Een kleine Riolu liep op het strand, zijn zwarte pootjes zakte bij elke stap een beetje naar beneden en zijn zwarte flaporen waaide naar achter door de sterke zeewind. Hij keek om zich heen, blijkbaar was hij naar iemand op zoek.
Teleurgesteld ging Riolu zitten, hij had nu al bijna heel pokeRPG afgezocht, opzoek naar Dustfire. Riolu had alleen nog maar over de legendarische vogel gehoord, maar nu wou hij haar ontmoeten. Hij had gehoord dat ze heel wijs was en nu wou hij weten wat de stropers hier deden en wat Dustfire hiervan wist. Riolu voelde een enorme angst in zijn lichaampje, hij wou niet weer gevangen worden genomen en zijn verleden herbeleven... Hij zuchte , ook wou hij Dustfire iets anders vragen, over Aureon, maar daarover twijfelde hij nog. Riolu keek op en liet zijn blik over de zee glijden, het was oneindig groot en Riolu vroeg zich af waarneer er een einde kwam aan dit enorme blauwe water. Riolu keek weer naar het zand en merkte één grote schelp op die vlak naast hem lag. Hij pakte hem op en draaide hem rond, het was een mooi schelp. Er zaten nog geen breuken in en de schelp had een pachtige groene kleur. Dit deed hem aan Amore denken... Riolu besloot de schelp te bewaren voor haar. Opeens ving Riolu het geluid op van gewiegeklap en keek hij op. Hoog boven de hemel en nog heel ver van hem vandaan zag hij een rode stip, dat moest Dustfire zijn! Riolu stond op en liet de schelp vallen, hij rende over het zand totdat zijn voeten het water raakte. 'Dustfire!' riep hij zo hard hij kon, zou ze hem gehoord hebben?

Dustfire had over het gebied gevlogen, en had zoveel mogelijk pokemon gewaarschuwd voor de mensen.
Nu vloog ze terug naar het strand om aan Miracle te vragen hoe het bij hem ging. Dustfire keek over het strand, maar ze zag geen lugia. [die zit nu in de burning tower xD] Wat ze wel zag was een Riolu. En die riep naar haar!.
Meteen daalde ze cirkelend naar beneden, en Landde vlak voor Riolu. Ze keek hem een beetje raar aan, ookal was dat niet haar bedoeling. hmm.. deze pokemon kende ze nog niet. misschien een nieuweling? ''Hallo'' Zei ze met een kleine glimlach. ''Wat is er? wil je me iets vragen?'' Vroeg ze aan de kleine Riolu en wachtte af.

Riolu zag dat Dusfire hem had gehoord en nu richting hem vloog. Ze was er sneller dan hij had verwacht en hij sprong eventjes verschrikt naar achter toen ze voor hem lande. Met verwonderde oogjes keek hij naar haar, dus dit was Dustfire.. Riolu merkte dat hij begon te staren en schudde zijn koppie. 'sorry' zei hij beleefd 'het is alleen... eeh.. ik heb nog nooit een legendarische pokemon gezien'. Een zwak glimlachje verscheen op zijn snoet maar verdween al snel weer toen Dustfire begon te spreken. 'eeh.. ja ik wil inderdaad iets vragen' Riou zuchte eventjes maar richte zich toen weer tot Dustfire 'ik wil graag weten wat die .... stropers hier doen' in zijn stem zaten angstige klanken en je zag overduidelijk aan Riolu's ogen dat hij bang was.

