven land uitgestorven, of waren ze bezig met een geniaal plan? Silverbreeze wist het niet, maar het zou niet verstandig zijn om dat uit te zoeken. Ondertussen was hij ook al aardig dicht bij het meer gekomen. Maar hij kon nergens landen.. Alle bomen stonden zo in de weg dat er niet genoeg vrije grond was om neer te dalen. Ugh, dan moest hij maar een boom neerhalen. Een enkele boom maakte toch niet veel uit, toch? Hij spande zijn kaakspieren en schoot een Hyperbeam richting de boom. Dit was een aanval die de boom bij aanraking meteen zou kunnen omkrijgen. Helaas ging het schot niet precies heen waar Silverbreeze dat wou. Hij raakte de boom schuin, en kwam daarna met een klap in de grond terecht. In de boomstam zat een fikse scheur, en vanaf de grond spatten graspollen en hopen prut omhoog. Silverbreeze zag dat de boom zodanig verzwakt was dat hij om kon vallen. Dat kon hij niet laten gebeuren, straks viel er iemand onder! Hij vloog richting de boom, greep hem vast en bewoog de stam langzaam naar de grond toe, en liet de boom tegen de grond aan zakken. Zo. Nu wist hij dat er niemand gewond door geraakt was. 'Kom tevoorschijn!' klonk er ineens achter hem. Silverbreeze was zelf al geland, en richtte zijn kop op. Hij keek om en zag daar een kleine Oshawott staan, met een blauw gloeiende schelp in zijn pootje. Ocharme, had hij die bijna geraakt? Silverbreeze liep rustig richting de Pokemon en keek hem aan. 'Het spijt me voor die aanval..' sprak hij, terwijl hij zijn ogen even gericht had op de gloeiende schelp. Of de Pokemon hem in paniek op hem afgooide boeide hem niet zoveel, hij zou er toch niet veel schade van krijgen. Hmm.. Eigenlijk had Silverbreeze hier in Pokerpg nooit een Oshawott gezien. Geen enkele Pokemon uit de Unova-regio, eigenlijk. Een kleine grijns kwam op zijn bek. 'Nieuw hier?' vroeg hij maar aan hem, en wachtte daarna nieuwsgierig het antwoord af.
