Dustfire stond op een grote rots, dat vroeger waarschijnlijk een deel van de articu icecave was geweest.
Er blies een harde wind Door Dustfire's veren. De sneeuw die op haar neerkwam verdampte meteen.
Dustfire keek naar de lucht, die langzaam zwart was geworden. ''Het moment is nabij...'' Zei ze.
''Binnenkort, heel binnenkort zal hij aanvallen'' Ze zuchtte, en keek naar de ademwolk die vervaagde.
Ineens kwam er een andere, ongeveer net zo grote gedaante aanvliegen, en streek naast dustfire neer.
Het was miracle. Hij was volwassen geworden. ''Hoelang duurt het nog?'' Vroeg hij aan dust.
''Kort... misschien komt de aanval morgen al'' Zei dustfire, en keek naar de fel schijnende maan.
Miracle slikte. ''Het spijt me dat ik weg was, ik.. ik moest me voorbereiden.'' Zei hij en kneep zn ogen dicht.
''Het geeft niet... niets meer... het draait alleen nog om morgen.. alles hangt er vanaf,.. de toekomst van het gebied,
en van ons allen ook, na morgen is er of Vrede en zullen we allemaal kunnen vieren, of morgen wordt de dag des
doods..'' Dustfire keek miracle bezorgd aan. Miracle slikte weer. ''Ik weet niet of ik het wel aankan.. ik bedoel.. alles hangt van mij af.. en als ik faal..'' Hij liet zn kop hangen. ''Ik weet zeker dat je het goed zal doen'' Zei dustfire. ''En als dat niet zo is... ''
Dustfire zweeg even. ''Ik weet niet wat er dan gebeurd..''
Miracle knikte. ''Laten we naar de burning tower gaan'' Zei dustfire.
''We moeten het gebied goed in de gaten houden, en weten wanneer het gaat gebeuren''
Dustfire vloog op en verdween in de sneeuwstorm, met miracle achter haar.