Zoals iedere zomer gebeurde stormde het weer rond de rivieren. De meeste pokémon rond de rivieren probeerden te schuilen. De water pokémon zochten hun schuil in de rivieren, terwijl de andere pokémon naar grotten of holen vluchtten. Maar één pokémon leek neit te proberen zich te verschuilen. Het was donker, het regende hard. Niemand had dit weer leuk gevonden, zelfs niet in deze warme tijd. De koude druppels sneden door de warme pelzen van de pokémon die haastig beschutting zochten.
Een flits verlichtte de gedaante die zich niet verschool voor de storm. Zij wist wat er kon gebeuren. De rivier stond al redelijk hoog, en kon deze regenbui niet aan. Hij zou overstromen. Zij zou alles doen om de voorkomen dat de rivier overstroomde. Al die jaren... Nu was het genoeg. Ze stapte naar de rivier toe.
Nog een flits, en weer was de gedaante zichtbaar. De Raichu sloeg gaten in de randen van de rivier. Ze zou hem breder maken, en de overstroming voorkomen. Een flits van achteren, en de Raichu leek angstaanjarend donker. Er was geen manier om de regen te stoppen, maar de bliksemflisten wel. De donkere Raichu stapte naar een hogere plek. Ze liet haar eigen Bliksem oplaaien, om de natuurlijke Donder te lokken. Weer een flits, maar deze keer niet voor of achter de Raichu. De Raichu slaakte een pijnkreet, maar vermande zich. Ze zou zich niet overgeven aan de kracht van de natuur.
Maar dit was niet de natuur. Dit was te sterk voor de natuur. De zwarte Raichu werd omringd door het licht van de Donder van een krachtige pokémon, krachtiger dan zij ooit zou kunnen worden. Maar ze bleef zich verzetten. Haar uithoudingsvermogen werd nu op de proef gezet, en ze moest laten zien dat ze sterk was. "Laat het... ophouden...!" zei ze met moeite. Maar het was te zacht; de pokémon hoorde het niet. Op het punt dat Shadow het op wou geven stopte de donder, en leek de regen rustiger te worden.
Een groot, tijgerachtig wezen stond voor Shadow toen ze opkeek. "Raikou..." mompelde Shadow, maar hij liet haar zwijgen door met zijn hoofd te schudden. "Je hebt pit." Zei ze legendarische pokémon. Zijn stem had een toon die Shadow bij niemand anders gehoord had. Rustgevend, maar angstaanjagend. "Wat is je naam?" Shadow kon niet anders dan luisteren naar de stem, en antwoordden op zijn vragen. "Shadow," zei ze rustig, en voor ze nog iets anders kon zeggen liet Raikou haar weer zwijgen. Zijn vacht werd glad door de regen, terwijl die van Shadow juist door de war zat. "Je hebt pit." herhaalde hij, en Shadow zag onder zijn masker bijna een glimlach. "Sta op." Het bevel dat hij gaf klonk niet als een bevel door zijn zwoele stem, maar Shadow gehoorzaamde. Hij was tenslotte van haar type.
Ze staarde in zijn ogen. Bijna had ze gevraagd wat zijn naam was, al was dat stom geweest. Ze was het zo gewend anderen naar hun naam te vragen dat ze zich flink moest inhouden. En de stilte maakte het niet beter. Raikou staarde Shadow maar aan met zijn veelzeggende ogen...
Shadow slikte. "Waarom bent u hier?" vroeg ze voorzichtig. Ze wist dat de legendarische pokemon niet zomaar naar het gebied van Dustfire kwamen. Raikou trok een wenkbrauw op, maar antwoordde niet. Hij staarde langs Shadow. Iets keek naar hen. Raikou brulde, en Shadow dachtdat dat genoeg was om de vreemdeling weg te jagen. Gelukkig was dat zo, maar Raikou's brul had andere invloeden.
Het onweer keerde terug, en het begon harder te regenen dan eerst. Door de regen herinnerde Shadow zich de reden dat ze hier was. "De rivier!" riep ze uit, waarna ze zich omdraaide naar de rivier. Het water stond hoger dan ze ooit gezien had. Op sommige plekken leek het zelfs al over de rand te gaan. Shadow sprong er naartoe, en begon haastig de randen uit te graven.
"Dat is niet nodig." de kalmte in de vreemde stem liet Shadow abrupt stoppen met graven. "maar hij zal overstromen -" "Er is niks aan de hand." Raikou staarde, net als Shadow, naar het water. "De pokémon hier zijn deze cyclus gewend. Als je probeert de cyclus te verstoren zullen alle pokémon hier het niet halen." Shadow's maag kromp ineen. "Het... niet halen?" herhaalde ze bang. Het idee dat door haar alle pokémon zouden sterven stond haar niet aan. Ze deed een paar stappen achteruit, en staarde naar het water. "Het... het spijt me Raikou!" Shadow deed nog een stap achteruit. "Het was niet mijn bedoeling..." Shadow wist dat Raikou haar aan staarde. Maar ze zwegen allebei. Langzaam steeg het water in de rivier. Langzaam droop het water uit Shadow's vacht. Langzaam, héél langzaam draaide Shadow haar kop om, naar de plek waar Raikou stond. En héél langzaam besefte ze dat hij weer was verdwenen, en haar alleen had achtergelaten in de vreselijke storm.
Shadow draaide langzaam haar kop weer om naar de rivier. Het water kwam bijna tot aan haar voeten, maar Raikou had gelijk. De pokémon hier waren het zo gewend, en Shadow moest zich er niet mee bemoeien. Maar zelfs een legendarische pokémon kon Shadow's moed niet tegenhouden. Ze wist niet wat ze zou doen, maar ze had hulp nodig. Ze liet een grote bliksemstraal de lucht in gaan.
Helaas werd deze meteen beantwoord vanuit de lucht. Shadow was al verzwakt door de vorige bliksemstraal, maar probeerde vol te houden. Ze gebruikte haar eigen kracht om de Donder tegen te houden, maar had neit genoeg kracht. "Ik... geef... niet... op...!" Shadow stak haar staartpunt in de grond en stuurde een deel van de Donder naar de grond, maar voelde aan haar poten dat de aarde genoeg geladen was. Ze gaf zich over, en viel bewusteloos in het stijgende water van de rivier neer. Vaagjes hoorde ze de machtige stem nog "Dwaas" zeggen, maar het was niet duidelijk genoeg het te bevestigen. De regen verzwakte, en Raikou trok verder.
(Inspiratieloosheid =( )

