Houndoom staarde voor zich uit. De wind streek door haar vacht, en ze begon mee te wiegen. Haar leven... Als vanaf het begin was deze verpest geweest. Haar snuit rimpelde van woede. Ze snoof even om een poging te doen de frustratie kwijt te raken. Natturlijk, er waren ook wel goede dingen in haar leven geweest, maar nu was haar leven een ware hel. Ze hoorde iemand achter zich. Ze draaide zich met een ruk om. "Wát!" Riep ze fel.

Blaziken schrok"sorry ik heb gehoord dat je problemen had"

Houndoom snoof even. "Het is maar wat je problemen noemt." Probeerde ze beleefd te zijn, ookal kwam het er nog best bot uit. Ze draaide zich weer om. "Wat maakt het jou eigenlijk uit? Je het me nauwelijks." Zei Houndoom zuchtend.

"ik jou wel "zei Jwel en hij gaf haar een lik

Houndoom kneep haar ogen dicht. Wat deed Joel? Het maakte haar alleen maar meer verward. Net nog was hij boos weg gerend, en nu gaf hij haar opeens een lik. Ze wendde zich van hem af. "Joel, snap je niet dat dit voor mij heel verwarrend is? Het ene moment loop je kwaad weg, en het andere moment ben je weer lief." Ze zuchtte.

"ik ben ook compleet in de war...door jou"zei Jwel

Houndoom draaide haar kop naar Joel. "Joel, jij bent niet het enige waarvan ik van in de war raak." Ze zocht naar de juiste woorden. "Hoe moet ik het uitleggen..." Ze zuchtte.

"doe maar"zei Jwel

Houndoom zuchtte. "Het is gewoon alles wat me in de war maakt. Vrienden die ik in het begin had, zie ik niet meer zo vaak, en als ik ze zie ook nog voor een korte tijd." Ze stopte even met praten voor een adem pauze. "veel dingen zitten me tegen, en mijn humeur slaat de hele tijd om. De ene keer ben ik droevig, dan weer blij, dan weer boos, en dan ben ik weer zo hyper als wat." Houndoom nam opnieuw een korte adem pauze. "dan kom jij na een tijdje weer aanstappen, en denkt dat alles wel hetzelfde zou zijn als dat je vertrok." Er verschenen tranen in de hoeken van Houndoom's ogen. "weet je wel niet hoe lang je bent weg geweest?" Zei ze schor.

"ja weet ik"zei Jwel "ik wou Articuno terugpakken voor wat hij heeft gedaan"

(int echt examens en veel testen)

"Gedaan?" Zei Houndoom vragend. Ze dacht even na. Had hij niet iets verteld over zijn ouders en een Articuno?

"Hij heeft mijn ouders vermoord en moest naar zijn eigendom en heb hem eigenlijk verslagen maar niet vermoord"zei Jwel"echt sorry als ik je in de steek liet houndoom"en hij likte haar nog eens

Houndoom knikte vaagjes. Ze zuchtte. "Joel, ik wil je best wel helpen met die Articuno maar..." Ze zweeg even. "dat betekent nog niet direct dat wij gelijk weer bij elkaar komen." Ze gaf hem een half vriendschappelijke, half liefde volle lik over zijn wang. "Oke?" Vroeg ze.

"Ik zal mijn best doen"zei Jwel en hij knuffelde haar teder

Houndoom glimlachde even zwakjes. "Dat zien we dan nog wel." Zei ze.

"ok"zei Jwel en hij rende weg zo hard hij kon

Houndoom twijfelde even, maar huppelde daarna rustig achter hem aan. Als hij nu naar Articuno ging, zou ze natuurlijk wel mee moeten.