"Hmmn.."
De Gengar had een frons op zijn gezicht. Hij stond in een grot aan de voet van een berg. Voor hem lagen de watervallen van het duistere gebied. Vlak bij hem stond een Luxray die de naam Rowan droeg. Ze waren hier met een speciale missie. Hij was het brein: hij wist hoe ze te weten moesten komen wat ze moesten doen. Het probleem was alleen dat hij het af en toe diep uit zijn geheugen moest graven. Ach, het lukte wel.
"Dit moet het zijn. Er moet een grot achter één van de watervallen zijn waar verdere instructies staan." Hij liet zijn blik rond glijden. Er waren veel watervallen, groot en klein, lang en kort. Hoe moesten ze hier de goede uit vinden? "Rowan?" Shade richtte zijn blik op zijn gezelschap. "Ik heb ooit te horen gekregen dat Luxray zulke uitstekende ogen hebben dat ze door voorwerpen heen kunnen kijken. Zal dat ook lukken met water?" Als de Luxray door het water kon kijken konden ze de watervallen zonder grot al afstrepen. Dan was het alleen nog een kwestie van het vinden van de grot met inscripties. Shade groef ondertussen in zijn geheugen of hij zich nog iets kon herinneren over de tekst die hij had gelezen. Stond er iets over welke wateral het was..? Misschien wel, maar hij kon het zich niet herinneren. Zijn inmiddels wel een beetje bekende denkfrons verscheen op zijn gezicht. Er had toch wel iets gestaan? Of moesten ze een aanwijzing vinden hier, in deze grot? Shade keek rond, maar zag niks. Alleen kale rotswanden. Geen enkel teken van een oud schrift waar hij de plek uit kon opmaken. Hij plaatste zijn handen tegen de muur. Hoewel hij niks zag, moest er een aanwijzing zijn. Dat kon gewoon niet anders. Zijn vingers gleden langzaam over de wand. Het duurde even voor hij doorhad dat er stof van de wand viel. "Wat..?" mompelde hij in zichzelf. Hij haalde diep adem en blies hard naar de muur. Een enorme stofwolk verscheen. Op de muur waren alle watervallen getekend. Shade's blik gleed over de tekening. Zijn ogen waren groot, bijna hebberig. "Een aanwijzing.. Zoek een aanwijzing!" Zijn blik gleed haastig over de wand, alsof hij bang was dat de grot elk moment kon instorten. Maar helaas, hij kon niks op de wand vinden dat een grot met een magische bol kon aangeven. Misschien zocht hij niet de juiste aanwijzing..

Rowan! =3

Rowan volgde de Gengar het bos uit. Hij liep zo naast hem, dat de Gengar een beetje voorop liep. Hij wist de weg, dus had Rowan er geen problemen mee dat de pokémon een stukje voor hem liep. Hij zou echter nooit als een hondje achter hem aan lopen, daar was hij te trots voor. De tocht voorde hen naar Sombra Waterfalls, iets wat Rowan sterk verbaasde. Lag de bol hier? Hij was al eens eerder bij de watervallen geweest, maar nooit had hij gedacht dat hier misschien de sleutel tot succes verborgen lag. "Dit moet het zijn. Er moet een grot achter één van de watervallen zijn waar verdere instructies staan." Rowan knikte en liet net als Shade zijn blik over de watervallen glijden. Het waren er veel en allemaal met een andere maat. Het water moest afkomstig zijn van een rivier die door de bergen stroomde of misschien van een waterreservoir dat in de berg lag. Het gaf in elk geval een prachtig gezicht.

"Rowan?" Shade’s stem trok zijn aandacht en hij richtte zijn gele ogen op de Gengar. "Ik heb ooit te horen gekregen dat Luxray zulke uitstekende ogen hebben dat ze door voorwerpen heen kunnen kijken. Zal dat ook lukken met water?" De Luxray grijnsde. “Zeker, mijn beste. Een grot ontdekken zal niet al te moeilijk zijn.” Rowan knipperde met zijn ogen, waarna deze rood opgloeiden. Zo keek hij door de eerste laag stenen en door water heen. Bij de meeste watervallen zag hij niks bijzonders, enkel een stenen muur. Bij de wat grotere watervallen was hier en daar wel een grot te ontdekken. Dat kon alsnog een zoektocht worden, hoewel het aantal watervallen fors gereduceerd was. Plots zag hij iets afwijkend. Achter één van de watervallen, eentje van zo’n tien meter hoog en minstens zo breed, lag een grot die was afgesloten door een stenen wand. Dat moest de grot zijn waar ze naar op zoek waren.

