Tora slikte, en rende door het bos. Toen ze uiteindelijk op de plek uitkwam, liet ze zich vallen, en keek in een boom. Ja, haar 2 eitjes. Ze slikte, dit had nooit mogen gebeuren. Nee, het was een moment van zwakte. Alles flitste aan haar voorbij. Het was nog voordat ze de pokémon gedood had.. Ze slikte opnieuw, en pakte de twee eitjes beet, en keek voor zich uit, hopend dat niemand haar zag. Hoe moest ze dit ooit uitleggen..?

Yezlin kwam op 4 pootjes aanrennen. "Hallo Tora!" Zei ze blij ne keek naar de eitjes. "Watis er gebeurt!" Zei ze en keek naaar Tora. Zou ze? Nee! Dat kon niet, ze was toch niet lang genoeg weggeweest om dit te laten gebeuren. "Tora, vertel eens, wat is er gebeurt?" Zei Yezlin.

Tora beet op haar lip, en stopte de eitjes in de boom, geschrokken keek ze Yezlin aan, ''Ehm..'' slikte ze, ''Ik ben PokéRPG 4 dagen uit geweest, toen is er.. Iets gebeurd,'' slikte ze, ''Iets wat nooit had mogen gebeuren,'' zuchtte ze. Nouja, veel had ze niet kunnen doen; ze was zwaargewond geweest. Ze keek haar aan, ''Het was mijn ex,'' zuchtte ze droog.

Yezlin keek haar aan. "Hoe kan die sukkel zoiets doen! En jij bent zo aardig! Dit mogen ze helemaal niet doen!" Zei ze alsof ze alles kon veranderen. Ze lachte. "Het komt goed, je zult vast een goede moeder zijn!" Zei ze vastbesloten. "Ik blijf bij je!" Zei ze.

Tora zuchtte, Yezlin kende haar niet, dat was 100% duidelijk. ''Yezlin, ik ben niet zo aardig als jij denkt.'' zei ze rustig. Ze liet littekens zien op haar handen, en keek naar haar eieren, waardoor het grote litteken in haar nek ook zichtbaar werd. Hierna keek ze Yezlin weer aan.

Het ei begon licht te geven. Het begon langzaam te wiebelen. Het licht knipperde vel voorbij de twee andere pokemon. Er kwamen scheuren in en het licht verdween langzaam. 'Krr krak..' hoorde je, het licht verdween en het ei was weg. 'Pichh..?' klonk er vandaan, een kleine Pichu zat er! Ze stond op en keek naar de andere twee pokemon..

Tora keek naar de kleine Pichu, en grijnsde. Het was zó schattig, maar, alsnog had het niet mogen gebeuren. Ze zette een chagrijnig gezicht op, maar toch veranderde dat al snel in een grote grijns. Ze keek naar het kleintje, ''Hallo, kleine,'' grinnikte ze. Ze pakte het kleintje op uit het hol van de boom, en keek ernaar. Rustig en voorzichtig bleef ze het vast houden, terwijl ze naar het andere ei keek.. Zou het ooit nog uitkomen, of niet?

Yellow keek verbaasd naar het bos, wat was het mooi! 'Pichhhuu!' riep ze blij. Ze sluite haar oogjes en viel inslaap in Tora haar armen.

Light kwam aanrennen hij zag de Pichu en zei "OOH MY GOD" en hij liep naar Tora toe en gaf haar ene likje het was dan wel haar zus maar hij moest haar had dat niet verwacht van de stoere sterke Tora hij keke met enge ogen naar het pichu en zag toen een ander ei hij schrock zich helemaal kapot

Tora keek verbaasd naar haar broertje. ''Je hebt gelijk, het had niet mogen gebeuren, ik wilde het zelf ook niet,'' zei ze kort. Nu zou hij het moeten begrijpen. Ze grijnsde, zelf was ze geen type voor kleintjes, zo schatte iedereen haar althans. Máár, ze was wel degene die de opdracht had gekregen haar familie te beschermen, en dat deed ze ook. En nu dus ook háár kleintje(s).

Light keek rond en zei "Gajij ze op voeden" en hij keek met enge ogen naar tora zei was volgens de familie niet het type i love baby's en hij schoot in delag en keek toen naar de pichu en zei "Nu zijn wij familie" en hij keek de pichu dom aan

''Light, heb jij er ooit over nagedacht dat ik al soort van moedertje moet spelen voor de hele familie, aangezien ik de oudste, grootste en meest getrainde ben?'' vroeg ze rustig, en ze zuchtte, ''Ja, ik voed ze zelf op. Het zijn míjn kleintjes, dus.. Het had niet mogen gebeuren, maar.. Wat gebeurd is is gebeurd, weetje. Ik kan er niks meer aan doen,'' zei ze, en ze gaf Yellow een lik, terwijl ze er grijnzend naar keek. ''Bovendien is deze heel schattig,'' zei ze rustig, ''Nu nog een naam..'' zei ze droog.

"Wat dacht je van Yellow" Zei hij dom en hij keek de pichu dom aan daarna zei hij "Dar had ik nog niet aan gedacht" en hij leip rustig weg om wat te trainen

''Ja,'' grijnsde Tora, ''Dan heet jij vanaf nu.. Yellow,'' grijnsde ze, terwijl ze rustig naar de Pichu keek. Het was nog zo klein, en lief. Bijna zakte ze weg in gedachten, maar ze schudde zich wakker. Ze dacht aan wat er gebeurd was..
Na het gevecht hielp hij haar te herstellen. Maar, vóór het gevecht was er dus iets misgegaan, want hij liet 2 eitjes zien. Ze kon zich er niks van herrineren, ze waren alleen wél van haar.. Maar, hij was een moordmachine, nog erger dan zijzelf. Ze had besloten de eitjes mee te nemen, en was weggegaan. De eitjes had ze hier verstopt, en wachtte tot dit moment..

Yellow werd wakker en opende haar oogje. Er was nog iemand bij gekomen. Ze keek moe naar Tora, haar moeder en piepte: 'Pichh!'. Ze probeerde om te draaien, maar dat lukte niet echt. Wie zouden haar ouders nou zijn..?

Tora gaf haar kleine nog een likje, en pakte het andere ei beet met haar andere arm. Haar armen waren groot genoeg voor de twee, en ze voegde ze samen: Dat vonden de meesten kleintjes fijn, aangezien ze dan weer samen waren, zoals ze ook waren toen ze nog in het ei zaten. Ze grinnikte, en keek naar Yezlin, ''Ik ga.. Een grot zoeken, daar is het veiliger voor hun,'' zei ze rustig, en ze liep weg, met de twee in haar armen.