Het was midden in de nacht en een eenzame pokemon liep voorzichtig rond in de verlaten fabriek op zoek naar een plaatsje waar hij rustig kon slapen. Hij liep onrustig alle kamers af op zoek naar een zachte plek waar hij kon gaan liggen maar nergens vond hij een plek die zacht was. Uiteindelijk, na een paar uur gezocht te hebben, vond hij een zak die zacht genoeg was om erop te kunnen liggen. Meteen nadat hij op de zak was gaan liggen, viel hij in een diepe slaap.

Na een uurtje geslapen te hebben schrok hij opeens wakker. Had hij iets gehoord? Hij wist het niet. Hij zette zijn oren scherp en luisterde goed of hij iets hoorde. Zo bleef hij ongveer tien minuten luisteren, maar hij hoorde niets. Daarom ging hij weer op de zak liggen en viel weer als een blok in slaap. De volgende morgen werd hij opgewekt en uitgeslapen wakker. Hij had heerlijk geslapen op die zachte zak maar nu het ligt was wou hij ook wel zien wat er in die zak zat. Hij maakte de zak open en stond toen stomverbaast te kijken naar wat er in de zak zat, Het was een pokemon die in die zak zat, Hij was vastgebonden en zijn mond vast vastgetaped zodat hij niet kon praten. Shadow Pikachu, de pokemon diep de nacht doorgebracht had op de zak was sprakeloos. Waarom zat deze vreemde pokemon nu in die zak? En waarom was hij vastgebonden? Hij porbeerde de touwen los te maken maar dat lukte niet. Hij was niet sterk genoeg. Schadow Pikachu zei tegen de vreemde pokemon "hou vol, ik ga hulp zoeken" en verdween weer de gangen in om op zoek te gaan naar een andere pokemon die hem kon helpen de vastgebonden pokemon te bevrijden. De vreemde pokemon hulpeloos en verward achterlatend omdat hij niet de kracht had om de touwen los te maken. Hij zocht bijna een half uur naar iemand die hem kon helpen maar vond niemand. Maar net toen hij het wou opgeven hoorde hij weer iets. Wat kon dat zijn? Was het weer iemand die vastgebonden zat? Was het misschien de pokemon die verantwoordelijk was voor het vastbinden van de andere pokemon? Hij ging op het geluid af, maar vond niemand. Maar opeens hoorde hij een stem achter hem. "Hallo, wat doe jij hier, jij hoort hier niet". Schadow Pikachu draaide zich vliegensvlug om maar zag niemand. Hoe kon dit? Droomde hij nog? Kon iemand hem maar helpen!!

Een zwarte en grote poot kwam neer op de grond en deed stof rondvliegen. Het was Chaser. In de schaduwen van de verlaten fabriek was hij bijna onzichtbaar , de perfecte manier om niets wetende prooien te besluipen. Maar hij was nu niet op jacht , hij had iets gehoord en was nieuwsgierig naar wie , of wat , het was. Even dacht hij dat hij iets zag bewegen , maar waarschijnlijk speelden zijn ogen trucjes met hem, want als er al iemand was geweest had hij het vast wel gezien. verschrikt keek hij even om en verwachtte weer een mens te zien. Maar nee , het was maar een Ratatta die wegrende. Diep ademde hij in waarna hij zijn adem door zijn neus uitblies. zijn verleden en zijn gedachtes over die monsters moest hij achter zich laten. Er zouden nooit meer netten , pijn en vernedering zijn. Daar had hij wel voor gezorgd. al die mensen in witte jassen waren niet meer , en de oude Chaser ook niet. hij was een nieuwe Chaser. Bozer , gemener maar bovenal banger! Hij schudde zich even en liep daarna , met opgeheven hoofd , verder. Een onbekende geur drong zijn neus binnen en hij liep er op af. er voor zorgend dat hij niet opviel en zo min mogelijk geluid maakte. Wat hij zag verbaasde hem , het was een Pikachu maar geen normale , het was een Shadow Pikachu en hij schreeuwde om help. wat zo er aan de hand zijn? Chaser vertelde hem vanuit zijn schuilplaats in de schaduwen van de fabriek "Hey! Wat doe je hier? Je hoort hier helemaal niet te zijn!" Hij zei het op een zekere en intimiderende toon , Maar vanbinnen beefde hij van angst. Angst voor zijn herinneringen , om ze keer op keer op keer weer her te beleven.

