Flair liep langzaam de lava in, en ging erin liggen. Ze legde haar kop op een iets hoger gedeelte, zodat ze nog normaal adem kon halen. Ze zuchtte eventjes, en sloot toen haar ogen. Ze gaapte eventjes, en viel toen in een diepe slaap.

[ Geen gevechten -.- ]

Nieuwsgierig liep de jonge vulpix naar de lava. Het was al een hele tijd geleden dat ze daar lekker in had gelegen. Plotseling kreeg ze een Ninetails in het oog. Bewonderend keek ze naar de pokémon, die ontspannend in de lava ging liggen. Een beetje verlegen liep Teresiá erheen. "Uhm, hallo." Ze wist niet of deze Ninetails wel op gezeldschap zat te wachten, maar Teresiá maakte graag nieuwe vrienden en voor Ninetails' had ze zeker respect. Ze zakt door haar achterpoten en ging aan de rand van de lava zitten. "Ik ben Teresiá" zei ze vriendelijk, waarna ze haar hoofd schuin deed en vragend naar de pokémon keek.

Flair opende haar ogen langzaam, en knipperde even. Daarna gaapte ze, en keek de vulpix aan. ''Hallo, Teresiá.'' zei ze grijnzend. ''Ik ben Flair.'' zei ze toen, en ze stond op, de lava droop van haar vacht af. Ze liep langzaam het lava uit, en ging naast Teresiá zitten. ''Wat doe jij hier?'' grijnsde ze, en ze keek haar dom aan. ''Nieuw?'' vroeg ze toen, met opgeheven wenkbrauwen. De vulpix was nog erg jong, en leek respect te hebben.. Flair besloot zich maar vriendelijk te gedragen, en niet meteen te gaan snauwen.

De Ninetails ontwaakte langzaam en groette haar vriendelijk. Daarna stelde ze zich voor als Flair en kwam ze overeind uit de lava, wat in stroompjes uit haar witte vacht gleed. Teresiá moest toegeven dat ze bewondering voor de Flair had, ze straalde kracht en schoonheid uit. Eigenlijk was ze net zoals Teresiá hoopte te worden! Flair ging naast haar zitten, waardoor ze zich klein en nietig voelde. ''Wat doe jij hier?'' de vraag klonk niet echt onvriendelijk, eerder spottend. Alsof ze op haar neer keek.. ''Nieuw?'' Flair's wenkbrauwen gingen omhoog. Teresiá vond haar manier van doen niet echt prettig. "Ja, ik ben hier nog maar net heen verhuisd. Ik was gewoon de boel een beetje aan het verkennen." antwoorde de vulpix. Misschien moest ze niet te snel oordelen over deze pokémon. Voor hetzelfde geld was het een Dark Sider! Maar hoe moest ze daar achter komen? Zou ze het gewoon durven vragen, zoals Tora had gedaan? Maar als Flair slecht was had ze een groot probleem! Teresiá zweeg nog even en raapte toen haar moed bij elkaar. "Maar jij bent hier al veel langer, of niet? Ben je wel eens bij het donkere gebied geweest? Ik heb er al veel over gehoord." Zo hoopte ze een beetje meer te weten te komen over deze pokémon. Want als Flair slecht was, kon ze maar beter snel verdwijnen.

Flair knikte, ''Ja. Ik ben al vaker in het donkere gebied geweest. Ik was namelijk slecht, maar dat was maar voor even. Toen ik erachter kwam dat ik niemand pijn kón doen.. Wilde ik weer goed worden, ik had een vleok uitgesproken over ene Tora, een Raichu.. Maar, die vloek heb ik toen snel weer opgeheven, en ik had het goed gemaakt door ervoor te zorgen dat haar volt nooit meer te hoog zou worden.. Dus dat ze niet meer zou flippen.'' zei Flair kalm.. Ze zag dat de Vulpix een beetje twijfelde, ''En, nee.. Ik ben hier nog niet zo heel lang.'' zei ze daarna kalm. De vulpix leek een beetje bang te zijn, wat dus al zowiezo betekende dat ze geen Dark-Sider was.. Flair grijnsde droog.

(xx Sorr voor korte post)

Teresiá keek met een schuin oog naar Flair. Wat was dat toch hier? De lijn tussen goed en slecht leek zo dun, iedereen was wel eens slecht geweest , maar toch weer goed geworden en de groep Dark Siders werd steeds groter, dat had Tora gezegd. Tora.. Had Flair echt een vloek over haar uitgesproken? Maar ze had het ongedaan gemaakt en de Raichu geholpen met haar volt. Teresiá snapte het niet helemaal, hoezo flippen? Ze begreep dat ze nog veel te leren had over deze wereld en pokémon in het algemeen.
Flair zei dat ze hier nog niet zo lang was, waarna ze grijnsde. Teresiá hief haar kop en keek de Ninetails aan. "Waar kom je weg dan?" vroeg ze geïnteresseerd. Misschien moest ze eens stoppen met het vragen naar andermans leven, maar het was gewoon zo leuk om te weten! Haar grote bruine ogen gleden over de grote pokémon voor haar. Wat zou ze graag evolueren! Maarja, ze was nog lang niet sterk genoeg.. "Flair," begon Teresiá "Wanneer ben je geëvolueerd?" Het was misschien een domme vraag, omdat het voor elke pokémon anders was, maar toch wou ze het weten. Misschien kon Flair haar zelfs helpen!