Dustfire keek hoe de riolu naar achteren sprong van schrik, en ze glimlachtte even.
Hij begon te staren naar haar, en even keek ze hem raar aan, maar daarna verontschuldigde hij zich ervoor. ''T geeft niks, kleine riolu. heeft iedereen wel de eerste keer dat ze mij zien.'' Zei ze geamuseert. Toen hij zei dat hij inderdaad iets wou vragen keek ze wat serieuzer en luisterde naar zijn vraag. ''De stropers?'' Vroeg ze.
''Eigelijk zijn het trainers, geen stropers. maar dikke kans dat er ook nog stropers hier naartoe komen. De trainers hebben dit gebied ontdekt en zoals alle trainers willen ze graag de sterkste pokemon vangen. we moeten dus vooral proberen niet met ze te vechten, zodat ze onze krachten zien..'' Antwoordde ze. ''Het is het beste als we het voorzichtig aanpakken...''

Riolu luisterde naar Dustfire zondar haar te onderbreken en toen ze klaar was knikte hij zacht. Gelukkig, er waren nu nog geen stropers, maar dat ze zei da tdie vast ook wel zouden komen maakten hem ongerust. 'ja.. ik hoop dat we niet al tveeel problemen met ze krijgen' zei hij een beetje onzeker. Riolu zat zich af te vragen of hij het Dustfire nou wel of niet zou vertellen over zijn verleden. Hij keek haar aan met zijn rode ogen, een onzekere blik was te zien. 'eeh.. Dustfire.. ik' en met deze woorden stopte hij, zou hij het haar vertellen? Had ze er wel wat aan?

''Dat hoop ik ook niet, Riolu. Want als we problemen met stropers krijgen, wordt het pas echt gevaarlijk''
Zei ze bezorgd. Gevangen worden door een pokemon stroper was wel het ergste wat je kon overkomen.
Daarna wou Riolu nog iets vragen, maar staakte zijn zin. ''Wat wil je me vertellen, riolu?'' Vroeg ze nieuwsgierig.

Riolu keek Dustfire aan en besloot het toen maar te vertellen, 'nou... het leek me misschien handig om te vertellen dat ik eeh... naja' een beetje onzeker begon hij in het zand te 'spelen' met zijn zwarte poot 'ik ben al eens eerder gevangen genomen door stropers' zei hij uiteindelijk. Een zucht ontsnapte uit zijn mond 'ze hebben mij gevangen genomen vanwege mijn ouders, ik ben namelijk de prins van Aureon' zei hij. Een verdrietige blik kwam in zijn ogen bij de gedachte aan zijn ouders maar hij schudde zijn koppie om te tranen weg te houden. Hij was nog maar zo jong en hij had al zoveel meegemaakt, het voelde fijn om dit aan Dustfire te vertellen gewoon omdat ze Dustfire was.

Dustfire luisterde aandachtig naar Riolu's verhaal over zijn verleden.
''De prins van aureon?'' Vroeg ze en dacht na. Vroeger vloog ze veel meer over andere gebieden, maar aureon, daar had ze nog nooit van gehoord. ''Ik ken helaas geen aureon. maar.. ik kan het ook vergeten zijn.. ik heb over zo veel gebieden gevlogen en heb daar allerlij pokemon ontmoet, maar ik weet niet of ik je ouders ken...'' Zei ze een beetje verontschuldigend. ''Maargoed, wat is er precies gebeurd?'' Vroeg ze daarna.