Rowan knipperde weer met zijn ogen om zijn röntgen-ogen kwijt te raken. Het was ontzettend irritant om door dingen heen te kijken wanneer dit niet noodzakelijk was. Hij liep terug naar Shade, die een muur aan het bestuderen was. "Een aanwijzing.. Zoek een aanwijzing!" mompelde de Gengar, terwijl hij met zijn vingers over de muur gleed. Rowan keek over zijn schouder en zag dat er watervallen op de muur waren getekend. “Het is een kaart.” Merkte hij op. “Maar die zijn we niet nodig. Ik heb het al gevonden. Volgt u mij maar.” Rowan liep langs het meer waarin veel van de watervallen uitmonden. “Er waren meerdere watervallen met een grot erachter, maar bij deze grot zat er nog een stenen wand voor.” Legde hij uit, terwijl hij een smaller deel van het meer overstak door op wat stenen te springen. Rowan liep naar de waterval, er liep een pad achter van misschien een meter breed. Langzaam liep hij langs het neervallende water, waarna zijn blik op de muur bleef hangen. Er stond iets ingekerfd in een schrift dat hij niet kende, maar het was duidelijk dat dit hun naar de bol zou leiden. “Shade, mijn vriend. Kan jij dit vertalen?” Rowan sprak beleefd, doch vriendschappelijk. Ook al kenden ze elkaar nog maar net, hij voelde een verbintenis. Nu was het nog meer als zakenpartners, maar misschien zou zich dit later kunnen ontplooien tot een vriendschap.

“Het is een kaart.” Dit was de eerste keer dat Rowan’s toon hem niet beviel. Ja, het was een kaart, maar het was ook dé aanwijzing naar de juiste grot. Begreep de Luxray het belang van deze kaart niet? Als hij nou gewoon de watervallen verder ging onderzoeken.. “Maar die zijn we niet nodig. Ik heb het al gevonden. Volgt u mij maar.” Shade’s blik bleef steken op een punt van de kaart. Niet omdat hij daar iets interessants vond, maar omdat hi zichzelf wel voor zijn hoofd kon slaan. Natuurlijk had Rowan een reden om zich kalm te gedragen. Hoe durfde hij het vertrouwen in hem te laten vieren? Aan de andere kant begreep hij het ook wel. Ze kenden elkaar tenslotte nog niet eens een dag. Toch moest hij niet twijfelen. Dat zou de missie alleen maar in de war schoppen. In een partnerschap was egoïsme wel het laatste wat je nodig had, vooral als het om zoiets belangrijks als dit ging. Het duurde even v oor de Gengar door had dat Rowan een eind van hem vandaan gelopen was. Vlug zweefde hij er heen, zonder echt te laten merken dat hij achter had gelegen. “Er waren meerdere watervallen met een grot erachter, maar bij deze grot zat er nog een stenen wand voor.” Shade knikte. Ja, dat kon wel eens iets goeds betekenen. Voor hen dan, voor anderen niet. Hij keek toe hoe Rowan over de stenen heen sprong. Natuurlijk, een Luxray kon niet zweven. Daar had Shade als Gengar toch wel een voordeel mee. Ze vervolgden hun pad richting de ‘verdachte’ waterval, waar ze halt hielden bij een muur met een vreemd schrift er op. Hét vreemde schrift. “Shade, mijn vriend. Kan jij dit vertalen?” Shade’s normale Gengar-grijns werd breder. “Vanzelfsprekend.” Eén woord, dat genoeg zei. Zijn blik gleed over de wand. Hij mompelde de klanken van de letters in zichzelf. Het ging duidelijk over de bol die ze zochten. Er werd een kracht beschreven die je kon helpen, maar ook een deel van je kon vernietigen. Waarschijnlijk waren de Pokémon uit het verleden goed in overdrijven. Alhoewel, als je het op de juiste manier zou gebruiken kon je anderen inderdaad vernietigen. “Oké,” sprak Shade uiteindelijk, “Ergens op de muur zit een soort.. knop.. Om de bol te bereiken moet je de knop vinden door middel van een raadsel dat hier is geschreven,” – Shade wees één van de lagere regels aan, - “Het is niet erg moeilijk, maar je moet de taal kennen. En dan kom je er achter dat de knop.. precies.. hier.” Shade’s hand gleed tijdens het spreken over de muur en bij ‘hier’ drukte hij op een stuk steen, dat een stuk de muur in gedrukt werd. Op het eerste gezicht leek er niks te gebeuren. Shade fronste. Had hij de tekst verkeerd vertaald? Zijn blik gleed omlaag, terug naar het raadsel, waar hij hoopte een vertaalfout te vinden. En als er wel iets gebeurde zou Rowan het hem wel vertellen, toch?

