Houndoom stond stil aan de voet van het meer. Ze keek even schigtig om zich heen, voordat ze een slok van het heldere water nam. Ze hief haar kop weer op, en een aantal waterdruppels dropen van haar kin af het water in. Ze keek naar haar spiegelbeeld in het water. Een vreemde frons kwam op haar voorhoofd. Was zij echt die Houndoom? Ze herkende zichzelf bijna niet meer... Ze leunde voorover om zichzlf beter te kunnen zien, maar viel daarbij in het water. Ze jankte even, en krabbelde snel weer uit het water. Ze schudde zich uit, en keek nog even trillend naar het water.

Teresiá stopte bij een boom om uit te hijgen. Ze had een heel eind gerend, haar bek voelde droog aan. Voor haar schitterde een prachtig, blauw meer. Blij dat ze haar frustratie een beetje kwijt was liep ze naar het water. Voorzichtig zakte ze door haar poten en dronk wat van het water. Ze had een hekel aan het blauwe goedje, het was niet alleen slecht voor haar vacht, het verzwakte haar ook aanzienlijk. Teresiá stond weer op en schudde haar kop om de druppels aan haar bek kwijt te raken. Een luidde plons deed haar opschrikken. Snel speurde ze de water kant af, tot ze een Houndoom in het oog kreeg. De pokémon krabbelde net het water weer uit.

Zonder zich te bedenken rende ze er heen. "Is alles goed met je?" vroeg ze bezorgd. Houndooms waren vuur pokémon, dus dat moest geen plezierige duik zijn geweest. "Moet ik je.. uhmm, opwarmen?" Ze was maar al te bereid om haar vlammenwerper te gebruiken. Ze wist alleen niet zeker of deze Houndoom dezelfde ability had als zij. Teresiá voelde namelijk weinig tot niks van vuuraanvallen, ze kon zich er zelfs een beetje mee opladen. Afwachtend keek de Vulpix naar de pokémon tegenover haar.

Houndoom keek even verward naar de Vulpix. "Nee, alles is in orde." zei ze met een klein glimlachje op haar gezicht. Ze was snel genoeg weer uit het water gegaan, waardoor het haar niet al te veel schade had aangedaan. Ze keek even glazig naar het water. De laatste keer dat ze in het water was gesprongen.... Ze kreeg een huivering. Houndoom moest er niet aan denken, om dat allemaal weer opnieuw te moeten beleven...
Ze keek afwezig naar de Vulpix. "Sorry, maar zei je iets? Ik was er even niet bij..." zei ze zichzelf verontschuldigend.

De Houndoom zei dat alles in orde was en Teresiá ging opgelucht zitten. De Houndoom keek glazig over het water en de vulpix volgde haar blik. Het meer was werkelijk prachtig. Twee Buizels toverden een glimlach op haar gezicht, toen ze zag hoe de twee al spelend door het water raceten. Plotseling huiverde de pokémon naast haar en wende haar kop weer naar Teresiá. "Sorry, maar zei je iets? Ik was er even niet bij..." Ze glimlachte als antwoord op de verontschuldigende blik. "Nee , het was niks. Laat maar." ze was blij dat de pokémon het niet had gehoord, het was ook een stomme vraag geweest. Waarom zou een grote sterke vuurpokémon zoals zij haar hulp nodig zijn? "Wat is je naam?" vroeg ze daarna vriendelijk en streek ze met haar poot door het gras.

Houndoom keek omhoog. "Houndoom, is mijn naam." zei ze uiteindelijk lichtjes grijnzend. Ze staarde een tijdje naar de overzwevende wolken, tot ze uiteindelijk opzij keek naar de Vulpix. "En jij?" vroeg ze daarna met een klein glimlachje. Het was geruststellend om te zien, dat er ook nog een aantal niet aggressieve pokémon waren. Met de steeds groter wordende groep Dark Siders, was het soms behoorlijk moeilijk om te kunnen zeggen of iemand goed, of slecht was. Als er tenminste al een goed of slecht bestond...

