[lange post, lange reacties, plz. dankuwel.]


Een kleine maar snelle pokemon flitste door de bergen, van rots naar rots, slank genoeg om door alle pleten en gaatjes heen te kruipen.
Het was al meerdere dagen geleden dat Evening zijn gebied was uitgevlucht, bang om weer, net zoals altijd door iedereen verstoten en aangevallen te worden. Even had hij erover nagedacht om zijn leven te beeindigen, maar dat zou hij niet doen, dat was juist wat ze van hem wouden, en Evening zou ze dat plezier nooit willen gunnen. Hij was nu al een paar uur in een nieuw gebied, en was best zenuwachtig. Wat voor pokemon zouden hier leven? Waren ze vriendelijk en ontvangden ze hem blij, of zouden ze hem net zoals de pokemon in het vorige gebied genadeloos verstoten, zodat hij weer ergens anders naartoe moest? Hij wou er niet over nadenken. Hij zou dan weken moeten lopen en dat zou hij niet redden in zijn eentje. Hij had nu al pas een paar dagen gereist, en hij was lichamelijk en geestelijk uitgeput. Het landschap werdt al wat minder rotsig, en er groeiden hier een daar weer een paar bomen. Als hij nog verder zou afdalen zou hij in het gebied komen waar weer volop water en voedsel is. en waar dus waarschijnlijk ook de andere pokemon zouden wonen. Hij begon steeds meer te piekeren over hoe deze pokemon zouden zijn. Er gingen zoveel gedachtes door zijn hoofd heen dat hij draaierig werd en door de ijle lucht werdt dat gevoel versterkt, en moest hij bijna overgeven, maar het lukte hem toch om door te lopen. In de verte zag hij iets wat hij al een paar dagen niet had gezien, een bessenstruik! Met zijn laatste beetje opgespaarde energie rende hij de heuvel af, naar de struik toe en begon er gulzig van de bessen te eten. Ze waren heerlijk, verukkelijk sappig en zoet. Hij at alle bessen op waar hij bij kon en liet die boven in de struik hangen. Voor klimmen zou hij toch geen energie meer hebben. Hij liep naar een steen en ging er uitgeput maar tevreden op liggen. Zijn misselijkheid was weg, en zijn maag knorde niet meer de hele tijd van de honger, iets waar hij zich mateloos aan geirriteert had. Wat hij niet gemerkt had, was dat de steen eigelijk maar een klein deeltje was van iets veel groters dan een steen, een ingegraven golem! Evening had dit nog steeds niet door en ging op zijn rug liggen, en keek naar de wolken, tot hij ineens de steen voelde bewegen. En langzaam werdt Evening omhoog getilt, omdat de golem rechtop ging staan. Verstijft keek Evening naar de pokemon, die veel sterker dan hem was. De kop van de golem zag er afschrikwekkend uit, maar de golem zag hem nog niet, omdat zijn kop aan de andere kant zat. Evening slikte, en zette zich van de golem af, en sprong op de grond. Stilletjes, en hopend dat de golem hem niet opmerkte, sloop hij naar de bosjes toe. Alsjebleift... dacht hij bang, en was al bijna bij de struik, maar net voordat hij eronder was gekropen, struikelde hij over een boomwortel , die hij niet gezien had omdat hij de hele tijd de golem in de gaten aan het houden was, en belandde met een klap op de grond. Meteen draaide de golem zich om, en keek met een geirriteert gezicht naar Evening. Zonder iets te zeggen, -daar wou hij vast niet eens moeite voor nemen- pakte hij Evening op en smeet hem met al zijn kracht weg. Evening werdt zo snel door de lucht geslingerd dat hij niets zag, en een paar seconden later knalde hij met zijn hoofd tegen een boom aan. Bewusteloos viel hij op de grond.

Levy was door de bergen aan het reizen om iets te vinden wat hij kon doen. Levy keek vanuit een berg turend over de bergen heen. Opeens zag hij een golem. Levy kneep zijn ogen dicht en wreef er in. Waar was die golem nou mee bezig? Hij slingerde zomaar een quilava weg! Levy hield op met kijken en daalde de berg langzaam af. Toen Levy bij de quilava aankwam zag hij de golem niet meer. Waarschijnlijk weggevlucht.. Levy pakte wat appels uit de boom en legde het voor Evening. "Wakker worden.." Zei Levy zacht. Levy keek nog steeds naar de Quilava. Hij werd steeds ongeruster. Levy schoof de appels naar de mond van de quilava. Levy ging zitten. Na wat gewacht te hebben stond levy weer op. Levy keek in de verte. Er was een klein meertje. Als hij daar water uit kon halen zou hij de quilava misschien wakker kunnen maken. Levy rende naar het meertje toe en keek naar het water. Wat nu? Hoe moest hij het water naar de quilava brengen? Levy dacht even na. Opeens wist hij het. Hij kon zijn rugzak vullen met water. Levy doopte de rugzak onder water. Toen de rugzak voor de helft gevuld was met water ging levy weer terug. Levy klom weer in de boom en pakte er een groot blad uit. Levy deed een paar druppels water op het blad en giette het langzaaaaam....op evening zijn hoofd. Misschien zou evening nu wakker worden.