(geeft niet Het niveau ligt hier niet heel hoog dus )

''Ik ben niet zo lang geleden geëvolueerd.'' zei ze kalm. ''Ik had een vuursteen gevonden, in de lava.. Daar liggen ze vaak.'' zei ze kalm, ''En, toevallig wist ik al veel over vloeken, waardoor ik al snel wist hoe het moet.'' zie ze daarna kalm. De 1e vraag begreep ze niet helemaal.. Waar kwam ze weg? Weg waarvan? Ze zuchtte eventjes. ''Zou ik je mogen vragen wat je met de 1e vraag bedoelde?'' vroeg ze toen kalm.. Ze wees naar het midden van de lava. ''Daar liggen vuurstenen, kijk maar.'' zei ze, en ze sprong de lava in. Ze kwam boven, met een prachtige vuursteen in haar bek. Rustig liep ze weer naar de kant, en liet opnieuw de lava van haar witte vacht afdruipen. Ze legde de vuursteen voor haar neer. ''Als je wilt evolueren, je hoeft deze steen alleen maar aan te raken.''

Teresiá keek naar de lava. Dus daar lagen vuurstenen in? En dan kon je zomaar.. evolueren? Ze twijfelde. Het was vast de makkelijke weg, maar gaf dat wel de voldoening waar ze naar op zoek was? Eigenlijk wou ze gewoon zo veel leren en zo sterk worden, dat het vanzelf ging. Wat een fantastische overwinning zou dat zijn! Flair vroeg wat ze met haar eerste vraag had bedoeld. "Nou, als je hier nog niet zo lang bent, waar was je dan eerst? Ik bedoel, ben je altijd al in dit land geweest?" Teresiá hield haar kop even scheef en hoopte dat haar vraag nu duidelijk was.
Plotseling wees Flair op het midden van de lava en vertelde dat daar de vuurstenen lagen. Zonder te aarzelen sprong ze in het lava. Toen de Ninetails weer boven kwam, had ze een prachtige steen in haar bed. Ze legde het geval voor Teresiá neer, die het bewonderend bekeek. De steen had een soort vuur binnenin, ze kon de kracht van de steen zelfs voelen. ''Als je wilt evolueren, je hoeft deze steen alleen maar aan te raken.'' zei Flair. Teresiá zei niks en keek alleen maar naar de steen. Was dit wat ze wou? Gewoon, lekker snel en makkelijk? Ja, het was haar grote droom, maar was dit wel de goede manier? Ze was nog jong en zwak en dat zou niet veranderen als ze nu evolueerde. Ze stond op en deed een stap achteruit. "Nee," zei ze, waarna ze haar blik losscheurde van de vuursteen en Flair recht aankeek. "Dit is niet de goede manier. Ik ben er nog niet klaar voor, dit is te makkelijk. Ik moet het verdienen." Ze liet haar blik weer even op de steen rusten. "Flair," vroeg ze plotseling, "zou jij me willen trainen?" Teresiá keek op en keek de Ninetails vragend aan. Ze wist niet of Flair wel zin had om tijd en energie in zo'n kleine vulpix te gaan steken, maar het was het proberen waard.

''Ik woonde bij de mens. Ik heb het hoofd van het kleine kindje geflambeerd, aangezien ze me pijn deed. Toen ben ik eruit geschopt, en naar een ander gebied gegaan.. Ik werd slecht. Daar kreeg ik ruzie met een arcanine, en toen ben ik hierheen gevlucht. Niet lang daarna evolueerde ik.'' zei ze kalm, en ze grijnsde licht. ''En, het maakt niet uit hoe hard je traint.. Je kan alleen evolueren met behulp van deze steen.'' zei Flair toen kalm. ''Maar, als je een vulpix wilt blijven, voor nu.. Is goed,'' zei ze, en ze gooide de vuursteen de lava in. ''Je kan altijd die vuursteen nog pakken.'' zei ze daarna kalm. ''En, ik weet niet of het wel zo'n geschikt idee is om jou te trainen.. Zelf moet ik nog genoeg trainen, het enige waar ik veel mee kan, zijn vloeken.. Daar ben ik soort van in gespecialiseerd. Maar, een vulpix kan geen vloeken uitspreken. Ik denk dat je het toch zelf moet doen. Ik wil je altijd helpen als het nodig is, maar.. Je word sterker, en misschien slimmer als je het alleen doet.'' zei ze daarna kalm.

In een sneltreinvaart vertelde Flair haar verhaal, waarin enig sarcasme te horen was. Teresiá begreep dat de Ninetails wrok koesterde jegens die mensen, maar om dan meteen slecht te worden.. Ze zei ook dat ze niet lang daarna evolueerde. ''En, het maakt niet uit hoe hard je traint.. Je kan alleen evolueren met behulp van deze steen.'' Teresiá keek haar met grote ogen aan. Dat wist ze helemaal niet! Dus, ook al zou ze trainen, ze zou niet uit zichzelf evolueren? Flair gooide de steen weer terug, Teresiá keek toe hoe het in de lava zonk. Later zou ze zelf zo'n steen gaan halen, maar dan zou ze sterk zijn. Dan zou ze er klaar voor zijn.
Toen kwam Flair terug op Teresiá's vraag of ze haar wou trainen. Dit wees ze echter af. Dit had ze ook wel een beetje verwacht. Teresiá bleef zwijgend naar de lava staren. Misschien werd het dan ook een tijd om te beginnen. Ze had nog verder niks aan haar training gedaan en van niks doen zou ze niks sterker worden. Teresiá nam een besluit en stond op. "Het was leuk je te ontmoeten Flair." zei ze vriendelijk en keek de Ninetails aan. "Het word tijd dat ik weer eens ga. Ik zie je vast nog wel weer." Na deze woorden draaide ze zich om en liep weg van Flair en de lava. op zoek naar een geschikte trainings plek.