Riolu's vacht zat drijfnat langs zijn lijfje en met een chagerijnig gezicht staarde hij naar de hemel. Riolu had normaal geen hekel aan de regen, maar deze enorme storm veranderde dat. Hij was kort geleden naar de rivier toe gelopen om zijn wond op zijn arm te kunnen schoonmaken. Deze wond had Danger hem per ongeluk gegeven toen hij in een bepaalde trance was. Riolu moest het goed schoonmaken aangezien het anders zou gaan ontsteken. Nadat hij het blad dat hij als verband gebruikte weer om zijn arm had gebonden begon de hemel opeens uit grijze donkere wolken te bestaan en het duurde dan ook niet lang voordat het heel hard begon te hozen. Riolu schudde zijn lichaam waarbij zijn zwarte flaporen alle kanten op gingen. Een grote donderslag die het woud liet schudden, gevolgd door een felle bliksemschicht. Riolu rilde, hij moets maar eens naar huis gaan.. Vele pokemon waren hem al voor en vlogen, kropen of zwommen angstig naar hun huis. Een Swablu die erg geschrokken was van het onweer, vloog zo laag dat het bijna tegen Riolu op knalde. Hij kon nog net optijd wegspringen en hij keek de vogel pokemon na. Opeens hoorde hij een harde brul die zeker niet van de donder kwam. Geschrokken keek Riolu op en een grote bliksemschicht, groter dan hij ooit had gezien, verlichte het woud voor een paar seconden en vloog naar beneden. Waarschijnlijk was ie ergens ingeslagen, beangstigend dichtbij. Riolu besloot even te kijken, waarschijnlijk was het een boom maar het kon ook een pokemon zijn..
Takken sneden in zijn gezicht doordat de wind die alle kanten op liet waaien en hij moest uitkijken voor uitstekende boomwortels aangezien hij amper wat zag door de regen. Riolu duwde wat struiken aan de kant en meende toen een gedaante te zien die bewegingloos op de grond lag. Nog een felle lichtflits waardoor Riolu even kon zien wat het was. Het was een raichu! En ze lag gevaarlijk dichtbij de rivier, als ze daar bleef liggen zou ze verdrinken in het opstijgende water. Hij liep naar haar toe en schudde zachtjes haar lichaam, maar er kwam geen reactie. Zoekend keek Riolu om zich heen maar er was niemand in de buurt. Hij moest haar zelf wegslepen. Riolu duwde zijn handjes onder haar lichaam en tilde de raichu op zijn rug. Ze was te groot voor hem en een gedeelte van haar onderlichaam sleepte nog op de grond, maar hij moest haar verplaatsen. Riolu probeerde niet op de pijn aan zijn arm te letten die nu overbelast werd. Stapje voor stapje tilde hij de raichu weg van de rivier.
Na een tijdje legde hij de Raichu voorzichtig op de grond. Hijgend zakte hij naast haar op zijn knieën, het was een behoorlijk zware klus geweest om haar te verplaatsen naar hoger gelegen gebied, maar gelukkig waren ze nu buiten het gevaar van het opkomende water. Nog een keer schudde Riolu de raichu zachtjes door elkaar. 'Wakker worden!' riep hij in de hoop dat ze weer bij kwam.

