''Schat, ik ben thuis!"' Riep hij met blijdschap, waarna hij de deur achter zijn kont dichtsloeg en zijn koffer in zijn werkkamer neerzette. Eenmaal dat hij zijn sjaal van zich af had gewikkeld, jas had uitgetrokken en zijn poten in zijn sloffen had geschoten, plofte hij neer op de bank met een afstandsbediening in zijn hand. ''Wat gaan we eten, lief?'' Doordat hij zo'n harde dag had gehad, was hij helemaal vergeten om naar de Arcanine toe te lopen en haar een kus op haar wang te geven, zoals het gebruikelijke ritueel zodra hij van werk thuis kwam.
Hij drukte op het bovenste knopje op het knopjes apparaat, maar tevergeefs werkte het niet helemaal zo handig mee vanwege de grootte van zijn poot. Met moeite probeerde hij het 'on' knopje nu in te drukken met zijn klauw, waardoor hij in plaats van de tv aandrukte het knopje alleen maar kapot maakte en van irritatie gooide hij het ding op de grond. Hierdoor knalde het helemaal uit elkaar en stond hij verwijd op, liep naar de koelkast en trok daar eenmaal een rood flesje breezer uit. ''Hoe was je dag, Feath?'' Vroeg hij met een grijns op zijn gezicht, waarbij zijn tanden lieflijk ontbloot raakte en hij drukte in plaats van een kus op haar wang, dit keer met zijn tong over haar bek. ''Ik zie al dat je aan het koken bent, wat maak je? Het ruikt heerlijk, ik heb honger.'' Zei hij nog complimenterend en liep daarna verwaaid terug naar de bank. Al tijden had hij hun geadopteerde dochter Nouk niet meer gezien, wat hem wel speet, maar dat kwam door haar hobby. Op wereldreis gaan, dus eigenlijk had hij geen vast tijdstip waarop hij de meid terug kon verwachten hier in PokeRPG.

[&Feathers]

[Jezus XD]

''Schat, ik ben thuis!" het geluid van de dichtklappende deur en zijn koffer die op de grond gesmeten werd klonk door haar oren. Feathers snoof. Wat haatte ze dat geluid. Elke dag weer hetzelfde, hij kwam binnen, pleurde alles uit en vervolgens zou hij.. neerploffen op de bank. Ook dit hoorde ze, en ze slaakte een zucht wanneer ze met een pollepel door de Macaroni roerde. ''Wat gaan we eten, lief?'' Feathers liet haar oren zakken, zweeg en roerde verder terwijl ze er extra veel gehakt doorheen gooide [God moet het gehakt voor of na de macaroni erin ik heb geen idee want ik maak nooit macaroni??!.] Wanneer ze de afstandsbediening tegen de grond hoorde klappen, ( ongeveer de 32e die ze dit jaar gekocht had) gromde ze kort, en vanuit haar ooghoeken keek ze naar de al te bekende Mightyena die de keuken in kwam gelopen en meteen een flesje rode 'Bacardi Breezer' met de smaak 'Watermelon' exclusief gekocht in Brugge, uit de koelkast trok. ''Hoe was je dag, Feath?'' Feathers schudde haar kop even, en keek terug naar haar brouwsel. ''Saai..'' antwoordde ze, not amused. ''Ik wou vandaag gaan paardrijden, maar ik ben ongesteld geworden. En ik heb geen zin in de Niagara-Watervallen tussen mijn poten.'' snoof ze, balend van dit feit. Ze hield erg van haar geadopteerde mishandelde Rapidash. Ze wendde zich weer tot Aleran toen hij haar weer iets vroeg. ''Ik zie al dat je aan het koken bent, wat maak je? Het ruikt heerlijk, ik heb honger.'' Feathers trok een van haar wenkbrauwen op. ''HET IS MACARONI!'' schreeuwde ze, terwijl ze de lepel met haar arm rond zwaaide en er allemaal macaroni-flubberdingen tegen de muren kwamen. Waar deze spontane uitspatting vandaan kwam wist ze ook niet, maar je herkende macaroni toch wel?! HMPFFF. Aleran kookte ook nooit, en hielp haar nooit mee, geen wonder dat hij niet eens wist wat hij voorgeschoteld kreeg. Toen Aleran terugliep naar de woonkamer, naar de bank, trok ze een ladekast open en pakte er iets uit. Met een vaag hoofd liep ze naar Aleran toe. ''HIER, EEN FLESOPENER. Heb je nodig, ik zweer het, G!'' snoof ze, en douwde het in zijn handen. ''Ik heb het geprobeerd met mijn blote poten te openen in België, maar het resulteerde in een dichte fles en bloedende handen!'' gilde ze, en rende weer naar de keuken.

[Enkele stukken zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen.]

Aleran hoopte dat hij eindelijk eens rustig tv kon kijken wanneer hij die eenmaal had aangedrukt met zijn snuit bij de tv, waardoor er nu een enorme watervlek midden op het beeld zat, maar nee hoor. Zijn wijf kwam ongesteld binnen lopen met een spastische aanval, waardoor hij nauwelijks zag wat ze in haar poten vast hield. Een blik opener, great. ''Je bent te laat, je ziet toch dat ik verdomme tanden heb waar ik 'm mee kan openen en bovendien heb ik ballen. JIJ ZO TE ZIEN NIET!'' Gromde hij het laatste zinnetje naar haar toe wanneer ze eenmaal weer verdween door de deur heen die naar de keuken leidde. ''EN IK MOET JE GORE MACARONI NIET!'' Gilde hij er achteraan, waarna hij zich weer tot de tv richtte. Hij zette de fles aan zijn bek, maar tevergeefs flikkerde de helft eruit doordat zijn bek veel te groot was dat het er allemaal in één keer doorheen kon enzo. Aleran lachte droogjes om een gast die een kokosnoot op zijn kop kreeg, een standaard programma van hem die hij op had staan zodra hij thuis kwam. Nadat de man was omgevallen, stond hij van de bank af en sloop stilletjes naar zijn werkkamer toe. Daar opende hij de koffer, haalde daar een mega grote chocolade donut uit en propte die in zijn bek, waarna hij vergat zijn bek af te likken zodat er allemaal resten aan zijn snorharen hingen en in zijn vacht bleef hangen.
Hierna sloop hij weer terug naar de bank, waar hij onopvallend weer op stuiterde en de fles aan zijn bek hing. ''HAHAHA, DIE GAST KREEG TWEE KOKOSNOTEN OP ZIJN HEUFD!'' Gilde hij spastisch door het hele huis heen, wat hoogstwaarschijnlijk de buren ook nog wel eens konden horen en kwam niet meer bij van het lachen. Als domme reactie gooide hij het lege breezerflesje stuk tegen de deur aan die naar de keuken leidde en viel daarna droogjes van de bank af van het lachen, waarbij hij met zijn poten op de grond sloeg.