De grote Raichu, Tora, liep de Peaceful plains op. Haar voetstappen pletten sommige bloemen, die er prachtig bij stonden. Pokémon renden weg bij het zien van haar littekens, en haar grootte. Toch bleef ze doorstappend. Op haar gezicht was niks af te lezen. Ze was iemand die kon leven met een pokerface, en het liefste met niemand haar gevoelens deelde. Althans, zo leek het. Haar zwarte ogen staarden voor zich uit. In haar hoofd spookten verschillende gedachten, maar, aan de buitenkant leek ze leeg. Alsof ze niemand had, en niks haar dierbaar was. Ze zuchtte diep. Nee, dat was niet waar. Haar 3 kleintjes, en de rest van haar familie.. Dat waren de genen die haar misschien écht zouden leren kennen, maar, misschien ook niet. Niemand die het wist, niemand die in de toekomst kon kijken.

Na een tijdje nagedacht te hebben, ging ze rustig zitten. Ze sloot haar ogen, en genoot van de zon die haar vacht verwarmde. Ze miste haar ex, ookal was hij een ware moordmachine. Ja, zo was zij zelf ook geweest. Maar, die Tora was verleden tijd. Nu was ze rustiger, alhoewel sommigen er anders over dachten. Je moest niet aan haar familie zitten, als je leven je dierbaar was. Ze zuchtte nogmaals. Ja, sommige dingen miste ze erg. Maar, ze liet het niet merken. Ze had haar pokerface, niemand merkte het aan haar als er iets was. Zelfs haar eigen ouders hadden het nooit gemerkt..

''Mamaaaa!'' Klonk de vrolijke, heldere stem van Amore. Ze rende op haar moeder af. ''Mama! Ik heb je gemist!'' Riep ze. In haar oogjes begonnen tranen op te komen. De stem van haar moeder als er wat was, de geruststellende toon erin.. De veiligheid.. Alles. Ze keek haar moeder aan, en klom op haar hoofd. Ze gaf Tora een likje op haar kop, en grijnsde. Zo voelde ze zich pas echt veilig. Zij, als kleine Pichu.. Boven op het hoofd van Tora, de grote Raichu, die iedereen aan de kant beukte als het nodig was. Ze legde blij haar kopje op het hoofd van Tora, blij om haar moeder weer te zien.

''Weet jij waar Yellow en Thundress zijn? En mijn ooms en tante? En de rest van de familie?'' Vroeg ze snel. Ze wilde spelen met andere pichu's! Haar moeder was lief, maar, niet echt een geschikte speel-kameraat. Ze grinnikte eventjes. Misschien moest ze hen eens roepen! Light, Tail, Glow, Thundress, Yellow en de anderen wilden vast en zeker wel met haar spelen! Plots schoot haar iets te binnen. Vragend keek ze haar moeder aan. ''Mama.. Krijg ik ehm.. Een nieuwe papa..?'' Vroeg ze, ineens heel kalm.

Tora keek vrolijk naar haar dochtertje, die haar vrolijk begroette, ''Hey, liefje,'' zei ze grinnikend. Toen Amore op haar hoofd sprong, en haar een lik gaf, werd de grijns op haar gezicht nog breder. Ze vond het wel grappig, eigenlijk. Amore sprong altijd op het hoofd van anderen, want dat gaf haar een veilig gevoel, ofzo. Tora's ogen glinsterden, terwijl ze naar haar dochter keek. Toen ze ook het kopje van haar dochter op haar hoofd voelde, werd ze gerust gesteld.

Toen Amore vroeg over haar familie, zuchtte Tora even, ''Ik heb ze ook al een tijd niet gezien,'' zei ze rustig. Niks was in haar ogen te zien, maar, ze vond het niet erg fijn. Het was leuk als de hele familie bij elkaar was. En, dan voelde zij zich trots. Haar ouders hadden gezegd dat zij op iedereen moest passen. Dat betekende dat zíj de verantwoordelijke was. Ze grijnsde licht. Maar, de grijns verdween toen Amore over een nieuwe vader begon, ''Nee, ik denk het niet,'' zei ze droog, emotieloos.

Een grote bliksemstraal vloog over de velden, en een Pikachu kwam aanlopen. Ze was eventjes weggeweest.. Een paar dagen het gebied uit. Ze keek rond, en zag Tora en Amore. Een lichte grijns verscheen op haar gezicht, en ze liep naar hen toe. ''Amore!'' Riep ze vrolijk, ''Tora!'' Riep ze hierna, en ze snoof zacht. ''Sorry dak eventjes.. Weg was,'' zei ze toen. Ze keek naar Tora. Soms wilde ze ook zo zijn. Geen gevoelens, geen problemen. Althans, zo leek het.