Langzaam werd Shadow wakker. Het geluid van een stem klonk bijna geruststellend. De grond onder Shadow voelde anders dan die waar ze eerst op lag. Minder vochtig. Shadow hield haar ogen gesloten en probeerde te horen waar ze ongeveer was. De regen viel in haar oor, wat niet echt een prettig geluid maakte. Ze hoorde iemand in haar buurt rond lopen, en Shadow vermoedde dat de onbekende haar verplaatst was. Maar Shadow wist niet of ze de onbekende kon vertrouwen, en hield zich stil.
Langzaam hield de regen op en werd het rustig. Een frisse geur vulde de omgeving met leven. Veel pokemon kwamen uit hun schuilplaats, hoorde Shadow. Hun voetstapjes waren duidelijk te horen door de grond, en Shadow dacht zelfs even dat ze een aantal Stantler hoorde. Haar ademhaling ging zo rustig dat het bijna niet te zien was. Maar... Waarom hield ze zich dood? Ze kon beter gewoon doen alsof ze wakker werd zodat het duidelijk werd of de onbekende te vertrouwen was of niet. Shadow voelde de zon op haar lichaam branden. Langzaam besloot ze haar ogen open te doen. Ze keek recht voor zich uit, maar zag niemand. Ze ging langzaam zitten, en keek nu weer rond. Nu zag ze riolu zitten. Ze glimlachte even naar de aardig uitziende pokémon, en keek toen omhoog naar de lucht. Een heleboel vogel pokemon vlogen weg, bij de donkere wolken vandaan die rustig wegtrokken.

Riolu bleef bij de Raichu die zo te merken niet wakker werd. Hij liep naar een bessenstruik en begon er wat bessen van te plukken. Die deed hij in een blad en legde ze bij de Raichu neer zodat ze er van kon eten als ze wakker werd. Langzaam trok de storm bij, de regen stopte en de bomen bewogen weer rustig mee met de wind waardoor het bladerdek zachtjes ruisde. De donkere wolken trokken langzaam weg en Riolu zag dat vele pokemon hun huis weer uit kwamen om van de frisse geur te genieten. Hij ging weer zitten en keek naar de Raichu, het viel hem op dat deze anders was dan andere, in plaats van de normale kleuren te hebben die bij een Raichu hoorde, was ze zwart. Riolu wende zijn blik weer naar zijn arm, het verband was door de storm van zijn arm afgewaaid en nu keek Riolu naar een rood/zwart gapend gat in zijn arm. Hij had de wond via een vlammerwerper gekregen en het was behoorlijk gaan ontsteken.Maar Riolu had het goed verzorgd en het zag er nu al wat beter uit. Opeen merkte hij dat de raichu bewoog en hij keek op. Ze was wakker geworden en zat nu zittend naar hem te kijken. Ze keek hem vriendelijk aan en Riolu glimlachte terug 'hoe voel je je?' vroeg hij met zijn zachte stemmetje.

