Het was laat in de avond. Danger liep door het bos, en keek naar de lucht. Het was volle maan, en een aantal sterren waren te zien. Danger sprong naar een boom. Het was nog steeds nat, maar Danger stond nu op een droog plekje, waar hij best blij mee was. Hij ging liggen. De vergiftiging was bijna over, alleen Danger keek nog steeds wazig. Hij sloot zijn ogen, en legde zijn staart om de boom.

Tora was haar donder aan het oefenen, tot ze een schaduw zag. ''WIE BEN JE?'' Snauwde ze, en ze bleef op een afstand, maar het enige wat je kon zien waren de schokken die uit haar wangen kwamen.

Danger schrok wakker, en keek om zich heen. Hij zag een aantal schokken. "Wiewatwaar?" vroeg hij geschrokken, en keek rond. Niks. Het enige wat Danger zag was een vaag Raichufiguur. "Wie is daar?" vroeg hij gespannen, en gromde licht.

Tora bleef staan. ''Vertel eerst maar wie jij bent.'' Zei ze, en grote schokken bleven komen uit haar wangen, ze wist dat als ze een donder zou doen op die boom, ze hem moest raken.

Danger stond op, en kwam dichterbij. "Danger" zei hij rustig, en keek naar Tora. "En wie is deze Raichu die voor mij staat?" vroeg Danger. Hij zag alleen maar een Raichufiguur.

Ze begon te glimlachen. ''Hallo, hoe gaat het met je vergiftiging?'' vroeg ze plotseling heel vrolijk.

Danger wist nog steeds niet wie de Raichu voor hem was, maar het was vast een bekende. "Beter" zei hij, en glimlachte even.

''Aha. Weet je al wie ik ben?'' vroeg ze, en de schokken stopten. ''En, laten we maar onder die boom gaan zitten..'' zei ze, toen ze keek naar de regen.

"Misschien wel. Tora, toch?" antwoordde Danger, en gromde zacht toen een dikke regendruppel op zijn kop viel. "Dat lijkt mij een goed idee" zei hij vervolgens, en liep richting de boom. Daar ging hij op zijn buik liggen, en keek naar Tora.

''Ja.'' Zei ze droog, maar ze bleef zelf in de regen zitten, bij haar kon het geen kwaad. Ze keek Danger aan, en deed een focus slag tegen de boom. Een stel bessen viel op haar hoofd. ''Waarom altijd mijn hoofd?''