- Muhahahaha :'3 -

Shade’s grijns werd breder. “Vanzelfsprekend.” Sprak de Gengar. Rowan deed een stapje terug en keek toe hoe Shade het schrift bestudeerde. Hij moest toegeven dat hij ontzag had voor zijn kennis. Deze taal moest al eeuwen niet meer gesproken zijn en toch kon de Gengar het moeiteloos vertalen. Rustig wachtte Rowan totdat Shade klaar was met het lezen van de oude regels. “Oké,” sprak de pokémon uiteindelijk, “Ergens op de muur zit een soort.. knop.. Om de bol te bereiken moet je de knop vinden door middel van een raadsel dat hier is geschreven,” Shade wees één van de lagere regels aan en Rowan volgde zijn hand. De regels stonden een klein stukje onder de rest van de tekst, maar omdat hij het niet kon lezen, wist hij natuurlijk niet dat deze regels anders waren dan de rest. “Het is niet erg moeilijk, maar je moet de taal kennen. En dan kom je er achter dat de knop.. precies.. hier.” Shade drukte op de muur, die meegaf en een stuk naar binnen schoof. Rowan keek naar de muur, maar er leek in eerste instantie niks te gebeuren. Zijn blik gleed naar Shade, die fronste. Wat was er verkeerd gegaan?

Plotseling rommelde de muur, waardoor de grond onder zijn poten ook mee schudde. Rowan probeerde een stap achteruit te doen, maar werd verhinderd door het smalle pad. De muur opende zich, wat gepaard ging met veel stof en gerommel. Rowan kuchte en keek op. Er was nu een grot zichtbaar. Hij was echter niet gehuld in duisternis, zoals hij had verwacht, maar er danste een vreemd, paars licht door de ruimte. Rowan wierp even een blik op Shade en betrad toen de grot. Het was ruim, groot genoeg voor een gezelschap van minstens 20 pokémon. De bron van het licht lag achterin de ruimte. Op een verhoging lag een bol in een bedje van oud, kurkdroog stro. Langzaam liep de Luxray dichterbij en hij liet zijn blik over de bol gaan gaan. Hij was klein, met een doorsnede van misschien 15 centimeter, en leek gemaakt van gesponnen glas. Binnenin kolkte een paarse nevel die een vreemde gloed uitstraalde. Rowan’s blik gleed naar de steen waarin de bol ruste. Van boven was het licht komvormig, zodat de bol niet weg kon rollen. Het leek alsof er wat in het steen gehouwen was onder de bol. Rowan zette zijn poot tegen het steen en wreef het zand en stof eraf. Mystique, stond er in westers schrift.

“Mystique.” Fluisterde Rowan. Zijn ogen gleden weer naar Shade. “Mijn vriend, we hebben haar gevonden.” Hij grijnsde even. In zijn ogen glinsterde iets. Hoop. Hoop op een betere wereld, waarin enkel pokémon zouden leven die het waard waren om op deze aardbol rond te lopen. PokeRPG was slechts het begin. Maar een goed begin was het halve werk. “Shade, jij weet hoe we de bol in onze macht krijgen?” Zijn gele ogen bleven priemend op de Gengar hangen. Dit was een cruciaal moment, een alles bepalende actie die het leven van vele pokémon zou veranderen.