Shadow glimlachte nog steeds naar Riolu, maar in gedachten was ze niet hier. Ze kon niet geloven dat ze Raikou bijna beledigd had, en dat ze de natuur bijna had verstoort. "Het gaat." antwoordde Shadow redelijk kort. Ze drukte haar hand in wel erg sappige aarde, en keek ernaar. haar hand lag in een drapje geplette bessen op een blaadje, en Shadow trok snel haar smerige poot terug. Ze likte hem af, en keek weer naar Riolu. Zijn wond viel haar ineens op. "Laat mij eens kijken." ze stond op, maar zodra ze haar gewicht op haar rechter poot zette werd ze herinnerd aan de kogelwond. Ze zakte meteen weer in, en keek naar haar eigen wond. De kogel zat er nog in, want Shadow zag iets glimmen. Ze wist dat Riolu de wond had gezien, maar wou hem niet ongerust maken. 'Het is niks." zei Shadow snel, en ze hinkte voorzichtig naar Riolu toe. "Jou wond is nu belangrijker." ze keek naar de wond,e n naar de struiken om hen heen. Ze hinkte naar een struik en plukte er een blad van. Ze hinkte terug en legde het op Riolu's arm. 'Dit prikt even, maar het is beter dan niets." Shadow drukte het blad stevig op Riolu's wond.

Riolu grinnikte waarneer de Raichu met haar hand de bessen plette. Hij merkte dat ze zijn wond op zijn arm ook had opgemerkt en dat ze wou helpen. Maar toen ze opstond zakte ze door haar rechter poot en geschrokken stond hij op. Ze zei dat het niks was maar Riolu geloofde dat niet helemaal. Maar de raichu leek vastbesloten en liep dan ook hinkend naar de bosjes om er een blad uit te plukken en die op Riolu's arm te leggen. Waarneer het blad dat ook nog eens vochtig was door de regen, zijn wond raakte kneep hij even pijnlijk zijn ogen dicht. Maar verder deed hij niks en wachte hij af totdat Shadow klaar was. Hij opende weer zijn ogen 'bedankt' mompelde hij zacht en hij nam het van haar over door het blad zelf vast te houden. 'Maar nu moeten we iets aan jou voet doen, die is er slechter aan toe' zei hij terwijl hij naar een boom liep en een lang blad plukte om die als verband te gebruiken. Hij wikkelde het blad om zijn arm en bond het aan elkaar zodat het goed bleef zitten. Hij liep weer terug naar de Raichu en knielde voor haar neer zodat hij naar haar voet kon kijken 'Ik ben trouwens Riolu' zei hij. Hij zag dat de kogel, waar de wond waarschijnlijk door was veroorzaakt, nog in haar voet zat. 'Stropers' mompelde hij hatelijk, bijna onhoorbaar.

Shadow knikte. Gezellig, samen naar haar wond kijken. Het zag er erg onverzorgd en ontstoken uit. Waarschijnlijk was het te nat geworden door de regen. "voorspelbare naam." grinnikte Shadow, om de stilte te verbreken. Ze wist dat haar eigen naam ook redelijk voorspelbaar was. "Shadow." stelde ze zich met een glimlach voor, terwijl ze rondkeek of er misschien nog wat helend kruid te vinden was. Ze zag geen kruid dat een wond als deze kon genezen. Ze keek weer naar de wond, en probeerde met haar staart de kogel eruit te pulken. Dat lukte niet; het enige nut dat het had was dat Shadow het uitschreeuwde van de pijn. Ze keek even hoopvol naar Riolu. "Jij kan hem er vast wel uithalen." zei ze, zo rustig mogelijk.

