'Haxorus... Je moet voortzetten!' De domme trainer wist zijn naam niet eens. Neltharion gromde en duwde de trainer opzij. Zijn pokéball ook gelijk aan zijn gevangenis viel uit de trainer zijn handen. Neltharion sloeg de pokéball kapot met een van zijn bijluiteinden aan zijn kaken. Hij sloeg dan met iron tail tegen het gezicht van zijn voormalige trainer. Hij was het zat...

Na weken weggeloop had Neltharion eindelijk het gevoel van veiligheid. Hij hijgde van de inspanning en besloot aan een klein meertje halt te houden. Hij dronk van het water en keek verwondert naar de regenboog die zich bij het meer vormde. Het was prachtig. Zijn trainer had hem vroeger wijsgemaakt dat bij het begin van een regenboog veel geld was. Maar altijd geloven, dat deed hij. Hij was zo naief toen. Hij wist goed genoeg dat het niet waar was. Uit frustratie sloeg hij met zijn voorpoot in het water, dat alle kanten opspetterde. Neltharion stond op en besloot verder te gaan. Maar het regenboogmeer leek eindeloos verder te deinen. Hij besloot hier maar een klein grotje te maken voor de nacht. Hij verzamelde stenen met zijn handige rock throw. Hij stapelde ze zorgvuldig op elkaar en keek dan na een paar uren werk trots naar zijn grot met een opening. Hij grijnsde en keek dan rond. Hij zag een ding naderen. Was het een pokémon? Hij pierde ernaar en zag dan inderdaad het gestalte van een pokémon. Hij kreeg een kleine glimlach op zijn snoet. Eindelijk misschien eens contact met iemand in al die weken. Hij liep op de gestalde af en zei met een grijns "Hallo, weet jij wat dit hier is? Het is hier prachtig. Hoe heet deze vallei? Hoe kwam jij hier terecht of ben jij ook net zo nieuw als ik?" Hij had zoveel vragen. Misschien een beetje te overdonderend "Sorry ik ben gewoon gespannen. Ik ben Neltharion aangename kennismaking."

Eindelijk was ze terug en om een veilig gebied in te treden, zonder aangevallen te worden, had ze er uiteindelijk toch voor gekozen om het Rainbow Lake te rampeneren. Het was een lange tijd geleden dat ze PokeRPG gezien had, en dat was met name vanwege dat ze alles even niet aan kon. Dark Ghost had haar ten partner gevraagd, wat volgens haar veel te snel was geweest omdat ze elkaar nog meer net konden, Akira was overgelopen naar de dark side en na enkele maanden spontaan verdwenen en aan de roddels te horen was die groep gewoon helemaal uitgemoord. Daarna volgde nog het feit dat Chiara dus overduidelijk familie van haar was, maar ze er meer of minder op een rare manier achter was gekomen, ze hadden elkaar toevallig bij een rivier ontmoet. Trots stond ze op een ietwat hoger gesteente wat op het meer uitkeek en liet haar blik over de regenboog glijden. Verschillende kleuren vulden haar pupillen en eigenlijk wist ze haar blik er niet vanaf te scheuren, totdat ze merkte dat het al aardig wat donker begon te worden en maar op zoek moest gaan naar een goede plek voor overnachting. Na enkele minuten lopen merkte ze een grot op, wat ze goedkeurde voor een goede slaapplaats. Ze ontweek wat rotsen en liep zo de grot binnen, waarbij ze de uiteindes van haar blauwe flapjes liet oplichten, zodat ze kon zien waar ze precies heen liep. Het duurde niet lang of de regen tikte verbazingwekkend op het gesteente van buiten en in de meer, waardoor haar gedachtes voor kort overstemd werden. Doordat ze door het getik even afgeleid was, merkte ze voor kort niet op dat ze niet de enige in de grot was. Pas toen ze dichterbij sierlijk kwam lopen, hoorde ze een mannelijke stem. Hoewel ze de pokémon niet kende of herkende, wist ze wel al van binnen dat ze hem kon vertrouwen en dat hij haar geen pijn zou doen. Tenminste, aan de enthousiastheid van zijn stem te horen dacht ze daar dus zo over. Een brede glimlach, waarbij haar tanden ontbloot werden, vormde op haar kop en bracht toen een lichte, maar verlegen giechel uit. Ondanks haar wat oudere ongeluksleeftijd, was ze nog best jong voor haar doen. De meeste pokémon schatte haar meestal jonger en dat deed haar ergens wel goed.
''Dit is PokeRPG, en jij bent nieuw hier? Haha, het is overduidelijk te merken.'' Zei ze met een ietwat rood appelblosje op haar wangetjes. ''Op de plek waar je je nu bevind is Rainbow Lake, één van de fijnste en mooiste plekken.'' Legde ze uit met haar poeslieve stem en liet ondertussen haar kont zakken, wat betekende dat ze tegenover hem was gaan zitten. ''Ik woon hier al een aantal jaar, het is nauwelijks meer bij te houden. En ik merk het dat je wat gespannen bent, maar maak je niet druk. Dat heeft iedere pokémon, ja zelfs ik voor mijn oude leeftijd, wel zodra hij of zij PokeRPG betreedt. Het is hier ook zo mooi, dus ik kan je volledig begrijpen.'' Haar mondhoeken krulden onbewust omhoog en ergens mocht ze hem wel, ondanks zijn nieuwheid hier in dit gebied.

