Tunys liep langzaam door de Judon Desert, haar ogen stonden open, maar ze zag niks. Ze liep in een rechte lijn door de Judon Desert, en liep op gegeven moment bijna tegen een rots aan, ze liep erom heen, en liep nog wat verder. Na een tijdje ging ze zitten. Ze was blij dat ze nu wist hoe ze normaal rond kon lopen, zonder te kunnen zien, maar daar hield het ook mee op. Ze zuchtte eventjes diep, en bleef met haar rode ogen naar de grond staren. Ze zuchtte diep, en bleef staren. Ze hoorde wat, en draaide wat rond met haar hoofd, niet dat het veel nut had, want ze kon diegene toch niet zien. ''Wie is daar?'' vroeg ze rustig, en ze liet haar blik weer op de grond rusten... Het leek nu niet echt alsof ze blind was, maar meer alsof ze in diepe gedachte was verzonken, alleen waren haar ogen wel rood.. En niet de normale kleur.