(gezellig? x'3)

Riolu keek even naar de Raichu die zich voorstelde als Shadow. 'ach.. ik heb nooit een naam gekregen, vandaar Riolu' zei hij terwijl hij weer naar haar wond keek. Hij zag dat Shadow de kogel eruit wou halen met haar staar maar het had weinig nut. Toen ze zei dat hij hem er vast wel uit kon halen knikte hij, ja dat was hij ook van plan, maar hoe? Riolu stond op, plukte een blad, en knielde weer voor Shadow's voet. Je zag de kogel goed zitten en Riolu pakte hem zo voorzichtig mogelijk vast. Gelukkig stak hij een beetje uit anders was dit bijna onmogelijk geweest. 'Sorry, maar dit kan gaan pijn doen' zei hij, maar waarschijnlijk wist ze dit al, en hij trok aan de kogel die meteen uit haar wond schoot. Hij wankelde even achteruit van de plotselinge beweging maar herstelde zich snel en drukte het blad stevig op haar wond om het bloeden te stoppen.

(Sarcastisch, misschien? :') )
Shadow schreeuwde het uit van de pijn, en een stel Pidgey's en Pidgeotto's vlogen weg. Shadow had in een oogwenk gezien dat haar voet bijna helemaal bedekt was met bloed, en kreeg een koude rilling. "Bedankt..." kreunde ze zachtjes, waarna ze het van Riolu overnam en het blad op de wond drukte.
Nu de kogel verwijderd was hadden de kruiden die overal groeiden meer nut. Shadow stond wankelend op en zocht een aantal bladeren, bloemen en besjes bij elkaar. Ze prakte wat besjes of kneep er het sap uit, en deed het allemaal in een klein opgerold blaadje. Zodra alles erin war rolde ze het blaadje open en drukte ze het op de wond. Ze knoopte er een stevig windsel van gras omheen, zodat het bleef zitten. Na haar wond goed verzorgd te hebben keek ze weer naar Riolu. "Nogmaals bedankt." glimlachte ze.

(ja xD)

Riolu keek verwonderd naar Shadow die allemaal kruiden plukte en haar wond ermee verzorgde. Ze had er verstand van, dat zag je zo. 'Geen dank' zei Riolu met een glimlach 'je hebt mij ook geholpen' hij ging zitten en keek naar een diglett die zich een weg door de grond baande. Daarna richtte hij zijn aandacht weer tot Shadow 'wat deed je daar eigenlijk bij die rivier?' vroeg hij nieuwschierig, het was geen slimme zet om tijdens een storm je bij een rivier te wagen. Maar Riolu schatte Shadow niet zo laag en wist zeker dat ze daar was met een reden. Maar de vraag was welke?

Shadow staarde naar de grond, en maakte een brommend geluidje. Door al dat gedoe met de wonden was ze helemaal vergeten waarom ze hier was. Ze wist neit goed hoe ze antwoord moest geven, aangezien de waarheid stom zou klinken. "Ik deed iets moedigs," besloot ze te zeggen, "maar het bleek overbodig te zijn." ze wou Riolu niet aankijken, want dan moest ze waarschijnlijk meer vertellen. Wat ze wel kon vertellen was haar ontmoeting met Raikou, dacht Shadow. "Ik werd tegengehouden door een machtige pokémon. Eén van de machtigste pokémon die er zijn. Eentje waar ik neit tegenop kan, al is hij van hetzelfde type..." Ze staarde niet meer naar de grond, maar naar de lucht. "Niemand zal zich ooit met hem kunnen meten, behalve de andere legendarische pokémon."

Riolu luisterde naar Shadow zonder haar te onderbreken. Blijkbaar wou ze niet het hele verhaal vertellen dus besloot Riolu er ook niet naar te vragen. Wel vertelde ze over een machtige pokemon die ze had ontmoet, hij was van hetzelfe type. Elektrisch, Zapdos? Raikou? Riolu dacht diep na. 'Wie was die legendarische pokemon?' vroeg hij en ging weer staan om naar een struik toe te kunnen lopen. Riolu plukte weer wat bessen en legde die op een groot blad. Hij had aardig wat honger gekregen en dacht dat Shadow dat ook vast had. Hij legde het blad tussen hen in en ging weer zitten. Zelf pakte hij een rode bes en begon ervan te eten terwijl hij zijn blik weer wende naar Shadow.

