Naam: Rowan

Leeftijd: 25 jaar

Geslacht: Mannelijk

Soort Pokémon: Luxray

Familie:
Vader: Captain (Luxray)
Deze Luxray is groter dan gemiddeld en ziet er gehavend uit. Zijn linker oog mist, waardoor zijn linker oogkas er leeg en luguber uitzien. Captains lichaam is bedekt met littekens, sommigen groot en lang, anderen kort of breed. Zijn rechter achterpoot is volledig haarloos en heeft een netwerk van littekens, doordat deze ooit ernstig verbrand is geweest.
Moeder: Kira (Luxray)
Kira is een elegante, ranke Luxray. Haar manen zijn kort, maar glanzend en haar ogen hebben een aparte, goudachtige kleur.
Broers en zussen: Rowan heeft veel broers en zussen, zowel jonger als ouder, maar kent geen van hen goed.

Uiterlijk: Rowan heeft de uiterlijke kenmerken van een gewone Luxray: een blauwe en zwarte vacht, dikke, zwarte manen en felle, gele ogen. Hij is gespierd, doch atletisch en zijn schofthoogte is rond de 1.60 M, bijna 20 cm groter dan een gemiddelde Luxray.

Karakter: Eerst zat Rowan geestelijk goed in de knoop en dat beïnvloedde zijn reacties. Hij had periodes waarin hij emotioneel kon omslaan als een blad, van vriendelijk naar agressief en van woedend naar diep bedroefd. Andere periodes had hij zichzelf beter in de hand en verdween zijn gezicht achter een emotieloos masker.
Na alle gebeurtenissen in PokeRPG is Rowan veranderd. Hij heeft de liefde leren kennen en hij is nadenkender geworden. Zijn kijk op de wereld is nogal anders dan die van normale pokémon en hij is dan ook van mening dat het er heel anders aan toe zou moeten gaan in PokeRPG. Hiervoor maakt hij gebruik van zijn overredingsvermogen en bewaard hij zijn rust ten alle tijden. De enige die hem aan het wankelen kan brengen is Houndoom.

Geschiedenis:
Als kleine, jonge Shinx werd hij gevangen door een beginnende pokémontrainer. De trainer, Jules, gaf hem de naar Jamie. In het begin ging het geweldig met de twee. Jamie groeide snel en werd sterker en sterker, net als Jules, die veel leerde. Jules ving ook andere pokémon en bouwde een sterk team op. Al vrij snel evolueerde Jamie naar een Luxio. Jules was ontzettend blij en ging nog harder werken en gaf zijn pokémon veel liefde. Tot hij na twee jaar een andere trainer ontmoette.

De naam van die trainer was Kevin en hij had een totaal andere kijk op pokémon. Hij vond dat alleen de sterksten waardig genoeg waren voor zijn team en zag de pokémon als beesten die gewoon moesten doen wat hij ze opdroeg. Jules was twee jaar jonger dan Kevin en keek ontzettend naar hem op. De twee raakten bevriend en het duurde niet lang tot Jules de trainingsmethoden en opvatting van zijn vriend begon over te nemen. Jamie zag hem veranderen en weigerde nog langer voor Jules te vechten.

Dit duurde niet lang. Op een dag werd Jamie uit zijn pokéball gelaten, diep in een donker bos. Jules zei dat hij niet langer zijn trainer wilde zijn. Na deze woorden draaide hij zich om en liep weg, om nooit weer terug te keren. Jamie verviel in een periode van woede en wanhoop. Hij werd agressief en viel elke pokémon in zijn buurt aan. Ook verafschuwde hij zijn naam, die hij in gedachten verwierp. Al snel was hij de schrik van het bos en liepen zelfs mensen liever niet door het bos, omdat Luxio ook hun aanviel.

Na maanden van schrikbewind, kreeg hij een ongeluk. Hij viel een Steelix aan, wat hij beter niet had kunnen doen. De Luxio raakte zwaargewond en lag twee dagen en nachten onbeweeglijk in het bos. Geen enkele pokémon durfde bij hem in de buurt te komen en iedereen liet hem aan zijn lot over. Tot hij werd gevonden door een meisje.

Dit meisje heette Danah en wou Luxio naar het Pokémon Center brengen. Dit stond hij echter niet toe. Verzwakt ging hij het gevecht met de trainer aan, maar al snel werd hij gevloerd door haar Arcanine. Ze ving hem bracht hem naar het Pokémon Center. Daar knapte hij al snel op, maar zijn eeuwige waakzaamheid in het bos had ervoor gezorgd dat zijn vacht bijna continu statisch geladen was met elektriciteit.

Danah bleek een heel aardige trainer te zijn en begreep dat de Luxio al veel had mee gemaakt. Ze stelde aan de pokémon voor om met een schone lei te beginnen. Luxio moest er even over nadenken, zijn haat jegens mensen was groot. Maar deze trainer had hem geholpen. Hij besloot haar aanbod aan te nemen. Ze gaf hem de naam James, wat ze ironisch genoeg bijna altijd afkortte naar Jamie. Hij besloot het verleden achter zich te laten en samen met Danah groeide hij. Jamie werd nog sterker dan hij al was, maar evolueren deed hij niet. Ze verborg haar teleurstelling goed, maar Jamie merkte dat het meisje meer aandacht en energie stopte in de pokémon die wel evolueerden en nog sterker werden. De Luxio deed alles wat hij kon om het niveau bij te benen, wat hem aardig goed lukte. Maar hij moest er veel meer moeite voor doen.