Shadow Pikachu was bang, hoewel al veel had meegemaakt was dit toch de eerste keer dat hij in deze situatie was beland. De stem die hij had gehoord was griezelig, doordringend en kwaad. Hij vertrouwde het niet. Was dit degene die die arme pokemon had veastgebonden? Hij schraapte al zijn moed bij elkaar en voreg luidkeels: Heb jij die arme pokemon vastgebonden? Het was een paar minuten stil, er kwam geen antwoord. Waarom had hij geen antwoord gekregen? Was die enge pokemon wiens stem achter hem geklonken had al weer weggegaan? Hij wist het niet. Schadow Pikachu dacht eventjes na en besloot toen terug te lopen naar de vastgebonden pokemon. Hij kon het touw dan wel niet losmaken maar waar hij niet aan gedacht had was het touw door te knagen met zijn tanden. Hij had zijn tanden de dag tevoren al aangescherpt en dat kwam nu goed van pas. Hij liep zo snel mogelijk terug naar de vastgebonden pokemon en toen hij daar aankwam stond er opeens nog een pokemon!!!

Wie ben jij???? Klonk het dubbel. Wat doe jij hier?

Edit by Teresiá: Beste Nick, zou je aanhalingstekens willen gebruiken bij gesproken tekst? Dat maakt het duidelijker en makkelijker leesbaar.

De Pikachu leek onzeker en een beetje bang. Even dacht hij dat de Pikachu weg zou rennen maar hij riep " heb jij die arme pokemon vastgebonden?" Welke pokemon? Hij had niets vernomen van een vastgebonden pokemon. Misschien was deze pokemon ook wel het slachtoffer van die witjas mensen! En dan waren ze dus in de buurt! Zijn hart en ademhaling versnelde bij deze gedachten. Hij trok zijn lip op waardoor zijn tanden licht glinsterden door het kleine beetje licht dat er binnenviel. Als hij zijn tanden in die witjassen zou kunnen zetten was zijn dag weer goed! maar hij wist ook dat hij niet te hard van stapel moest lopen , want misschien waren er wel geen witjassen hier en is de nog onbekende pokemon vastgebonden door een andere pokemon. misschien was het eentje van Solaris , maar hij wist niet zeker of zij Suks deden. Zijn ogen scanden de omgeving. die Pikachu was weg. Hij pikte de geur op van hem en volgde die voorzichtig. na even lopen kwam hij bij de plek waar die pokemon was. de pikachu was nog nergens te bekennen , tenminste zover zijn zintuigen hem konden vertellen was hij nergens te bekennen. Wel zag hij dat een van de touwen bijna was doorgeknaagd. Hij kon vanaf hier niet zien welke pokemon het was en of hij hem of haar misschien kende dus voorzichtig liep hij dichterbij...

Shadow Pikachu was zeer verbaasd daar nog een pokemon te zien, het was een kleine pokemon maar wat voor een wist hij niet omdat hij hem nog nooit gezioen had. Langzaam vroeg hij aan de vreemde pokemon "heb jij hem vastegbonden"? "nee" zei de vreemde pokemon. "ik dacht dat jij hem had vastgebonden". "nee" zei Schadow Pikachu "ik heb hem niet vastgebonden maar ik ga hem wel losmaken. Wil je alsjeblieft opzij gaan zodat ik hem kan losmaken"? "Natuurlijk" zei de vreemde pokemon. "Ik help je". Schadow pikachu begon aan het touw te knagen. De vreemde pokemon keek toe en zei toen: "kun je die knoop niet losmaken"? "nee" zei pikachu. "Die krijg ik niet los, die zit heel strak".

Na een paar minuten aan het touw geknaagd te hebben was het touw los en gingen Schadow Pikachu en de vreemde pokemon over de bewusteloze pokemon heen staan. "Ken jij hem"? vroeg Schadow Pikachu. "Nee" zei de vreemde pokemon. "Maar ben eens even stil, ik hoor iets". Het was een paar minuten stil. Toen zei Schadow Pikachu: "je hebt gelijk, ik hoor ook iets, het klinkt als een ademhaling". "Ja, je hebt gelijk" zei de vreemde pokemon. Samen riepen Schadow Pikachu en de vreemde pokemon naar de gang: "Wie is daar, laat jezelf zien, we weten dat je er bent".