Shadow pakte ook een bes, en zette haar tanden erin. Het sap droop van haar kin, terwijl zij genoot van de smaak. ze zag dat Riolu naar haar keek, al maakte dat haar niks uit. Ze at haar mond leeg, en veegde haar kin af. "Zeg... Hoe gaat het leven hier bij jou?" Ze grinnikte, en wist niet zeker of Riolu de vraag begreep Ze pakte een hele harde bes, maar legde die weer terug. Ze wou nog zo'n sappige, al wist ze niet of die er nog waren.

Blijkbaar wou ze niet op zijn vraag antwoorden en Riolu besloot maar niet door te drammen. Hij kauwde op de laatste hap, slikte hem door en keek toen weer naar Shadow. Ze vroeg hoe het leven hier bij hem ging en even wende Riolu zijn blik van haar af. De waarheid was; hij had een verschrikkelijk verleden achter de rug, vele geheimen ontdekt, hij kon een bedreiging voor andere vormen met zijn innerlijke aura, hij was de prins van Aureon, had vele vragen, er waren stropers in pokeRPG, Dustfire was gevangen genomen.. En zo kon hij nog wel even doorgaan, maar in plaats van dit aan Shadow te vertellen zei hij; 'gaat wel'. Een boom liet één van zijn bladeren los en het bruin/groen gekleurde blad viel voor Riolu's voeten. Hij keek ernaar en een diepe zucht ontsnapte uit zijn mond, hij had dan misschien al vele erge gebeurtenissen in zijn leven meegemaakt, maar daarintegen had hij Amore en zijn vrienden. Hij had hier een leven kunnen opbouwen en Riolu voelde zich hier thuis. Met een zwak glimlachje wende hij zijn blik weer naar Shadow.

(Oeps... ik was die vraag vergeten :S)
Shadow keek Riolu niet aan. Uit dit antwoord begreep ze dat hij het liever niet vertelde. Ze pakte nog een bes, en voelde dat deze erg zacht was. Ze nam een hap. Meteen spuugde ze het weer uit. "Deze is droog..." Zei ze, met een vies gezicht. Ze pakte nog een bes, en gelukkig was deze wel sappig.
(inspiratiloos...)

(geeft niet )
Riolu grinnikte bij het horen van haar woorden en stond op. Hij keek Shadow aan en kreeg toen een idee. 'Laten we langs de rivier gaan zoeken naar pokemon die hulp nodig hebben, ik weet zeker dat jij niet de enige was die door de storm moeilijkheden kreeg.' Even keek hij om zich heen, dankzij de storm was de natuur ook al flink door de war geschopt. Overal lagen takken en bladeren die door de sterke wind waren verplaatst en het kon zelfs zo zijn dat er oude boomstammen zijn omgevallen. Ook was de grond erg nat van de vele regen. Riolu wende zijn blik weer naar Shadow en wachte op haar antwoord.
(heb al wat verzonnen )

Shadow knikte. "Goed plan." zei ze met een grijns. Ze stond op, en propte snel nog een bes in haar mond. Ze liep automatisch naar de rivier, aangezien daar de meeste schade zou zijn, dacht Shadow. De rivier was overstroomd geweest,en al snel zag Shadow wat ze verwachtte. Een Lumineon was aangespoeld, en lag hopeloos naar water te happen. Shadow rende naar de vis toe, en tilde hem op. Voorzichtig liet ze Lumineon los in het water. "Dank je, Zwarte Raichu!" riep die, waarna hij haastig wegzwom.

