Danger liep langs de Burning Tower. Hij was al een tijdje niet binnen geweest, en deed dat dus. Danger bleef het rare gevoel hebben. Gelukkig begon hij een beetje eraan te wennen. Danger sprong op een aantal trappen, en beklom zo de Burning Tower, tot hij op een redelijke hoogte was. Danger liep naar een raam, en keek naar buiten. Gelijk keek Danger weer naar binnen. Hij hoorde wat gerommel, en ging liggen. Het gerommel klonk als iets dat ging instorten. Gelukkig was het alleen maar een grote steen, die door de vloer zakte. Danger keek weer naar boven, want naast de steen, hoorde hij een ander geluid.

Dustfire Krastte met haar nagels over de grond, toen ze iets uit de verdieping onder haar hoorde.
Ze sprong door een groot gat in de vloer en keek naar danger.
''Hallo danger'' Zei ze op een rustige toon.

"Hallo Dustfire" zei Danger. Hij glimlachte vaag, iets wat hij een tijdje geleden voor het laatst had gedaan. "Hoe gaat het?" vroeg Danger. De glimlach verdween.

''Tsja, de situatie is niet echt goed he, maar met mijzelf gaat het wel '' Zei dustfire.
''En met jou danger?'' Vroeg ze daarna, en keek even naar een fikkende steen.

"Minder. Ik zit met een probleem" zei Danger. Hij keek ook naar de steen, maar daarna weer naar Dustfire. "En ik hoop dat ik hier geen last van het probleem zal krijgen..." vervolgde Danger.

''Wat voor een probleem?'' Vroeg dustfire rustig, en keek ook weer naar danger.
''Als je het niet wil vertellen begrijp ik het, maar je kan altijd alles aan mij kwijt'' Zei ze.

"Ik ben bij een Shiny Haunter geweest. Die heeft een vloek over mij uitgesproken. Waarom weet ik niet. Sinds die Shiny Haunter dat heeft gedaan, voel ik me vreemd, en ben ik soms niet mezelf. En dan bedoel ik dat ik eerst normaal ben, en daarna slecht... en daarna weer normaal. En het vreemde is: achteraf kan ik me niks herinneren" zei Danger. Hij zuchtte. "Het kan zijn dat ik iets ben vergeten te zeggen, het is een lang verhaal, dat ik kort probeer te houden" zei Danger, en hij keek naar Dustfire.