Edit by Teresiá: Nick, ik neem aan dat je met 'de vreemde pokémon' Chaser bedoeld. In dat geval staat je post vol godmode. Godmoden is het besturen van andermans karakter zonder toestemming. Ik verzoek je zeer dringend om dit aan te passen. Gebeurt dit niet, dan krijg je een officiële waarschuwing.

ik bedoel chaser niet met de vreemde pokemon maar met de nieuwe vreemde pokemon op het eind van het verhaal
groeten
nick

Gelieve je post editten.
Ik heb de posts nog een keer grondig doorgelezen en ik snap nu inderdaad hoe je het bedoelde. Toch was het handiger geweest om die 'vreemde pokémon' meteen te definiëren, want nu weet Chaser niet welke Pokémon er naar de Schaduw Pikachu staat.
Daarnaast staat er wel degelijk godmode in je post. " Langzaam kwam uit de schaduw een pokemon tevoorschijn." Hierin laat jij Chaser tevoorschijn komen, je zegt dat hij langzaam loopt. Dit mag dus eigenlijk niet, dus zou je dat in elk geval even aan kunnen passen?
Dit was overigens ook het geval in je andere post, toen je zei dat Chaser niet antwoordde. Dit is er echter even tussendoor geglipt.

dat is andersom dan ook gebeurd omdat chaser zegt dat Shadow Pikachu de touwen staat door te knagen terwijl ik dat nog niet gezegd had. ik had op dat moment nog niet bedacht wie de vastgebonden pokemon en de vreemde pokemon zouden zijn maar dat heb ik ondertussen wel bedacht. ik zal er verder op letten dat ik het verhaal zo aanpas dat ik chaser haar eigen dingen kan laten doen, maar andersom moet dat dan ook gebeuren.
groeten
nick

Nogmaals Nick, gelieve je post editten.
Je hebt inderdaad gelijk, Chaser heeft iets teveel ingespeeld op het feit dat je impliceert dat Pikachu aan de touwen gaat knagen. Godmoden is een erg lastig fenomeen en wij moderators kunnen ook niet alles zien. Wat Chaser zegt is meer indirecte godmode, wat jij in je vorige post en deze post deed is directe godmode. Het is heel lastig, dus ik verwijt je niks. Toch verzoek ik je dringend deze zin je post te veranderen, anders zal er een officiële waarschuwing volgen. Dit is de laatste keer dat ik met je in discussie ga.

Met stille voetstappen liep Zira door het verlaten gebied waar ze nu in was beland. De Flareon wist niet precies wáár ze was aangeland, maar het was wel duidelijk dat dit niet het meest vrolijke landschap was om in aanwezig te zijn. Ze bevond zich tussen de ruïnes van één of ander gebouw en alleen al de aanblik van die donkere muren deed haar trillen van angst. Nee, hier wilde ze niet zijn. Het allerliefste zou ze nu verdwijnen, ware het niet dat ze verdwaald was en niet wist welke kant ze op moest om hieruit te komen. De Flareon keek naar links en naar rechts, maar nergens zag ze een uitgang. Waarom stond er niet gewoon een wegwijzer die zei "ontsnapping, deze kant op"? Dat was zo veel gemakkelijker geweest! Zira zuchtte. Ze had het weer eens voor elkaar gekregen. Ze was verdwaald. De vorige keer had haar dat in een donkere en duistere grot gebracht, nu stond ze tussen de puinhopen van een oude fabriek. Wanneer leerde ze het nou eens? Waarschijnlijk nooit, want, hoe ging dat gezegde ook alweer? Een Psyduck stoot zich geen twee keer aan dezelfde Shellder? Zij had nu al twee keer dezelfde fout gemaakt. Nu was het hopen dat ze hiervan leerde, maar ja, dat was natuurlijk maar afwachten tot de volgende keer dat ze in zo'n situatie terecht kwam. Of niet natuurlijk.