Ook Riolu propte nog snel een bes in zijn mond voordat hij wegliep. Hij lette niet eens op de bittere smaak die de bes gaf en concentreerde zich op Shadow en de omgeving. Riolu keek naar Shadow die een lumineon hielp, daarna richte hij zich op het landschap en al snel viel zijn blik op een omgevallen boomstam. Onder de wirwar van takken zaten tweeTaillows verstrikt. Ze lagen bezweet van het zweet en bekaf uit de hijgen van waarschijnlijk een zwaar gevecht met de takken. Riolu wist dat Taillows nooit opgaven dus waarschijnlijk kwamen ze er echt niet uit. Snel rende Riolu naar de boom 'Rustig, ik krijg jullie er wel uit' zei hij met zijn zachte stem tegen de pokemon die verschrikt opkeken. Met al zijn kracht duwde Riolu de takken opzij en af en toe moest hij zijn focus punch gebruiken om een tak af te breken. Na een poosje had Riolu de meeste takken aan de kant gekregen en was er genoeg ruimte zodat de Taillow weg konden vliegen. Vrolijk fladerden de jonge Taillow uit hun 'gevangenis' en voordat ze de lucht weer invlogen gaven ze Riolu een knuffel. 'Bedankt!' riepen ze en ze fladerden omhoog om als twee stipjes te verdwijnen aan de horizon, Met een grijns keek Riolu weer naar Shadow.

Shadow keek langs de rivier, en zag nog een paar pokemon spartelen. Snel liep ze er naartoe, en al snel zag ze dat deze pokemon niet in de rivier hoorden. Een Caterpie en een Butterfree waren helemaal nat. Caterpie begon luid te roepen toen Shadow eraan kwam, al was het erg onverstaanbaar. "Geen zorgen." Zei Shadow, toen ze binnen gehoorsaftand was. "Ik wil helpen." Voorzichtig pakte ze de Butterfree op. Ze schopte wat takjes op een hoopje, en zette even de Butterfree weer neer. Ze stuurde een kleine schok naar het hout, dat spontaan ontbrandde. Ze legde Butterfree er voorzichtig bij, en haalde de Caterpie er ook bij. Ze keek om naar Riolu, die inmiddels vast ook wel weer wat pokemon geholpen had, en ging rustig bij het vuurtje zitten.

Riolu's blik viel op een groepje Ledyba's en Ledian's die blijkbaar ergens naar op zoek waren. Hij liep naar hen toe 'zijn jullie iets kwijt?' vroeg hij aan hen. Één van de Ledian's keek op en knikte ongerust 'mijn zoontje is door de storm onze groep kwijtgeraakt en we kunnen hem nu nergens vinden' Een verdrietige blik stond in zijn ogen. Riolu kreeg medelijden met de hem. 'Wacht, misschien kan ik helpen' zei hij vriendelijk. Riolu sloot zijn ogen en zijn oren zweefde op horizontale hoogte naast zijn kop. Via zijn aura zocht Riolu de omgeving af, hij zag de ledyba's en Ledian's, de bomen, struiken, de rivier en nog vele andere levende wezens. Ook zag hij een kleine blauwe aura in de vorm van een Ledyba, ergens in de struiken. Riolu opende zijn ogen weer en knikte naar het groepje pokemon die nu allemaal hun ogen naar hem hadden gericht. Hij kwam weer in beweging en liep naar de struik. Hij duwde de takjes en bladeren opzij en daarin zat de kleine Ledyba. Nat, modderig en koud van de storm. Met grote oogjes keek hij de Riolu aan. 'Rustig maar ik doe je niks, ik kom je helpen kleine Ledyba, je vader is naar je opzoek' zei hij met zijn warme zachte stem. Riolu stak zijn handen uit en tilde de Ledyba op. Die klamde zich snel aan de Riolus vast, hij was al lang blij dat hij werd geholpen. Riolu bracht hem terug naar het groepje Ledyba's en Ledian's die vrolijke en opgeluchte kreten lieten horen. 'Papa!' riep de kleine Ledyba enthiousiast en sprong uit Riolu's armen. Zo snels als hij kon vloog hij moeizaam naar zijn vader en dook hij in zijn zijn handen. De ledian leek dolblij zijn zoon weer te zien en knuffelde hem uitbundig. Toen ze weer vertrokken keek hij nog even naar Riolu 'Bedankt jonge Riolu, je zult voor altijd bij ons in het krijt staan' zei hij en na wat enthiousiast gezwaai van de jonge Ledyba, vlogen ze weg.

