Flarey wist niet dat ze een nieuw gebied in was gegaan, en dacht dat ze gewoon nog in haar gebied was.
Ze keek naar een grote open wond op haar been die er erg pijnlijk uitzag. 'auw...' Zei ze zacht.
Ze was gebeten door een arbok en was nu vergiftigd, maar wist niet wat ze er tegen moest doen.
maar ondertussen werdt ze wel wat zwakjes. 'hnng.. ik.. moet.. door blijven gaan' zei ze tegen haarzelf, maar elke stap werdt zwaarder. tot het gif haar zenuwen had bereikt, en ze viel bewusteloos neer.

Ook een triestige Blitzy kwam aanslenteren. Zijn ogen waren rood en gezwollen.Hij voelde een verdriet in zich opborrelen. Toen hij Flaray zag, sprong hij naar haar toe. 'Gaat het?' piepte hij. Toen gleden zijn ogen naar haar been. Hij pluke een Pecha Berry. 'Eet op.' piepte hij. Hij duwde de bes in haar mond.

Terwijl ze bewusteloos was, zag ze niks, maar voelde nog wel de pijn. het was vreselijk. alsof ze vast zat in een donkere kamer en gemarteld werd. Toen werdt ze wakker, en zag blitzy, die haar een pecha berry gaf. wacht! een pecha beryy hielp tegen een vergiftiging, had oma haar geleerd. ze at hem snel op, en het vergif was na een paar minuten uitgewerkt. Ze keek naar Blitzy. ''d.dankje'' zei ze dankbaar. ze stond op en glimlachtte.

Blitzy knikte. Hij zuchtte even.Hij voelde zich zo schuldig. Hij ging naar de rivier toe en ging zitten. Hij sloot zijn ogen waar een traan uitliep. Hij keek naar zijn ketting waar een foto in zat. Hij klapte die zo hard toe dat hij bijna brak. Hij keek daarna naar het water. Hij zag zijn eigen spiegelbeeld. Even dacht hij dat er iets roods naast hem verscheen. Toen hij zijn kop draaide,zag hij niets. Daarna zuchtte hij weer hoorbaar.

Langzaam liep flarey richting blitzy, en zag in zijn spiegelbeeld in het water dat er een traan over zijn wang ging. ook zuchtte hij. wat zou er aan de hand zijn? 'Wat is er, monferno?' vroeg Flarey aan Blitzy. Ze liep nog iets verder en ging naast blitzy zitten.

Blitzy zuchtte. Hij kon het nog steeds niet geloven. Een paar uur terug was hij nog zo gelukkig geweest. En nu...lijkt het alsof alle hoop en geluk in een klap weg was. Blitzy's mond vertrok,het leek zelfs een paar uur voor hij het eruit kreeg. Maar uiteindelijk gebeurde het. 'Ik..Ze...'kreunde hij en hij klapte de ketting nog open. Daar was er een foto van zichzelf in. 'Ze wou het gewoon niet' meer kreunde hij. Hij keek naar de ho-oh naast hem. Hij klapte de ketting weer toe. Hij wist natuurlijk dat Flarey er geen snars van zou snappen.

''ik.. ze...'' was het enige wat de monferno eruit kreeg. Was het zo erg met hem?
Flarey had meteen medelijden met hem. ''Ze wou het gewoon niet'' Zei Blitzy toen.
Flarey schudde haar kop en keek verbaast met haar grote ogen naar blitzy. nu begreep ze er niks meer van.

Blitzy kneep zijn ogen samen wat pijn deed doordat ze zo opgezwollen waren. 'Ze liet me..' zijn stem stierf weg. ij was zo zwaar geschokt. Zijn armen trilden hard en hij maakte een kokhalzend geluid. Opeens voelde hij weer een snerpende pijn door zijn hart heen gaan. Het leek. Alsof hij gebarsten was,alsof hij gemarteld werd. Hij voelde zich rotter met de seconde.

'ze liet me..'? hij bedoelde vast 'ze liet me in de steek'.
zucht.. ontmoette ze eindelijk een andere van haar soort, had ie liefdesverdriet. niet echt makkelijk mee te praten dus. 'liefdesverdriet?' vroeg ze, om het te laten bevestigen dat ze het goed had. 'dat is.. vervelend' Zei de erna. 'Wat is er precies gebeurd?' vroeg ze, en sloeg zichzelf toen voor haar kop. jee! ze was weer veels te nieuwsgierig! het was een erg gevoelig onderwerp, en de monferno kende haar niet eens, en zou dus vast niks vertellen. ze zuchtte. als haar vrienden ergens mee zaten had ze hun altijd kunnen helpen. dat wou ze nu weer doen. 'je kan het me gerust vertellen, hoor' zei ze met een kleine glimlach. 'ik steun mijn vrienden heel vaak met dit soort dingen,..'' Ze zweeg. zou hij haar iets willen vertellen?