De Houndoom glimlachte en stelde zichzelf voor als Houndoom. dat is makkelijk te onthouden dacht Teresiá bij zichzelf, terwijl ze terug glimlachte. Er viel een stilte, waarin de twee vuur pokémon beide over het water keken. "En jij?" vroeg Houndoom uiteindelijk. Teresiá schrok, ze had zichzelf helemaal niet voorgesteld! "Ik ben Teresiá." zei ze vriendelijk. "Ik ben hier nog maar sinds kort. " Ze bekeek de pokémon voor haar even en ging zitten. "Ken je Danger misschien?" vroeg ze toen. Het waren allebei Houndooms, misschien waren ze zelfs familie! Teresiá was altijd geïnteresseerd in andermans leven, wat sommige pokémon niet echt op prijs stelden.

Houndoom grijnsde even. Teresiá... Met wat moeite, zou ze die naam wel kunnen onthouden. Er verscheen een lichte grijns op Houndoom haar gezicht, toen Teresiá naar Danger vroeg. "Jazeker dat ik Danger ken." antwoordde ze. "Nu Shadow weg is, is hij een van de weinige waar ik nog regelmatig mee spreek..." zei ze fronsend. Wat zat ze nou eigenlijk allemaal te bazelen? Als ze wou, zou ze best ook wat meer met Achi, Levy of Tora om kunnen gaan. Maar ja, Achi en Levy, waren tegenwoordig overal en nergens. En Tora had ze ook al even niet meer gezien...

Tot Teresiá's genoegen kende ze Danger inderdaad. Zou ze ook weten over zijn toestand, met zijn vloek? vroeg ze zich af. Maar dat wist ze vast wel, aangezien ze de Houndoom waarschijnlijk beter kende dan zij. "Zijn jullie gewoon vrienden, of zijn jullie familie?" vroeg Teresiá om het gesprek een beetje op gang te houden. Ze hield niet van die ongemakkelijke stiltes, waarin pokémons van alles konden denken,maar het niet deelden met de groep. Teresiá wou het liefst alles weten, daarom was ze verhuisd. Om meer te leren en om sterker te worden, om zo haar droom te kunnen vervullen!

"Zover ik weet, zijn we alleen vrienden." beantwoordde Houndoom de vraag van Teresiá. "En als we al familie zouden zijn, zou ik het echt niet weten... Tenminste, de roedel waar ik vandaan kom, vernietigt het liefst alle pokémon die op hun pad komen, of tovert ze om tot hun slaven..." ze grijnsde even. In het gebied waar Houndoom vandaan kwam, was haar roedel erg bekend. Maar zoals ze al had gemerkt, wist een enkeling tot niemand ook maar van het bestaan van haar oorspronkelijke roedel af. Eigenlijk was dat maar goed ook, want zelf was ze daarbij ook niet helemaal onschuldig geweest. "Zover ik weer, is Danger niet zo. Tenminste, normaal niet..."

Teresiá keek Houndoom schuin aan. Dus ze kwam niet echt uit een fijne roedel, maar toch was het een aardige pokémon. Dat bevestigde maar weer eens dat je zelf koos welk pad je wou bewandelen, wat je afkomst ook is. "Zover ik weer, is Danger niet zo. Tenminste, normaal niet..." Nu wist Teresiá zeker dat Houndoom van de vloek afwist. "Dat weet ik." zei Teresiá. "Ik heb Danger ook ontmoet, op de ijsvlaktes. Hij.. hij had een vreselijk iets gedaan, waarna hij weer normaal werd en daarna weer in trans raakte. Hij heeft alles uitgelegd, over Helos enzo.." ze zweeg, misschien wou Houndoom het er wel niet over hebben, maar misschien ook wel. Dat wist ze niet.