Ze bleef naar Tora kijken, die haar pokerface opzette. Eigenlijk geloofde ze het niet helemaal: Niemand kon zó gevoelloos en emotieloos zijn zoals Tora zich voor deed. Ze snoof zacht, en dacht aan de ex-partner van Tora. De moordmachine, maar, hij was niet slecht. Ze wist het nog goed. Het was vreemd, maar, hij moorde iedere kwaadaardige pokémon. Hij was net zoals Tora nu was: Emotieloos, gevoelloos. Althans, zo leek het. Zij geloofde het van hem ook niet: Ook hij moest verdriet kennen. Zo bleef ze even staan: Weggezakt in gedachten..

Een Grote Raichu kwam het Veld oplopen. Woedend hij zocht zijn Kinderen. Toen zag hij Tora hij keek hem aan en riep Boos." Hey Tora, ik kom me kinderen halen'' volt kwam uit zijn wangen hij laade ene charge beam op voor als tora zou aanvallen maar dat was niet nodig hoopte hij. hij keek Tora nog een keer aan en vond haar toen een stome Raichu, maar nu toen hij keek vond hij haar al veel leuker.Hij liet het niet merken. hij keek nog steeds stug naar Tora. Wachtend op antwoord.

''Night!'' Riep Tora geschrokken. Ookal was zij iets ouder, en was zij groot.. Alsnog was hij groter dan haar, ookal scheelde het niet súper veel. Haar ogen stonden wagewijd open. ''Nee, ze blijven bij mij.'' Zei ze, en ze keek hem aan. ''Amore, Thundress en Yellow horen een léven te krijgen. Hier hebben ze zelfs familie,'' zei ze toen, en ze keek hem doordringend aan. Ze had haar pokerface opgezet, omdat haar emotie's bijna zichtbaar waren geworden. Doordringend en emotieloos bleef ze hem aankijken, wachtend op een reactie.

"Ik ben een Vader ik laat ze niet alleen" Riep hij laaiend en vuurde een Donder Bal af " Geef ze hier muts" Riep hij boos. en hij keek rond zijn wond in zijn ribbekast werdt hem teveel. hij viel op de grond neer en beweegde niet. een zachjes gejank kwam uit Night. het klonk zo."Tora Srry ik ben mezelf neit ik was slecht maar was goed weer slecht" toen sloot hij zijn ogen

Tora brak de bal met een ijzerstaart. ''Ik heb hier genoeg gevochten om iemand als jij aan te kunnen,'' gromde ze fel. Toen ze hem zag vallen, verdween haar pokerface, en keek ze geschrokken op. ''N-Night..?'' Vroeg ze stotterend. Ze sloop op hem af, op 4 poten. Ze bracht haar kop dichterbij, en keek hem vaag aan. Ze snapte hem niet helemaal, en snoof zacht. ''Night, praat eens rustig..'' Zei ze toen, veel vriendelijker.

Candy snoof zacht. Ze besloot Tora maar alleen te laten.. Met Amore, en die zogeheette Night. Hij zag er plots zo beteuterd uit. Maar, ze snapte van beiden de reactie. Tora wilde dat Amore, Yellow en Thundress híer op groeiden, maar hij wilde ze niet kwijt. Best logisch, eigenlijk. Ze zuchtte, en liep rustig weg. Haar stappen waren stilletjes, waardoor ze waarschijnlijk onopgemerkt weg kon komen.

Amore bleef op Tora's hoofd zitten. Ze begreep het niet.. Was dit haar vader? Waarom deden ze zo gemeen tegen elkaar? Ze waren toch allebij haar ouders..? Hadden ze ruzie..? Nog vele vragen spookten door haar hoofd heen. ''Papa..? Gaat het..?'' Vroeg ze, toen haar vader zijn ogen sloot. Voorzichtig ging ze rechter zitten, om Night beter te kunnen zien. Ze besloot verder te zwijgen..

"Ik Zal het uitleggen!" Zei Night en hij rolde op zijn rug het dee heel veel pijn."In het land bij de villa nadat jij de moordenaar hadt vermoord kwamen de rest van de moordenaars naar mij en probeerde ze mij tevermoorden. Ik vechte hardt terug en stuurde onze dochter zoon terug naar jou omdat het tegevaarlijk was. ik vermoorde de moordenaars maar een groot linteken op mijn buik heb ik er over gehouden!'' Zei Night Vriendelijk. en sloot zijn ogen weer.

Tora hief een wenkbrauw op. Aha.. Dus, hij had die eieren toen expres in het zicht gelaten. Ze keek hem aan, ''Waarom had je het ei van Amore achtergehouden?'' Vroeg ze toen, en ze keek hem aan. Ook hij klonk vriendelijker, dus besloot ze dat ook weer te doen. Eigenlijk voelde het erg vertrouwd, zo. Net als vroeger, voor alle problemen. Nog vóórdat ze had ontdekt hoe groot haar familie was.

