Tora liep rond, ze wist dat een enkele misstap gevaarlijk zou zijn, aangezien ze tegen de rand aanliep, en zo naar binnen kon vallen. Ze ging zitten, en begon na te denken.. Ze zuchtte eventjes, en ze keek rond, ''Ik wil best terug naar de mens, maar wat zouden ze wel niet denken? Ik heb het hier best goed.. Maar.. Ik weet het niet, ik vertrok omdat ik als enige nog geen raichu was..'' dacht ze hardop.

"niet terug gaan..." GW had haar gehoord

Ze keek geschrokken op. ''Waarom niet?'' vroeg ze toen, haar oortjes vielen naar beneden, en ze hing nu met haar voeten naar beneden, als ze ook maar 1 stoot zou krijgen, zou ze vallen.

"je hebt het hier toch goed? laat ze dan ook!" zei GW

Tora keek GW aan, hoe zou hij moeten weten of zij het hier goed heeft? ''Misschien had ik het daar veel beter!'' riep ze droog, ze keek naar de grond.. Daar wist ze tenminste wat haar tewachten stond.

"daar heb je een punt..." zei GW

"maar dan nog waarom zou je terug gaan?"

''Mijn familie is daar.'' Zei ze droog, en ze spuugte in de vulkaan. Ze zuchtte.

"waarom heb je ze dan in de steek gelaten?...." vroeg GW

''Ja..'' Ze zuchtte even. ''Ik was de enige Pichu, en het enige meisje, mijn zusje was vermoord.'' Zei ze rustig, en keek naar de Lava. Plotseling had ze heel erg zin om erin te springen, maar ze deed het niet. ''En.. Ik wilde zogenaamd wild zijn.. Ik dacht dat het hier zorgeloos was.'' zei ze toen dom.

"in de wildernis is het eten of gegeten worden...." zei GW

"en wat naar voor je dat je zusje is vermoord..."

''Oke.'' Zei ze rustig, en stond op, ze keek rustig om zich heen, en liep weg.. Zonder iets te zeggen.

(Ik moet gaan, dag =))