Goed, genoeg wazige gedachten. Ze moest hier uit zien te komen voordat er iets ernstigs ging gebeuren. De Flareon liep verder, goed uitkijkend waar ze haar mooie poten neerzette. Haar oren waren gespitst en zochten naar tekenen van leven in deze dode wildernis. Ze liep een lange tijd zwijgend door de puinhopen toen ze plotseling stemmen hoorde. Ze hield halt en richtte haar oren in de richting van het geluid. Zo te horen waren verderop twee pokémon. Mooizo, dan waren er nu twee opties. Of eigenlijk, drie. Óf het waren twee vriendelijke pokémon, óf het waren twee vijandige pokémon. Of het waren een vriendelijke en een vijandige pokémon die in een gevecht verwikkeld waren. Hmmm, hoe groot was de kans dat zij haar de uitgang konden wijzen? Heel even bleef de Flareon zo staan. Uiteindelijk besloot ze het er toch op te wagen. Wat had ze te verliezen? Uhm, haar leven misschien? Ach, wat was het leven nou zonder een beetje spanning en sensatie? Behoedzaam sloop Zira dichterbij. De stemmen kwamen uit een gang, maar ze wist nog altijd niet wíe er precies in die gang waren. Plotseling hoorde ze een stem, duidelijk naar haar gericht. 'Wie is daar, laat jezelf zien, we weten dat je er bent.' Hmmm, was dit vriendelijk bedoeld of niet? Zira moest toegeven dat ze zich een beetje bedreigd voelde, en ook een beetje betrapt. Ze kwam uit haar behoedzame houding omhoog, rechtte haar rug en stapte vol trots de hoek om, de gang op.

Zodra ze de hoek om ging stond ze oog in oog met de twee pokémon die ze eerder had horen praten. Het bleken een grote Houndoom en een, vreemd genoeg zwarte, Pikachu te zijn. 'Ik ben Zira,' antwoordde Zira op de eerder gestelde vraag van één van de twee pokémon. 'Ik ben verdwaald en ben op zoek naar de uitgang. Kan één van jullie mij de weg naar buiten wijzen?' De Flareon zuchtte in zichzelf. Nu had ze al meer gepraat dan ze had gewild. Verdorie. Als deze twee pokémon kwaad in de zin hadden, dan was zij, als verdwaalde pokémon, een ideaal slachtoffer. Rustig wachtte Zira de reactie van de twee pokémon voor haar af. Zouden ze aardig zijn of niet?

Chaser zijn oren draaiden rond om elk nieuw geluid op te pikken en zijn neus bewoog om de zoveel tijd om eventuele nieuwe geuren op te pikken. Uit zijn ooghoek zag hij iets bewegen en hij draaide zijn kop er naar toe. Het was een Flareon. Chaser volgde haar geruisloos. Hij merkte op dat ze naar Pikachu liep. Hij grijnsde zijn tanden bloot , wat was het toch leuk om zo een goede jager te zijn! De Flareon stopte voor pikachu en een andere houndoom?‘ik ben Zira’ begon deze. ‘Ik ben verdwaald en ben op zoek naar de uitgang. Kan één van jullie mij de weg naar buiten wijzen?' Chaser hoorde haar zacht zuchtten. Zijn bek draaide in een grijns en hij maakte een “hmph” geluid . Hij hief zijn kop op en liep langzaam naar haar toe.. “ Awww is de kleine Flareon verdwaald?” zei hij spottend tegen haar rug. Op dat moment scheen er een klein beetje licht door de gaten en barsten in het dak wat zijn hoorns en tanden zilverachtig liet glanzen. hij was geïrriteerd geraakt door de aanwijzingen dat er mensen waren of een Pokemon met handen die touwen kon knopen , ook al geloofde hij dat laatste niet zo. Even ging er een kleine steek van schuldgevoel door hem heen , zij was ook een vuur-pokemon en vaak kon hij het goed met zijn eigen soort vinden. Chaser blies wat lucht uit door zijn snuit. Hij zou het later wel proberen goed te maken, misschien , als hij daar zin in had tenminste. Hij lachte in zichzelf en wachtte op een reactie. Van haar of de pikachu , hij was wel een type die iedereen zou helpen. Hij was dat….Soms.