Dustfire leek geïntresseerd in Riolu's verhaal en dat maakte hem minder onzeker. Wel kwam dezelfde steek in zijn borst die hij altijd kreeg als hij over zijn verleden nadacht. 'eeh..' begon hij maar 'Mijn ouders zijn koning en koningin van Aureon, een plaats waar je alleen kan komen door het binnenste van je aura te bereiken. Stropers zijn 4 maanden geleden er achter gekomen hoe ze dit na konden bootsen en zijn Aureon binnen gestormt. Ze hebben toen een ei gestolen, mijn ei. Toen ik werd geboren zijn ze begonnen aan een zware training waarbij ze me heel erg hebben behandeld, mijn baas vond dat ik niet goed genoeg mijn best deed dus werd ik ook zo behandeld. Elke dag moest ik trainen, ze sloegen me, ze wilde dat ik zo snel mogelijk in een Lucario evolueerde zodat ik nog meer waard zou zijn. Ik wilde dit niet... Uiteindelijk heb ik Aura Sphere onder controle gekregen, een aanval die alleen Lucario kan. De stropers waren zo onder de indruk dat ze me naar een handelsplek hebben gebracht om me te verkopen. Bieders gingen me testen door met me te vechten in een pokemon gevecht. Ze hadden al veel geboden, maar mijn baas vond dat ik veel meer waard was. Ik moest maar blijven vechten en ik werd steeds zwakker, uiteindelijk kon ik niet meer. Ik stopte met vechten omdat ik geen poot meer kon verzetten, mijn baas stond klaar om me er flink van langs te geven en toen..' Even liet Riolu een diepe zucht horen maar ging toen weer verder met zijn verhaal 'toen kwam er iemand die me heeft gered, ik ben nooit te weten gekomen wie het was aangezien ik toen buiten mijn bewust zijn raakte, maar die persoon heeft me hier gebracht'. Riolu ging zitten in het zand en keek naar één van zijn vele littekens die hij had. Deze zat op zijn arm, waarschijnlijk van één van de zweepslagen die hij had gehad. Riolu zou nooit meer zijn verleden kunnen vergeten, hij had tveel geestelijke en lichamelijke sporen die hem er steeds weer aan herinnerde. 'Omdat ze me als ei hebben ontvoerd weet ik niet of mijn ouders nog leven, of überhaupt Aureon nog bestaat, en ik weet ook niet hoe ik het binnenste van mijn aura kan bereiken zodat ik daar achter kan komen' Riolu voelde zich een mislukkeling, hij wist nu wie zijn ouders waren en waar hij vandaan kwam maar kon niet eens naar ze toe. Riolu wende zijn blik weer naar Dustfire, blij dat hij zijn hart kon luchten bij haar. 'Bedankt, Dustfire dat je naar me wilt luisteren' zei hij zacht

(veel leesplezier XD)

[danke shon xD]


Weer luisterde Dustfire naar het verhaal van Riolu. Deze keer ging hij verder en vertelde hij een lang verhaal over wat er gebeurt was. Gevangen worden, moeten vechten, verkocht worden en geslagen.. Nu riolu dit verteld had, wist Dustfire wat voor vreselijk verleden hij had gehad. Het was vast pijnlijk om eraan terug te denken, laat staan erover te vertellen tegen iemand die je niet eens goed kende. ''Nu begrijp ik je.'' Zei Dustfire. ontdanks dat het zon vreselijk verhaal was, was ze blij dat Riolu het haar verteld had. ''Daarom ken ik aureon niet'' Zei ze en glimlachtte even. Want een aura sphere, dat kon ze niet. Maar een paar soorten pokemon konden die aanval leren. Dustfire wou dat ze Riolu kon helpen, maar wist niet hoe. Wat kon ze doen? ze kon niet naar aureon, en ook kon ze Riolu niet leren zijn aura te bereiken. ''Ik hoop echt voor je dat je ouders nog leven, en auron nog bestaat. helaas kan ik niets doen..'' Zei ze. en glimlachtte toen Riolu haar bedankte. ''Tuurlijk wil ik naar je luisteren, Riolu. Iedereen hier heeft een verhaal, en allemaal even speciaal.'' Zei ze. Het was even stil, maar toen hoorde Dustfire in de verte een hard geluid. Toch klonk het niet hard, het was ver weg. Dat geluid had ze nog nooit gehoord. een soort geklapper, maar niet van een pokemon. het was vast niks... Dustfire keek weer naar Riolu.