Shadow grinnikte bij het zien van de vrolijke pokémon. Ze zag duidelijk dat de Butterfree opdroogde bij het vuur. Ze keek goed rond, voor het geval er nog een noodgeval zou zijn.
Al snel zag ze een Yanma in een boom zitten. Een tak stak door zijn vleugel. Shadow stond op, en liep naar de boom toe. Ze zou eerst de Yanma naar beneden halen. "Geen zorgen, ik kom je helpen!" Riep ze naar boven. Yanma piepte angstig iets. Shadow zette zich schrap, en maakte een enorme sprong. Met Iron Tail hakte ze in de tak, die half los raakte. Shadow vloekte. Ze vond dit een teken van zwakte; de tak hat meteen doorgesneden moeten zijn. Ze Deed nog een Iron Tail, waardoor de tak gelukkig wel brak. Shadow ving behendig de Yanma met tak op. "Gaat het?" Vroeg Shadow. De Yanma antwoordde niet. "Ik kan de tak eruit halen, maar het zal veel pijn doen. Klaar?" Shadow legde Yanma neer en patke de tak stevig vast. "3... 2... 1... nu!" Shadow trok hard aan de tak, die losschoot. Yanma gilde het uit van de pijn, en probeerde huilend weg te vliegen. Shadow keek de Yanma na, en zuchtte. Ze had nog gewaarschuwd, maar de Yanma was waarschijnlijk nog erg jong geweest.

Riolu draaide zich om en keek even zoekend om zich heen om een blik van Shadow op te vangen. Al snel kreerg hij haar in het oog, ze hielp een Yanma die zijn vleugel ernstig had verwond aan een tak. Maar de Yanma leek of Shadows hulp niet te accepteren of hij was te jong om het te begrijpen. Waarschijnlijk het tweede aangezien de Yanma bang probeerde weg te vliegen. Riolu liep hun richting op en ondertussen zag hij dat ze ook een Butterfree en caterpie had geholpen. Beide zaten ze nu op te drogen bij een aangenaam vuur dat Shadow waarschijnlijk had gemaakt. Hij liep naar haar toe 'gaat het een beetje?' vroeg hij terwijl zijn blik even naar haar gewonde poot gleed.

Shadow keek op toen Riolu iets zei. "Ja hoor." grijnsde ze. Ze had vanuit haar ooghoek een glimp opgevangen van de Butterfree, die nu al probeerde weer te vliegen. "Dit is veel beter dan de natuur verstoren." Ze voiuwde haar armen over elkaar. Het vuur was erg aangenaam geweest. "Zullen we even zitten?" Vroeg Shadow aan Riolu. Ze was te lui om op antwoord te wachten en liep meteen naar het vuurtje. Butterfree deed nog een poging te vliegen, maar weer zonder succes. 'Als ik kon vliegen, zou ik nog even wachten." Zei Shadow met een glimlach tegen Butterfree. "Water is zwaarder dan het lijkt. Dat voel je heel erg als je gaat duiken." Ze keek even naar de Caterpie, die met grote ogen naar Shadow keek.

Riolu knikte en liep achter haar aan. Hij maakte het ziczhelf gemakkelijk en ging in de kleermakerszit bij het vuur zitten. 'Wat bedoel je met; beter dan de natuur verstoren?'. Had Shadow soms iets gedaan wat niet goed was voor de natuur? Met vragende rode oogjes keek hij haar aan. De butterfee was weer braaf gaan zitten en schudde zijn lichaampje nogmaals goed uit om zoveel mogelijk waerdruppels te verliezen. De caterpie deed niks anders dan Shadow aanstaren en Riolu moest erom grinniken. Waarschijnlijk was deze pokemon nog jong en had hij nog nooit een zwarte raichu gezien.

Shadow trok een wenkbrauw op. "Had ik dat nog neit verteld?" Vroeg ze verbaasd. Ze dacht even na over wat ze Riolu verteld had, maar kon zo niet bedenken dat de had vertelt over haar plan. "Ik wou de rivier breder maken. Maar Raikou kwam om mij tegen te houden. Ik zou de natuur uit evenwicht brengen, zei hij, en hij had gelijk..." Shadow zuchtte. Het klonk nu allemaal zo stom, terwijl ze het goed bedoeld had.