Thunder liep door het veld of liever gezegd huppelde. Ze was vrolijk, ook al was het hier ver weg van haar veilige thuis. Daar zweefde een pluisje door de lucht. Het dwarrelde op de neus van Thunder. Dat kriebelde verschrikkelijk en ze krabde aan haar neus. Het pluisje zweefde weer om hoog en landde op haar staart. Thunder kwispelde en het pluisje ging weer omhoog. Nu kwam die op haar oren terecht. Thunder vond het eigenlijk wel een leuk spelletje! Zij bewoog en het pluisje dwarrelde omhoog en op een andere plek. Maar een windvlaag blies het pluisje weg en had het spel gestopt, maar nu was er weer een nieuw spel! Thunder rende het pluisje achterna om het te pakken.

toen verscheen GW vlakvoor thunder

"hmmm......"

Thunder schrok, want ze had gedacht dat ze alleen was. Het pluisje was nu weggevlogen. Nu had die haunter haar spel bedorven en had zij verloren! Het minst leuke was nog wel dat ze het pluisje bijna had weten te pakken. Maar ze had een ander probleem, Thunder stond voor een gengar en aan zijn gezicht te zien was die niet blij!

Glimlachend observeerde Teresiá een kleine Pichu die vrolijk met een pluisje aan het spelen was. De onbezorgde pokémon straalde een en al vrolijkheid uit en toverde vanzelf een glimlach op haar bek. De vulpix stond op en struinde achter de Pichu aan die achter het pluisje aan hupte. Ze wou graag nog even verder kijken naar het huppelende geval, omdat het gewoon ontzettend schattig was. Plotseling verscheen er een Gengar vlak voor de Pichu. Hij zag er gemeen uit. Zou dit een Dark Sider zijn? vroeg Teresiá zich af, terwijl ze langzaam naderde. De kleine Pichu was duidelijk geschrokken. Met een paar passen stond Teresiá bij het tweetal. "Is er iets aan de hand?" vroeg ze meer aan de Gengar dan aan de Pichu, terwijl ze hem onderzoekend aan keek.

GW keek om zich heen en zag een pichu

"hmmmm......"

"ik voel aan jullie dat jullie bang zijn kleine pichu en vulpix maar wees niet bang..... ik sta aan jullie kant....."

"hmmmm......" zei de Gengar, waardoor Teresiá haar wenkbrauwen op trok. "Ik voel aan jullie dat jullie bang zijn, kleine pichu en vulpix, maar wees niet bang..... ik sta aan jullie kant....." "Ik ben helemaal niet bang." snauwde Teresiá boos. Wat dacht die Gengar wel niet! Bovendien zag hij er alles behalve betrouwbaar uit. "En waarom zouden we jou geloven? Wat is je naam?" Ze wist dat ze nu een wel erg grote mond op zette tegen een al zo ver geëvolueerde pokémon, maar hij had haar beledigd en dat pikte ze niet! Ze vond hem er verdacht veel uitzien als een Dark Sider..

Thunder keek van de gengar naar de vulpix en weer terug. Nu waren er al twee pokemon, terwijl ze dacht alleen te zijn! Thunder ging zitten en bekeek het stel. De één zag er niet al te aardig uit, maar had nog geen kwaad verricht. De ander zag er wat aardiger uit, maar het zou natuurlijk ook aan de soort kunnen liggen dat ze dat vooroordeel had. Toen de gengar zei dat die goed was, was Thunder best opgelucht.

"hmmmm......"

"je hebt wel een hele grote mond voor zo'n kleintje....." zei GW tegen de vulpix

"maar goed ik heet ghostwisper maar noem me maar GW"

De Pichu ging erbij zitten en leek niet van plan zijn zegje te doen. De Gengar antwoordde precies zoals Teresiá had verwacht. Ze wist best dat ze een grote mond had, maar ze had ten minste het lef om het te tonen. De pokémon stelde zich voor als Ghostwisper, GW. Alsof ik hem ooit zo ga noemen. dacht ze spottend. Ze koesterde een en al wantrouwen tegen deze pokémon. Ze had zich nog nooit zo gevoeld, misschien kwam het door wat Danger en Tora haar hadden verteld. Je moest altijd op je hoede zijn en Danger.. Helos had een vloek over hem uitgesproken! Misschien had ze daarom zo'n wantrouwend gevoel.. "Goed Ghostwisper, waar kom je vandaan?" Teresiá keek even opzij naar de Pichu. "Kennen jullie elkaar? Hoe heet je trouwens?" vroeg ze vriendelijk aan de kleine pokémon.

"hmmmm......"

"waar ik vandaan kom doet er niet toe.....en hoe heet jij..." vroeg hij aan de vulpix

Teresiá snoof. Hoezo ging haar dat niks aan? Ze begon wat te kalmeren. Het had op het eerste gezicht allemaal zo dreigend geleken.. "Ik ben Teresiá. Sorry voor mijn uitbarsting." Ze ging zitten echt zuchtte even. Deze wereld was zo verwarrend! Je wist nooit wie je wel en wie je niet kon vertrouwen.. Nieuwe vrienden maken was niet makkelijk, omdat je iedereen eerst met een wantrouwend oog moest bekijken! "Jullie wereld is heel ingewikkeld, wisten jullie dat?" zei ze, terwijl ze van de Pichu, die nog altijd niks gezegt had, naar Ghostwisper keek.