Helaas kende dustfire Aureon ook niet, maar hij had ook niet anders verwacht. Riolu stond weer op en klopte het zand van zijn zwarte pootjes. Hij luisterde naar Dustfire en er verscheen een glimlachje op zijn snoet 'toch bedankt, Dustfire, wat andere over je zeggen is echt waar, je bent echt een heel erg vriendelijke en wijze pokemon' zei hij een beetje verlegen. Riolu wende zijn blik even naar de horizon en dacht na over Aureon, wat zou het voor plek zijn? Opeens klonk er in de verte een geluid dat ook Riolu niet ontging. 'wat was dat?' vroeg hij zacht, misschien stelde hij zich aan maar volgens hem was het niet iets dat je alledaags hoorde. Hij staarde over de zee zoekend naar misschien iets verdacht maar vond niks. Het enorme blauwe water dat oneindig leek zag er even normaal uit als altijd...

''Bedankt, Riolu.'' Zei Dustfire met een brede glimlach.
Ze bleef even naar hem staren, totdat hij iets hoorde. Vast hetzelfde geluid als ze zelf had gehoord.
''Hoor jij dat ook, dat rare geluid?'' Vroeg ze. ''Niet alledaags. zelfs ik heb het nog nooit gehoord..'' Zei ze. Maar ze zag nog steeds niks, dus bracht het nog geen gevaar, wat het ook was.

'hmm.. ik vraag me af wat het is' zei Riolu bedenkelijk, maar daar kwam hij vast nog wel achter. Hij liep weer terug naar waar hij eerst zat en raapte de groene schelp weer op die hij eerder had laten vallen. Hij veegde met zijn handje het zand ervan af en glimlachde, gelukkig was de schelp nog niet stuk. Riolu liep weer, dit keer met de schelp in zijn hand, terug naar Dustfire. Hij dacht weer aan de mensen die PokeRPG waren binnengedrongen 'Dustfire..' zei hij toen 'wat kunnen we denk je het beste doen tegen de trainers? Zoals je zei is het misschien het beste om het nu nog voorzichtig aan te doen, maar wat nou als ze steeds meer Pokemon gaan vangen? We kunnen ze toch niet aan hun lot ovrelaten?'. In zijn rode ogen stond een bezorgde blik, sommige pokemon wisten niet eens dat er trainers waren en andere waren te koppig om te luisteren en gingen met de trainers vechten. Ook al waren de meeste hier sterk, ze zouden het niet eeuwig kunnen volhouden..

''Het mag zeker niet gebeuren dat er pokemon gevangen worden. Als je ze proberen te vangen moet je wel vechten..'' Zei Dustfire. ''Het is alleen niet te hopen dat hier echt goede jagers komen, want anders zijn we verdoemd. Het enige wat we tot nu toe hebben gedaan.. we hebben de legendarische pokemon gewaarshuwd. Als hun gevangen worden dan gaan er gebieden aan.. '' Er volgde een stilte, maar niet lang. Dustfire hoorde weer dat geluid. Het klonk gevaarlijk en dichtbij. Dit moest ze gaan uitzoeken.
''Sorry, maar ik moet kijken waar dat geluid vandaankomt en wat het is'' Zei Dustfire vlug en steeg op.

Riolu luisterde naar Dustfire en knikte, ze had gelijk. Als je werd bedreigt, moet je alles doen om jezelf te verdedigen...
Ook Riolu keek geschrokken op als hij weer een hard geluid hoort, deze keer was het harder dus was het ook dichterbij. Riolu wende zijn blik weer naar Dustfire die zei dat ze het ging uitzoeken, 'wees voorzichtig' zei hij voordat ze wegvloog en met zijn blauwe handje zwaaide hij naar haar totdat ze nog maar een klein rood stipje was aan de hemel. Riolu draaide zich om en besloot om terug te gaan naar zijn grot, om Amore te vertellen wat hij had beleefd en haar natuurlijk de schelp te geven. Nog één keer draaide Riolu zich om maar Dustfire was al weg, een glimlach verscheen op zijn gezicht, hij was blij dat hij haar had gesproken. Riolu zette zichzelf weer in beweging en liep van het strand af om op weg te gaan naar de Sulfur caves.