Het was totaal onverwachts dat de muur opeens begon te bewegen. Shade's ogen vertoonden een intens trotse glans. Hij had dus toch geen vertaalfout gemaakt! De muur opende zich langzaam, waarna een enorme grot in zicht kwam. Een grot met een vreemde kleur. Shade wierp een blik op Rowan, en zag toen dat de Luxray hetzelfde deed. Shade liet hem als eerste naar binnen gaan. Tenslotte was het zijn plan. Shade was alleen nodig om de bol op te halen en om te vertellen hoe hij werkte. Als hij het zo bekeek werd hij eigenlijk gebruikt, maar hij wist wel beter. Rowan's houding was weliswaar wat dominant, maar niet vijandig tegenover Shade. Deze Luxray was te vertrouwen. En als later bleek van niet, dan.. tja.. Nee, dat kon gewoon niet.

Rustig zweefde Shade verder de grot in. De muren waren bedekt met een dikke laag stof. Het deed Shade meteen denken aan die andere muur die bedekt was met stof, maar later een aanwijzing bleek te zijn. Hij wilde net kijken of hier ook iets te vinden was toen hij de stem van Rowan hoorde. “Mijn vriend, we hebben haar gevonden.” Shade keek op, zweefde richting de elektrische leeuw en staarde naar de paarse bol. Zijn ogen schitterden. Hoe kon het, dat zo'n waardevolle schat zo makkelijk te vinden was? “Shade, jij weet hoe we de bol in onze macht krijgen?” Shade's grijns nam even af in grootte. Hij sloeg zijn armen over elkaar. "Gedeeltelijk. Er missen echter wat antwoorden die ik liever wel heb.. Ik verwacht dat ze achter de stoflagen staan geschreven, op de wanden." Zijn blik gleed rond. Mystique was wel een handige lichtbron. Zo hoefden ze geen vuur te maken of wat dan ook. De muren moesten alleen schoon gemaakt worden en dan waren ze leesbaar. Shade begaf zich richting één van de wanden, ademde diep in en blies toen zo veel mogelijk van het stof er af. Handig als je geen longen had en in kon ademen zonder limiet. Wel jammer dat de grot nu vol zat met stof, maar dat gaf ook wel weer een spookachtig effect. "In principe," sprak Shade ondertussen, "hoeven we alleen een deel van onze kracht te schenken aan de bol. Het probleem is alleen dat je er aardig door verzwakt kan raken. Ik weet ook niet of je het met zijn tweeën kan doen en ik heb ook nog niks gevonden over hoe je je kracht moet geven.." Zijn ogen gleden over de teksten. Terwijl hij las raakte hij de draad van zijn verhaal een beetje kwijt. "Mew dus.." mompelde hij zachtjes. Hij draaide zich om. "Hier staat niks over het delen van je krachten." Hij zweefde richting de andere kant, om daar de stofresten vanaf te halen en die teksten te lezen. "Hmmn.." Zijn ogen kneep hij samen. De tekst was wat vervaagd. Ook lekker. Waren ze zo dichtbij, moest die muur zo nodig beschadigd zijn. "Het is wat onduidelijk geworden hier.. Geef me een momentje.." Een momentje. Gelukkig hadden ze dat nog. Gelukkig waren zij de enigen die van hun plan wisten. Het zou wat zijn joh, als het nu bleek dat er een groep Pokémon op hen stond te wachten om ze na hun geweldige vondst weer de afgrond in te duwen.

