Intro: Stories of the past
‘Niet zo snel!’ riep Shasto. Hij rende tussen de bomen door, achter Daila aan. Ze was sneller, en misschien ook sterker en slimmer, maar dat weerhield Shasto er niet van haar te pakken te krijgen. Sinds hun geboorte waren ze vrienden en speelden ze tot ze erbij neervielen.
Shasto sprong over een boomstam en werd opeens bij zijn nekvel gegrepen. ‘Niet te ver weg gaan.’ Zei een kalme stem. Shaili, de roedelleider,en Shasto’s moeder, had Shasto bij zijn nekvel vastgepakt. ‘Maam!’ begon Shasto met zeurderige toon, maar toen hij zag dat Diala ook was gegrepen ging hij stil zitten mokken.
Na een korte wandeling met een flinke vaart liet Shaili haar oudste zoon vallen. Shasto keek opzij, en zag dat zijn jongere broer al keurig zat te wachten. ‘Moest je nou persé weglopen op de dag dat de legende vertelt word?’ zei deze, terwijl Shasto ging zitten. ‘Kop dicht.’ Gromde Shasto. Tyrall, de andere roedelleider en de vader van Shasto en zijn broer, stond op zijn “leiders-rots”. Altijd als hij iets belangrijks wou vertellen ging hij daar staan.
Zodra de roedel bijeen was riep Tyrall: ‘Stilte!’ Meteen werd het stil. Shasto, die nog even aan het spelen vas met Daila, ging weer goed zitten. ‘Shaili en ik vinden het tijd worden dat de pups,’ hij wenkte met zijn hoofd naar Shasto, Daila en Nuro; Shasto’s broer, ‘het verhaal van de roedel horen.’ Shaili ging naast Tyrall staan en gaf hem een likje. ‘Het is belangrijk dat iedereen de oorsprong van de roedel kent.’ Zei ze met haar kalme stem. ‘Wie de geschiedenis niet kent word niet als een Lightning wolf beschouwd.’ Het klonk streng, al was het wel rechtvaardig. ‘Het begon allemaal met 2 wolven: Kiran en Luana. Ze waren partners, en hadden veel pups. Ze besloten een roedel te worden, samen met wat solitaire wolven.’ Zei Tyrall, met zijn sterke stem. Shasto kon zich niet voorstellen dat wolven ook in hun eentje leefden. ‘Ze noemden zichzelf “Licht Strijders”. Dit was een erg bijzondere naam voor een roedel. Maar er was een probleem...’ Vergeleken met Shaili’s stem klonk die van Tyrall boosaardig, viel Shasto ineens op. ‘De andere roedels wisten niet dat er een nieuwe roedel was. Zodra ze elkaar tegenkwamen dachten ze dat er werd gelogen, en dat liep uit tot vechten. Het zag er slecht uit voor de roedel. Tot er plotseling een wolf geboren werd met een bliksenschicht op zijn borst.’ Shasto keek even naar zijn borst, en zag daar een vreemde vlek. Het leek niet op een bliksemschicht, maar het was voldoende voor hem. ‘Deze wolf had magishe krachten. Zijn naam werd Lightning, en al na één jaar werd hij de leider. Iedereen shrok bij het zien van zijn teken, en niemand sprak hem tegen. Hij vernoemde de roedel naar zichzelf.’ Tyrall keek zijn partner aan, die nu weer een heel stuk verteld had. Zij wenkte dat hij weer mocht vertellen. ‘Bijna alles zag er goed uit voor de roedel. Ze waren sterker dan ooit en wonnen meer prooi dan welke roedel dan ook maar... Lightning had geen partner.’ Shasto hield zijn kop scheef. Hij begreep het niet, al wist hij dat hij het zou begrijpen als hij bleef luisteren. ‘De roedel stierf uit omdat hij geen partner had. Zonder partner kwamen er geen pups. En het intereseerde hem niets. Hij dacht dat de roedel zou overleven, maar dat dacht hij verkeerd.’ Shaili nam het weer over. ‘Een wolvin redde de roedel door te paren met een mannetje van een andere roedel. Lightning wist niet hoe pups gemaakt werden, en beschouwde het als een geschenk van de hemel. Hij verzorgde de pups alsof hij de vader was. De wolvin heeft daarna nog meer vrijpartijtjes gehad met de buitenstaander, en iedere keer accepteerde Lightning het. Zijn overlijden was niet erg slecht voor de roedel, al werd deze wel minder sterk.’ Shasto keek even naar Daila, doe toevallig op hetzelfde moment naar hem keek. ‘De wolvin, genaamd Sharell, werd de nieuwe roedelleider. Ze kreeg een partner, Soshaku. Samen hielden ze de roedel bij elkaar.’ Tyrall nam het weer over. ‘Er was een ding dat Sharell wou houden in de roedel; de eerst geboren dochter van de leiders moet een naam hebben die begint met “Sha”. Helaas kregen wij geen dochter, dus noemden wij onze eerste zoon Shasto.’ Shasto schrok. Hij had een teefje moeten zijn? Iedereen staarde naar hem. Hij legde zijn oren in zijn nek en deed zijn oren plat. Hij schaamde zich dood. ‘Maar dat is niet zo erg.’ Zei Shaili vlug. ‘Wij hebben een prachtige zoon gekregen die vast een geweldige leider word.’ Ze glimlachte naar Shasto, al wist hij dat ze bezorgd was. ‘Dat is de legende. Vele generaties hebben dit aan elkaar door vertelt.’ Iedereen begreep dat ze nu weer mochten relaxen, en de roedel kwam weer in beweging.
Toen de roedel die avond op jacht ging zaten Daila en Shasto stil naast elkaar. ‘Ik wil geen leider worden.’ Zei Shasto zomaar. Daila keek hem niet aan. ‘Dat dacht ik al.’ Mompelde ze. ‘Ik ga uit de roedel als ik oud genoeg ben.’ Shasto wist niet of hij het had moeten zeggen, maar het was nu al te laat om het terug te nemen. ‘Succes.’ Antwoordde Daila kalm, waarna de twee opstonden en wegliepen.