Pikachu keek naar de vreemde pokemon en op dat moment kwam er ligt naar binnen schijnen waardoor hij zag dat het een houndoom was. Op dat zelfde moment kwam er een pokemon naar binnen, trots en elegant kwam ze de hoek om en Schadow Pikachu zag meteen dat het een flareon was. "Ik ben Zira" zei de vreemde pokemon. "Ik ben verdwaald en op zoek naar de uitgang". "Ok" zei Pikachu. "Ik kan je misschien wel helpen, maar heb je nog andere pokemon gezien hier? Deze houndoom was vastgebonden door iemand anders". Op dat moment sprak de houndoom voor het eerst: "Ik weet niet wie me vastgebonden heeft maar ik ben niet echt een houndoom. Ik heb me voorgedaan als een houndoom om sterker over te komen." Op dat moment veranderde de houndoom in een ditto en op hetzelfde moment hoorde ze nog een stem. "Aww, is de kleine flareon verdwaald?" en zagen ze in het glinsterende licht een paar hoorns en tanden griezelig glanzen. "Wie ben jij" riep Schadow Pikachu. "Je, je, je lijkt wel een houndoom!!!" De ditto keek Schadow Pikachu vragend aan. Hoe kon die pikachu dat zo goed zien bij dat kleine beetje licht?

Ondertussen was, voordat Schadow Pikachu de touwen had losgeknaagd, de vreemde pokemon die bij de vastgebonden ditto had gestaan alweer verdwenen. Hij had zich onzichbaar gemaakt en was blijven kijken hoe de zaken verliepen. Hij moest lachen om al die gezichten die elkaar vragend aankeken of angstig keken. Maar hij hield zich stil om zijn aanwezigheid niet te veraden.

Het werd Zira al gauw duidelijk dat ze niet de meest vriendelijke pokémon tegen het lijf was gelopen. Alhoewel, de pokémon voor haar vertelde dat hij haar wel wilde helpen de weg te vinden, maar de pokémon die opeens achter haar verscheen was minder subtiel. Ze merkte hem pas op toen hij snoof en op spottende toon tegen haar begon te spreken. Zira draaide zich boos naar de pokémon om om hem eens flink van repliek te dienen, maar de woorden bleven steken in haar keel toen ze zag dat er een grote Houndoom achter haar stond. Haar ogen gleden over hem heen en even voelde ze zich geïntimideerd, maar dit zette ze gauw opzij. Als deze pokémon zou merken dat ze wat bangig werd, dan was een makkelijk slachtoffer en dat wilde ze niet. 'En wat dan nog?' bitste ze terug. 'Iedereen verdwaald wel eens, zelfs jij.' Ze keek hem even met een uitdagende blik aan richtte zich toen tot de Pikachu en de andere Houndoom aan de andere kant van de gang. Ze was even verbaasd toen ze zag dat de Houndoom bij de Pikachu verdwenen was en er nu een Ditto naast hem stond. Ze keek even naar de roze, blubberige pokémon en richtte zich toen tot de Pikachu. 'Sorry, maar afgezien van jullie drie heb ik niemand gezien hier. Anders had ik die pokémon wel de weg gevraag.' Haar ogen gleden heen en weer tussen de drie pokémon; de donker gekleurde Pikachu, de Houndoom en de Ditto. Zouden ze haar echt de uitgang wijzen? Ze wist het niet, maar ze hoopte heel hard van wel.

Schadow pikachu keek naar de houndoom en ondertussen was de flareon die Zira bleek te heten omgedraaid, had de houndoom wat toegesnauwd en had toen weer Pikachu geantwoord op de vraag of ze iemand tegen was gekomen. Nog voordat iemand weer wat kon zeggen, vroeg de ditto die naast Schadow Pikachu stond. "Hey pikachu, ik weet niet wie mij vastgebonden heeft maar ik weet wel dat er iemand bij mij stond toen jij binnenkwam, toen daarna Zira en de houndoom achter haar zich bekend maakten, was die pokemon weer verdwenen. Maar ik heb hem niet naar buiten zien gaan, jij wel?" Pikachu keek de ditto vragend aan en riep toen: "Ach ja!!! Die vreemde paarse pokemon die bij jou stond, ik vroeg hem nog wat maar daarna is hij inderdaad verdwenen!!!" Schadow Pikachu en de ditto keken elkaar aan met vragende ogen en opeens hoorden ze een stem uit het niets komen. "Dus jullie herrinderen me toch!" "Ja" zei Pikachu, we herrinderen je, maar wie ben je en waar ben je!". " ik sta naast je" zei de vreemde pokemon. "Eerlijk gezegd sta ik naast ditto". Pikachu en ditto keken allebei naar de kant waar de vreemde pokemon zei dat hij stond en langzaam kwam daar een pokemon tevoorschijn.