Blitzy voelde zichzelf nat worden van het zweet. Hij wou er gewoon niet over praten. 'Je moet iets aan je been doen.' piepte hij met zijn vertrouwlijke stem. Misschien kan ik het th-' Opeens bedacht hij zich. Hij had langer geen thuis meer. 'Misschien kan ik ergens een plek zoeken waar ik het rustig kan verzorgen?' verbeterde hij. Hij knikte met een geforceerde glimlach.

Flarey zag de monferno nat worden. ''Ik begrijp dat je niets wilt vertellen..'' Zei ze. ze was nog te nieuwsgierig geweest, zoals altijd. dat was ook de reden dat ze door vele pokemon afgewezen was. ookal leidde haar nieuwsgierigheid bijna altijd tot iets goeds. Ineens begon de monferno over haar been. oh ja, dat was waar ook. haar wond was nog open. Het moest inderdaad verzorgd worden, anders zou het gaan ontsteken en dan was ze slecht klaar. ''Is goed'' Zei ze glimlachend, en stond op. ''Maare.. ik herken het hier helemaal niet.'''zei ze.
en toen drong het tot haar door. Waar was ze eigelijk? dit gebied kende ze helemaal niet! ze was verdwaald!
Ze begon zenuwachtig te worden en keek naar blitzy. ze hoefde zich geen zorgen te maken, nu was er iemand bij haar. ''je zult me de weg moeten leiden..'' Zei ze.

Blitzy nam een stuk hout. Hij voelde eraan. Hij smeet dat in de rivier en pakte een ander stuk hout. dat was heel zacht en zonder takken. Hij pakte zeewier dat aan land was gespoeld en bond zo het stuk hout om haar been. 'Ok,'op zoek.' zei hij. Hij nam Flarey op zijn schouder vast en stapte naar een veilige plek.

Flarey keek naar het stuk hout da met zeewier vast zat aan haar been. Eerst prikte en brandde het heel erg, maar nu zakte de pijn langzaam. 'Bedankt' zei ze met een lieve glimlach. Blitzy tilde haar op en even keek ze verbaast. 'op zoek? waarnaar?' vroeg ze.

'Een veilige grot. Hier lopen we teveel risico voor door wilde pokémon aan gevallen te worden.' zei hij. 'Ze ruiken namelijk het bloed.' voegde hij eraan toe. Blitzy keek nog een keer naar het meer,grijnsde en keerde om. Hij liep verder,opzoek naar een een of andere grot waar hij Flarey rustig kon verzorgen. 'Owja,Ik ben Blitzy,leuk je te leren kennen.'

Toen Blitzy die eerste zin zei schrok Flarey wel een beetje. Wilde pokemon die je aanvallen?
Pokemon in haar gebied waren niet zo aggressief, maar die Arbok was een uitzondering.
Toen vertelde hij zijn naam. ''Blitzy...'' Herhaalde ze. ''Wat een schattige naam!'' Zei ze en glimlachtte.
''Mijn naam is trouwends Flarey.'' Zei ze erna. In de verte zag ze een grot met een grote ingang, zodat die duidelijk te zien was, ookal was de ingang achter bosjes verstopt. ''Daar!'' Riep ze. ''Daar is een grot.''

Blitzy grijnsde. Hij duwde met een voet de bosjes weg. Toen keek hij boven zich. 'Storm op komst! Zet je schrap!' Zei hij. En hij had geen ongelijk. De lucht was grauw. De temperatuur daalde. Over pokémon doken onder water of vlogen naar hun boom. Blitzy keek om zich heen. Toen hij de eerste regendruppels zag vallen;liep hij vlug de grot binnen.

[verder in ander topic? XD]

[ok, is goed, zal ik aanmaken? bij grotten? oke xD]


Flarey keek naar boven, en inderdaad. Zonder dat ze het zelf gemerkt had was de mooie lichtblauwe lucht veranderd in een donkere lucht met massa's regenwolken. Ze voelde spatjes op haar hoofd en fronste. Ze had regen altijd irritant gevonden. ''ja, we gaan'' Zei ze, en ging met blitzy de grot binnen.