Op een dag ontmoette Danah een Collector, die graag een Luxio wou hebben. Ze twijfelde maar het feit dat Jamie maar niet evolueerde, gaf de doorslag. Ze ruilde hem voor een Ampharos en opnieuw was Jamie’s hart gebroken. Omdat hij geruild was, behield hij zijn naam. De Collector had veel pokémon, maar Jamie weigerde met hun om te gaan. Ook hechte hij zich niet meer aan zijn nieuwe trainer. Hierna ging hij van hand tot hand, telkens werd hij weer geruild voor pokémon die liever, sterker of mooier dan hem waren. Nog altijd was de Luxio niet geëvolueerd, veel trainers knapten daar op af. Uiteindelijk kwam hij in handen van een professor.

Jamie’s vacht was nog altijd geladen, iets wat de professor uitermate interesseerde. Hij onderwierp de Luxio aan vele tests, het boeide de pokémon allemaal niets meer. Hij was emotieloos geworpen, als een pop die enkel nog leefde omdat het moest. Jamie voelde geen liefde meer jegens zijn trainer, enkel diep gewortelde haat. Maar tijdens één van de proeven werd hem teveel. Iets binnenin hem werd wakker, het vertelde hem dat hij dit niet hoefde te ondergaan. Jamie opende zijn ogen en keek de wereld in op een andere manier. Hij stond in een soort glazen doos, met zuignapjes en kabels aan zijn lichaam. Zijn vacht knetterde en hij begon te grommen. Woest probeerde hij te ontsnappen uit zijn gevangenis, maar zijn pogingen mislukten. Uit pure wanhoop begon hij opeens te evolueren. Zijn manen groeiden, hij werd groter en zijn staart werd langer. Nadat hij geëvolueerd was, brak hij vrij met een Take Down. Daarna deed hij een Ontlading, wat ontzettend krachtig bij hem was en blies alle apparatuur op.

Jamie vluchtte, weg van het vreselijke land van mensen. Hij verwierp de naam Jamie en nam hij de naam Rowan aan. Hij zwierf door verschillende landen en probeerde zelf in een land, Helos, zijn blik op de wereld te delen en anderen eraan te onderwerpen. Dit liep niet goed voor hem af en hij werd uit het land gejaagd door de Entei Flynn.

Uiteindelijk eindigde zijn reis in PokéRPG. Zijn innerlijke woede was groot en dat resulteerde in onnodige aanvaringen met pokémon en vernielingen. Hij kwam en ging, maar hij bleef terugkeren naar PokeRPG. Al gauw kwam hij in aanraking met de Dark Side, de Lustro, de Guerra. Talloze namen voor dezelfde groep. Ze leken min of meer voor hetzelfde te strijden als hij, enigszins dezelfde gedachten gang te hebben. Daarom besloot hij zich aan te sluiten bij de groep. Zijn roep werd beantwoord door Houndoom, een pokémon die uiteindelijk zijn geestelijke muur zou afbreken. Hij hield van haar, maar die gevoelens waren nieuw voor hem en joegen hem angst aan. Desondanks deed hij zijn best in de groep en hij promoveerde uiteindelijk tot Bèta.

De oorlog kwam en Rowan vocht hard, maar de Voltexplosie van Amore maakte een eind aan de Guerra. Enkel Music, Akira en Rowan stonden nog. Akira stortte zich op Amore, zelf bekommerde hij zich om een ander lid van de Chiave die hun leden had beschermt en hun aan het genezen was; Melodie. Zonder aarzeling stormde hij op de Gardevoir af en doodde haar. Music bracht hun terug naar de Guerra grot, maar daar sloeg de angst en twijfel bij hem toe. Door zijn gevoelens voor Houndoom te tonen begon hij ook andere emoties sterker te ervaren, zoals woede, blijdschap, maar ook spijt en berouw. Hij doodde, maar waarvoor? Hij kon de nederlaag en de gevoelens niet aan. Rowan liet alles achter wat hij had opgebouwd; het vertrouwen van de groep, zijn leider en Houndoom...

De Luxray keerde terug naar zijn geboorteplaats. Zijn vader ontving hem met open armen en hielp hem de moeilijke periode die volgde door te komen. Langzaam begon Rowan in te zien welke fouten hij had gemaakt en wat hij anders zou moeten doen. In deze periode vond hij rust met zichzelf en na de statische elektriciteit van zijn vacht af tot het niet meer bestond. Nu is hij terug gekomen met nieuwe plannen en een nieuwe insteek. Zijn hart is gebroken, maar zijn geest is scherp. Samen met zijn nieuwe partner in crime Shade zet hij een nieuwe organisatie op; de Solaris. Maar kan hij zich hierop blijven focussen, als zijn gedachten steeds terug gaan naar Houndoom?