Gengar stond alles in de gaten te houden toen de ditto opeens vroeg waar hij gebleven was omdat ze wisten dat hij bij hen had gestaan en daarna verdwenen was. Dus toen hij zag dat de ditto en de vreemde pikachu elkaar vragend aankeken, sprak hij. "Dus jullie herrinderen me toch!" De pikachu antwoorde met ja en vroeg daarna wie hij was en waar hij was, dus hij antwoorde dat hij naast de ditto stond. Toen beide pokemon vragen naar de plek keken waar hij was moest hij innerlijk heel hard lachen maar dat liet hij niet merken. Hij had wat leuks bedacht, hij zou ze een beetje bang maken voor zijn eigen plezier. Hij was dan wel niet gemeen maar een pleziertje op zijn tijd vond hij wel leuk. Langzaam liet hij zichzelf tevoorschijn komen. Toen hij helemaal zichtbaar was keken de ditto en pikachu hem met grote ogen aan, daarna keek hij naar de kant van de flareon en de houndoom.


Toen de pokemon helemaal tevoorschijn was gekomen keken de ditto en Schadow Pikachu met grote ogen naar hem, ze waren helemaal verbijsterd. Ze konden geen woord uitbrengen. Daarna keek de pokemon langzaam de kant op van de flareon en houndoom. Hoe zouden hun reageren op deze onverwachte wending.

De situatie werd al vreemder en vreemder toen de Ditto opeens tegen Pikachu begon te praten over nog een Pokémon, eentje die hem vastgebonden scheen te hebben. O fijn, in wat voor raar zooitje was ze nu weer beland? Waarom moest dit háár nou weer overkomen? Even rolde ze met haar ogen toen de donkere Pikachu een bijdehandte opmerking maakte tegen een stem die uit het niets leek te komen. Wat was dit alles? Een droom? Nee, eerder een nachtmerrie, eentje waar ze snel uit wilde ontwaken. Ze wilde terug naar de prachtige omgeving van Sudowoods, weg uit deze verlaten puinzooi waar ze op de één of andere manier in was beland. O houdt dit dan nooit op? dacht de Flareon geërgerd toen er opeens een Gengar tevoorschijn kwam. Waar had ze dit alles aan verdient? Ze was altijd een brave Pokémon geweest, misschien niet altijd even vriendelijk, maar zeker geen ruziezoekster. Waarom moest ze dan hier in deze ruïne belanden met een vreemd zooitje Pokémon? Ze wilde hier weg en wel nu meteen. 'Gengar,' reageerde de Flareon, alsof het heel normaal was dat er spontaan een Pokémon kwam opdoemen uit de schaduwen. 'Jij weet vast wel hoe ik hier weg kan komen.' Ze sprak op resolute toon, niet van plan om haarzelf nog meer door deze vreemde Pokémon van de wijs te brengen. Ze was een dame en dames hoorden niet in dit soort rare complotdingen verzeild te raken.

De gengar zag dat de flareon geschokt reageerde maar ze had zich snel hersteld en vroeg gengar hoe ze uit de fabriek kon geraken. Gengar moest haar het antwoord schuldig blijven, hij wist het ook niet. Wat hij wel wist was wie de ditto vastegbonden had, maar dat verzweeg hij nog tot het juiste moment daar was. Hij keek de flareon recht aan en vertelde haar dat hij het niet wist. Hij vond het jammer dat hij het niet wist want hij woonde al zijn hele leven in deze verlaten fabriek, maar ook dat was iets wat hij niet zou verklappen. Daarna keek gengar de houndoom weer aan, deze had nog altijd geen reactie laten zien, gengar vroeg zich af wat er in die houndoom zijn hoofd omging. 

Ondertussen stonden shadow pikachu en de ditto nog met grote ogen naar de gengar te staren.