Meo is op verkenning gegaan naar Freezing ruïns. Eerst had ze het zo koud niet, maar ze liep verder de grot in. Toen begon ze ineens te bibberen, omdat het ineens koud was. Het werd hier maar kouder en kouder. Ze moest blijven doorlopen hier, dat zou ze het hier weeral warm kunnen krijgen. Maar ineens was Meo vastbevroren en kon ze niet meer verder met haar verkenning hier.

Mayumi zag de meowth. Zijzelf had zich verstopt achter een groot brok ijs, en volgde de meowth met haar ogen. Toen de meowth bevroor, kon ze haar lach bijna niet inhouden. Ze kwam achter het ijsblok vandaan en keek dom naar Meo. Zijzelf had geen last van de kou. Ze zwierf hier veel rond, maar haar dikke vacht beschermde haar. ''Tsja, daar zit je dan, he?'' zei mayumi met een kleine grijns. Ze krastte met haar nagel over het ijs, en likte haar poot daarna af.

Meo keek opeens naar Mayumi die met haar nagel over het ijs krastte. Daarna likte ze haar pootje ook af, zonder haar wat te zeggen.

Mayumi keek naar hoe Meo haar poot likte, wat haar irriteerde.
''Zeg, poesje... blijf je hier dom je pootje likken of wil je hier wegkomen?'' Vroeg Mayumi en trok een wenkbrauw op. Wie ging zichzelf nou verzorgen terwijl ze vastzat? Mayumi schudde onbegrijpend haar hoofd.

Meo keek terug richting Mayimi op, en stopte met het likken van haar pootje. "Poesje? Wil hier wegkomen" zei Meo opeens, maar wie zou haar nou willen helpen dacht ze.

Mayumi keek nu nog raarder naar Meo. '''Kan poesje niet gewoon praten?'' Vroeg ze dom, en liep naar haar toe. Ze keek naar beneden. ''Och, je achterpootjes zitten vastgevroren. Moet ik je maar helpen?'' Zei mayumi minachtend. Ze ging ietsjes naar achteren en deed een vlammenwerper op het ijs dat direct smolt zodat Meo weg kon komen. ''Ik zou hier maar niet meer komen. veels te gevaarlijk voor poesjes.'' Zei ze daarna en liep verder.

"Poesje kan wel gewoon praten." zei Meo dom terug. Toen ze terug Meo weeral weg kon komen zei ze "Bedankt!" tegen Mayumi. Toen ze raar begon te kijken naar Mayumi toen ze zei dat het hier te gevaarlijk is voor poesjes. "Ik red mezelf we." zei Meo dan opeens erachter. En ze liep achter Mayumi aan, zonder dat ze het wist.

Mayumi liep richting de uitgang van de grot, en schuurde met haar zijkant tegen de ijswand aan. Ze keek over de met sneeuw bedekte vlakte. De meeste grotten waren ingestort. Dit was een van de weinigen die over waren. Mayumi luisterde, en hoorde de toendrawind gieren. Maar wat ze ook hoorde waren voetstappen.. Mayumi draaide zich om en keek naar Meo. ''Wat moet je?'' Vroeg ze.

"Niks!" zei Meo terug. En keek opeens terug naar Mayumi. "Hoe zou ik mijn uitweg hier vinden, zonder jou te volgen" zei Meo.

''Nou, hierbij dan de uitgang..'' zei Mayumi en stapte naar buiten. Haar vacht waaide met de harde wind mee terwijl ze over de vlakte keek. Dit was verreweg haar lievelingsgebied. Het was prachtig, lekker koel en bovenal... rustig. De meeste pokemon vonden het hier te koud, zodat er zowat niemand was. Alleen de ijs-pokemon waren hier altijd te vinden, maar de meesten van hen waren rustig en maakten zowat geen geluid of waren verstopt. Mayumi stapte verder de sneeuw in en keek uit haar ooghoek naar Meo.
Ze zuchtte. Als die Meowth haar maar niet bleef achtervolgen.. Mayumi rende ineens weg en sprong van steen naar steen in een hoog tempo. Boven op het hoogste punt ging ze zitten.

Meo wou Mayumi eigenlijk nog wel volgen, maar ineens zakte ze door de sneeuw. en begon ze om hulp te roepen naar Mayumi, of iemand anders ? "Help!"