"Ik wou ook een Kind opvoeden dat zou beter gebeuren dan ik werd opgevoed." Zei Night rustig en vriendelijk hij keek naar amore en zei '' maar in het gevecht wou ze niet weg toen moest ik haar wegjagen niet dat ik wilde maar het moest, Amore vergeef je het mij?" Vroeg hij voorzichtig. hij keek weer naar tora ze was veel sterker geworden dan eerst,

Tora keek naar boven, en zag Amore vaagjes knikken, maar de Pichu zweeg verder. Tora grijnsde licht. ''Ik begrijp je,'' zei ze rustig. Ze zuchtte diep. Eigenlijk was het gemeen van haar geweest om de eitjes mee te nemen.. Maar, ze wilde dat ze in een goede omgeving op groeiden, niet bij een stel moordenaars. Ze keek Night aan. ''Dus.. Ben je van plan in dit gebied te blijven?'' Vroeg ze aan hem, en ze keek hem aan.

"Als jij het goed vind Tora? " Zei hij rustig hij stond weer op met moeite het bloed stroomde een beetje van de doorn in het gras hij pakte een oran bes en at die op. " en als de kleintjes het willen" Zei hij dom

''Ik heb er niks over te zeggen of jij in dit gebied wilt blijven, Night,'' zei ze kalm. ''Even als Thundress, Yellow en Amore. Je kan om onze mening vragen, maar ik weet zeker dat de 3, en ik, wel aan het idee wennen,'' zei ze, en ze zette een grijns op. Rustig bleef ze hem aankijken, en keek naar de littekens op haar handen, en voelde hierna aan het litteken in haar nek. Door de littekens leek ze gevaarlijk, maar, dat was ze niet, zolang je niks met haar familie deed. Even grinnikte ze, en ze keek Night weer aan.

"Jongens vinden jullie het goed dat ik hier blijf?" Vroeg hij en hij keek rond toen ging hij naast Tora staan en hij was iets groter maar niet veel tora was mischien iets minder sterk maar ook neit veel."Tora wil je me vergeven wat ik je heb aangedaan? " Vroeg hij rustig.

''Ligt eraan wat jij precies bedoelt met vergeven. Je haten kan ik niet, na al die tijd. Dat is iets wat ik misschien niet heb laten blijken, maar, nee, dat zal me nooit lukken,'' zei ze rustig, en ze keek hem aan. Ze keek omhoog. Amore was in slaap gevallen. ''Ik vind het trouwens wel goed. En, de kleintjes vast ook. Amore had net geknikt, wat betekende dat ze je vergaf. Het lijkt me logisch dat ze je dan niet meer in een rampgebied als daar wilt hebben,'' zei ze toen. Ze zuchtte diep, en keek hem weer aan.

"Het is daar een rampen gebied. ik was nog naar het huis van jou gegaan het was en stond er niet meer er stond een nieuw huis. Vreselijk" Zei hij Zacht woedend. " Met vergeven bedoel ik wat laast is gebeurt en toen toen je weging!" Zei hij vriendelijk en hij vuurde een Focus slag op een paar bomen. en begon zijn zijn huisje tebouwen in het veld

Tora knikte, ''Ja, ik vergeef je,'' zei ze plechtig. Ze keek hem aan, en ging zitten. Ze keek naar de grond. Het voelde nog steeds zo vertrouwd, fijn. Ze zuchtte, en keek hem weer aan. Een grijns ontstond op haar gezicht. Hij was aardiger dan eerst.. Maar, verder was hij nog steeds de Raichu waar zij (ooit..?) op gevallen was. Ze zuchtte even, en keek hem aan. Vond ze.. Nee, nee. Vast niet.

"Weetje Tora. je bent eigelijk net zo leuk als toen ik je ontmoeten." Zei Night rustig hij keek haar aan.Zou hij haar ook nog leuk vinden of niet?."Tora zou jij mijn........ Ach laat ook maar" Zei hij dom en hij ging dom in het gras lopen denken

Tora keek hem grijnzend aan. ''Wat zou ik van jou..?'' Vroeg ze kalm. Ze keek hem aan, en zette een kleinere grijns op. Haar blik was vriendelijker dan normaal, terwijl ze rustig in zijn ogen bleef kijken. Ze was nieuwsgierig, dus vond ze dat hij het moest zeggen. Maar, hem dwingen zou ze niet.

"Eeh jaah eeh jaah. hoe zeg ik dit." Zei hij met zweet op zijn voorhoofd."Wil jjjjiiij mijjjn parrtner worden" Zei hij rustig en keek naar het grass en stopte een bloem tussen Tora oren."Als je blieft voor u" Zei hij dom

Tora keek vaag naar de bloem, en daarna naar hem. ''Ehm..'' Begon ze. Ze wist het niet. Hij was duidelijk vriendelijker geworden. En.. Het was nu beter dan toen, vroeger. Ze keek hem weer aan, ''Ja, Night,'' zei ze toen plechtig. De grijns kwam weer terug op haar gezicht.

"Oke ,MyLove!" Zei Night (xD). Hij pakte een bloem op. een mooie bloem een Paarse met Geel. hij zette die bij tora's oor en dee die andere er uit."Oke. heb jij een huisje anders meoten we er een maken!" Zei hij rustig en hij begon een beetje bomen neer terammen met focus punch.