- Moet gaan xd Maar je mag al wel posten als je iets kan verzinnen. =3 -

Shade’s grijns kromp een beetje, iets wat Rowan niet echt een goed teken vond. "Gedeeltelijk. Er missen echter wat antwoorden die ik liever wel heb.. Ik verwacht dat ze achter de stoflagen staan geschreven, op de wanden." In plaats van dat Shade hem vertelde wat hij wél wist, gleden zijn ogen over de muren. De Luxray volgde zijn blik en zag dat de wanden geribbeld leken te zijn. Hieruit leidde hij af dat er tekst op de muren moest staan, net als onder de bol. Shade ademde diep in, waardoor hij opblies als een ballon, waarna hij in één keer een heleboel stof van de muren blies. Rowan kreeg stof binnen en barst uit in een hoestbui. "In principe," sprak Shade ondertussen, terwijl Rowan krampachtig slikte om zijn hoesten te stoppen, "hoeven we alleen een deel van onze kracht te schenken aan de bol. Het probleem is alleen dat je er aardig door verzwakt kan raken. Ik weet ook niet of je het met zijn tweeën kan doen en ik heb ook nog niks gevonden over hoe je je kracht moet geven.." Rowan fronste diep. Eigenlijk was het wel logisch. De bol kreeg jóu in de macht door wat van zijn kracht aan jou te schenken. Dus dan kon je de bol in je macht krijgen door het tegenovergestelde te doen.

Zijn gele ogen volgden de Gengar die door de ruimte zweefde. Rowan kreeg haast het gevoel dat hij een prooi aan het volgen was. Hij stond roerloos in de met stofdeeltjes gevulde ruimte, terwijl zijn ogen het enige bewegende object volgde dat er was: Shade. De pokémon mompelde wat, las hier en daar wat, zweefde weer verder. Rowan was geduldig, maar liet ondertussen zijn eigen gedachten door zijn hoofd rollen. Ze stonden nu vlakbij de bol, maar merkten niks van diens invloed of krachten. Shade bleef zeggen dat hij niet wist hoe ze hun krachten moesten schenken, maar het enige wat Rowan op het moment kon bedenken, was de bol domweg aan te raken. Ergens had hij het gevoel dat het zich dan vanzelf wel zou wijzen..

"Het is wat onduidelijk geworden hier.. Geef me een momentje.." Rowan zuchtte even. Nog een momentje? Hij draaide Shade de rug toe en liep weer naar Mystique toe. Binnenin de bol kolkte een vreemde, paarse massa. Plotseling leek hij iets te horen. Een gefluister. Een stem? “Shade, soms is het beter om de theorie te laten voor wat het is en het gewoon in de praktijk uit te proberen.” Ja, het kon gevaarlijk zijn, maar Rowan was bereid zijn leven te geven voor deze zaak. Zijn gele ogen bleven naar de bol staren. Ja, hij wist zeker dat hij gefluister hoorde. Mystque leek verrassend veel op een levend wezen, ondanks het feit dat het een glazen bol was. “Zullen we gewoon tegelijk onze poot op de bol leggen?” stelde Rowan voor, terwijl zijn blik zich naar Shade verplaatste. Het werd tijd om wat schot in de zaak te krijgen.

OOC: Sorry, laatheid!

“Shade, soms is het beter om de theorie te laten voor wat het is en het gewoon in de praktijk uit te proberen.” Zijn gedachten werden door de war geschopt door de woorden van de Luxray. Hij was net een zin aan het lezen en dacht tegelijkertijd na. Ergens naar luisteren kon er gewoon niet meer bij. Hij herlas de zin, zette zijn gedachten op orde en liet toen de woorden van Rowan tot hem door dringen. Misschien had hij gelijk. De tekst was onduidelijk en gebruikte zelfs een aantal tekens die voor Shade volkomen nieuw waren. Hij kon hier niets van maken dat van enige hulp zou kunnen zijn. “Zullen we gewoon tegelijk onze poot op de bol leggen?” De Gengar keerde zich om en bewoog zichzelf richting de bol. Diens paarse licht scheen fel in zijn ogen. Pijn deed het echter niet. Om pijn te voelen had hij wel meer nodig dan een zielig lichtje. Hij was zelfs praktisch dood geweest als hij niet zo zijn overlevings technieken had. De Gengar zuchtte. "Als wijsheid je beperkt tot het lezen van een met stof bedekte muur, klopt het dat het wellicht tijd is om in actie te komen." Zijn grijns gaf hem deze keer een neutrale uitdrukking. Zijn blik was op de bol gefixeerd. Hoorde hij nou.. stemmen? Kort liet hij een zucht horen. "Ik zal aftellen. Bij 'nu' raken we de bol aan." Hij hield zijn hand alvast paraat. "Drie.. Twee.. Eén.. NU!" Zijn hand sloeg hij zowat op de bol. Het voelde alsof hij een krachtveld doorbrak. Het paarse licht werd een stuk feller. Het leek nu meer alsof de wanden ook paars licht afgaven. De stemmen die hij dacht te hebben gehoord leken opeens te gaan schreeuwen. Hier kreeg hij wel pijn van: hoofdpijn. Dit was echter niet het ergste wat hij voelde. Hij voelde zijn kracht door zijn arm wegstromen. Het was niet vreselijk sterk, maar wel uiterst vervelend. Zijn ogen kneep hij dicht. Net toen hij verwachtte dat het erger werd, hield alles op. Hij opende zijn ogen. De bol droeg nu niet alleen het paarse licht wat ze eerder al had, maar ook twee kleinere lichtjes. De Gengar merkte plotseling dat hij hijgde. Toch voelde hij zich niet heel erg verzwakt. "Rowan, mijn beste," sprak hij, "volgens mij hebben wij net een grote stap gezet richting het overnemen van PokéRPG." Met een brede grijns keek hij de Luxray naast hem aan.