(lol is dit genoeg)

[ja hoor xD]


Evening droomde terwijl hij bewusteloos was. Hij droomde dat hij weer terug was in zijn oude gebied. Hij liep over straat. Het leek een normale dag. De zon scheen, en alle pokemon deden hun ding. Maar ineens was het licht weg. De lucht was pikzwart alsof het nacht was, en de pokemon waren nergens meer te zien. Evening keek bang om zich heen. Ineens zag hij in de verte een rode gloed. Het kwam steeds dichterbij. Evening keek naar links en naar rechts. ook daar zag hij die gloed. Meteen sprong hij naar achteren, en keek daar. Hij werdt ingesloten! Evening zijn vlam werdt kleiner van bangheid, en toen de gloed dichterbij kwam zag hij dat het fakkels waren. Pokemon met fakkels! Ze wouden Evening doden, zoals altijd. maar nu hadden ze hem, hij kon geen kant op. Evening deed een vlammenwiel, in de hoop dat de pokemon verdwenen, maar hij kon zijn vlammenwiel niet afmaken, want hij werdt gegrepen door een pokemon. De vlammen van de aanval verdwenen alsof ze werden gedoofd. Evening keek naar wat hem vasthield. maar dat kon niet. Een grote hand had zijn keel vast en kneep er hard in, zodat Evening geen lucht meer kreeg. Hij spartelde wild maar hij wist dat het zinloos was. Hij zat vast in een ijzersterke greep. ''Nu heb ik je.... eindelijk'' Zei een krakerige stem. Hij herkende die stem.. het was Haunter! En hij had gelijk. Haunter verscheen voor hem. Hij was al die tijd onzichtbaar geweest. Haunter grijnzde zoals hij altijd deed. een grijns zo vals en zo duivels dat ie dwars door je heen sneed..
''Verbrand hem!'' Klonken er stemmen achter de haunter, vanuit de groep pokemon die hen omcirkelden. Sommige van hen keken boos, anderen grijnzden en hadden plezier omdat hij eindelijk gedood kon worden.
''Nee...'' Zei de Haunter. ''Ik heb een beter plan. we verdrinken hem. De vreselijkste dood voor een vuur pokemon, toch?'' Zei haunter grijnzend. De greep werdt minder sterk zodat ze hem konden gaan verdrinken.
''Ja!'' Schreeuwde het hele publiek. ''En daarna vissen we zijn levenloze lijf uit het water, om hem alsnog te verbranden! er mag niks van hem overblijven!'' Haunter knikte. ''Laten we naar de grote brug gaan om het uit te voeren, mijn geliefde volk!'' Zei haunter zangerig. Evening kneep even zijn ogen dicht. Ze hadden hem.. hij zou verdrinken, in dat vreselijke water zitten spartelen totdat uiteindelijk de laatste lucht uit zijn longen geperst werd. en daarna zou hij als een heks of demon verbrand worden op de brandstapel. ''Bang?'' Vroeg haunter grijnzend.
''Goedzo..'' Ze waren al bij de brug, en een paar pokemon bonden met een dik touw een blok beton aan zijn poot vast zodat hi zou zinken en j niet uit het water kon ontsnappen. ''En hier eindig je dan, duivels beest'' Zeiden de pokemon hatelijk. Ze gooiden hem over de rand van de brug, en hij belandde met een pijnlijke klap in het water. Op dat moment spartelde hij en werdt wakker. ''Hu?'' Zei hij verbaast toen hij de appel zag. Wie had die neergelegd? hij zou er snel achter komen. Hij keek achterom en zag Levy. ''Waah!'' Gilde Evening en liep langzaam achteruit.
Hij keek wantrouwend naar de aipom. Hij was nu nog banger geworden voor vreemde pokemon. ''Wie ben jij?'' Vroeg hij aan hem en wachtte af. Hij liep nog een paar stappen achteruit zodat hij op een ''veilige'' afstand was.