-Als ik mag? =D

(natuurlijk)

De pokémon beantwoordde zijn stormloop aan vragen. Neltharion grijnsde en zette zich neer. Hij keek de Glaceon aan met een bredere grijns waarmee zijn wapens op zijn kaken naar omhoog gingen. ''Dit is PokeRPG, en jij bent nieuw hier? Haha, het is overduidelijk te merken.'' Zei ze met een ietwat rood appelblosje op haar wangetjes. ''Op de plek waar je je nu bevind is Rainbow Lake, één van de fijnste en mooiste plekken.'' Legde ze uit met haar poeslieve stem en liet ondertussen haar kont zakken, wat betekende dat ze tegenover hem was gaan zitten. ''Ik woon hier al een aantal jaar, het is nauwelijks meer bij te houden. En ik merk het dat je wat gespannen bent, maar maak je niet druk. Dat heeft iedere pokémon, ja zelfs ik voor mijn oude leeftijd, wel zodra hij of zij PokeRPG betreedt. Het is hier ook zo mooi, dus ik kan je volledig begrijpen.'' Haar mondhoeken krulden onbewust omhoog en Neltharion glimlachte mee. "Ik ben zelf stokoud eigenlijk. Ik ben 24 jaar oud." Hij lachte, hij voelde zich zo oud op dit moment "Het is hier prachtig, en de grot waar je inging is mijn zelfgemaakt holletje. Maak het je er maar gemakkelijk, maar ik kom erbij want ik wou er overnachten. Zo ik ben Neltharion trouwens, wie ben jij?" Hij maakte het in zijn holletje licht zodat ze elkaar konden zien. Hij had de laatste vuurstenen van zijn extrainer genomen. Ze kwamen van pas.

''Echt waar? Stiekem had ik dat niet verwacht hoor.'' Zei ze ietwat flirterig, maar had het zelf nauwelijks door omdat ze hem echt jonger had geschat dan dat hij leek. Een lach ontsnapte uit de grote, donkere pokémon zijn bek. Met een brede grijns volgde ze zijn uitleg en knikte even ter teken dat ze aandachtig naar hem luisterde. Een korte wankeling vond plaats bij haar voorpoten, omdat ze het gewicht teveel op haar rechter voorpoot steunde en daarom die nu meer op haar kont verzette. ''Hmm, vandaar dat ik deze plek nog niet eerder heb opgemerkt.'' Vertelde Nariko, terwijl ze even haar flapjes heen en weer zwaaide zodat ze niet irritant voor haar aqua blauwe ogen zouden hangen en haar zicht zou verhinderen. ''Nariko is mijn naam.'' Stelde de Glaceon zichzelf ook voor en volgde de bewegingen die de pokémon maakte. Een licht verscheen, duidelijk niet het gebruikelijke licht van buiten en al helemaal geen warmte kwam er vanaf. Wel leek het op een soort vuur, wat blijkbaar van een aantal stenen afkwam. Een ietwat verbaasde blik ontstond op de meid haar kop en volgde met een glinstering in haar ogen nog steeds zijn achter elkaar opvolgende handelingen die hij verrichte om het licht aan te maken. ''Wat is dat?'' Vroeg ze met een nieuwsgierig toontje in haar zoete stem.

-Whaha, deze is ook wel wat korter hoor!