Amore keek voor een kort moment om, al trok een lichte glimlach al snel genoeg weer over haar gezicht. In haar hand hield ze de hand van Riolu. Deze zat nog vast aan zijn arm, anders werd het wel heel erg ongepast. Het was een hele lange tijd geleden dat ze in Inciala was geweest, maar dat maakte niet uit. Nu ze oud en rijp waren, werd het tijd om terug te keren naar het land waar ze groot waren geworden. Waar ze Groudon hadden verslagen, de bosjes hadden bemeesterd en oorlog hadden gevoerd.
Ze hield van dit gebied, maar nog meer van Riolu.

&Maaike.

In een land hier ver vandaan. Daar leefde eens een Pikachu en Riolu. En zij beleefden, echt 't is waar. Een avontuur voor jou en mij.

Het leek zo lang geleden, toch was het alsof ze nooit waren weggeweest. Het voelde goed om hier weer te zijn, in het land waar ze waren opgegroeid. Bij het zien van het vertrouwde gebied gleed er een glimlach over zijn gezicht en kneep hij even zachtjes in de hand van Amore. Hij kon het niet helpen dat zijn gedachten even terug gingen naar de vele herinneringen. Hoe zou het zijn met iedereen? Zouden ze ooit nog een keer herenigd worden met de oude leden van de groep met de slechte spaanse naam? Riolu hoopte het, al was hij ook al gelukkig zo lang hij bij Amore was.

Die kleine Pikachu had een naam en zij heette Amore. A-M-O-R-E kleine pikachu Amore. Kijk en luister allemaal. Altijd een nieuw verhaal. Dus ga maar zitten want hier heb je Pikachutje Amore. Dat lieve kleine slimme pikachutje Amore. AMOREEEEEE, dolle dwaze Amore. AMORE beleeft een avontuur.

Amore keek Riolu even met een kleine glimlach aan. "Het is lang geleden," sprak ze, alsof het iemand verrassen zou. Maar, nee. Het was echt heel lang geleden en ze moest toegeven dat ze, ondanks het feit dat ze bewust weg was gegaan, dit gebied altijd gemist had. Misschien omdat ze hier drama had. Hier had ze Comet, Secret, Senna, Evora, Pucca, ... Hier was Shadow, hier was iedereen. Hoe hadden ze ooit kunnen vertrekken? "Ik ben benieuwd of we hier spijt van krijgen."

Zijn rode ogen gleden naar die van Amore en hij glimlachte. "Geen spijt, dat hebben we afgesproken," sprak hij op zachte toon naar Amore. Ze hadden er samen voor gekozen om weg te gaan. Het was toen een goede beslissing geweest, ook al had dat betekend dat ze iedereen moesten achterlaten. Riolu had er toen volledig achter gestaan, maar nu hij hier weer was besefte hij dat hij het misschien wel meer gemist had dan hij had willen toegeven. Het voelde goed om weer terug te kregen. Hij voelde zich goed, ondanks het feit dat hij al gewond was sinds 21 maart 2011.