Wat verder stond Blitzy naar Evening te kijken. Hij vroeg zich af wat hij deed. Hij zat in een redelijk angstige houding. Hij sprong van de rots en benarderde Evening. Bij de bosjes ging hij op zijn knieen zitten. Hij sloop er zachtjes naartoe en zei:'Eh,alles ok?' zei hij gerustellend. 'Toen keek hij naar zijn wantrouwde blik. Voor de zekerheid ging hij zich toch gereed maken voor een aanval af te weren voor als hij zo hard zou schrikken dat hij hem zou aanvallen. 'Is er iets?' zei hij bezorgt en een beetje angstig. Hij hoorde opeens iets ritselen. Blitzy ging op zijn vier poten staan en liep dreigend naar et ritselende bos. Hij kneep zijn kleine oogjes fijn. Er kwam zelf wat gegrom uit. 'Wie...ben je?' siste hij. Opeens verschenen er rode oogjes. Eerst keken die boos maar daarna gegschokt. Een Ratata. kwam eruit gesprongen,liep op zijn rug, en liep daarna weg. Blitzy keek hem vaag na. 'Een ratata?' zei hij verbaast. Hij scheurde zijn blik los van de Ratata en keek naar Evening. 'Hey, je moet kalmeren.' zei hij rustig. Hij keek even naar zijn ogen. 'Ga zitten...en kalmeer..geniet van de stilte...' zei hij zacht. Daarna knipte hij met zijn vinger naar de struiken. Een paar Pidgey's Spearow's en Starly's gingen op een tak zingen en begonnen een rustigmakend liedje te fluisteren. 'Voel je al wat beter?' zei hij. Hij hoopte dat Evening er vlug rustig van zou worden,voordat hij iemand kwaad deed. Daarna hoorde hij een watervalletje. Die kon hij ook gebruiken voor Evening. De vogel pokémon hielden op met zingen.

Evening keek bang naar de pokemon die aan kwam lopen. Er waren nu twee vreemde pokemon, en als ze kwaad in de zin hadden was Evening nu al in de minderheid. Hij zag dat de Monferno hem probeerde te kalmeren, met behulp van de omgeving, maar al eerder in zijn leven hadden pokemon hem gelokt en daarna bijna gegrepen en gedood. Toch vroeg hij zich af of deze pokemon wel goed waren. Hij kon geeneens iets duisters in hun blik zien, en de ene had hem zelfs wakker gemaakt en had eten voor hem neergelegd. Toch bleef Evening de twee pokemon onderzoekend aankijken. Hij kon er niks aan doen, hij had gewoon geen vertrouwen meer in andere pokemon. Van het gezang van de vogel pokemon werdt hij van binnen wel een stuk rustiger. Maar toen ze stopten met zingen en hij water hoorde vallen, moest hij weer aan zijn droom denken en het rustige gevoel verdween. Hij keek naar Blitzy, maar negeerde hem deze keer en keek naar de andere pokemon die er stond. De aipom. Doordat deze pokemon hem wakker had gemaakt en eten had neergelegd, vertrouwde hij hem iets meer. Hij raapte al zijn moed bij elkaar om hem aan te spreken. ''Wie zijn jullie?'' Vroeg hij voorzichtig en keek de twee aan. Nog voor ze antwoord hadden kunnen geven stelde hij nog een vraag.
''Zijn jullie goed of slecht?'' Ookal logen pokemon hier soms over, .. Evening kon aan hun gezicht zien of ze gelijk hadden. Gespannen wachtte hij op antwoord. Zijn vlammen wiegden zachtjes in de wind.

"ik ben een goeie aipom" Zei levy met zijn hand op zijn borstkas. "én ik heb een vraag..! Waarom viel die golem jou aan..?" Levy keek naar de quilava. Levy dacht na. 'Hoe moet ik hem benaderen? Deze pokémon vertrouwt me vast niet..' dacht levy. Toen keek levy naar blitzy. "Wat doe jij hier? Ookal in de marble mountains.." Levy snufte en wachtte op antwoord van beiden.

''ik ben een goede Aipom'' Had de aipom gezegd. En eerlijk gezegd, hij leek ook goed. Evening keek hem onderzoekend aan, kijkend of hij ook maar een dingetje kon ontdekken waarmee hij wist dat de Aipom loog, maar hij vond niks. Wat deed hij? misschien moest hij voor een keer proberen een pokemon te vertrouwen, maar als het deze keer weer mis ging, was het voorbij. De aipom vroeg waarom de golem hem aanviel.
''Hoe moet ik dat weten..'' Antwoorde Evening. Hij dacht terug aan de Golem, die hem weg had geslingerd. Hij had toch niets gedaan? ''Waarschijnlijk... was hij aan het slapen en... dacht hij dat ik hem stoorde... ofzoiets.''
Zei Evening daarna. Maar eigelijk dacht hij iets anders. Wat als de golem hem had aangevallen om dezelfde reden als de pokemon in zijn oude gebied? Evening schudde zijn hoofd. nee. als dat zo was, hadden deze twee pokemon hem vast ook al aangevallen. Meteen had Evening een nieuwe vraag in zijn hoofd voor de pokemon. ''Hoe heet dit gebied, en kan een van jullie me er iets over vertellen?'' Vroeg Evening, en kwam een paar stappen dichterbij de pokemon en ging toen zitten. Hij hoorde iets ritselen in de bosjes, maar besteedde daar verder geen aandacht meer aan.