OOC: Ofzoiets? xD

Shade keerde om en zweefde naar de bol toe. Rowan zag het licht van Mystique weerkaatsen in diens grote, rode ogen. Gengar leken uit zichzelf al gemene, duistere wezens, hoewel het uiterlijk vrijwel nooit een correct beeld gaf van het innerlijk. Shade was echter op en top duister, maar ook heel sluw. Rowan had respect voor hem en eigenlijk was hij blij dat hij hier met deze pokémon in de paars verlichte grot stond. Dit 'avontuur' zou heel anders gelopen zijn als hij hier met Akira, Shiny, Taresh of zelfs Tonu had gestaan. Een zucht klonk en Rowan richtte zijn gele ogen op zijn partner. "Als wijsheid je beperkt tot het lezen van een met stof bedekte muur, klopt het dat het wellicht tijd is om in actie te komen." De Luxray grijnsde, hij had het zelf niet beter kunnen zeggen. "Ik zal aftellen. Bij 'nu' raken we de bol aan." Shade hield zijn hand al paraat en Rowan steunde op een steen om zijn poot goed op de bol te kunnen leggen. Shade telde af, zijn gele ogen boorden zich in de bol en toen.. Toen legde hij zijn poot op de bol.

Meteen hoorde hij stemmen, maar één was duidelijker. Een heldere, vrouwelijke stem. Al gauw besefte Rowan dat het niet meerdere stemmen waren, maar dezelfde stem die honderden malen door zijn hoofd echode. Tegelijkertijd voelde hij kracht uit zijn poot wegvloeien. Plotseling stopte de krachtstroom, alsof Mystique tevreden was met hun krachten. Rowan opende zijn ogen, waardoor hij besefte dat hij ze dicht had gedaan. Zijn blik ging naar de bol, die nu een paars licht, maar ook twee kleinere lichtjes droeg. Eén rood, de ander geel. "Rowan, mijn beste," sprak Shade, waarna de Luxray opkeek. "volgens mij hebben wij net een grote stap gezet richting het overnemen van PokéRPG." Hij grijnsde. Zijn gele ogen schitterden. "Shade, mijn vriend, dit is het begin van ons tijdperk, ons rijk." Hij liep een stukje van de bol weg en schudde zijn vacht uit. "Kom, het is tijd om anderen te vinden die onze denkbeelden delen. En als ze die niet delen, zal Mystique ervoor zorgen dat ze voor die idealen zullen vechten en zelfs sterven." Een grote, haast manische grijns (ont)sierde zijn gezicht. Dit, dit was het begin van het eind voor PokeRPG!

OOC: Okee, moeten we nog verder met dit topic? Dit lijkt me wel duidelijk toch? Ik zou graag als eerst een topic openen waarin we de grot van Mystique beschrijven en waar we steeds kunnen komen en gaan (soort guerragrot idee) Kan jij die dan pinnen? PM anders maar even.