Tora kwam aanlopen, toen ze gehoord had dat één van haar zusjes naar dit gebied was gekomen, was ze zo snel mogelijk hierheen gerend.. Toen ze Thunder zag, schrok ze. ''THUNDER!'' riep ze vrolijk, en ze rende naar haar zusje toe. ''Hey, hoe gaat het?'' grijnsde ze. Plots grijnsde Tora, Thunder had haar nog nooit als Raichu gezien, alleen maar als Pichu.. Maar, dat maakte nu niet uit. ''Wat doe je hier?'' vroeg ze grijnzend.

"hmmmm....."

"ik voelde al dat je niet van deze wereld was, maar ja, in deze tijden moet je niemand vertrouwen.....zelfs je beste vriend niet.....en zelfs mij moet je niet vertrouwen...."

''Je moet die kleine niet bang maken.'' gromde Tora naar hem, en ze grijnsde lucht naar de vulpix. ''Dat is niet waar, kleine vulpix.'' zei ze daarna kalm. ''Je moet de goeden leren vertrouwen, en niet zómaar iemand.. Ook moet je niet Niemand vertrouwen, zoals die Freak zegt. Je moet gewoon goed opletten wie je vertrouwt.'' zei ze kalm, en ze grijnse vriendelijk naar haar. Daarna keek ze vals naar de Gengar, maar al snel keek ze weer naar haar nog erg jonge zusje.

GW herkende tora nu "tora, lang niet gezien"

"ik ben het GW"

Tora leek even in gedachten te zijn verzonken, maar knikte toen. ''Oh, hallo. Geëvolueerd?'' grijnsde ze. ''Hmpf, bij mij is gelukkig mijn volt-probleempje opgelost.'' zei ze, en ze dacht aan toen ze elke keer een te hoge volt had.

"hmmmm......"

"ik ben heel opgelucht....."
"wil jij ze alsjeblieft vertellen dat ik echt te vertrouwen ben?"

''Je zei zelf nog dat ze in deze tijden niemand moeten vertrouwen.'' zei ze toen grijnzend, en ze knikte naar haar kleine zusje. Daarna keek ze naar GW. ''Je praat jezelf tegen, je zei nog 'deze tijden moet je niemand vertrouwen, zelfs je beste vriend niet, zelfs mij niet.' Dus jij vind jezelf niet betrouwbaar?'' grijnsde ze toen.

"ehm........"

"jij......eh.......ik........ach laat maar......"

"ik weet zelf ook niet waarom ik dat heb gezecht ehehehe..."

Tora rolde met haar ogen, en deed een bliksemstraal op hem, waarna ze haar tong uit stak. ''Ik liet me eventjes gaan.'' zei ze toen met een nep-valse grijns. ''En, misschien omdat Dustfire nu ook slecht is, en de Darksiders groep steeds groter word?''

Thunder keek naar Tora, maar kon nog steeds niet geloven dat die Raichu haar zus was! Maar toen ze de bliksemstraal en de opmerking daarna maakte wist ze het zeker. Dit was ECHT Tora! Ze gaf haar grote zus een knuffel en wist nu dat ze de andere ook kon vertrouwen. Anders had Tora ze niet zo behandelt en waren ze allang dood!

Tora grijnsde naar haar kleine zusje. ''Nog steeds niet veel getraind, zie ik?'' grijnsde ze, toen ze zag dat zij nog steeds een pichu was. Rustig ging ze met haar staart heen en weer. Zelfs die was groter dan Thunder zelf. Tora grijnsde lichtjes. ''En, waarom ben jij hier?'' vroeg ze toen, met een moeilijk gezicht, aan haar nog véél kleinere zusje.

Thunder keek Tora aan en lachte. "Mammi zei dat ik bij jou beter zou kunnen trainen..." zei ze toen en ze keek haar zus aan. "Mag dat?" Thunder bewonderde Tora, haar moeder had al gezegd dat Tora waarschijnlijk een Pikachu moest zijn...Maar een Raischu was echt héél stoer. Zeker als zij haar wilde trainen! Thunder hoopte echt zo dat het mocht.

''Hmpf.'' zuchtte Tora, en ze rolde met haar ogen. Ze begreep haar moeder, zij was nooit sterk geweest. Ze grijnsde. ''Het is goed, als je maar niet de hele tijd achter me aanloopt.'' zei ze droog, en ze keek voor zich uit. ''Misschien is het handig om jou een Pikachu te laten worden, je donderaanvallen zullen jou dan niet meer verwonden.'' zei ze kalm, ze slikte even.. Vader was een krachtige pokémon, maar moeder bakte er echt niks van. ''Weet je trouwens al.. Dat ik broer heb vermoord?'' vroeg ze toen, met een moeilijk gezicht.

Thunder was eerst super blij om te horen dat ze mocht trainen bij haar zus, die echt super goed moest zijn! Thunder vond het alleen onnodig van haar zus om te zeggen dat ze niet steeds achter haar aan moest lopen! Dat zou ze heus niet doen, want er waren hier genoeg andere leuke dingen om te doen! Tora begon ineens over hun broer, had zij die vermoord. "Waarom deed je dat?!?" vroeg ze.